DE HEILIGE KAREL

   Elke dag denk ik aan  heilige Karel, want ik loop minstens een keer per dag door het Station Saint Charles: ik woon er pal naast. De enorme hal van honderden meters lang, dateert deels uit 1860 en lijkt op het Gare de Lyon in Parijs: tijdgenoten.
   Door de mensenmassa heen lopen is geen sinecure omdat allen kijken "in de hoogte" naar de vele schermen: ze moeten hun trein pakken. De moderne reiziger is nu breder dan zijn voorgangers: vele hebben rugzakken en "rollen hun koffer rechtop voort", daar zitten nu 4 wieltjes onder. Het is oppassen om niet te botsen en enige routine is daarbij gewenst. Immers een val op je 77e is  link met al die broze botten!
   Ik zit wel eens  bij MacDonalds te kijken, onder genot van een kopje koffie. Reizende mensen
lijken op mieren die hun nest kwijt zijn..
   De nodige zijn in paniek: want wie wil nou zijn trein missen? Nogal eens hoor je krachttermen als blijkt dat hun trein weg is. En als er nog een TGV leegloopt, zit je aan alle kanten vast tussen aangekomen lotgenoten en dat is best lastig..
   Eigenlijk moet je hier "op goede voet zijn" met zowel de heilige Karel als de heilige Christoffel, de patroon van de reizigers. Dit station is  een prima studie plek voor 'menswetenschappers'': hier is veel "voer voor psychologen" te vinden..

   U ziet hoe sommige ouderen hun dagen doorbrengen en hoe zelfs een station voor wat amusement kan zorgen!
   Als u ons per TGV komt opzoeken kan Mieke de koffiemachine starten, als ze vanaf ons terras ziet dat u mij gevonden hebt!

Dus tot gauw en kom met de TGV: dat bespaart u zoeken, maar uw mobieltje meenemen blijft
gewenst! Ooit liep een bezoeker na aankomst meteen het station úit en toen moesten telefoons ons redden.. Ga bij McDonalds staan, daar vind ik u altijd..

Leon de Marsilho, juni 2019