STOK-OUDE WINKELS EN AMBACHTEN IN MARSEILLE

DE RESTANTEN VAN EEN OUDE,
                              CHARMANTE MIDDENSTAND..

DIT ZIE JE NIET DAGELIJKS...

 

Het vervolg van “winkelen in het oude winkelbestand van Marseille”. Er was veel meer te vinden dan gedacht. Wilt u een tocht maken langs alle genoemde winkels, dan  bent u twee dagen zoet in het centrum van de staat. Maar alles ligt op maximaal een km uit de Vieux Port. Alles is ook met tram en een beetje metro te doen…Onderweg kunt u overal eten en drinken. U passeert vele terrasjes, ook dat van La Samaritaine, waar u kunt genieten op een van de mooiste plekken van de Vieux Port.  

 

VEELBELOVENDE WINKELDEUR..

 

DE SFEER VAN EEN OUD VAK 

Onze modezucht, de technologie en zeker ook dat E/I-winkelen, draait steeds meer winkels de nek om. De betere zakenlieden gaan parallel ook op het internet, ze openen een webshop er bij. Of ze moderniseren hun winkel, om die zo voor kijkers en shoppers aantrekkelijker te maken… In Nederland gaat de overheid hun helpen om met snellere procedures de winkelaanpassing eenvoudiger te maken. Ook voor de liefst 700.000 werkers in winkels, die vaak lage opleidingen hebben, komt er nu ook opleidingshulp. Zij kunnen cursussen volgen om… webshop-medewerker te worden. Met dit in het achterhoofd vervolgen we met deel twee van  “winkelen in je jeugd” in Marseille, 
 

Nu op naar het vervolg!

 

 

 

LE PÈRE BLAIZE (1815),
Rue Meloan (bij Rue de Rome)

PRACHTIGE WINKELGEVEL

 

Toussaint Blaize werd beroemd; al was hij een eenvoudige apotheker van een wijk. Nu nog is het een der weinige echte kruidenwinkels en nog een topper in de “phyto-medicinale wereld”in de verre omgeving.

TOUSSAINT TUSSEN ZIJN SPULLEN

 Als binnenkomt ruik je aangename, zachte geuren. Je neus wordt gestreeld en je bespeurt “huiles essentiëlles”, aroma’s, tisane-geuren, etc, ; alles afkomstig van plant en ook dier..

EEN WINKEL VOL KRUIDEN..

 Het personeel in deze grote zaak is zijn job zeer toegedaan. Tot 2014 was het nog de achter-kleindochter die de zaak runde. Sinds kort is het nog steeds iemand uit de familie (Martine Bonnabel-Blaize) met haar echtgenoot.

EEN DRUKKE BAAS:  NU NOG STEEDS! 

Als u niet zomaar alles gelooft van de huidige industriële farmacie dan bent u hier aan een echt alternatief adres. Overigens: 50% van onze huidige medicamenten nog steeds afkomstig van plant en .. dier..

Hoe serieus deze “Père” hier nog wordt genomen blijkt ook uit het feit dat de straat ,-die nu Rue Meloan-, dit jaar zal worden omgedoopt in “La rue de Père Blaize”!

IN DE ETALAGE

Dus stap er binnen, kijk en ruik en maak de mensen daar ook de complimenten. Zij houden iets gaande wat al meer dan 200 jaar functioneert!

DEFTIGE ORIGINELE PANELEN EN DEUREN

 

                                            XXXXXXX



 

 

LA LIBRARIE LAFITTE (1846),
Course Honoré d’Estienne d’Orvès

ENTREE IN EEN ZEER OUD GEBOUW.

 

EEN DER ZALEN MET MOOIS!

Deze boekhandel plus restaurant van “standing” vind u in Les Arcenaux.. In dit militaire arsenaal  waren hier de galeislaven woonachtig. Die voor straf, de grote oorlogsschepen moesten roeien als gevangene. Ze verbleven in ondergrondse kerkers, die hier waren niet ver van de scheepswerven van Louis XIV. 

VEEL MOOIS OVER MARSEILLE 

PLECHTIGE RUSTIGE SFEER

 

VERRASSENDE ENTREE

Deze librairie bestaat uit enkele aparte winkels en ook zalen met namen van beroemdheden als Stend-hall. Het assortiment is naast “Algemeen” vooral ook gericht op “alles over en van Marseille”. Boeken, prenten, gravures over deze oudste stad van La France.

De sfeer is doodstil, een beetje heilig zelfs. Men kijkt, leest en men spreekt op zachte toon hier. Pas op uw tijd als u een bibliofiel bent: ik verlies er vele uren..

KIJKEN EN LEZEN ONDER SFEERLICHT

Besef, als u weer buiten staat, dat hier vroeger ook de zee was. Het heette toen ook “les canaux”. Hier werden de kleinere boten be- en ontladen met alles wat een stad koopt, maakt of verkoopt. De gevels laten nog zien waar ooit de takels zaten. En heeft u lkkere trek de keuken en de wijnkelder zijn hier van topkwaliteit…   

DE HOOFDINGANG

 

 
 

NIET ZO'N KIEN PIJPENWERK

 

DE OUDE BOUW IS NOG GOED ZICHTBAAR..

                                       XXXXX

 

LUTHIER HOMMEL (1877),
Rue Francis Davso

ENTREE EN STYLE CHEZ HOMMEL

 

DE FAMILIE

Luthier is hij die strijk-instrumenten maakt en repareert. Een luthier is van origine:  "Iemand die gelui-den produceert". Mire-court in Frankrijk was en is het centrum hiervoor: nu is er nog de Nationale School. Fransen waren er goed in, maar ook Nederlanders (fam. Rombouts 17e eeuw en fam. Cuypers, 18-19e eeuw). De kampioenen werden de Italianen met de Amati in Cremona (16e eeuw) en natuurlijk Stradivarius.
De luthier van Marseille die we bezoeken,  is nu een der oudere van La France. Men opende in 1877, dicht bij de Opera Twee compagnons Barbet et Granier zetten hier hun zaak op.  Ene Pierre Claudet ging in 1937 verder en in 1981 met pensioen. Toen verscheen Luc Hommel met 26 jaar en nam het over.

LUC HOMMEL AAN HET WERK

LIJMEN MET PRECISIE

Hij had 11 jaar viool gestudeerd op het conser-vatorium en was ook luthier (violenbouwer). Hem ont-moette ik als eerste, toen ik het statige Hausmannhuis betrad op de 1^e etage. Waar ook zijn zoon en een andere werknemer werken. Aan het repareren van violen c.s. en hun attributen. De sfeer en de geuren deden me terug-denken aan de werk-plaats van mijn vader die ook “ebeniste” was: meubel-maker dus. En ook een begaafd antiek-restaurateur.

Overal hangen instrumenten aan de muren in diverse staten, er zijn bakken met dennen- en ander houtafval, een houtopslag en ook een 5-tal werkplekken.

HET GEREEDSCHAP VAN NU EN WELEER

CONCENTRATIE IS VEREIST..

GEEN TOONTJE MAG VALS!

Ik zie vele “reparaties onderweg” en kijk met veel aandacht naar al het werk. De baas lijmt net de bovenkant op de kast van een cello, met een lijm gemaakt van gesnipperde zenuwstrengen van boeufs! Want dat plakt enorm goed én, als je er enkele uren wat water bij brengt, gaat het ook weer gemakkelijk los.. Zo kun je het instrument ook demonteren zonder schade. Lijm van dieren-botten is een alternatief, dat gebruikte mijn vader. Lijm uit de natuur dus, wat nu nog dé methode is in dit oude vak.

MAL OM EEN VIOOL TE MAKEN

DE STRIJKSTOKKEN 

WACHTEN OP DE BAAS...

Ik bekijk het gereedschap, zie mini-schaafjes en vlijmscherpe beitels. Veel werkverlichting voor dicht-bij ook. Ook klinkt hier barokmuziek. Men spreekt weinig het werk vereist veel concen-tratie… Dat vertelt me ook de zoon, die hier binnenkort gaat overnemen.

Ik mag lang blijven, zie mooie shots en knip stukjes uit deze mooie sfeer. Er ligt hier voor mogelijk een miljoen euro aan instru-menten, als ik wat tel en “ruwe” sommetjes maak.

De enorme kluis is niet om de “Stradivariussen”  te bewaren, zegt men mij. Hier was vroeger een hotel en daarin werden toen het geld etc. van de gasten in bewaard. 

HET AANGEBROKEN HOUT

 

Na afscheid en vertrek, loop ik langs onze “Art Deco-opera.”. Een echt juweeltje. Zo blijft deze mooie oude sfeer nog wat langer bij me.. Een stukje oude historie dat nog volop leeft, dat nog boeit en aan drie gepassioneerde mooi werk geeft. Het maakt veel indruk en is de moeite zeker waard.

DIE GAAT NIET MEER LOS..

 

Winkels en de mensen die je ontvangen maakten deze bezoeken ook tot iets zeer aangenaams. Weer ontdekte ik dat als je belangstelling toont voor wat iemand passioneert, je hun en jezelf een groot plezier doet.

Leon de Marseille, 9 mei 2015.