CULTURELE MINI-CLASH ROND EEN "POUBELLE"

               EEN WAAR GEBEURD DORPS VERHAAL

ZO BEGINT HET.... OP EEN KWADE DAG.....

EN DAN STAAT DIT VOOR JE DEUR! 

 

 

 

Cultuurverschillen zijn o zo geschikt om kritische vergelijkingen te maken: met de  eigen cultuur. Ook om deze wat te verrijken. Zie hoeveel lekkere zaken om te eten en te drinken wij al toevoegden aan de “hollandse stamppot-keuken”. Pizza’s, hamburgers, cous-cous, nassi, aioli, boeuf bouguignonne, patat... De lijst kan nog veel langer worden. Heerlijk toch?

 Maar als je verneemt van de gemeente, dat er een woonwagenkampje zal komen op 150 meter van je huis en tuin, dan denkt zelden iemand aan lekkere goulash. Ook al hebben tsiganes geen bal te maken met hongaren. Want ze zijn van oorsprong indisch.. Nog vele denken bij zigeuners steevast aan een oost-europese afkomst en bedoelen roms.

 

JONG EN DAN AL ANDERS?

Als je in een appartemen-tengebouw woont en de buren beneden houden van mechoui, die ze ook graag grillen op hun balkon, dan leidt dat soms tot wrijvingen bij de omwonenden..

Onbekend maakt onbemind, zeggen we dan maar. En ook : ”Wie van ver komt naar ons, behoort zich aan te passen”...

 

 

Als je zelf al 20 jaar immigrant bent, leer je de grenzen van de culturele tolerantie aardig kennen. Wat over het algemeen plezierig ook goed verliep. Maar het werd wat vervelender toen we in het dorp even een huis huurden. Omdat  ons eigen huis (met  wijngaard) was verkocht en het gekochte stads-appartement nog niet opgeleverd was.

De eerste indruk was die van:  “Best gezellig hier en ook wat meer beweging om ons heen”. Prima toch? Maar toen  zagen we enkele zeer merkwaardige bewegingen door een buurman. En die leidden tot   een ware tolerantietest! En wel: voor beide “partijen”. Daarbij  ging het gelukkig niet om echt levens-gevaarlijke zaken.. Maar het beroerde de gemoederen toch wel stevig!   

ONDERNEMENDE OVERBUREN...

 

 

 

Goede buren zijn zeer belangrijk. En een enkel incidentje is ook niks erg. Als dan tenminste “de communicatie op peil blijft” kan een conflictpuntje meestal gauw worden weggewerkt. Maar soms blijkt dat zeer taai en het gaat veel tijd nemen. Ja zelfs veel  gedoe en energie kosten..

Intussen kijkt een deel van het dorp dan toe. Waarbij de gevoelens variëren van “geamuseerd tot heel andere gedachten”.

Dat is afhankelijk van vroegere incidenten of van, ons niet altijd bekende, familiale relaties. Als buitenstaander ben je dan in het nadeel, omdat je die fijne details de dorpse historie niet kent..

 

François-Olivier, een van onze nieuwe buren, was eerst wijnboer geweest. Hij bewerkte toen de velden en liet zijn wijn maken in de Cave Coöperative. Daarna verkocht hij die zelf. En daarbij vergat hij ook de eigen consumptie zeker niet. Hij kreeg een nieuwe vriendin die prima kookte. Dus ze besloten om in hun ruime huis een restaurantje te openen. Zo troffen wij deze buren bij onze verhuizing aan….

 
F-O bleek eerst best een goeie peer. Maar kon er ook een potje van maken, bleek ons later.

 

NAISSANCE DE LA POUBELLE

F.O. kan namelijk van niets afstand doen, en hoopt dus alle levensafval rondom zijn huis op. Hij ziet die spullen uiteraard niet als afval, maar als nuttige zaken, die ooit nog goed van pas kunnen komen.

Een denkwijze die iedere boer hier heeft: je bewaart altijd oude machines/apparaten voor de “onderdelen” . Dat scheelt enorm bij reparaties.

Helaas ging onze F-O daar nogal breed mee bezig: hij liet ons buurtje zo ongeveer zijn hele levensloop zien. Nou hebben boeren meestal een schuur of een echoppe (een sjop dus in het limburgs en shop in het engels), waarin deze puinhopen aan het oog van omwonenden kunnen worden onttrokken. Of de boeren wonen “in open niemandsland”, waar zelden iemand langs komt...

BIENVENUE AU VILLAGE!

Maar onze F-O woont echter IN het dorp en kwam door zijn restaurant plotseling met groot plaatsgebrek te zitten om al zijn “feraille” op te slaan. Zeker toen zijn vriendin ook nog besloot om een flink terras aan te leggen, voor het restaurant. Op zich, zakelijk gezien, een prima idee natuurlijk,

 

AU RESTO: TOUT BIEN RANGÉ 

TOUT SYMPHA DE CE CÔTÉ..

 

 

Nou trof het dat hij, in ons kleine ook nog een stukje braakliggend terrein had. Daar begon hij zijn spullen dus vervolgens te etaleren.

Het begon “kleintjes”, maar geleidelijk groeide het uit tot nogal stevige proporties. Wat ook kwam, omdat de rommel die hij op een terrein elders had liggen, op een terrein van zijn zus waarop hij jaren van alles stalde, van die zus daar weg moest. Zij was boos op hem geworden en dat hoorden we bij toeval.  Dus F-O moest onmiddellijk alles weghalen en zette het vervolgens maar in onze buurt.

 

 Zo bevonden wij ons plotseling tegenover: 8 autowrak-ken, anderhalve een oude tractor, vaten van kunststof, een oude motor, diverse aankoppelbare landwerk-tuigen, kratten met duizenden glazen potjes, een flinke berg "onduidelijk ferraille” en nog vele andere lastig te definieren zaken.  En zo werd het allemaal veel minder onschuldig, dus.

 

Ik kende F-O nog als een beste buurman, dus startte ik met een eerste babbel. Hij luisterde en gaf de indruk de boodschap te hebben begrepen. Maar toen hij nog zijn huisvuilnis begon te verbranden: net voor onze tuinen, waarbij ook de nodige plastic verpakkingen waren die enorm stonken in de vlammen, werd het ons toch echt wat té bont.  Zeker nadat een buurvrouw ook nog beweerde, dat we nu ook “in de dioxine zaten”..

Maar F-O bleef rustig, bleef wat babbelen en groeten, en zag ons probleem in het geheel niet..

 

Toen kregen we ook nog parkeerproblemen met ons bezoek. Omdat F-O de opslag zeer hinderlijk had uitgebreid. Dat vroeg om nog een babbel, maar helaas zag hij niet echt wat we bedoelden. En zo begon het natuurlijk echt fout lopen.

PIECES DE RECHANGE

 Op een mooie dag, kwamen de twee buurdames (een franse en een Nederlandse; de wereld is petit niet?), naar ons toe: voor burenoverleg. We werden het snel eens dat dit alles niet paste en dat het zelfs illegaal moest zijn. Wat door buurtbewoners wat verder weg, -die er echter ook langs liepen-, nadrukkelijk werd bevestigd.

 

ÊTRE MAIRE: PAS TOUJOURS FACILE! 

Dus er zou een “petition” opgesteld worden voor:  Mr. le Maire! Hij was ook een paysan die onze notaire opgevolgd was na de laatste verkiezingen. En dat was natuurlijk een beetje pech voor ons....  

 

NIET MOOI, MAAR TOCH HEEFT HET WAT...

AFDELING: TRACTOR-ONDERDELEN

 
 Het bleef maanden stil en FO bouwde voort aan zijn steeds opzichtigere poubelle. En toen ontdekte ik dat de aangren-zende hangar van een, -goed met ons goed bevriende wijnboer-, was. En die poubelle was ook naast deze schuur. En daarna bleek dat deze vriend ook de EIGENAAR was van een stuk van de grond, waarop F-O een deel van zijn “bezit” had geëtaleerd.

MORMOIRON, BEST EEN NET DORP..

 Deze vriend, -ook een paysan, én met een eega die adjoint-maire was geweest-,  ging dus ook in “gesprek” met F-O. Ze kenden elkaar natuurlijk al lang. Maar, via wat signalen voelden we dat het met die relaties niet “echt lekker zat”.

We kregen een kort verslag van het gevoerde gesprek. F-O was boos geworden en had driftig beweerd zelf de eigenaar van alle grond te zijn… Daardoor kwam er zwaar geschut in stelling: boer contra boer dus.. Wij maakten ons daarover best wat zorgen. Wat ging er van gaan komen?..

Er verschenen in onze buurt  heren met kaarten, apparaten en meters: experts-geomètres dus. Zij gaven na wat werken, met rode verf op de grond de scheidsgrenzen voor F-O en onze vrienden aan en ze vertrokken. Even later zagen we actie: F-O leek nu toch wat te gaan opruimen.

DE SCHUUR VAN DE ANDERE BOER...

Maar helaas: hij verlegde de spullen op de foute helft naar de helft die van hem was. En dat was bepaald geen oplos-sing: de wat kleinere poubelle werd gewoon nog hoger....

Toen besloten onze vrienden, -zo gaat dat onder boeren hier-, om ook de struiken en bomen achter hun hangar, -die flink waren gegroeid-, maar eens wat te laten bij-trimmen. Want in La France zijn er precieze voorschriften voor dit soort zaken. Om de bebouwing heen mag, -vanwege brandgevaar-, het “groen” niet te dicht bij het gebouw komen..

Dus kreeg F-O een brief, waarin een firma werd aangekondigd, die zou komen om dat groen stevig bij te werken.. Hem werd dus dringend verzocht op te ruimen, want die mannen konden natuurlijk NIET in de rotzooi hun werk goed uitvoeren.

BENEDEN MET ZICHT OP BOVEN..

DE AGORA VAN HET DORP: INFORMATIEF 

  
 

 

F-O ruimde dagenlang, zacht vloekend een deel van de poubelle op. Wat helaas enkel resulteerde in een nog HOGERE poubelle op een nog kleiner oppervlak.

Deze “groenaanval” leverde dus ook geen betere situatie op. Want toen het groen weg was, kwam er nog meer rommel van FO in het zicht. Het groen had die eerder aan onze blikken onttrokken.

Het was dus bepaald geen verbetering geworden. En dat hadden onze vrienden natuurlijk best zien aan-komen. Maar deze tactiek bleek ons pas later.

VAN ALLES WAT...

Toch had alles een nuttige psychologische bijwerking! Want intussen was onze huiseigenares die in de Luberon woonde ook bij ons langs geweest. Zij had tot haar grote schrik de hoge puinhoop gezien bij haar mooie huis en ook ons relaas erbij gehoord.

Zij klom meteen in de pen en le maire kreeg een (zeer deskundig opgesteld) verzoek om nu echt in te grijpen! De toon en het woordgebruik in dat verzoek verrieden een vaste en ook juridische hand…

OOK PLAATWERK!

ALLES LIJKT OP ELKAAR VOOR DE LEEK

 

 

  

KAN OOK VAN PAS KOMEN..

Daarvan werd de Maire dus echt nerveus. Want de Maire, had zelf ook een aanzienlijke poubelle om zijn huis. Dat was wat meer “hors village” maar dus ook verboden....

Zo kreeg onze arme F-O nog een flinke juridische uppercut. Dat hij daardoor zeer geïrriteerd was geraakt, bleek uit een nogal verassende geste.
Op een dag toen ik met een bezoeker uit de auto stapte voor de poubelle, riep hij van afstand enkele krachttermen in het provencaals en wond zich daarbij zichtbaar stevig op.

Toen hij onvoldoende respons kreeg, draaide hij een halve slag en..... liet zijn pantalon + de calecon zakken En.... toonde ons beide een boerenachterste op gevorderde leeftijd en met alle details!

Wij waren even verbijsterd, maar vervolgens vielen we beide lachend op de motorkap en gierden het uit…
Toen we weer gewoon konden kijken bleek F-O, niet meer te zien re zijn.. Wij lachten er nog gedurende het hele apero over. Dit was de echte ouderwetse manier in boerenland om te tonen wat je van iemand vond…  Dat had men ons ooit verteld maar nu wisten we dat het niet overdreven was.   

 

EEN BOEREN-ACHTERSTE 

UIT HET LEERBOEK: MONTRER LE CUL

Maar toch begon F-O later, met grote tegenzin, flink wat rommel  weg te halen. En,..  ook wat olijf-bomen, -al wat grotere dus - , te planten. Om zo ons aanzicht te ver-groenen en wat op te vijzelen.. Maar het werd helaas geen overtuigende oplossing.

HIJ GROEIT, MAAR WEL LANGZAAM

OLIJFBOOM IN WORDING

 

 

We vertrokken naar Marseille omdat ons appartement gereed was. Toen was het groen-werk in het stadium : “werk in uitvoering”.  En we hoorden ook dat F-O af en toe zelfs wat VOORUITGANG boekt.. Maar dan weer eens wat afzakte, als hij er weer nieuw spul neer donderde. Zoals zijn derde afgedankte auto..

De buurt zat er dus maar mooi mee. Want om zoiets hard aan een datum te binden, is hier best een probleem.

 

LA POUBELLE IN EEN NACHTMERRIE

Wij volgden in Marseille de doorgaande strijd van F-O en de andere buurtbewoners.

En: F-O mag opnieuw aanvallen verwachten en die zal hij opnieuw niet begrijpen… Want er stonden nu toch ook al 4 oliviers? En die dingen groeien? Ook al is het nogal langzaam.. De buurt bleef  dus zitten met een echt probleem.

DAT IS EEN ECHTE, EEN OUDJE!

ZO BEGINT HET....

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit gaat ooit leiden tot uitwijzing van F-O naar een ver, ander land. Begeleidt door de lokale gendarmerie gaat hij straks in een vliegtuig naar heel andere oorden. Waar niet zulke lastige stadsidioten wonen…

Dit werd dus tot een cultuurclash op minischaal, maar toch ook een echte. Waar we het nodige uit leerden. Zoals dat het tijdig vinden van een goede mediateur die beide partijen begrijpt en neutraal is, beter werken kan. En dat het te hopen is dat een wijze burger-vader, na gesprek slimmere voorstellen doet..
Ook dat je moet oppassen met het inschakelen van derden. Waardoor je de zaak verbreed en ook het initiatief kwijt raakt.. Dan kunnen er dingen gaan gebeuren die niet bij je passen..

AUTONOOM EN ANTI-KOLONIAAL

 U ziet het: ook hier is het niet altijd kits met de buren. Het vervelende is dat F-O nu geen bonjour meer uitspreekt, tot allen om hem heen.
Hij weigert nog te communi-ceren met ons barbaren die van het plattelandsleven niets verstaan. En daarin heeft hij natuurlijk gewoon gelijk…

Tolerantie stopt bij te scherpe culturele grenzen; dat is overal hét immigrantenprobleem. Onze F-O zag dat ook zo: wij waren die immigranten met té afwijkende gewoonten!

 

DIT KAN EIGENLIJKECHT  NIET!

Dat snapten we best. Maar hij raakte ook met de franse wet in conflict. Die natuurlijk wel door die parisiens is verzonnen.
Die halfgare fransen, die 4X4 rijden in de stad, om zo beter “op het trottoir te kunnen klimmen” . Zoals ik in de dorpsbar mocht vernemen, nadat ik een Defender had aangeschaft..  U bent dus gewaarschuwd als uw buurman een beetje rommel buiten laat staan..
 

VOOR GEVORDERDEN

Leon de Marseille, 9 mei 2015 

(in 2010: Rosée de Mer Mormoiron).