MOOIS EN WAT MEER, OVER MORMOIRON

MOOIS EN NOG MEER OVER MORMOIRON..

Een “Mor” is “een heuvel” in het keltisch en het oude centrum van Mormoiron is inderdaad gebouwd op twee heuvels: mor mor dus.  We ontdekten dit dorp op een tochtje van Isle-sur-la-Sorgue naar Bedoin, waar we kennissen gingen opzoeken.  Als je de laatste bocht neemt als je richting noorden (Mont Ventoux) wegrijdt, zie je in die bocht een oprit naar een oud veld met wijnstruiken: Muscat d’Hambourg, zoete tafeldruiven dus. Op die oprit prijkte een knullig bordje waarop stond: à Vendre en een telefoonnummer.  Dat belde ik en ik sprak met een Jean-Pierre die een interessante prijs vroeg.

   Zo werden we eigenaar van een wijnveldje van ca 50 bij 50 meter met fraai uitzicht op de zuid-hellingen van de Mont Ventoux: die in de winter ook een witte sneeuwmuts toont. Bij de notaris bleek dat het wijnveld toebehoorde aan een oude dame: Jean-Pierre was slechts de pachter: maar de notaris (ook burgemeester in Mormoiron) regelde alles feilloos met de oude dame, Jean-Pierre en ons.. Een eerste lesje in beter opletten kregen we er gratis bij..

   We bouwden er een huis met twee “quatre-pente-daken”, wat we Le Brilhas noemden. Een “brilhas” is in de oude spraak, “een hoger gelegen open plek beschenen door de zon”: "has" staat voor plek en "briller", doet de zon hier bijna steeds.  Met een luxemburgse sterke (jonge) vriend bouwde ik er de ruwbouw voor een fraai bungalow-achtig huis, dat ik in 5 jaar afbouwde.

    Toen de heft klaar was gingen we er wonen en bouwden het zo af. Met mijn Defender en aanhanger haalde ik alle bouwmateriaal en mijn bouwmaatje en de buren gaven ons goede raad. We lieten de helft van de wijnstruiken staan en zetten huis met zwembad op de vrije plek. Op de hoge talud achter stonden jonge olijfbomen, die waren ontloken op dikke voeten van olijfbomen van honderden jaren oud. Die waren in de 50-er jaren tijdens een lentenacht met vorst bevroren.

    Met goed advies produceerden we later best wat olijven, die we via de coöperatie omzetten in enkele flessen “eigen olijfolie”. Zo werden we een beetje olijf- en wijn-boeren. De franse buren zagen alles goedkeurend gebeuren… Zo hoor je te integreren.

    Le Brilhas heeft nu een goede belgische eigenaar, die het nog verfraaide en hij en zijn familie komen er vaak vakantie houden. Met hun en de buren zijn we bevriend tot op vandaag en de belgen organiseerden in “ons huis” een fraaie afscheidsparty toen we naar Marseille vertrokken: dat noem je stijlvol leven!

   Buren Michel en Francoise en kids woonden iets noordelijker op 250 meter afstand: eenvoudige aardige mensen en zij was wethouder. En “Madame Asperge”: want Mormoiron is de “hoofdstad van de groene asperges”! Hij was ex-marineduiker en kende Marseille ook goed. Samen met Michel ging ik voor het eerst naar de rade van Marseille en hij dook daar naar seafood: stekelige boursins die hij rauw op at.. Zeer gezond wist hij..

   Zoon Jan deed al ons grondwerk met zijn “engines”  en nog veel meer bij de bouw. We waren zo snel weer ergens thuis. De plek was een gelukkige en we ontvingen er vele vrienden en familie: uit het dorp en diverse noordelijke landen..

   We komen er nog want de buren bleven goede vrienden. Met Guy en Erica (zwitserse van afkomst)  gaan we nog steeds op pad, ook in Marseille en omgeving. Want Guy ging hier op school toen zijn ouders pied-noir waren in frans Algerije.

   Mormoiron bleef een mooi plekje en leerde ons over de franse cultuur. In de locale bieb hoorde ik dorpse dames praten over “een nederlandse mevrouw die zo goed kon koken”! Want dat lieten we veel dorpsgenoten proeven op de feestjes die we organiseerden. Je integreert het best door wat van jezelf te geven en te laten zien..

   Met onze twee katten, de moeder  Hidde en haar brutale dochter Depke, deed ik in de veranda mijn middagdutje waarbij ze beide bij me sliepen: onder elk oksel een. Heerlijke tijden..

  Depke bleef achter in dit dorp: ze was bevriend met buurman Claude die haar adopteerde. Hidde ging mee naar Marseille: maar ze was te oud en kon niet wennen aan een stads-appartement. Ze stierf in Marseille nadat ze ziek werd: de dierenarts deed haar vredig inslapen bij ons in Marseille..

   Mormoiron blijft een mooie plek uit ons leven: wij verhuisden samen ruim 20 keer. Alles opgeteld, Nederland en Frankrijk samen. Onze kleinkinderen kwamen vaak op bezoek en we speelden veel en slim verstoppertje. Ik moet er nu nog mee lachen..

   Ik hoop dat er wat as, van wat overblijft na mijn crematie, in Mormoiron wordt verstrooid. Naast wat strooisel in de Rade van Marseille. Waar we veel op voeren met diverse boten.
   Hoe dan ook: we hadden (en hebben nog), een happy life.

Leon de Mormoiron et de Marsilho, mei 2019

  

 

 

    

      

WIE IS DE ECHTE PROFEET? JESUS OF MOHAMMED?

De Grieken, Egyptenaren en de Romeinen hadden tientallen goden, die zich als mensen gedroegen. Toen kwamen mensen op het idee van "die ene, ware god" en er ontstond ruzie. Ook over WIE nou de enige, echte "beloofde Profeet" was: die joodse Jezus of die moslimse Mohammed! Dat Jezus er 600 jaar voor Mohammed was wordt gelukkig zelden ontkend..
  Maar bij de vraag wie de ECHTE beloofde profeet (zie de Bijbel en de Koran) was, blijkt de oudste niet zomaar de échte!
  Ik verdiepte me in het boekje: Mohammed in de Bijbel en Jezus in de Koran! Ik wist dat de uitgever, -La Ruche-, moslims van signatuur was..  Wat goed te merken was!
250 pagina's vol met uitspraken uit beide heilige boeken, die nogal complex zijn en niet uitblinken door exactheid of logica, trachtte ik door te worstelen. Het leek wel de voetbalbond: bijna na elk hoofdstuk was een andere de competitie-winnaar!
  Die monotheïsten zijn onmogelijke wezens: ze vinden dat er maar EEN god of profeet de echte kan zijn! Of Jezus zelf God was (of de zoon van God) maakt het allemaal nog lastiger. Dit soort geruzie zorgde er voor dat de helft of zo van de mensheid het met "die Profeet en/of die God" wel voor gezien houdt!
   Zo ontdekte ik weer eens, dat religie en ideologieën dé manier zijn om het steeds grondig ON-eens te blijven..
   Elke hoop dat mensen ooit ophouden met elkaar te overtuigen, heb ik voor goed opgegeven! Als we  de beide groepen trachten te tellen ,- onder het motto de grootste groep heeft het meeste gelijk-, komt daar helaas uit dat ze zowat even groot zijn. Van de 7 miljard mensen zijn ca 2,5 miljard  het ene of het andere en...  het aantal ongelovigen wint het (gelukkig?) ruim.  Ik ben daar eigenlijk best tevreden mee al lost het niet veel op.

U bent gewaarschuwd én we weet ook dat er niemand terugkwam uit die mooie paradijzen om ook ons uit de ellende te verlossen! Dat is voor mij het meest overtuigende, na lezen van die bergen "oude teksten", waarvan de meesten pas na eeuwen werden opgetekend. Want moslims beweren dat Mohammed door zijn god direct (via de aartsengel Gabriel), van de éne, ware God te horen kreeg. Want Mohammed  kon niet lezen of schrijven..

  Eerlijk gezegd ben ik blij dat niemand won. Zo houden we voor eeuwig de keus. Of moet je concluderen dat de mensen voor eeuwig met deze ruzie bezig zullen blijven?
 
  Een agnostische vriend, een journalist (en hoofdredacteur), stierf te jong: we waren aanwezig bij zowel zijn herdenkingsdienst in Limburg als in Amsterdam. Hij had op beide plekken gewerkt en ook vrienden gemaakt. Op de diensten voerden zowel een pastoor en een dominee het woord. Gelukkig maakten die het de achterblijvers niet echt moeilijk. En zo kwam het weer wat goed..

  Ik droom nog wel eens over journalist Hans, die ons huis in Nuth kocht. En die ons vaker opzocht in Mormoiron, waar we heen waren getrokken. Ik bereikte enige innerlijke vrede over deze, -voor sommige-,  heikele kwestie van: "Wat komt er na de dood?".

Adieu en Amen.

  Ik beloof U dat op mijn crematie hierover niet wordt gespeecht. Maar hoe kun je dat waterdicht regelen? Ik geef geen garantie: immers niemand regeert na zijn dood.

Leon de Marsilho, juni 2019.




 .

KOERDEN. TURKEN EN AFRIKANEN

Erdogan verloor zijn verkiezing in grote Turkse steden en... annuleerde die verkiezingen: fraude zei hij en fraudeerde waarschijnlijk nu zelf.. 
   Wij worden in Marseille op de hoogte gehouden door de Conseil Democratique Kurde en France..  Door Koerdische vrouwen.. want die krijgen meer ruimte lijkt het.. en zo vermijdt je strubbelingen..
    Koerden zijn er veel in Turkije en Koerdistan en we horen over gevangen gezette Koerden die alle rechten ontzegd worden. Geen bezoek ook niet van advocaten en niet van familie.
   Dus horen we hier over de Koerdische rebel Öcalan en zijn partijgenoten dat hij in hongerstaking is en er slecht aan toe is.. En dat er ene Leyla Güven ook stopte met eten, ook zij zit vast in Turkije: er zouden al 7000 kurden vast zitten..
    De EU wordt opgeroepen om wat te doen tegen grove schending van mensenrechten. Recent stak een Koerd in Duitsland zich in brand en familieleden van gevangenen vechten tegen de Turkse politie in steden.
    De tijd dat er nog sprake was van een serieuze aanvraag van het EU-lidmaatschap zijn voor Erdogan voorbij.  Zijn radicale, rechteloze en radicaler religieus optreden deed hem alle steun verliezen..
   
  Ook de EU lijkt moe van het vechten en het zich bemoeien met Koerden, Turken en ook die grote mensenstroom uit Afrika naar Libië. En Santini van Italië lijkt zijn zuidgrens op een flinke kier te hebben gezet: hij is bepaald geen vriend van de EU...

  Macron en Merkel liggen wat overhoop en de Frans-Duitse eenheid lijkt slecht te functioneren. Macron verloor hierdoor ook prestige in La France.

   Afrika groeit sterk in populatie en Europa gaat krimpen: over 25 jaar is de EU op weg naar 400 miljoen en Afrika naar het 8-voudige.  Dat dit grote problemen zal oproepen is geen nieuws.
   
   Wilders ziet het eenvoudig: "Sluit de zuidelijk poorten van Europa", zegt hij. Maar als je je dat vanuit Marseille kijkend tracht voor te stellen, weet je dat het lariekoek is.
 
  Uiteraard is er maar een oplossing: steun en economische samenwerking met Noord-Afrika. Nu komen nog vooral de "rijkere Afrikanen" naar Europa om geld te verdienen voor hun Afrikaanse families. De geldstroom vanuit Marseille naar het zuiden loopt in de vele miljarden.

   Zij we weer eens op weg naar de tijden dat er zal worden gezegd: "Wir haben Ess nicht gewusst"?  Leren uit de geschiedenis moet, maar als dat wordt geroepen in tijden van economische stagnatie komt er nooit veel in beweging..

   Onze (klein)kinderen gaan zich straks afvragen, hoe het mogelijk was, dat de hele EU de ogen sloot voor een enorm probleem dat aanstormde. En de gevolgen zullen hun zwaar gaan vallen..

Leon de Marsilho, juni 2019


   
   

DE HEILIGE KAREL

   Elke dag denk ik aan  heilige Karel, want ik loop minstens een keer per dag door het Station Saint Charles: ik woon er pal naast. De enorme hal van honderden meters lang, dateert deels uit 1860 en lijkt op het Gare de Lyon in Parijs: tijdgenoten.
   Door de mensenmassa heen lopen is geen sinecure omdat allen kijken "in de hoogte" naar de vele schermen: ze moeten hun trein pakken. De moderne reiziger is nu breder dan zijn voorgangers: vele hebben rugzakken en "rollen hun koffer rechtop voort", daar zitten nu 4 wieltjes onder. Het is oppassen om niet te botsen en enige routine is daarbij gewenst. Immers een val op je 77e is  link met al die broze botten!
   Ik zit wel eens  bij MacDonalds te kijken, onder genot van een kopje koffie. Reizende mensen
lijken op mieren die hun nest kwijt zijn..
   De nodige zijn in paniek: want wie wil nou zijn trein missen? Nogal eens hoor je krachttermen als blijkt dat hun trein weg is. En als er nog een TGV leegloopt, zit je aan alle kanten vast tussen aangekomen lotgenoten en dat is best lastig..
   Eigenlijk moet je hier "op goede voet zijn" met zowel de heilige Karel als de heilige Christoffel, de patroon van de reizigers. Dit station is  een prima studie plek voor 'menswetenschappers'': hier is veel "voer voor psychologen" te vinden..

   U ziet hoe sommige ouderen hun dagen doorbrengen en hoe zelfs een station voor wat amusement kan zorgen!
   Als u ons per TGV komt opzoeken kan Mieke de koffiemachine starten, als ze vanaf ons terras ziet dat u mij gevonden hebt!

Dus tot gauw en kom met de TGV: dat bespaart u zoeken, maar uw mobieltje meenemen blijft
gewenst! Ooit liep een bezoeker na aankomst meteen het station úit en toen moesten telefoons ons redden.. Ga bij McDonalds staan, daar vind ik u altijd..

Leon de Marsilho, juni 2019



  
  
  
     
  

SPELEVAREN OP "LE RADE DE MARSEILLE".

Als je in Marseille een jaarabonnement koopt op alle vervoer, is de boot naar Pointe Rouge en L'Estaque daarbij inbegrepen. Dat zijn "de beide uiteinden van de rade". Overtochten daarheen duren ruim 20 minuten en je krijgt de frisheid van de zee in de winter, en de weldadige koelte in de zomer, er bij.  Als je wat drinkt voor het terug gaan, ben je enkele uren op stap. Een ideaal tijdverdrijf voor pensionado's als wij..
   Op deze boten ontmoet je ook toeristen, wat een leuke babbel kan opleveren, in het Duits, Engels of zelfs in het Nederlands. Dan is het leuk om een beetje gids te spelen, want de meesten willen best meer weten over deze stad, die enorm aan populariteit won de laatste jaren. We zijn weer "in" bij het grote publiek en onze slechte reputatie (die van ca een eeuw geleden dateert, -toen de maffia samenwerkte met de overheid-, is nu een stimulans om de stad te bezoeken.
   Het spelevaren kan niet bij te harde wind en als je daarin terecht kwam, na een rustige heenreis, weet je hoe het tekeer kan gaan in de Rade de Marseille..
   Limburgers zijn geen zeelieden: enkel de Maas was in onze geboortestreek te vinden. Maar intussen hebben wij de nodige zeemijlen in ons logboek staan.
   Je leert na wat keren ook "dat de ene kapitein niet de andere is" en merkt wat ervaring waard is. Niet dat het echt gevaarlijk werd, maar het kan je best doen schrikken.

   Intussen vinden we het amusant als de boot extra-beweegt....., omdat sommige landrotten merkbaar  bang worden. Op hogere leeftijd valt er nog steeds wat te leren en ook dat er meerdere soorten amusement bestaan!

Leon de Marsilho, juni 2019 
  

.

ROOD, WIT EN BLAUW

De Franse en de Nederlandse vlag hebben rood, wit en blauw als kleuren. Waarschijnlijk geen toeval, de historie weet waarom. Nederlanders  kennen daarnaast het koninklijke oranje, dat gek genoeg frans van afkomst is. Want: Willem van Orange, werd vermoord door de katholieke Balthazar Gerards, omdat hij protestant was.
   Op vandaag lijkt Frankrijk vooral de kleur geel te hebben geadopteerd, zeker in de weekends.  Maar sommige gele hesjes zwaaien tegelijk verwoed met die Franse vlag. Geel lijkt nu dé kleur te zijn geworden van het Franse sociale protest.
   De gelen lijken vooral uit te zijn op meer "pouvoir d'achat (= koopkracht) en soms op invoering van een "burger-referendum (hier RIC geheten)".  Onder die gelen zien we vaak het vuurrood van de Franse vakbond CGT en de ultra-linkse Melenchon  heeft iets met rood én geel. Kortom het werd hier een kleurige, maar ook wat verwarde boel.
De fransen lijken op zoek naar "iets nieuws", waarbij ene Marine Le Pen zich alleen (maar stevig!), lijkt te weren tegen dat vele rood. Ze is goed voor 25% van de stemmen en zit Macron dicht op de hielen!
We moeten geduldig afwachten waarheen dit kleurengevecht ons leiden zal. Andere tijden lijken zich te manifesteren en we hopen maar dat die beter zullen zijn..

Leon de Marsilho, mei 2019
-die geboren werd in het Nederlandse zuiden-, waar het "bronsgroen eikenhout" historisch ook  belangrijk, was en bleef.

OCHTENDROOD EN AVONDSCHEMERING

   Die kunnen in Marseille beiden, -zeker bij wat bewolkt weer-, erg fraai zijn. Zeker als je van 40 meter hoog over de Mare Nostrum kunt kijken tot aan de horizon op zee. Als het gebeurt, moet je snel profiteren, omdat de noordelijke mistral hier alles , -en in een  tiental minuten-,  kan weg-poetsen met windkracht 8 en meer..
   Een  hogedrukgebied ergens voor de Franse westkust en een lagedrukgebied  op de Mare Nostrum  doen via dat diepe Rhône-dal, deze wind tot grote kracht aangroeien.  Hierin schuilt het geheim van onze 2800 uur zon per jaar: de mistral poetst onze hemel blank.. Het samenspel van wind en zon vormt hier de echte weerbaas..
    Dus: noordelijke zonzoekers zoals wij, -die vroeger genoeg wolken en regen meemaakten-, accepteren graag die flinke mistral als ruil voor een bruine kop.
    Als ik in Limburg mijn vroegere huisarts tegenkwam, zei hij steevast: "Man, wat ben ik jaloers op die bruine kop van jou"! Als we dan vertelden over die harde mistral kon hij enkel denken dat we ons kleine lijden, zaten te overdrijven.
    Na meer dan 20 jaar in dit weertype, kun je niet meer wennen aan opeenvolgende zwaar bewolkte dagen, zoals bij winters verblijf in Nederland. Dan ligt een kleine depressie in je hoofd snel op de loer.
    We hadden nooit gedacht dat een mens zo fors verandert in zijn beleving van het weer. En we begrijpen best dat Nederlandse vrienden dit verwende praat vinden.
     Wel ik heb mijn best gedaan om u deelgenoot te maken van onze meteo-beleving en u bent gewaarschuwd: verhuizen naar Zuid-Frankrijk heeft ook dit soort ongewenste neven-effecten.

Leon de Marsilho, mei 2019

LA FRANCE EN LES PAYS-BAS

Van dit duo zegt men: een rijk verleden en nog steeds goed samenwerkend..
Maar van 1400 tot 1795 spreekt men van : wantrouwen en achterdocht. In 1584 vermoordt de franse katholieke Balthazar Gérard de protestant Willem van Oranje. Daarna komt Napoleon ons tot 1813  "opzoeken" en hij maakt zijn broertje tot de eerste koning na de Bataafse Republiek. En dat koningschap  is gebleven..
   Descartes vluchtte naar Nederland en publiceerde daar zijn : Discours de la Méthode, wat hij in Frankrijk toen echt niet kon. Tussen 1950 en 1970 wonen vele (beroemde) nederlandse kunstenaars in Parijs.  Er bleven goede relaties en we werkten samenwerking tegen Hitlers streken.  Onze Irene-brigade landde in Normandie (Arromanches).
   Nu zijn we goede partners in het EU-verband: wij leveren 3,3% van de Europeanen en La France 13%. Les Pays Bas zijn handelspartner nr. 7 , omgekeerd is het nr. 4 (export ned. naar fr. 36 miljard), import 17 miljard). We zijn beide grote agro-handelaren en zijn verbonden met de TGV. Én we zien "beiden de EU zitten"! Er zijn 1400 franse bedrijven in Nederland: omgekeerd bijna 1700. In het frans verdwaalden zeker 500 nederlandse woorden en omgekeerd ruim 12.000.
    Er bezoeken jaarlijks ruim 6 miljoen Nederlanders Frankrijk en er wonen 40.000 Nederlanders in Frankrijk. Nederland ontvangt jaarlijks bijna 750.000 fransen als toerist.
    Cultureel kennen we elkaar redelijk: 77 franse boeken werden in 2014 in het frans vertaald en nog zo'n 40 films. Architect Rem Koolhaas is in La France bekend en Jean Nouvel omgekeerd. Ook André Rieu mag hier niet ontbreken...
    Frankrijk kent wereldwijd 271 diplomatieke missies, Nederland 140. La France is lid van het Internationale Gerechtshof Den Haag,  Nederland is lid van "het Mensenrechts-hof "in Straatsburg.
    Vroeger en nu trekken beide landen vaak samen op, al ligt Macron eerder wakker van Merkel dan van een boze Rutten nu.

   Als frans resident sinds vele jaren geeft dit rijtje een goed gevoel!
(Bronnen: o.m. gezamenlijke  folder uitgebracht rond 2010?).

Leon de Marsilho, mei 2019