ALLEDAAGS UIT MARSEILLE EN DE MIDI

EEN ECHT MARSEILLAANS STRAATBEELD

We lopen vanuit de Vieux Port naar Le Pharo vanwaar je een schitterend uitzicht hebt over de havens en alle mooie nieuwe dingen als Mucem, de Villa de la Provence, de hangar die nu J1 heet en de nieuwe Boulevard du Littoral. Op een hoek staat een elektriciteitskast en daar tegenaan zijn twee forse (natuurlijke) stenen op elkaar gestapeld. Even denk je dan dat ze er zijn omdat die kast om dreigde te vallen. Want hier zijn ook vandalen actief die kasten los wrikken… Maar dan zie je tot je stomme verbazing dat er onder die zware stenen een paar schoenen zit geklemd… Je kunt nog net hun zwarte hakken zien op de trottoirtegels..  Wat is dit nou weer?

In deze stad zagen we al vaak veel verrassends en ook nogal wat onbegrijpelijks, maar dit is wel een topper! Wie parkeert hier nou op deze manier zijn schoenen? En is zeer bezorgd dat ze weg raken? Want deze stenen til je er niet zo maar even af… Dus het moet gaan om het tijdelijk opslaan van belangrijke “persoonlijke have”… Die de betrokkene later nog wil komen ophalen.

Of is het een wisselplek van SDF’s; een voorraadkastje voor collega’s die door hun zolen heen zijn geschuurd op hun lange voettochten? Zijn het dus gratis ruilschoenen?

We staan wat te raden maar niets lijkt overtuigend. Ik maak met de camera een foto als bewijs…

En daarna denk ik: dit is het werk van een grappenmaker en kijk toch maar even om me heen maar er is niemand te zien… We gaan verder en zijn best geïntrigeerd door wat we zagen. Ik besluit een volgende keer te checken of dit merkwaardige geheel er nog is. Mogelijk is er dan niets meer maar staat er dan op die elektriciteitskast: “Merci mon pote” (Dank je kameraad!). En dan zijn we van dit raadsel af!  

MARSEILLE PROBEERT NU DE ATLANTISCHE OURSINS

Een oursin is voor iemand als ik een soort van stekelvarkentje zonder ledematen en zintuigen: een perfect rond balletje van ca 4 cm diameter of zo vol met zwarte stekels. Je moet dieper duiken om ze te vinden dat leerde ik van een vroegere buurman die marine-duiker was en die me ooit meenam met zijn Zodiac naar de Rade van Marseille. Hij dook kwam na enige tijd weer boven en opende met zijn mes de gevonden oursins en peuzelde hun binnenste op. Het smaakte hem uitstekend: ik was wat minder enthousiast maar dat zegt weinig.

En nu lees ik dat we uit Bretagne van een kweker (en met universitaire hulp) jonge oursintjes krijgen: er komen over enkele maanden 100.000 babytjes. Ze zijn “gekweekt” uit Marseillaanse families natuurlijk en moeten nu de dramatisch verminderde voorraad aanvullen. Want door overbevissing, vissen in de verboden periode, een bacteriële besmetting en mogelijk nog andere narigheden is de oursin-stand totaal gesloopt. Tot groot verdriet van de hierop gespecialiseerde vissers en de “oprechte amateur” natuurlijk. Het gaat ca 5 jaar duren voor ze weer op de oude maat zullen zijn want ze moeten zich aanpassen aan een heel andere zoutgraad van het water. Want de Mare Nostrum is echt niet de Atlantische oceaan natuurlijk. En er moet gehoopt worden dat die boze bacterie ook niet meer aanwezig is en niet een derde keer (de eerste keer was in 1980) onze oursins sloopt. Dus bent u een liefhebben van dit aparte seafood dan kunt u over een tijdje weer terecht hier in de restaurants. En u moet wel beloven die jonkies niet al nu te gaan opvissen en op te eten en dat zeker te laten in de “verboden periode” als ze zich voortplanten… Zo niet dan raakt Marseille zonder zijn oursins en dat is een ware ramp voor de ware Marseillais.

HET “FUTUUR PALACE DU PANIER”

Hotel de Dieu et Pavillon M

Le Panier is de oudste plek van Marseille: het begon hier 2600 jaar geleden en eeuwen later (in de 18^e eeuw) werd aan zijn rand, met uitzicht op de Vieux Port, hier het immense armenhuis gebouwd, het Hotel Dieu genoemd in die dagen. Een majestueus gebouw dat sterk aan restauratie toe was. En dat gebeurde nadat het door beleggers was gekocht (AXA stopte er 100 miljoen in..) en de exploitatie werd aangenomen door Intercontinental Hotels die het de naam “Intercontinental Hotel-Dieu” gaf. De directeur is een Nederlandse, ze heet Madelein Vervoort. Het is het derde hotel *****, het grootste want met 200 kamers, naast het Sofitel en Le Petit Nice die kleiner zijn. Er heeft zelfs al een Amerikaan geboekt met uitzicht op Notre Dame de la Garde en de Vieux Port. En hij heeft zeker meer betaald dan de prijs voor de “kleinste kamer” die 275 euro schijnt te zijn. Hij is lid van de club van 60 miljoen Intercontinental Leden op de wereld. Er is een SPA (een soort van Jacuzzi) van enorme omvang en een zwembad. Een toprestaurant en een Brasserie.. Dit zeer fraaie gebouw zal de hotelgelederen in 2013 versterken en kijkt ook uit op het Paviljon M, de centrale van MP2013. Het is met veel zorg en origineel gerestaureerd door honderden vakmensen Gedurende 36 maanden en zal in april zijn deuren (echte grote natuurlijk) openen.

Dus kom logeren in dit Monument Historique naast de stokoude Panier en met zicht op stad en Vieux Port… Reserveren kan al en wordt u aangeraden, het gaat storm lopen!

Wilt u wat rustiger vaarwater voor uw portemonnee dan is er ook een arrangement : 3 dagen/2 nachten van 11 tot 13 januari (opening MP2013) voor 136 euro p.p. dubbele kamer hotel **. Inclusief ontbijt en taxes.

En U kunt ook een boottocht bijboeken de avond van de openingsdag als Marseille een enorm lawaai gaat maken en het van stikdonker tot veel licht zal omslaan; na vijf donkere minuutjes.  Aan boord krijgt U : soupe, vin chaud, cocktails en een DJ.. Een feestelijke dresscode eis ook vereist.. Keuze uit een aantal verkleedmogelijkheden: après-ski, maskertje of als “doudoune (schone slaapster)…”. En de dag erna kunt u een pre-visite brengen aan de diverse nieuwe musea.. Die nog leeg zijn maar het gaat nu om de gebouwen zelf en hun fraaie ligging.

Ik voel het: u gaat boeken. Tot ziens dus.