De laatste Tv-speech van Hollande
Zijn populariteit vervloog in hoog
tempo, dus kwam hij het volk op een zondagavond op TV geruststellen. Maar er
stond een heel andere Hollande in de studio…Want hij had het al vrij snel had over “een paar
jaartjes wachten voor het beter zou gaan”, over nóg eens 30 miljard
belastingverhogingen in 2013 en maar ook over “het fluidiseren” van de
arbeidsmarkt en over “het omlaag brengen van de productiekosten”. Daarom kreeg
hij een dag later de bijnaam “de Schröder van Frankrijk” en zei men ook “dat
hij aan Sarkozisme” deed. Mission impossible dus…
Hollande c.s. ontdekten dus nu ook de
harde werkelijkheid en voelden hoe taai de materie is en de tegenstanders zijn.
François heeft nu dus zeer ongeruste vakbonden, teleurgestelde socialistische
actievelingen en opnieuw verbijsterde ondernemers en economen. Want die 30
miljard moest in 3 gelijke 10 miljard-porties (!) worden bijeengebracht door:
de geschrokken ondernemers, de “menages” (de huishoudens) en de staat zelve… Waaruit blijkt dat Hollande in niets op
Schröder lijkt, want die bezuinigde vooral zeer fors op de staatsuitgaven. Direct
na de speech kwam het rapport uit over de zieltogende autofabrikant PSA
(Peugeot, Citroen) waarin we lazen over strategische fouten van de fabrikant én
een noodzakelijke forse afslanking van de grote unit in Aulney. En een gevoel
van gedeelde machteloosheid en verbijstering kwam over het volk, de ondernemers
én hun regering…
Showman Draghi van de ECB
Drie dagen eerder greep Draghi het
initiatief in Eurozone-land en vertelde de wereldpers dat hij maandelijks voor
40 à 50 miljard aan obligaties zou gaan opkopen van de geplaagde
“Club-Med-landen” om dure leningen te voorkomen… De beurzen juichten even… En
er waren zelfs Franse socialisten die dit zagen als een overwinning van
Hollande op Merkel… maar ze vergaten dat die laatste, samen met haar centrale
bankdirecteur, gezorgd had voor nogal steile condities bij de screening keuze
van eventueel op te kopen obligaties! Wie niet keurig bezuinigde zoals gepland,
wordt dus niet geholpen…
In werkelijkheid was Berlijn flink
kwaad op die Draghi, die met zijn show enkel wat tijd won… Want daar moet men weer betalen als deze manoeuvre ook niet
echt helpt.
De wagen , in de carnavalsoptocht van
Viareggio in februari,waarop een oppermachtige Draghi hoog stond boven een rij Europese
leiders in het kostuum van kleine dwergjes, leek waar te zijn geworden. Maar
helaas het blijft vooralsnog show….
Het constitutionele hof van Karlsruhe
sprak.
Velen hielden hun hart vast: want die
in het knalrood geklede juristen hadden het lot van de Grieken en de rest van
de eurozone even in handen. “Gelukkig” verklaarden ze de Duitse bijdragen aan Europese
fondsen als “niet ongrondwettig”. Maar zeiden er (weer) bij dat er per geval
een democratisch besluit over genomen moest worden in de Bundestag. En daarmee
was Angela méér dan gelukkig dat verzeker ik u. Zeker ook omdat 75% van de Duitsers
tegen verdere stortingen in “die failliete Europese boedels” is. Deze uitspraak
geeft Merkel een sterkere positie bij alle manoeuvres die er gaan komen in het
cruciale najaar van 2012. De uitspraak herinnert ons ook (weer) aan het
bedenkelijke democratische gehalte van de acties rond het redden van de euro en
de toekomst van de EU…
Kandidaat Obama en zijn FED
Obama is in volle verkiezingsmood en
heeft het zeer moeilijk met het key-item in deze strijd: het tekort aan jobs.
Want dat zal bepalen wie er wint in november: dat wordt hij die de Amerikanen
zien als de echte jobtovenaar! En zie, de baas van de FED, Bernanke, kwam de
journalisten vertellen dat hij de geldkranen weer eens stevig zou gaan opendraaien…
Hollande en de Europese “olijfolielanden” zijn weer eens uiterst jaloers op zo’n
toffe centrale bank!
En voor ons: weer een verbijsterende
constatering.
De conclusie is dus opnieuw dat er
enkel wat tijd werd gewonnen, maar dat,
at the end, de markten toch de echte winnaars zullen zijn… De landen zullen dus
hun problemen echt moeten oplossen: Hollande zal ook draconisch moéten gaan bezuinigen,
en Merkel en Draghi (en het hele Europese koor), zullen moeten zorgen dat die
bankenunie komt alsook een verdere
fiscale en economische integratie.
De Europeanen en de economische reuzen op
de wereld kijken opnieuw verbijsterd en teleurgesteld naar dit eurotheater. De
EU voegde weer een acte toe aan deze komedie, maar gaf weer geen zicht op de slotakte.
Wie weet nou eigenlijk wel wat er echt
speelt?
Net als ik trachten vele andere dit
alles te doorgronden. Daartoe maakte ik weer eens een ronde door de commentaren
en analyses van de internationale pers en van economische experts. Zij, én de
markten, kunnen beter achter de coulissen kijken en zien meer van de echte worstelwedstrijd,
die ons voortdurend wordt onthouden. Want geen enkele worstelaar kan echt tonen
waarom en waartegen hij strijdt, omdat dit onmiddellijk zijn positie in de
competitie benadelen zal. Zo werkt het echt in die malle wereld…
Dus: wat zegt Soros er van?
George Soros, de Amerikaanse speculant
van Griekse afkomst, is een insider in de markten en hun streken. Hij
overtuigde vaker eenieder van zijn inzichten, door zijn gigantische
speculatieve successen. Hij spreekt nogal vrij vergeleken bij zijn stille
collega’s, signaleren ook vele. Die vervolgens snel waarschuwend wijzen op
“zijn afkomst”… Maar desondanks toch maar even deze “financiële kei” Soros hier
ook aan het woord.
Hij zegt dat Berlijn een uitstekende
lange termijn planner is met een scherp beeld van de huidige veranderingen in
de wereld. En noemt dat de erfenis van de “entente Schröder-Hartz”, die leidde
tot HartzIV hét grote veranderingsplan, al weer vele jaren geleden. De
Volkswagenboss Peter Hartz lukte het toen om de socialistische Bundeskanzler
Schröder te laten inzien wát er zich in de nieuwe wereld afspeelde en samen
trokken ze hun conclusies voor Duitsland. Het resultaat liegt er niet om!
Berlijn liet de ideologie achter zich, wist dat ervaringen
tegenwoordig snel bedriegen en hanteerde een heldere, onversluierde kijk op de
realiteit.
Van dit land zegt Soros nu: als
Duitsland nu niet het voortouw neemt om Europa te redden, dan moet het er zelf
uitstappen…. Immers, het wil steeds
opnieuw niet de locomotief van het groeiherstel spelen en weigert dus categorisch
die euro-obligaties.
Omdat het nu nog 84% van zijn BNP aan
staatsschuld heeft open staan? Omdat het die “südländer” niet meer kan/wil
vertrouwen en bij hun geen discipline voelt? Of omdat Duitsland gewoon leading
wil blijven maar dan wel op zijn manier? Dit zei Soros op 12 september in
Berlijn… in het hol van de euroleeuw.
En wat zei Delhommais uit Parijs?
Hij is een bekende, Franse, liberaal denkende
econoom en journalist, die zeer rake analyses over Frankrijk en Europa maakte
en maakt en die deze ook luid ventileert. Zijn laatste artikel heette: De Franse arrogantie. Hij heeft het daarin
over de al jaren durende eigenwijze Franse hardleersheid; het land kiest steeds
wegen die dwars staan op die van de anderen. Zie de 35 uur en de Franse
pensioenen en de zeer rigide arbeidsbescherming. Maar zie ook hun werkeloosheid
van meer dan 8% (nu al meer dan 30 jaren!) en hun totaal verongelukte
handelsbalans… Het voorbeeld dat Duitsland en Oostenrijk al heel lang laten
zien door hun expliciete successen en dat nu ook drastisch wordt gevolgd door
Monti in Italië, door Nederland en andere Europese landen (en sommigen andere door
de zware internationale druk), maakte al heel lang nauwelijks indruk in Parijs.
Daar werd enkel, en af en toe, Zweden nog wel eens als “voorbeeld” aangehaald.
Nogal bitter zegt Delhommais ook, dat
Monti in Italië, nu de aanbevelingen volgt van de (door Sarkozy ingestelde) internationale adviesgroep, toen de Commissie
Attali geheten. Deze briljante Franse econoom en journalist, die ook Monti als lid
vroeg, kreeg geen gehoor in Parijs, maar ziet nu zijn adviezen uitgevoerd
worden in Italië. Door Monti zelf.
De diep teleurgestelde Delhommais, die
helaas ook nog opmerkt aan het einde van zijn “schreeuwschrift”, dat hij “Hollande
nog lang niet echt van koers ziet wijzigen”, is bedroefd omdat Europa nu niet
een Duits-Franse tandem ziet die zijn verantwoordelijkheid als dé locomotieven van
de EU neemt in een stimulerende harmonie… En dit is voor hem de ware crisis van
het moment…
Wat hoorden we van Howard Davies uit
Londen?
 |
| Impotentie? |
Deze grote, Engelse econoom zegt
onomwonden dat “de impotentie” van het Europese leiderschap nu tot een lange
duur van een diepe recessie leidt. Hij heeft het over “ een wals van eurotoppen
met hun pakketten aan besluiten, die de een na de ander doodgeboren blijken”.
En hij zegt ook te ervaren dat de grote ondernemers en investeerders Europa nu,
zeer ontmoedigd, de rug toekeren. Van de soortgelijke problemen in de VS, zegt hij, dat deze daar niet
het vertrouwen op lange termijn verloren doen gaan. En dat geldt ook voor Engeland.
Deze landen genieten het vertrouwen dat het daar op termijn wel goed komt. Hij
is er ook zeker van dat Berlijn de Grieken niet zal helpen als ze weer “schlapp
machen”. Daar is iedereen al op voorbereid, maar niet de Europese regeringen,
zegt hij er bij. Hij concludeert dat de grote chaos enkel kan worden voorkomen door
een snelle verdere integratie van de EU met een bankenunie. Terloops voorspelt hij
ook dat Londen uit de EU zal stappen als er niet snel veranderingen komen. Hij spreekt
met enige sympathie over de tegendruk die Hollande bood aan Merkel, maar vreest
nu dat de deplorabele toestand van de Franse publieke financiën en hun “afkeer
van rijken en ondernemers” een zeer negatief signaal naar buiten is. Frankrijk,
zegt hij, leeft met een soort van lichtheid en lijkt maar weinig écht serieus
te nemen… Hij acht een explosie van de euro dan ook zeer goed mogelijk en die
zal gevolgd worden door een nog diepere crisis met veel sociale onrust. Maar hij
ziet ook dat, na een langdurige kater, het Oude Continent wel weer zal opkrabbelen…
Dus voorspelt een heropstanding van een gelouterd Europa. Want het model van
Europa is in zijn fundamenten een uitstekend gebouwd en het kan, na
heropstanding, weer een veilige haven bieden aan vele mensen.
Welke les moet de “gewone jongen” nou
hieruit trekken?
Ik deed mijn best, appelleerde vooral
aan mijn boerenverstand , aan het vele wat ik ook zelf meemaakte en las over
economisch-sociale en politieke zaken, in hun samenhang. Het is voor mij al
jaren het boeiendste van alles op onze aardkloot.
En mijn conclusie is voor nu de
volgende….
-de Europese Duits-Franse motor lukt het,
in deze ronde, niet om ons zonder breuken vlot te trekken. Dat komt ook door de
onenigheid bij de andere landen natuurlijk. Ook zij krijgen die twee ook niet
samen aan het werk!
-internationaal is Europa fors in
achting gezakt; wat we tonen is werkelijk geen gezicht. Men keert zich nu dan
ook steeds meer van ons af: zie de grote bedrijven en investeerders en zie ook
de VS. Europa lijkt voorlopig afgevoerd van de kandidatenlijst van
de nieuwe multipolaire wereldorde.
-Europa is voor velen op langere
termijn echter niet afgeschreven en zijn “model” nog veel minder. De Europeanen
hebben vooral door hun gedrag verbijsterd en worden niet in staat geacht tot
effectief gezamenlijk optreden. Er is eerst een nog forsere dreun nodig om,
herbezinning en enige harmonie te bereiken, denken vele.
-dus zien we, dat zij die dat nu nog
kunnen, nu de (nog) geheime koers volgen van “Redde zich wie het nog kan”. Om
de aankomende schade van de explosie zo goed mogelijk te overleven. En we zien
anderen nog veel te naïef en te eigengereid, en nog te vol met oude
ressentimenten, weigeren om hun eigen winkel zeer drastisch om te bouwen, om in
de nieuwe wereld te kunnen meedoen.
-er was en bleef veel tegenstand bij de
Europese volken om meer autonomie over te dragen naar Brussel. Wat zeker ook
komt door het slappe gedoe daar en die krachteloze houding van Barosso en van
Rompuy c.s. . Er moet dus veel meer goodwill komen bij bredere lagen van die
volkeren mbt Europa en dat kost tijd. Het vereist ook een echte motivatie (die
ná een echt dieptepunt pas kan komen) en zeker ook veel meer echte politieke
discussie en confrontaties van visies.
-het komt dus wel goed met Europa. Maar
pas na de grote klapper en een langere periode van ombouw en berouw. En de tweede
keer zal het dus, na die loutering, veel sneller en ook overtuigder gaan.
Dus zie ik de volgende weg als de meest
waarschijnlijke, mede gezien andermans wijsheden en analyses, die in mij het
nodige oproepen:
-de huidige eurozone houdt het
uiteindelijk echt niet en “grexit” zou wel eens hét signaal kunnen worden. En
ook de kans kunnen bieden voor Berlijn om “uit te stappen” zonder te veel
schuld op hun bordje.
-Duitsland zal zich daarbij met enkele
noordelijke getrouwen snel hervinden in een andere valutazone, die open zal
staan voor toetreding van allen die het willen. Maar die ook moeten voldoen aan
de criteria die we eerder , helaas, vergaten. Dit “Klein-Europa” zal zich ook zeer
coöperatief opstellen naar de buren met moderne bilaterale verdragen.
-omdat de stappen veel te groot waren
en de euforie ons blind maakte (én zeker ook omdat de “grote rest van de wereld
ons daartoe zal dwingen) , gaan we via een tweede ronde op weg naar een
realistisch en modern Europa dat zijn fundamenten, en zijn model, behoudt.
 |
| Peanuts.... |
-er moet dus ook meer democratisch
drijfvlak komen voor een machtiger Europa en voor een beperktere autonomie van de lidstaten. Dus moet ook dat
peanutsgedoe in Brussel, met zijn soms echt onnozele hobby’s, worden
geëlimineerd!
-we leerden intussen ook dat een
gezonde bevolkingsopbouw, waarin jong oud kan balanceren, noodzakelijk is.
Idem, dat migratie een essentieel middel blijft om demografische onbalans en
revitalisering plus dynamiek te stimuleren en te behouden.
Een apotheose en ons testament voor
volgende generaties.
Dus: we gaan, na nog best wat fors gekraak,
uithuilen en echt opnieuw beginnen. Omdat Europa in één keer neerzetten
bovenmenselijk bleek te zijn. Mede omdat we veel te laat en te weinig naar “het
grote buiten” keken, ons in blinde arrogantie te onkwetsbaar achtten. En ook
omdat we onvoldoende breed gedragen, democratisch overtuigd waren van een meer geïntegreerd
Europa en de noodzaak van minder nationale autonomie…
Hiermee volgen we eigenlijk de aloude
mechaniek van de menselijke geschiedenis. Niets blijft en alles stroomt… En
niets is onmogelijk en de mens is tot enorm veel in staat. Het “Europese model
is al voor velen een ideaal en zij moeten zelf maar uitzoeken hoe zo’n model
kon ontstaan in een continent dat het ook, eigenlijk over details, zo lang en
heftig oneens kon blijven.
Dit is onze testamentaire les, onze
erfenis voor ons nageslacht en voor de wereld. Europa zal verrijzen uit zijn
assen omdat het fundament het beste is wat er ooit bestond. Dat noem ik, in het
zicht van de eeuwige menselijke historie, onze niet-geringe bijdrage aan een
betere wereld.
Dit kan en moet ons troosten en moet helpen
om ons te hervinden en minder egocentrisch verder te gaan. Zowel in het kleine
interpersoonlijke als in het grote inter”nationale”….
So let’s go en wees gerust: dit soort
superlessen maken ook wel eens een hoog hersteltempo mogelijk.
Zie de Europese landen, met hulp van de
VS, direct ná WOII! En herinner u dat het toen eigenlijk ook “een soort van
tweede keer” was, ná die nogal verkeerde vrede van Versailles!
Maar…
de zon zal het niets verbazen, als
het weer eens allemaal anders loopt dan gedacht én het nog eens óver moet. Die
zag zulke situaties, op de door haar beschenen aardkloot, al met de honderden
tijdens lange eeuwen. Zelfs in de VS, met hun bloedige burgeroorlog en
politieke moorden, voortkomend uit diepe niet-uitgeprate tegenstellingen. Ook observeerde
ze La France met haar eerst ook mislukkende revolutie, die zelfs een kort nieuw
koningsschap niet kon voorkomen, vóór de echte republiek er stond. En zie zag
ook Duitsland, dat ook pas een echte democratisch fungerende federatie kon
worden, na veel Weimar, een flinke
portie duister fascisme en zelfs een Europa-brede oorlog.
Zij denkt ook dat er, zeer
waarschijnlijk, ook de nodige begrijpende figuren om ons heen, dat zo zien. Tot
zelfs in Peking zouden die zich kunnen bevinden. Immers ook daar ziet zij nog
echt geen stabiele situatie.
Het stille gerommel in de partijtop, nu
net voor de grote wisseling van Oktober, illustreert dat.
Ook ziet ze het huidige postcommunistische,
maffieuze Rusland, waar democratische krachten nu openlijk echte veranderingen
eisen. En ze wijst ze ons op de Arabische revolutielanden… met hun door armoede en ontreddering gevoede,
religieuze fanatisme.
Le soleil, vindt ons gewoon een stel recidivisten, die
met vallen én opstaan langzaam verder kwamen en komen. Alle veranderingen voltrokken
zich steeds via herhalingen, leert zij ons.
Dus koester u in haar warme gloed in
het positieve besef, dat alles “weer sal regkom”, ondanks de al wat zwakkere
zonnestralen. De moed nu verliezen past niet: na elke herfst en winter kwamen
steeds weer nieuwe lentes en zomers.
Ga dus naar buiten in die wijze zon en
filosofeer daar wat over die hardleerse mensheid, die het o zo goed bedoelt… Maar
die niet alles in ééns veranderen kan. Zo’n houding, een acceptatie van het echec, zal het
pas echt mogelijk maken, om morgen een rotsvast Europa te bouwen. En dat op een
indrukwekkend eerder, door ons gebouwd, fundament.
Dus ik wens u weer veel mooi weertje
toe! En u weet, dat u in het zuiden de zonnestralen kunt "attrapperen" die in het
noorden even kunnen ontbreken! 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten