De zaterdagen lijken weer DE demo-dagen te worden in Franse steden, waarbij de "gelen" een beetje het ritme aangeven.. Maar de politie zat ook niet stil en bedacht trucs om "hun samenkomen te verhinderen". . En de meer radicale en geweld-dadige demonstranten dachten ook na: zij zagen in een goeie infiltratie-techniek hun kansen.
Zo mengden zich de ruige Black Blocks (anarchisten) met de vreedzame klimaat-actie-voerders en die kregen bijna de schuld van alle vernielingen en berovingen van winkels in Parijs, Bordeaux en Toulouse..
We zijn in een ingewikkelde "guerilla-achtige " manier van demonstreren beland, waarin de slimste wint en de echte vernielers vrij uit lijken te gaan. Het is voor zowel politie als journalisten een complex zoekplaatje geworden en de gewone man in the street is het overzicht zeker geheel kwijt..
De chaos die zo resulteert is voor de echte vijanden van onze open maatschappij (zowel links- als recht-radicale) precies wat ze graag wilden. Want dat vernielt de hele "maatschappelijke ordening" en dat is voor de spelbrekers een nieuw succes aan het worden.
La France, -ook het land van de opstanden van 1968-, lijkt hierbij in de EU het voortouw te nemen. In dit EU-land is de diepe onvrede ruim aanwezig, wat bij een werkeloosheid van ruim 8% ook niet echt verwonderlijk is.
Die werkeloosheid is al +50 jaar hoog, wat alles van doen heeft met... een zeer gebrekkige export! Franse producten en diensten zijn niet modern en erg duur, ook omdat de staat veel lasten daar toevoegt.
Zo oogt de Franse samenleving als de meest gefrustreerde van de EU. Daarom zien we dit verschijnsel nauwelijks in andere EU-landen. In Duitsland en ook Nederland zijn miljoenen vacatures die niet vervuld worden: veel ouderen met pensioen en weinig jongeren..
Nu de OECD ons waarschuwt voor afkalvende groei en moeilijke conjuncturele tijden, zal dit alles nog verscherpt worden.
Dus moeten we rekenen met een verdere neergang te beginnen in La France.. Dit "oerland van de revoluties" lukt het maar niet om een vreedzame "evolutie te scheppen" die de ongelijkheid in kansen vermindert.
"Allons enfants de la Patrie, le jour de gloire est arrivé, "-wat men in de Marseillaise zingt-, geldt helaas enkel voor opstand en reuring.. En niet voor een gestage en vreedzame economische vooruitgang.
La France bleef het land van ongelijkheid en frustraties en dat lijkt een soort van verdoemenis te blijven..
NB: De zaterdag ná Chiracs dood bleef het in het Gele kamp muisstil, Een verklaring kwam er nog niet: was het eenmalige piëteit of twijfelt "geel" aan het nut van haar acties? Laten we maar even afwachten..
Leon de Marsilho, september 2019
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten