Totaal aantal pageviews

maandag 14 juli 2014

HET ZIJN RARE, VLUCHTIGE TIJDEN…


Alles lijkt voort te razen en de levensduur van bijna alles lijkt steeds korter te worden. Maar niet van de oudjes in het westen! Zelfs bij het taalgebruik van journalisten is het hommeles: zie de reportages rond de schuldenop- en –afbouw, nu ook bij de energie-voorziening en zelfs in de technologie.  Alles lijkt nu tegelijk op hol te zijn geslagen.

Karel de Grote: change..
 Maar “change-agents”, -dat zijn mensen die zich professioneel met “veranderen” bezig houden van organisaties en individuen-, kunnen u toch wat gerust stellen! Ze zeggen ons: “Voor het allemaal weer rustiger en overzichtelijker kan worden, moet eerst de (huidige) fase van “move” (= zoeken naar een nieuwe wereld), die volgt op fase één “de unfreeze” (= de “afbraak van de oude wereld), helemaal doorlopen zijn. En we zitten nu pas middenin deze “move”…. Daardoor is het zo’n chaotische boel.

unfreeze...
Helaas dus: de  ” freeze” (= stabilisatie, nieuwe orde etc.), kan pas daarna beginnen. Elke fundamentele verandering loopt langs deze drie fasen. Zonder sloop/afbraak en “zoeken en worstelen om te vinden”, gaat het nooit redelijk stabiel verder. Pas ná nog meer verkennen, studeren, ruziën en vechten, -en zeker ook forceren en experimenteren-, kunnen er weer rustiger dagen komen..… De krachtmetingen, de diplomatieke kunsten en de propaganda-oorlogen zijn dé werktuigen van de “move”… So let’s be patient. 

Freeze, de weg terug


De explosieve schuldenlast: wie gaat dat betalen?

U wist het al lang: die wereld-schuldenlast moest wel uit de hand lopen. Na jaren van feesten en op de pof leven,  de subprime-crises, de relanceringsprogramma’s van overheden, reddingsplannen van banken, aanstormende deflatie en die massa-ww. Zie het totaalcijfer van de Wereldbetalingsbank: die schuldenlast ging half 2013 over de 100.000 miljard dollar, via 40.000 in 2000 en 70.000 in 2007…  Ze steeg in 6 jaar dus met 80%. Helaas ging het wereld-BBP ook niet heel lekker: het zit nu op 75.000 miljard dollar. Dus het gat neigt al naar bijna 120% van onze totale wereld-jaarproduktie! Dit zijn de schulden van staten en ondernemingen, maar nog zonder die van de gezinnen. Die 40.000 miljard moeten daar nog bijgeteld worden dus. 
Dat is een duur grapje!
Enkele voorbeelden: 2007 tot 2013: Ierland ziet zijn schuld omhoog vliegen van 25% naar… 122% (!), Spanje deed dat van 36 naar 94%, de VS van 64 naar 104% en Frankrijk van 64 naar 94%. Een snel sommetje leert dat dit neerkomt op 6000 dollar per bewoner en er komt per seconde 300.000 dollar wereldwijd bij. Kijk om er wat gevoel bij te krijgen op  www.economist.com/content/global_debt_clock en voel hoe snel dat aantikt...

Die “schuldencrisis” is dus helemaal niet achter ons. Nee, die komt nog! Ook in de landen waar de groei terug kwam en ook de privé-schulden daalden. Want de staatsschuld racet nog steeds verder: UK naar 112%, Japan zelfs naar 235%...  Enkel Duitsland bouwt die nu af; de anderen verminderen slechts de tóename ervan! Ook Nederland.. Stelt u zich dus voor wat er gebeurt als de rente gaat stijgen! Dat zou in de VS +2% staatsschuld worden vergeleken met die van voor de crisis, +2,2% voor het UK en  +2,3% voor Japan. De privéschulden zouden ook nog wegspringen met +2,5% in de EU, +4 in de VS en +6 in het UK! En dat zou dus weer een forse terugval betekenen.

de labiele opstapeling
Die schuld lijkt wel een soort drugsverslaving. Hoe moet je dat genezen? Zachtjes is nu te langzaam geworden en te snel zou de patiënt killen. Al in 1998 schreef een financiële journalist: “ De wereldeconomie berust op gigantische schuldenpyramides,  die op elkaar steunen in een fragiel evenwicht. Zoiets was er nooit eerder, genezen is moeilijker dan ooit en het betekent een grote voortdurende instabiliteit. Een ware bedreiging voor de wereld…”. Hij werd toen een “onheilsprofeet genoemd”. En een profeet wordt nooit in eigen land geloofd, dat weten we intussen wel. Dus het veranderingsproces hier is: fors snijden in de uitgaven, dus in “de mooie dingen voor de mensen”. En moeilijker dan dat bestaat bijna niet, enkel dood en oorlog zijn nog gemener. Want we moeten: uitgaven stoppen én geld overhouden om af te lossen! Elke huisvrouw weet wat dat betekent, toch?


De chaotische energievoorziening

Het milieu schoot zeer weinig op met de deflatie sinds 2008. Pas nu horen we “solidariteitsgefluister” in de VS en bij andere grote. De emissie van CO2 ging sinds 1990 met liefst 46% omhoog dus zouden we 1 tot 4 graadjes meer temperatuur kunnen krijgen en 40 à 60 cm stijging in het niveau van de oceanen. De grote steden in China en India worden al onbewoonbaar en de natuurrampen door de klimaatverandering zijn er nu legio.

de beste CO-2 bestrijding!
De VS: de schaliekampioen
De VS stortte zich snel en totaal in de schalie-energie en werden daarin nr.1 op de wereld. Daarom deden die revoluties in de Arabische wereld en die Krim-inlijving ook niet veel op de energiemarkten. Maar dat gedoe rond de Oekraïne is wel essentieel voor de energie-voorziening in Europa. Wij hangen voor 30% af van de gasexport uit Rusland die voor 50% via Oekraïne verloopt. Duitsland hangt er van af voor zo’n 25%. De VS investeren nu nog meer in het schaliewezen, het duurzame en in intelligente e-systemen.
De opkomende landen zetten bijna alles op kernenergie: liefst 78 centrales zijn in aanbouw. China met 28 stuks, 10 in Rusland, 6 in India en 5 in Z-Korea: zij zijn de grootste. Japan overweegt zeer serieus om een deel van de 48 stilgelegde reactoren te herstarten. Terwijl radio-actief water dagelijks in zee vloeit in Fukushima..

De Duitse energiemanoeuvres
zonne-energie en masse
Duitsland past zijn doel: uit de kernenergie in 2022 ook aan. Maar mikt op 80% duurzaam in 2050 wat de lieve som kost van 500 à 1000 miljard euro’s. En kent nu die hoge emissie van de kolencentrales. Dus moeten de EU en anderen hun energietransitie opnieuw overdenken. Frankrijk wil eerst minder energie consumeren, de fabrieken daalden al in energieverbruik met 18% sinds 2005! Maar de kosten schoten omhoog met 23% ook omdat de des-industrialisatie toenam met hogere ww en het inzakken van de export. Zo’n 10% hogere electriciteitsprijs deed de export allen al met 2% dalen.


Wind de wispelturige bron
De beschikbaarheid van de kerncentrales is veel te laag met 78%; het onderhoud loopt slecht. Het sluiten van de kerncentrale Fessenheim zal de industrie in de Elzas ruineren: die is daar voor 85% van afhankelijk! Sluiten kost de staat ook nog 1 miljard schadevergoeding aan EDF en er komen 2200 arbeidsplaatsen op de tocht. Wil Parijs het doel van “23% duurzaam in 2020” halen dan moet er vlot 40 miljard op tafel… Intussen is de zonnecellen-productie totaal weggevaagd en terug naar kolen is ook niks populair. Óf is het in de hoofden nu al weer anders? De duitse burgers worden boos over de kosten van de “energierevolutie” daar.  De overheid brengt de subsidies op duurzame energieproductie al flink terug en de prijs voor electriciteit daar steeg ferm. Het gaat hier om liefst 24 miljard! Frankrijk zit vast met zijn ecotax-invoering  na die hevige protesten in het land.

De kolen rukken weer op!
De kop van een artikel in The Economist van april 2014 luidde: “Coal, the fuel of the future, unfortunately”!.. BP rekende uit dat de kolenreserve nu goed is voor 109 jaar huidig verbruik. En die is meestal in stabiele regio te vinden en bij betrouwbare leveranciers. Andere energie zit vol met conflicten tussen landen en kartels en industriemachten proberen prijzen te drukken. Nu zijn kolen ook de beste kans voor arme landen om rijker te worden. Net als in de eerste industriële revolutie het geval was..  Maar kolen dat is: dirty business: bij de winning, het transport, de opslag en de verbranding. Link voor mensen ook vaak. Het doet ook de CO2-hoeveelheid enorm toenemen: oceanen worden zurig en gebouwen en longen worden aangetast. En kolen veroorzaken rond centrales méér radio-aktieve straling dan…kern-centrales. Niet doen dus, dat kolen stoken?

Hoezo? Kolen zijn super-goedkoop!
Ai, want te weinig groei kost politici de kop en armoede doet ook mensen sterven. De VS weten dat ze in 2040 (!) nog voor 22% electriciteit uit kolen zullen maken; het is nu.. 26%. Rijkere landen zoeken iets anders dan kolen maar arme als Afrika en India hebben daar het geld niet voor. Kolen kosten voor Duitsland maar 50% van de prijs van het gas. Dat kan zelfs dit groene land dus niet bekeren tot duurzaam. Daar is bruinkool nu goed voor 162 miljard kilowatt-uur! Japan is zoekende en kijkt naar kernenergie en kolen.. Kolenboeren vrezen dat hun winst weglopen zal door overheidsstraf op kolen wat in Australië al gebeurde. Enkele willen al “even stoppen” wat met kolen best kan.

De hoop is nu gevestigd op technologie, met name op schone verbranding van kolen. Kolen vergruizen, gas er uit halen of CO2 afvangen en verwerken. Dat gaat natuurlijk ook geld kosten of subsidies. In Mississippi staat al zo’n high-tech plant. Maar de investering is daar 6800 dollar per kilowatt en een gascentrale doet het voor 1000 dollar per kilowatt. Dus voorlopig blijven kolen gewoon smerig..

Het Europese continent hangt energetisch sterk op aan Rusland… Dus moeten de zaken opnieuw op een rij worden gezet. Energie voor alle en zeker voor de ondernemingen, veilige energievoorziening en niet teveel CO2. Dat vereist: langere gebruiksduur van kerncentrales (tot 60 jaar), meer duurzame energie, intenser concurreren (meer hydro-energie), meer onderzoek naar energie-opslag in batterijen. Ook meer schalie-energie, intelligente produktie, distributie/verbruik en dus toch “die grote europese energiemarkt”. Men kan echt niet overgaan op rationering of nog meer prijsverhoging! Zelfs de soevereiniteit van de EU en de landen hangen hier uiteindelijk van af.. De Oekraïne crisis is op volle toeren en leert de EU nu hoe link dat Russische gas eigenlijk is. En dat het verwaarlozen van de relatie met de bezitter van de enige grote europese gasvoorraad wel heel stom was!


De vluchtigheid in de media

Ook de journalisten lijken op hol te zijn geslagen, dat kun je zien als je meerdere kranten parallel leest. In september vorig jaar las ik: De overwinning van het duitse model! In januari stond er: Duitsland blijft achter”; want de groeicijfers vielen wat tegen…  Tegelijk: “ Amerika is terug!” wat werd voorafgegaan door : “Het einde van een superpower”.  Over Japan idem: “Het japanse wonder” was er al weer nadat er een pietsie groei kwam.

Internet ruimt lekker op
Ook die kreten zijn opvallend: “De vier draken” (vier Z-Aziatische landen), de BRICS (de opkomende landen) en daarnaast de “PIGS” (de vier z-europese afzakkers). Een recente is: “The fragile five”, een uitvinding van Morgan Stanley… over vijf landen die een van hun analisten niet meer zo bevielen…

Over Frankrijk was ook van alles te vinden:  “German like” (nadat Hollande zich bekende tot het duitse socialisme) en The Economist maakte het ook bont met “De baguettebom” toen ze Frankrijk tot hét gevaar voor de EU bombardeerden.

De economische journalistiek lijkt steeds meer op “de financiële markten” en de beurzen. Alles gaat daar ook volgens de aanwezige beurzen en die trimestercadans van cijfers. Alles draait nu op vluchtige programma’s … Etiketteringen met ultra-korte levensduur; dat is een kenmerk van onze dagen.

Natuurlijk is de openheid van de wereld, de onderlinge intensievere verbondenheid en ook de snelle en continue toegang tot de reeksen van gebeurtenissen, een objectieve verklaring van die vluchtigheid… Er is gewoon veel meer wat beweegt en dus minder tijd “per case”!
En afluisteren werd in persland net zo gewoon als bij NSA en de nationale veiligheidsdiensten. De hoeder van waarden en ook onze privacy brak alle regels en het was niet een klein roddelkrantje, maar Murdoch himself!

papier wordt ongeduldig
Natuurlijk is het vooral het geluk van de speculanten die nou net gokken op dat vluchtige, op dat geslinger. En die met genoegen zien dat sommige futiliteiten weer worden opgeblazen. Zij verdienen hun geld aan die grote onrust, de ratrace, en de korte levensduur van waarheden. Reuring-winsten dus…  Ook enkele bestsellerschrijvers vinden hierin hun geluk en ook dat handjevol grote banken: Goldman Sachs, Morgan Stanley en Citigroup. Zij vinden steeds nieuwe producten uit die bij de trends passen.

Maar ook de journalisten zelf zijn “to blame” en lijden flink onder de (commerciële) druk van het supersnelle Internet. Ook die politici die moeten reageren op al die opiniepeilingen/sonderingen jagen de boel mee op…

De vraag is wie hiermee nou is geholpen. Wij alle of eigenlijk niemand meer? Onze gedachten zijn ook al even vluchtig als markten en beurzen. Is dat gewoon lastig omdat de evolutie van de mens onze tempoklok en –gevoel nog niet heeft getuned op de verandering der tijden? Is het gewoon zo dat wij te lang een ander tempo beleefden en nu dus zelf wat obsolete werden?  Of is gewoon iedereen gek geworden behalve u en ik?


En onderschat ook de bloggers niet!

Ook de miljoenen bloggers surfen op wat er gebeurt, om hen heen of in hun hoofd. En in de beleving der dingen. Hij ontkomt er niet aan om ook het voorpaginanieuws mee te nemen in zijn geschrijf. Tenzij hij vooral wordt gelezen door hen die even uit de sneltrein willen stappen of die zoeken naar meer diepere analyse die gedachten opleveren die beklijven.

wapen van boeven en staten
Quick and dirty?
Ware trends schetsen, dingen verduidelijken en in de puntenwolken van dagelijkse gebeurtenissen een patroon kunnen ontwaren. Naarmate dat beter lukt, wordt duidelijker wat belangrijk is en wat een tot de “volatieltjes“  behoort. Een soort zeefje in het waarnemingsfilter dat zich steeds beter afstelt. Zo kan de blogger degene zijn die vooral dát beschrijft wat op het filter achterbleef.
 
het vrije woord?


De visie van Sam Pitroda

De opinies over innovatie zijn divers en dat is te snappen. Maar innovatie tegenhouden, dat zal niet lukken. Dus moeten we er mee leven én er richting aan geven. Zegt ene Sam Pitroda, adviseur van Rajiv Ghandi en nu ook van Premier Singh van India. Hij is als uitvinder en ondernemer groot geworden in de VS. Hij begint sterk als hij zegt dat: de invloed van het Internet sterker is dan, die van WO II”! Als je kijkt naar de impact van de verandering. Dat is een interessante benadering, omdat hij hier doelt op de “omvang van de destructie en de er op volgende reconstructie”!
 
Sam de ziener
Het Internet is “dwingend en niet te stoppen”. Het gaat hier niet om echt nieuwe grote uitvindingen, maar om de vraag “hoe we al dat nieuwe dat er eerder kwam in gaan inzetten”. In onderwijs, gezondheidszorg en bestuur.

De armoede in de wereld heeft als hoofdoorzaak: “te weinig “toegang tot informatie”. Innovatie op dit gebied is dus dé manier om de wereld opnieuw vorm te geven! Hij wijst op de jeugd, die op veel plekken al totaal anders opgroeit. En die 115 jaar gaat worden. Daarin zit een enorme veranderingsdynamiek en -power.

Hij zegt ook: in plaats van die banken te redden hadden we ze moeten laten ondergaan. Want: “fysiek geld heeft ook zijn tijd gehad”. Het zit straks allemaal in uw mobieltje.

Diploma’s om een baan te krijgen? Ook dat werkt niet meer. Niemand leerde namelijk aan de mensen hoe jezelf je eigen “werk” moet scheppen. En daarom is er ook die massa-werkeloosheid.

Gaat de technologie nu “de mens vervangen”? Zie wat ze ons al bracht: langer leven, betere communicatie en transport, etc. Toch worden deze verbeteringen lang niet altijd positief en bewust beleefd. Immers er blijven nog steeds armoede, honger en terrorisme. Dat heeft alles van doen met onze educatie. We moeten anders leren: “vooral om aan onszelf te werken”. Daarin zit volgens hem de crux.
 
Het begint met “de dingen anders te leren zien”. We hebben geen behoefte meer aan grote bankgebouwen; maar wel aan meer vertrouwen in de banken. We hebben geen behoefte aan meer schoolgebouwen, maar aan goede mentoren die ons begeleiden. En om beter te worden heb ik ook niet meer altijd een dokter nodig, maar vaker een adviserend iemand… De mens moet de eigen greep op het eigen leven vergroten.

De technologie kwam vooral uit de VS en nu is die overal te zien. Het Amerikaanse systeem van superkorte levensduur lijkt echter niet meer houdbaar. Dat kon nog voor 300 miljoen mensen, maar niet meer voor 8 miljard. En, de beste mensen werken nu om de problemen op te lossen van de rijken, en dus niet voor de armen. Bangalore in India is het “back-office” van de VS , maar waarom is India niet het back-office van Bangalore?

Die run op de grote steden is ook belachelijk: internet maakt het nou net mogelijk meer te décentraliseren. Wij denken te sterk in het Amerikaanse model; we moeten ons werk dichtbij onze woonplek scheppen en niet verder weg werken. Zo moeten we op meer terreinen gaan denken.

Hij werkt met anderen aan een ander levensmodel: wat hij “Ghandisch” noemt. Gefundeerd op: eenvoud, toegankelijkheid, bevrediging, vertrouwen en geweldloosheid. Dat heeft voor hem niets van doen met kapitalisme of socialisme. Die doen er niet meer toe. We moeten leren leven met meer schaarste en meer ongelijkheid. Laten we ons dus focusseren op een vruchtbare innovatie! Zoals die VS-arts doet, die nu hartoperaties aanbiedt in de Caraibic voor 6000 dollar. In plaats van in de VS voor 75.000.

In India stopte een locaal smidje een lek in de radiator van zijn auto… met wat curcuma. Hij heeft geleerd om zichzelf te helpen. Ook het bestuur moet decentraler; de mensen moeten meer macht krijgen over hun eigen leven.

Creatief zijn is vooreerst: zichzelf goed kennen, weten wat je kunt en vertrouwen hebben in wat je zelf kunt. Dat vereist ook dat je kunt samenwerken met zeer verschillende anderen. Vaak is dus het omgekeerde nodig van wat we eerst dachten en deden…

Wel, niet alles is meteen even duidelijk wat Sam zegt. Maar veel ervan geeft best te denken en is zeker ook uitdagend. 


De visie van een franse sociologe

Deze waarschuwt in haar boek voor een mogelijke “ultra-democratie”, die enkel berust op “de bevestiging van rechten van het individu”. Het individu komt dan in de plaats van de burger, zegt ze. En ze noemt het gevaar van “de corruptie van de regiems”, zoals Montesqieu het noemde. Daarover schreef ze dus het boek: “De democratische geest van de wetten”.

Ze is een optimist die problemen signaleert en oplossingen suggereert en die in alle opzichten positief blijft. Ze wijst er op dat grote veranderingen, die verder reiken dan het dagelijkse, steeds vaker nauwelijks gedragen worden door een goed doordachte bijdrage aan het “algemene belang”. In onze beschaving van het “onmiddelijke en individuele”  ontbreekt steeds vaker een minimum aan “gemeenschappelijke belang”. Ze signaleert ook “de verleiding van het onbegrensde”, dus het schijnbaar ontbreken van grenzen door het zien van de geweldige vooruitgang in wetenschap op vandaag. Vooral in de medische wetenschap, net als in het financiële kapitalisme. Nu is “de gemeenschap van de burgers” de bron van alle legitimiteit geworden: er bestaat niets anders meer. Best mooi en rationeel ook, maar er moet toch meer zijn dan enkel “het individuele welzijn”?

big society?
Wetten etc. stellen grenzen aan de democratische praktijk en daartegen komt steeds meer weerstand. Elk wil zijn eigen schepper zijn en nergens door geëngageerd worden. Dus regels en wetten worden minder geaccepteerd en “het individu doet wat het wil”. Niks geen “sociale contract” en dergelijke. Ook bij hen die de regels moeten afdwingen gebeurt dat, en zo worden ook de instituties meer bekritiseerd. De “vanzelfsprekende autoriteit” verdwijnt alles moet worden verdedigd en mag worden betwijfeld. De wereld van enkel horizontale relaties kwam; die van de verticale verzwakte. Zo komen we terecht in de “ultra-democratie”: een radicale versie van het democratische systeem. Leeftijd, ervaring, autoriteit en competentie bestaan daarin nauwelijks meer.

Instituties organiseren de politieke vrijheid en waarden en democratisch handelen moeten worden aangeleerd. Die zijn echt “niet natuurlijk of ingeboren”. Het ontzag voor de elites verzwakt ook snel. We kijken zeer kritisch naar onze leiders, zijn veeleisend en zo ze niet bevallen verkiezen we ze meteen niet meer. Maar als we enkel gaan geloven dat “onze idee” meer waarde heeft dan die van experts wordt het toch wel zeer lastig. Want dan zijn opinies meer waard dan “kennis van zaken”.

zijn diploma's nog een garantie?
Het onderdrukken van alle verschil is ook contrair aan de tolerantie. Zo komen we snel aan bij de “onverschilligheid”. Muziek van Bach is niet beter dan afrikaanse muziek, maar je moet wel de verschillen in cultuur zien en zo dus de waarde van beide erkennen.
Het Belgische probleem (Walen contra Vlamingen) kun je, volgens een Amerikaanse geleerde, simpel oplossen als je elke waal met een vlaming doet huwen. Men mengt niet, men neemt enkel trekjes over van de andere cultuur. Gelijkheid prediken betekent niet het onderscheid, de verschillen, ontkennen. Elk verschillend mens moet zijn plek kunnen vinden. De media zijn in een democratie zeer belangrijk en zeker nu ook het internet. Maar dat nu miljoenen één journalist gaan lezen, wil het nog niet zeggen dat hij “dus gelijk heeft”! De lievelingen van de media zijn niet gewoon ook “de meest nuttige personen” voor/in een gemeenschap!

De democratie is iets wat leeft en wat zich ontwikkelt. En ze berust op een nogal fragiel evenwicht. In de 20e eeuw zagen hoe snel dat kan instorten. Het is er niet “zomaar” en moet worden “geleerd”. En steeds opnieuw moeten waarden worden ontwikkeld. De drang naar vrijheid is natuurlijk en bij elk mens aanwezig: zie de revoluties. Het weer opnieuw zoeken naar stabiliteit na een revolutie, is altijd kritisch. Zie nu in de Maghreb.

Instituties zijn nodig om de democratie duurzaamheid te geven en haar te laten voortduren. Daarom moet er voor hen een minimum aan respect zijn en ook respect voor “elites”. Anders overleeft de democratie niet.  Aldus Dominique Schnapper (in een interview in L’Express).    


Op naar nieuwe maatschappij modellen

ghandi werkt..
Nieuwdenken is in: ook bij (bezuinigende en vernieuwende) politici. In Nederland spreekt men nu over “de participatie-maatschappij”. Vooral in het kader van de grote “zorg-reorganisatie”. We kennen ook al “het duitse model” (zie Schröder en Peter Hartz) en ook Cameron kwam al met zijn “britse experiment”. Na Thatcher en Blair kwam hij met de “Big Society”. Na drie jaar werd er nu door onderzoekers daar een eerste balans opgemaakt.

Camerons bezuinigingen
De idee was om “de relatie Staat (= overheid) en de burgermaatschappij” drastisch aan te passen. Hij nam afstand van de extreme Thatcher-filosofie (die enkel nog individuen zag). Hij wil de Staat weer ten dienste stellen van de maatschappij maar daarbij sterk steunen op burgers, verenigingen en ook op “the charity”. Dus moeten ook de overheidsdiensten en de “verzorgingsstaat” sterk veranderen.
Deze nieuwe balans levert nu een succes op bij de z.g. “free schools”. Scholen van en door ouders met eigen programma’s en met overheidsubsidies. Nieuwe pedagogische aanpakken bleken zeer succesvol, enkel bij de religieuze scholen lukte het nog niet. Een tweede idee, dat van “de broederlijke business” (=social impact bonds), waarbij de financiële sector sociale actie financiert en een bonus krijgt als de gestelde sociale doelen worden bereikt,  werkte soms prima! Zoals bij de gevangenis van Petersborough. Daar bleek de recidive door projecten met ex-gevangenen, met 12% te kunnen verminderen. Terwijl die in het land die met 14% steeg in dezelfde periode van 2010 tot nu!
Zelf doen is up!
Cameron moest door de crisis helaas wat gas terugnemen. En de bezuinigingen stelden zijn project ook wat in twijfel in de publieke opinie. Toch lukte wel een andere ambtelijke aanpak bij de overstromingen, waarbij burgers sterker werden betrokken en ingezet. Die bleek zeer goed te werken. Helaas, de noodzaak om de EU om geld te vragen was daarbij geen opsteker.
Toch is in Engeland het principe overeind gebleven: “dat je bij veranderingen van de verzorgingsstaat primair de verantwoordelijkheid van de burgers moet aanspreken” .
Een franse journaliste zei, dat Big Society als model voor Frankrijk niet minder of meer is dan het “Schröder-model”. Elke natie moet zijn eigen model uitvinden in relatie tot zijn geschiedenis. Men kan ervan leren dat “politieke en collectieve  innovatie hand in hand moeten gaan” . Als we het sociale model echt willen redden. En dat is ook het beste middel tegen het zo foute populisme. 
new easy life?
Er blijkt ook een beweging te zijn die heet: “Bleu, Blanc, Zèbre”. Die zich richt op “alle fransen die een andere werkelijkheid” wensen. Zij spreken ook over de Big Society van Cameron als een model voor Frankrijk. Maar betwijfelen of de franse politiek daar nu rijp voor is… In Nederland is men langs een zelfde lijn bezig en er is steeds meer debat over. Dus: de overheid én de mensen zijn weer zoekend, en ook weer samen. En dat geeft hoop.



Terugkijken naar “die natuurramp die mens heet”

Zaaien en oogsten en big spending?
Wat ook helpt is “terugkijken naar de mensen vóór ons”. Die zich immers ook afvroegen “waar dat andere allemaal goed voor was en waar het nu weer heenging”. Zij ondergingen óók een hoger tempo dan hun was “aangeleerd”.
Nu ontbreekt de baby?
En werden meestal toch ouder en ook gezonder. Omdat die snellere, complexere wereld ook veel goeds meebracht, waardoor ze langer en prettiger konden blijven leven. Maar daardoor moesten ze ook nog méér tempostijging moesten meemaken, omdat ze aanzienlijk langer bleven leven.  Dus zou je kunnen zeggen dat we allemaal slachtoffer zijn van die toegenomen levensverwachting!
Casino-ongelukje!
Tja, en als ik dan lees dat de kleinkinderen die nu worden geboren de 110 jaar met gemak gaan halen, besef ik beter dat in het menselijke leven “niets normaler is dan vluchtigheid”.
De geschiedenis herhaalt zich “ vooral in deze zin”! Én wij  hebben nu ook die mooie kans om “herhaling na herhaling mee te maken”.
Dat went natuurlijk, -zei ook al ene Darwin en co-, dus dat is en blijft onze grote troost. Immers, alles komt ooit weer “goed”. Nadat het eerst weer eens “fout” ging. Wat ik nu een  intrigerende definitie van het leven vind, van “een intelligent geworden element van de machtige natuur”. In deze zin kun je de mens dus betitelen als “een intelligent soort van natuurramp”!  


Wars of tomorrow? 




Maar,

pas nu weten we echt wat de zon in juli 2012 op aarde had kunnen aanrichten toen een giga-magnetisch veld rakelings de aardbol “voorbij” schoot. Nasa, de chinezen en ESA weten nu pas wat ons had kunnen overkomen: de zon had zich dan als een giga-hacker kunnen gaan gedragen en alles wat electronica was kunnen vernietigen: veel data en ook (het functioneren van) de wereldwijde ICT-infrastructuur! Stelt u zich dat voor: een schade van duizenden miljarden euro’s, die pas na 4 tot 10 jaar (!) zou kunnen zijn hersteld.
als de zon uitschiet..
Deze ramp trof ons bijna omdat de zon toen twee grote zonnestormen tegelijk kende die de power hadden van een miljard H-bommen…  Deze magnetische tsunami schoot in onze richting met 2000 km per seconde maar ging ons net voorbij…  We waren met z’n allen net negen dagen eerder van die plek vertrokken, Gode zij dank. Anders waren internet, GPS en alle andere wereldnetwerken, als die van banken, bedrijven en landen en militairen,  weggevaagd. Geen Facebook meer, geen twitter etc., dus dat zou zeker hebben geleid tot psychodrama’s van grote allure bij de wereldbevolking… De data-verslaafden zonder drugs, stel het u even voor…

Het toont weer eens dat een echte natuurramp, die onze hele beschaving zwaar zou raken,  echt nog bestaat. Daar helpt geen G20 of G8 (pardon G7) tegen… De wereld even terug naar Fred Flintstone tijdperk, zonder mondialisering en zonder oorlog en electronisch geweld. Te vredig eigenlijk voor een wereld vol met mensen….


Mogelijk was er iets bij om te overdenken op uw favoriete zonnige plekje.

We wensen u weer veel zon en warmte toe, waar u ook woont of kampeert!


sweep the clouds and get that energy
 19 juli 2014




















 













Geen opmerkingen:

Een reactie posten