OOIT BESTONDEN ER "PUBLIEKE SCHRIJVERS"..

   Al in het oude Egypte vond je die in het centrum van de stad: ze waren hoog nodig. Zowel voor de overheden als voor de gewone burgers, want weinig mensen beheersten "het lezen en het schrijven" in die dagen. In Parijs waren er in de 13e eeuw  zo'n zestig actief en ze deden dat vaak gewoon op straat...
  
  Lang hielden monniken zich bezig met het maken van kopieën van boeken tot de boekdrukkunst kwam. Sinds 1980 is het metier van "publieke schrijver" opgebloeid, wat veel van doen heeft met de vele immigranten. Die dat niet zelf kunnen of die het raadzaam vinden om het niet zelf te doen.

  In het departement Bouches du Rhône wordt actie gevoerd om de "ongeletterden" te helpen. Zoals voor Koerdische, Algerijnse, Soedanese en zelfs Russische  vrouwen, die Frans willen leren. Waarbij  de "L'Agence Nationale contre l'illettrisme" activiteiten organiseert en mensen opleidt in Marseille, die daar bij worden ingezet.

  Het aantal immigranten neemt niet af en om hun integratie te bevorderen is de l'Agence zeer actief. Voor de jongeren onder hen werd recent de cursus gegeven genaamd " C'est quoi un livre" (= wat is eigenlijk een boek). Want sommigen zagen er nog nooit een laat staan dat ze er een hebben gelezen.. 

  Op vandaag zijn ze er ook mensen met weinig tijd  die hulp vragen bij het schrijven van hun boeken. Er zijn zelfs weer opleidingen gekomen om de vraag aan te kunnen.

  Nee, ik heb geen ghost-writer en doe dat geschrijf zelf.  In de loop der jaren moeten er duizenden blogs van mij zijn verzonden.

   Wie weet ga ik ze ooit bundelen: er bestaat al een file op mijn PC die "Leon-memories" heet. Dit ook ter informatie voor mijn erfgenamen (grapje)!

   Want "enkel die schrijft blijft", zegt het spreekwoord. Van mij bent u mogelijk zelfs na mijn verscheiden nog niet verlost..

Leon de Marsilho, sept. 2019