ALLEDAAGS UIT MARSEILLE EN DE MIDI

DE NAPOLEON BONAPARTE KLAPTE OP DE KADE

Mistral met vlagen van 120 km en dan blijkt zelfs een boot van 172 meter lang en dertig breed niet veilig te zijn aan wel 17 trossen; normaal zijn er 8 om vast te maken. Maar het was niet genoeg en nu is er de beruchte stoelendans binnen de SNCM die in 1996 ruim 200 miljoen voor deze ferry op Corsica neertelde. De trossen knapten ‘s nachts en de 5 man technisch personeel aan boord konden niets doen want de boot dreef al en na 100 meter klapte hij op een andere kade. Het was een hemels geluk dat hij niet nog een andere boot of iets anders ramde! De botsing veroorzaakte een scheur in de wand onder de waterlijn van ruim 20 meter lang, helaas bij die (gelukkig wel waterdichte) compartimenten waarin de motoren zich bevinden. Hij pakte lekker water en hing even later stevig scheef over stuurboord; zo scheef dat twee inderhaast opgetrommelde slepers de boot moesten behoeden voor kapseizen! Zo stond ie in de krant en op TV: het admiraalsschip van SNCM op een oor, een afgang van jewelste. Nadat de mistral kalmeerde werden lassers in duikpak naar beneden gestuurd om platen tegen die scheuren te lassen wat een dagje nam. Daarna werd hij leeggepompt en opgesleept naar de reparatiewerf in dezelfde haven. Hij zat aan de grond en men vreest ook dat de schroef is beschadigd! Dus met Kerst varen: vergeet het maar! Volgende lente misschien? Het wrange is ook nog dat hij in 2014 zou worden verkocht want SNCM heeft veel passagiers verloren aan andere reders…; want ze staakten te veel. Nu is de boot nog maar zo’n 65 miljoen waard en de vraag is dus of hij nog wel terug zal keren in de vaart bij SNCM…

Hij voer altijd al niet onder goede vlag want in augustus 2011 botste hij met de Girolata in de haven van Marseille, hij werd ook ooit bij een staking bezet (dus gepirateerd) en door het leger ontzet op bevel van Sarkozy. Verder raakte hij ook al een keer eerder de kade bij het binnenvaren van de haven in Marseille.

Het is een prachtige boot waar 2500 passagiers op kunnen en 700 voertuigen. Het tij lijkt nu wel heel sterk gekeerd voor SNCM dat al eerder zwaar moest inbinden: einde van een “époque”?

DE INWIJDING VAN DE BOULEVARD DU LITTORAL

Hij zit op zijn knieën op zijn bidkleedje en zijn gesluierde vrouw reikt hem een fles water aan: hij gaat er werkelijk tegen aan lijkt het. Zijn kleedje ligt keurig oostwaarts, hij is geen beginner deze 60+-er die hier kennelijk wacht op een familielid die nog uit de ferryboat moet stappen. En wat kun je al wachtend beter doen dan bidden! Ik fiets mijn dagelijks tochtje langs deze nieuwe boulevard en denk plotseling dat dit wel de eerste keer moet zijn dat er hier op het nieuwe “parvis” wordt gebeden tot Allah… Een soort van inwijding dus. Of is het een lichte provocatie omdat hij ook tegenover de Grand Major, de katholieke kathedraal, gaat prevelen? Ik besluit het hem maar niet te vragen want hij begint al met zijn hoofd naar de grond te bewegen… Hij moet wel een orthodoxe zijn als je zo precies de vijf keer gebed per dag wil halen en iedereen weet dat je “op reis” gedispenseerd bent. Net zoals je niet hoefde te vasten als katholiek als je op reis was. Want onze Goden zijn best soepel en geen onmensen. Ik fiets verder in het besef dat we nu enkel nog de dominee en de rabbi moeten laten aanrukken om een echt ingewijde Boulevard du Littoral te hebben. Dat moet geregeld kunnen worden want in Marseille hebben we alle soorten tot orthodoxe katholieken en Armeniërs toe.

HIJ MEDITEERT VOOR DE ARCHIVES DEPARTEMENTALES

De man van ca 30 jaar zit in Boeddhazit op een betonnen bank met een strohoed op het hoofd. Op zijn rug een kleine rugzak met een kleine kartonnen doos er boven op bijeengehouden met een gekruist touwtje… Hij zit doodstil en staart richting zee midden op het zwart granieten giga-plein voor dit archiefgebouw. Ik zag hem al enkele keren eerder want hier is het altijd nogal stil en valt zo iemand duidelijk op. Zou hij het goed met ons allen voorhebben? Denkt hij aan zijn leven of zijn geliefden? Of is hij in opperste verbazing over die mensen met hun rare capriolen? Ik kan niets van emotie aan hem zien en nu valt me pas op dat hij ondanks de herfst een zonnehoed van stro draagt en ook stevig is gebruind. Dat geeft me een gerustgesteld gevoel: hij combineert filosoferen met zonnebaden en dan ben je een doorwinterde pragmaticus. Ik neem me voor hem de volgende (= de derde keer dan) aan te spreken om zijn geheimen te delen. Tot dan dus, u hoort er nog van...

LES TERRASSES DU PORT

Ze staan nu nog langs de nieuwe Boulevard du Littoral als een betonnen skelet daar  maar in 2014 moeten er 160 boetiekjes hier zaken doen. Op 4 etages en op in totaal 61000 m2.  Al 75% van de plekken is verhuurd en u vindt er straks alle grote modemerken. U ziet straks een gebouw van 260 meter lang langs de waterlijn waarvan ca 10 meter boven het water uitsteekt…

Men rekent op 15 miljoen bezoekers, waarvan 30% cruisepassagiers zijn en 70% Marseillanen en andere toeristen uit de regio en buitenland. Zo ontstaat er een ware “gouden driehoek”: gevormd door de fraaie Hausmanniaanse Rue de la Republique, de Vieux Port en deze “terrasses”.  Gerekend wordt op een omzet van 350 miljoen per jaar en er vinden straks 3000 mensen werk. Marseille stoomt op en dwars tegen de crisis in…

DE WERELDKAMPIOENSCHAPPEN JEUX DE BOULES

Het 46^e kampioenschap was in Marseille en er waren 190 deelnemers uit meer dan 50 landen en vijf continenten. En het trok meer dan 20.000 toeschouwers.  De besten onder de deelnemers zijn… Thailand, België, Tunesië en Italië zegt men. Er is zelfs enige hoop dat het binnenkort een Olympische sport worden zal.  Er wordt gespeeld in equipes van drie personen (les triplettes) en er is de individuele precisiewedstrijd  en het werd gespeeld in ons Palais des sports. Uiteraard kwam het ook life op TV… want onze Equipe National deed natuurlijk mee.

Het is indrukwekkend zowel het “pointen” (plaatsen van de boule op het gewenste plekje) als de “tir” (het wegkaatsen van een of meer winnende boule(s)); het gaat met een akelige precisie. Jaren van oefening dus en wat daarbij werd gedronken is te zien aan de nogal ronde buikjes. Al zijn er gelukkig ook slanke jongelingen in de equipes. Gezien de vergrijzing van Europa heeft deze sport een grote toekomst… Want het is pétanque , wat betekent dat het met “les pieds tanqués” (de verankerde voeten) wordt gespeeld. Dus stilstaand en niet, zoals vroeger aanlopend… Dus het heeft van origine toch ook iets met het meer noordelijke kegelen?

Het werd “uitgevonden door een Marseillaan die zijn verlamde vriend, die zeer veel van het spel hield, de kans te geven om het uit zijn rolstoel mee te spelen. Mooi verhaal niet?

ZIJ WOONT ‘OPEN LUCHT 1,  VIEUX PORT

Ze is zo’n twintig jaren, zwart, slank, met een mooie Afrikaanse haardracht  en met een glimlach. Ze is zeer fraai gekleed en clean als een verpleegster. We zagen haar al weken naast de oude Intendance Sanitaire in de Vieux Port kamperen in de open lucht. Ze heeft een houtvuurtje tegen de muur en kookt daarop. Ze heeft twee matrassen als bed, een opslag in kistjes van wat groente en ook een provisorische kast waarin haar pannen staan en wat keukengereedschap. Ze maakte me nieuwsgierig en dus stopte ik met mijn fietsje toen ik haar zag werken: ze poetste haar huisje…  Haar naam zei ze me, desgevraagd, wel: iets als Bokassa of zo, maar waar ze vandaan kwam daarop wilde ze niet antwoorden. Bang dat ik de autoriteiten zou waarschuwen? Ze weet zelf natuurlijk heel goed wat ze doen en laten moet. Als je zo leeft dan heb je de ware ervaring en ben je een ras-overlever. Ik neem me voor haar wat te eten te brengen de volgende keer… Als ze er dan tenminste nog is nu de buien van de herfst over ons en haar komen. Zij is een jonge variant binnen de groep van arme drommels die als een van de weinigen met een glimlach langs de weg leeft in de Vieux Port. Aan het water dat haar hier verbindt met haar land van herkomst…