Wie kent niet de kreet: Thank god its Friday, uit het land waar het iedere dag "Trump-day" is?
Ik ken iemand die op maandag zegt, "Gelukkig is het maandag", want het weekend was te druk!
Als je al 23 jaar gepensioneerd bent, -een schande als je 76 bent-, is elke dag van de week een feestje en je verjaardag driedubbel.
Als de ritmes van werkdag en werkweek al lang ontbreken, moet je zelf zorgen voor "verschil tussen de dagen". Wat hier goed kan, tussen die jonge mensen met hun "adorabele kids", die altijd wat nieuws doen, zoals soms verhuizen! Onze benedenburen, -zij uit de VS en hij met frans-Algerijnse roots-, krijgen een eerste kind en er moest een slaapkamer bij. Ze vonden die aan de overzijde van de binnentuin van ons gebouw Le Trianum: ze verhuizen dus. Dat moest low-cost dus iedereen "moest meehelpen". Ouders en zussen van hem (haar moeder woont in Cincinatty) kwamen en met tweewielertjes werden oneindig veel dozen en tassen inboedel verhuisd.
Er was keuze uit twee routes: een via het garagedeel ondergronds en de andere "buitenom, van voordeur naar voordeur". We wisten dat het veel was maar schatten te laag. De twee zijn "groot-consumenten à l'americaine" en dat merkten we. Ik deed dozijnenvrachten met de Algerijnse vader van Hamid en we babbelden. Verhalen van een Algerijnse immigrant in Marseille, waar hij het goed leven vind: hij is een tevreden mens..
Allengs laadden we die tweewielers (steekwagentjes) hoger en bonden de lading vast met elastieken. We gingen van 6e etage naar garagen-nivo van het ene gebouw naar het andere op de 8e en we gebruikten de liften. Omdat die elk eigen e-chips voor binnen komen hebben was er steeds chip-verwisseling.
De stapels slonken aan de ene kant en groeiden, aan de andere. Toen er een tassen- en dozentekort ontstond, moest er "ad hoc uitgepakt" worden. Dat leverde hopen losse spullen op in alle vertrekken. Kortom: het werd gezelliger en sommigen zeggen "chaotischer".
Bij lunchtijd kwam er kebab en pizza uit eettentjes beneden. Alles met limonade en water, want moslims drinken geen "boozz" (tenminste niet in ons bijzijn). Na een uurtje weer "au boulot" en de middag vloog om..
Nu zwaaien we naar Farah en Hamid "aan de overkant", we leven op gelijke hoogte. Hun dochtertje kwam we werden weer "des faux grandparents". Onze jonge bovenburen (Marokkaanse wortels) verhuisden eerder met twee fraaie kids, richting Lyon. Met hen waren we op
vakantie in Marokko: in Marakkech (bij zijn familie) en in het diepe Marokkanse zuiden bij haar gastvrije familie, een belevenis. We wachten af wie het lege appartement onder zal vullen en bezoeken jonge vrienden "aan de overkant" en de ex-buren die nu wonen bij Lyon. Zo blijft ook onze wereld veranderen en blijven we jong, wat je wakker en fit houdt.
Daardoor vinden de kleinkids ons jong en belt kleizoon Ward (27) zijn opa regelmatig, om lekker bij te praten: over zijn banen en werken in binnen en buitenland.
Jong wonen heeft voordelen, dat is dé ontdekking op onze leeftijd; wij lijken nog geen 74+! Er bestaan simpele recepten om jong te blijven: goed eten en "wonen tussen de jeugdigen"! Dit is ons advies aan alle leeftijdsgenoten! En: ga er op uit: wij wandelen in een grote levendige stad en andere prefereren de groene natuur, voor beide is wat te zeggen..
Over enkele weken kunnen we weer dagelijks bootje varen op de "rade de Marseille'. Dan zien we de stad vanaf de Mare Nostrum en nemen afstand van het gewoel. Kortom de nieuwe lente kondigt zich aan en de zon is weer vroeger en verlicht de langere dagen..
Leon de Marsilho, eind febr. 2019
: .
Schitterend verhaal Leon.
BeantwoordenVerwijderen