En erbij staat: "C'est à vous de jouer"! Wat in het Frans leuk dubbelzinnig is: het betekent zowel "nu bent U aan de beurt met pianospelen" als ook "SNCF doet veel voor u en nu moet U wat voor ons doen"..
Deze piano plaatsen is een creatief idee van een oud Frans bedrijf dat bepaald niet als speels bekend staat! Hopelijk is dit het begin van meer creatiefs en dat ook in de aanpak van van hun dienstverlening...
Het bedrijf is een beetje "de risee van het land", omdat er zelden een trein op tijd loopt, nogal eens treinen uitvallen en vastgelopen reizigers... Er is ooit een treinbestuurder naar Lille gereden terwijl hij de andere kant op moest... U begrijpt dat dit een pestverhaaltje is! Treinen rijden niet zomaar wat rond zonder dat iemand dat opvalt... (?).
Ik sta vaak stil bij de piano en voeg me bij de mensen op het bankje. Soms wordt het echt leuk. Je hoort een vakman iets akelig moeilijks spelen en even later zie je twee Afrikanen een stukje jazzy-muziek doen klinken etc. ..
Pianospelen leerde ik niet, maar ik weet wel muziek te halen uit een harmonium. Dat had vader Louis (meubelmaker van zijn vak) zeer goed opgeknapt en hij zette het daarna op mijn slaapkamer.
Ik zong met mijn vader in het kerkkoor van ons Limburgse dorp en dat koor bestond uit de halve 6e klas van de lagere school + enkele ouderen . Het hoofd van de lagere school in Nieuwdorp was een verwoed muzikant. Daaraan besteedde hij in de les meer tijd dan aan aardrijkskunde en geschiedenis.. Al kon hij niet genoeg krijgen van ons te vertellen over "de oorlog" waarover Hendrikx vel wist... We dachten echt dat hij in het grote verzet actief was geweest...
Zo kwam het, dat ik als enige uit het dorp naar de MULO werd gestuurd: de rest zakte voor het toelatingsexamen! Een oplettende oom en tante overreedden mijn vader om me naar de HBS te laten gaan. Dat maakte het mogelijk dat ik later naar de TH in Eindhoven ging.. niemand anders kwam echt verder uit mijn klas.. Dat krijg je van dorpspotentaten als schoolhoofd en een pastoor die enkel bezig was met zijn kerk te doen bouwen; maar hij was de bouwpastoor..
U leest waarom mijn verleden ontwaakt bij het horen wat harmonium-geluiden en ik bleek ook, samen met een zus, -die met haar man twee accordeons aanschafte-, zonder veel moeite redelijk te kunnen samenspelen en dat nog veel later..
Mijn vader wilde heel graag dat mijn oudere zus en ik een instrument leerden bespelen: maar de puberteit deed ons de kont tegen de krib gooien. Tot verdriet van vader Louis..
Ik weet niet wat ik nog kan met een toetsenbord, maar ik denk dat ik het Wilhelmus en Waar in bronsgroen eikenhout (het officiële Limburgse volkslied) nog wel kan doen klinken.
Als op feestjes iemand de stemming aanjoeg met pianospel, kreeg ik telkens spijt van mij vroegere koppigheid. Want wat het is mooi om stemming te kunnen maken en daarom was het ook Louis-zaliger toen te doen..
Jeugdzonden kunnen lang nawerken in iemands leven..
Leon de Marsilho, november 2019
..
z
Geen opmerkingen:
Een reactie posten