Dat is een vraag die zich opdringt als ik, -zij het vanaf een aardige afstand-, naar de politieke actualiteit in Nederland kijk. Op het moment dat “het buitenland”, van financiële markten, tot rating-offices via de EU en tot de Brics-landen toe, ons voortdurend bedrukt en dreigt en ons de les leest, wordt de dagelijkse politiek steeds “meer heikneuterig” .
Er zijn dus steeds meer politici die óf niets meer dúrven te zeggen wat over “buiten de grens gebeurt, of ,-mogelijk nog erger-, die niet eens meer de moeite nemen om zich heen te kijken, iets verder dan Maastricht of Groningen. Een vorm van kortetermijndenken ,-vroeger zei eens iemand “aardappelen rapend” (want al rapend achter de machine keek je enkel vlak vóór je voeten)-, waar je tegenwoordig in Den Haag best ook nog best goed mee weg komt.
Terwijl het gewoon al zover is gekomen dat de regering , in Nederland en in nogal wat andere Europese landen, de facto gewoon onder curatele staat en een bewegingsvrijheid nul heeft. Immers zo gauw de markten iets in een land bemerken dat hun onrustig maakt, wordt dat land meteen gekapitteld en krijgt het weer een kuurtje voorgeschreven. Schakelt men niet meteen, dan begint de leningsrente al te klimmen voor de eerste de beste volgende af te sluiten lening… En wat één procentje hoger inhoudt, als je een giga-schuld hebt en groei nul of negatief, is enkel nog met woorden als “rampzalig” en “ellendig” te kwalificeren. Zie wat er nu weer in Portugal en Spanje gebeurt als men een beetje afwijkt van het plan dat de regering plechtig beloofde: … de beuk moet er dan direct in en de ratingoffices grijpen meteen naar hun “duistere meetgereedschap” en hun “rampendictionaire”.
In Italië zagen we hoe een technocratische regering, -a-politiek dus ook-, onder leiding van Monti (een kruising van een bankier, een macro-econoom en een professor), het geluidloos lukte om de zaak onder controle te krijgen áls het volk (=het parlement en de vakbonden) maar gewillig meedoet en niet op straat rebelleert. Monti deed wat geen “beroepspoliticus nog kon presteren, stille wonderen en keerde zeer beheerst het tij…
De banken en de markten zijn dus gewoon de baas samen met het eeuwig meekijkende IMF en, vergeet nu ook niet-, de Brusselse EU en zeker niet… Berlijn! Besef overigens ook dat het geld waarover het gaat van beleggers is: dus van wat particulieren maar vooral ook van institutionele beleggers. En dat zijn ook (onze!) pensioenfondsen, provincies en grote steden en onze (spaar)banken…
Men is in de “haute-finance” als de dood voor “besmettingen”, voor “meesleurende onderstromen”, voor het domino-effect dus, wat van al die Europese steentjes in een zwaai een compleet slagveld kan maken. De gigantische pokerwedstrijd om Griekenland liet zien hoe ver dat kan gaan… De hele Griekse regering, het parlement, de boze vakbonden, de woeste studenten en andere betogers konden roepen wat ze wilden en dreigen met het ergste, maar het hielp niks meer: de riem moest van de “finance” weer een gaatje strakker om het al zeer vege lijf.
Europese landen lijken nu wel failliete bedrijven met een verontruste bank en een almachtige curator die bij elke slippende euro meteen begint in te grijpen. Luister je niet dan willen die banken, hup, niets meer weten van hun “diep in de schulden stekende beste klant van vroeger”.
In Frankrijk zijn nu de laatste 20 dagen voor ronde 1 van de presidentsverkiezingen aangebroken en we maken hier een akelig circus mee, waarin de concurrerende “stalmeesters” van morgen, de ene belofte na de andere doen, die de dag ná de verkiezingen helemaal niets meer voorstelt. Want, wie er ook moge winnen, de dag er ná gaat de botte bijl er echt in. Er barst dan een vermageringskuur van ongekende allure los die compleet zal worden “gedirigeerd” door “de markten”, de verenigde EU-landen en mondiale financiële instellingen, die het in de broek doen voor die steeds maar “dreigende besmetting”.
Zo gezien maakt de uitslag eigenlijk niets meer uit: elke winnaar moet hetzelfde doen en zij die niét aan de verkiezingen meededen zijn gewoon de baas!
De democratie is dood, opgeofferd aan de mammon die “leningen” heet, het parlement is een machteloze leuterclub die niets meer kan omdat een politieke crisis nú de markten nóg zenuwachtiger zal maken. Dus volksvertegenwoordigers: mondje dicht en gewoon maar dagen tellen…
Denkt u dat dit gewoon zo kan verder gaan? Of moeten we een les leren van “het wonder van Argentinië”, waar de regering de middelvinger opstak, niet naar het IMF c.s. luisterde en gewoon zijn schuldeisers voor het hakblok zette: of u scheldt het merendeel nu kwijt of u krijgt gewoon niks! U weet mogelijk dat het, met grote inspanningen en vernuft ene Kirchner wel lukte en dat langs democratische weg met medewerking van alle Argentijnen.
Is dit onzinnig romantisch politiek geneuzel óf is het op termijn de enige politiek correcte weg voor hen die de democratie lief hebben en die willen dat een aanpak in een land voldoende draagvlak blijft houden? We zullen hierover binnenkort weer wijzer worden bij de Griekse verkiezingen in april.
Er zou nu toch niemand meer moeten bestaan die dat jarenlange potverteren en schulden maken nog durft te verdedigen? Maar nee, ene Hollande, die gaat voor president van Frankrijk (no 2 van de EU!), wil de nieuwste begrotingsregels van Brussel, na zijn overwinning, gaan “heronderhandelen”! Denkt hij nou echt dat Berlijn en andere EU-leden (zoals Italië onder Monti) dat serieus zullen nemen? Nee natuurlijk, maar een grote socialistische partij van Europa heeft zich dat toch maar even gewoon (?) voorgenomen!
Het is ver gekomen: vanwege de schulden heeft elk Europees land nu een stelletje curatoren van de haute-finance “in zijn regering zitten” en zijn tegelijk die aanstormende landen (de BRICS(S)), steeds harder in de economische aanval op het westen. Terwijl de EU een complete slaptevertoning is geworden en de VS met de rug naar Europa is gaan staan…
Wel dat hebben we dus, lekker graaiend, op de pof levend en “politiek” uitbestedend aan niet-gecontroleerde politieke amateurs, weer eens lekker voor elkaar gemaakt. Dus is nu een lange periode van “op de blaren zitten” ons deel, en zij die denken dat het “al weer een beetje over is” vergissen zich ernstig. We zijn nu beland in het centrum van een veranderingsorkaan, waar het altijd even rustig is, voor je de turbulentie weer keihard gaat voelen. Dus riemen vast en ook strakker trekken om uw middel.. en gelukkig is mager zwoegen en ploeteren nogal wat aangenamer zonder een portie spek op de ribben.
“Op straat ageren nog alleen de armen, de gekken en de verdwaasde idealisten”… zei iemand bij het “sluiten van Occupy Amsterdam op het Beursplein. En we zien om eens heen enkel nog enge individualisten die hun recht opeisen in een groot vacuüm waar het onze collectieve idealen betreft. Die zijn zoek, weggegooid en tot “versleten” verklaard.
Maar,
De nieuwe lente komt er aan en hóe! We zien hoe de natuur zich weer hervindt en zich vernieuwt met zijn in de winter opgebouwde energie… En we moeten beseffen dat wij een deel zijn van die natuur, van dat ijzersterke geheel dat in essentie een oneindige cyclus is van opgang en neergang en van vallen en opstaan. Het voorbeeld dat we naarstig zoeken bevindt zich zeer dichtbij, direct onder onze neuzen..
Hoe doet die natuur dat toch?
Daar moeten we dus over nadenken, liefst buiten in de lentezon met haar zomerse allures. Aan de uitgestraalde warmte moeten we hoop ontlenen en die hoop ook koesteren: het is onze enige kans.
Op de eerste plaats vanwege de jongeren die het echt opnieuw moeten gaan doen, en veelal vanuit werkeloosheid en hongerbeloninkjes. Zijn moeten onze puinhopen opruimen zoals dat onze ouders dat ook deden na WO II en ze deden dat met een allure van formaat. Te mooi om waar te worden, met overal “Wirtschafstwundern”, giga-winkelcentra, een grenzeloze koopkracht en welvaart … en ook windhandel als in de tulpentijd, met hemelse salarissen nog wat opgesmukt met bonussen en… nogal blind en blinder wat betreft de aanstormende ontwikkelingen in de wereld om ons heen in de verten. Met “onze” sociale sites via een wereldomspannend Internet, waar een clubje van enkele duizenden wizzards 850 miljoen mensen onder de Facebook-pet verzamelde… Een Afrikaans buur-continent waar de groei 3 tot 4 keer hoger is dan de onze en de helft van de volwassen een mobieltje gebruikt… En waar de nieuwe mensen met de duizenden per seconde worden geboren terwijl wij steeds later de dood op bezoek krijgen.
Zeg maar eens dat dit geen tekenen van hoop zijn.
Dus mensen open de ogen, kijk in de, eigenlijk ook zo nabije verten en ontdek met de zon boven u dat verder gaat en hoe! En zeg het nou zelf: er is echt wel hoop en goed nieuws, maar we moeten het wíllen zien en onze blasé mentaliteit gauw loslaten.
Dus ook nu weer veel zon toegewenst, die al bruinend ook vitamine D voor u maakt en die een bewijs is dat hoop bestond en bestaat en ons ook nu weer zal redden.
, 30 maart 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten