HOE ZIT HET OP VANDAAG MET DAT VADERLAND?

WAT IS HET VADERLAND OP VANDAAG NOG WAARD?

MIJN FAMILIE KOMT UIT... ULESTRATEN...

EEN BEKENDE...

EN WE ZIJN..BOKKENRIJDERS

"Het vaderland getrouwe, blijf ik tot in den dood”, zingen we nog steeds. Ik nog maar een  enkele keer, op heel plechtige dagen. En ik besef dat Nederland een franse lijf-spreuk kent sinds eeuwen: “Je maintiendrai” . Waarbij ik me altijd afvraag “wát er dan gehandhaafd moet worden”.

Zie eerst wat beelden uit en over "wat voor mij dat vaderland"  was en is. Door veel bewegingen werd  het vaderland een soort van puzzel. Geografisch gezien dan, want over mijn "geestelijke vaderland"  bestaat er voor mij weinig verwarring. Dat zit in mijn gedachten, ideeën en overtuigingen. Daarvan leeft een kleine kosmopoliet: noodzakelijkerwijze. En deze stammen uit alle , zowel de fysieke als de virtuele, plekken die zich aan mij toonden in bijna 3/4 van een eeuw. 


DEZE KWAM UIT NASSAU

HEERLIJK ULESTRATEN



DE ADEL VAN ULESTRATEN

 

 

 

 

 

 

En nu schrijft iemand: “Eigenlijk zijn wij op vandaag allemaal expats geworden”!  Wat minstens interessant  klinkt…

Ik ben nu bijna 20 jaar expat in Frankrijk en heb Limburgse wortels. Waardoor ik “het buitenland”, -in mijn jeugd: België, Luxemburg en Duitsland-, altijd al heel dichtbij wist. De grenzen lagen voor ons op maar 10 resp. 30 kilometer. Wij gingen daar regelmatig over heen,  op de fiets.

Later woonde ik ook in het mooie Limburgse dorpje Jabeek. Waar onze tuin aan Duitsland grensde en op 100 meter van de poort van onze boerderij, was een slagboom met een duitse douanepost. Wij maakten daar mee dat de Selfkant werd teruggegeven aan Duitsland. Daarom stond dat gebied, -al dagen voor de teruggave-, boordevol met beladen vrachtauto’s. Die zo “zonder kosten” van land verhuisden om 24.00 uur. Bijna zonder enig administratief gedoe.

Het “vaderland” was voor mij eerst vooral dat, dus die regio waar echte landsgrenzen gevoelsmatig niet bestonden. Na vertrek uit de regio ervoer ik langzamerhand ook sterker, dat ik me meer “regionaal verwant voelde” dan “Nederlands nationaal verbonden”. Immers, met wat historische pech (óf geluk?) had ik evengoed Belgisch of Duits kunnen zijn!  

 

DRIELANDEN PUNT Be, Du EN Ned.

DE DRIE LANDEN

 

Toch woonde, werkte en genoot ik, -vanaf mijn 18 tot mijn 38^e--, elders in Nederland en buiten het Limburgse. Vervolgens, -van mijn 53^e en bijna tot mijn 73^e-,- werd het Frankrijk. Zo ben ik officieel nu al 39 jaar van mijn leven (= bijna 60%) een soort “expat”. En naar mijn gevoel eigenlijk al vanaf mijn 18^e. (= 75%).

Vaker zei ik spottend, dat ik eigenlijk “een soort van zigeuner” (tzigane) was. Want met mijn totaal van meer dan 30 verhuizingen, kwam ik ook best aardig in die richting. Het Nederlands gemiddelde was ooit volgens het CBS iets van 11 keer en Frankrijk kwam niet hoger toen dan 4 of 5 herinner ik me.

DIE KWAMEN NOGAL VAAK LANGS..

 

 Dat herinnert me eraan dat men enkele eeuwen gelden de Nederlanders ook wel “de chinezen van Europa” noemde! Tijdens de bijna 20 jaar in Frankrijk, verhuisden we ook al zeven keer, waarvan een drietal keren vanwege te laat opgeleverd Frans Onroerend Goed!

Mogelijk ben ik dus vanwege dit verleden eigenlijk de geboren expat. Dus ook nogal wat langer dan andere Nederlanders in Frankrijk. Al kwam ik hier ook al twee vrijwel gelijke gevallen tegen.

 

NOG EEN DER VADERS...

ORANGE  EN VAUCLUSE (FR).

 

 



JE MAINTIENDRAI: FR.+ DU..

Terwijl de inkt nog droogt is lees ik, dat "het vaderland" weer snel populairder wordt...  Zie Rusland, India, China en zelfs de VS. In het UK en Spanje, -na Tsjechië en met  België in de wachtkamer- dreig(d)en regio's weg te lopen. Daar wilde men dus een beter en kleiner vaderland, maar dat lukte niet alle. In Libië, Syrië, Irak, Bahrein en Jemen wordt gevochten om verandering van grenzen. Wat in Soedan al werd beslecht..

En dan zijn er nog zij die beweren, dat we toegaan op een wereld van super-steden à la Hongkong, de Hanzesteden en zoals "wij" ooit in VOC-tijden.

Is het dus beter om nu aan te nemen, dat iedereen wél een vaderland wil. Maar nogal eens niet het exemplaar dat men hem ooit eerder opdrong ? Woedt er nu dus toch een brede vaderland-crisis?  De wereld lijkt nu vol te zitten met van die "faux patries"... Lees verder als ook u vragen heeft over uw vaderland...

    
                                                        
DE BLOG-INHOUD:

De mondialisering: landen en vaderlanden

Wij: de kinderen van de mondialisering

Is nu is zelfs “de staat” ook weer al “has been”?

De veranderende werkelijkheid en idealen: de grote omkering

Overal hoor je ook: “Stop met die staatsmonopolies”.

De wereld gaat steeds verder: maar ook vóóruit? 

OVER DIE EU EN BRUSSEL: ONZE WERELD VAN MORGEN?

Allereerst: het woord aan Giscard D'Estaing

Die enorme ongelijkheid in de EU is belastend..

De enorme omwenteling in Brusselse EU-kringen.

Het nieuwe grotere geheel en wij

De enorme omwenteling in Brusselse EU-kringen.

Hoog tijd voor een psychiatrische visie

Wat kunnen wij en ik, simpel individuen en toeschouwers hier mee?



MEER  BEELDEN VAN  "MIJN VADERLANDEN..".  

(TH) + EINDHOVEN:  10 jr

KASTEEL AMSTENRADE = ega

 

BENNEKOM. 2 jr.

NIJMEGEN/MOOK  8 jr

En La France: 19 jaar.

 

HET OPGEDRONGEN VADERLAND?

 

De mondialisering: landen en vaderlanden

Wat doet die sterk veranderende wereld nu met ons allen? De mondialisering leidde er geleidelijk toe, dat er een zekere “universele beschaving” ontstond. Een groeiend deel van de wereld kreeg meer en meer, gelijke trekken. Een flauw puntje als illustratie: sinds een jaar of 15 krijg je in de Franse winkel bijna alles aan Nederlandse producten en… ook omgekeerd! Behalve dan de folklore van de oranjebitter, de bitterbal en de boerenkool en de Limburgse (of Belgische?) rommedou. Een zeer geurig kaasje dat mijn franse buren in Mormoiron uiterst achterdochtig maakte.

  

MOOIE KARIKATUUR..

IDEM ...

 

 

 

 

 

 

 

 

In Frankrijk verdwijnen nu ruim 15% van de jeugdigen naar het buitenland. En zelfs 75% (!) zegt daarover na te denken. Dat is voor dit land een ware revolutie. Eerder waren een paar jaartjes Quebec (Canada), hier nog het maximum en dat maar voor een enkeling. Uit Z-Europa vertrekken nu honderdduizenden jongeren naar het noorden, vooral naar Duitsland. Maar ook, -zie de portugezen-, naar Angola. En hoeveel mensen om diverse redenen in de hele verdere wereld hun boeltje pakken weten we wel. De migratie is wereldwijd jaarlijks meer dan honderd miljoen. Dat mengt aardig wat mensen, culturen en eigenaardigheden. Westerse landen hebben nu ca 10% in het buitenland geboren inwoners. Begin je enkele eeuwen terug met die telling, dan kom je gemakkelijk op tientallen procenten! Ooit waren wij mensen allemaal rondtrekkende groepen; tot we de landbouw ontdekten.

NOG MOOIER...

REGERINGSCENTRUM LA HAGUE

 

QUIZZ..-VRAAG: WAAR IS DIT?.

   Natuurlijk moet je letten op de motivaties achter die vertrekkende. Dat is nu in vele Europese landen vooral de hoge ww. Maar er zijn er ook nogal wat, die gewoon snel fortuin willen maken. Bij voorkeur in liberale landen, waar dat “zeer gezien en positief” is. Daarnaast zijn er,- als altijd-, de “avonturiers”, die het intussen veel gemakkelijker kregen.

Helaas zijn op vandaag zijn de motivaties voor de meeste, van een heel ander soort: armoede, oorlog en gebrek aan perspectief “thuis”. Heel anders dus dan die honderdduizenden grijze westerse hoofden, die met een mooi pensioen naar de zon vertrokken.   

Wij: de kinderen van de mondialisering 

We zijn dus eigenlijk allemaal “kinderen geworden van de mondialisering”. In de zeer open en doorzichtige wereld. Zeker voor jongeren met betere educatie en hun moderne transport- communicatiemiddelen. Zo’n 2/3 van de mensheid heeft internet en er zijn meer dan 6 miljard mobieltjes op een wereld van ruim 7 miljard. 

VERTROUWEN INTERNATIONAAL

In de VS c.s., Azië en ook elders, zien vele de mooie, lokkende, materiële kanten van het westen. Steeds meer landen werden een deel van deze “moderne bijna-wereld-beschaving”. Op steeds meer plekken “lijkt het nogal op thuis”. Enkel  het wennen aan een andere mentaliteit of levensvisie (en soms een lastige taal), zijn wat taaiere punten.

FAMILIEBANDEN

 Vroeger was het “vaderland, -of het land nu groot of klein was-, dat wat je “de micro-wereld” kunt noemen; die echte, reële wereld van alledag. Steeds meer ontstond, -mede door die “universele wereld-waarden die uit de Verlichting stammen-, ook “een nieuwe wijde wereld voor bijna de hele mensheid” als een idee. Deze  werd voor vele “tot een soort van ideaal”, en zelfs tot een noodzakelijke horizon, om zich waarlijk geëmancipeerd te voelen.

Deze hielp ook om die territoriale waarden inclusief de etnische en religieuze, -die ons vanaf de geboorte wat in perkten-, beter te kunnen loslaten. Het ontstaan van de Europese samenwerking, tot aan de EU en eurozone, is er een, nu wat dramatisch, voorbeeld van.

BRUSSEL-- STRAATSBURG

Tegenwoordig zien we, vooral “in de bovenlagen”, dat vele mensen in die nieuwe wereld een soort algemene, universele beschaving ontdekken. Die sterk bepaald is door de moderne,  praktische, realistische manier van denken. Dit wordt nu vaker de echte wereld van alle dag. We laten dus onze wortels steeds vaker los. En extra daartoe verleidt door die grenzeloze technologische wonderwereld.

 
 

Is nu is zelfs “de staat” ook al “has been”?

Onder de kreet “de vierde revolutie” gaat soms ook een betoog schuil over het “einde van de westerse staat”. Die zou nu “passé” zijn en we moeten ons meer laten inspireren door China! Dat schrijven twee grote jongens van The Economist. Waarvan een Micletwaith de hoofdredacteur is..

Hun thema: “De huidige westerse staten zijn inefficiënt, impotent, geruïneerd, en gedegradeerd, en gaan het niet halen”. En ze nemen vooral Californië als voorbeeld. Enerzijds tempel van de high-tech maar anderzijds verbureaucratiseerd en overheerst door de vakbonden. Elke gelijkenis met een ander land is niet voor rekening van de auteurs…

DE EU NU .. BIG-HOME?

Van de centrale Staat uit de 17^e eeuw kwam in de 18 en 19^e eeuw de liberale staat en in de 20^e eeuw de verzorgingsstaat. Hobbes was van de eerste, Stuart Mill van de tweede en ene Beatrice Webb was van de derde.. Milton Friedman en zijn volgers Reagan en Thatcher waren wat “half-revolutionairen in deze ontwikkeling”. Die nog niet af is…

MEDE DOOR TRIAS POLITICA

Zie nu wat er in Azië gebeurt vooral in China en Singpoer. Met hun curieuze mix van autoritarisme en minieme publieke sector. Lee Kuan Yew van Singapoer (1959-1990!) was hiervan het grote orakel. China dat niet westelijk wil gaan kijkt met belangstelling naar wat Singapoer doet. Klein en zeer concurerend en anders denkend over democratie en sociale bescherming. Men is niet democratisch en niet genereus maar punt een geleid door de meritocratie. Met een elite van hoog niveau, Met een uitgebreid opleidingssysteem maar met een sociaal systeem dat zich enkel op de echte armen richt. China heeft daar ook iets van en dat ligt goed in Afrika en ook Rusland nu.. Traditioneel in staat om te regeren en vooral op de lange termijn gericht… En dus minder op “de wrijvingen van de dag”. Een tweede inspiratie is te halen in Scandinavië. Vooral Zweden dat zijn staat fors afbouwde, zijn pensioenen aanpaste aan de levensduur en zijn educatieve systeem waarin ouders en school samen de keuzes maken.

DE THEORIE

Op deze twee varianten is het boek gericht. Het is niet echt “af”, maar geeft ideeën. Tegen het immobilisme (zij preken natuurlijk het mobilisme!) , de privatisering (rechts idee) en einde van de voorzieningen voor hen die het redelijk gaat. En ook: iedereen moet belasting betalen en geen enkele overheidsdienst is gratis… Die kant gaat het op..






 

CRISES TROEBELEN

Het wordt gevoed door de huidige budgetcrises, mondialisering en power van de technologie. De digitale revolutie zien ze sterk en alles wat de machine kan moet die ook doen..  Ze kijken meer naar de dynamische steden dan naar de verlamde nationale overheden. Ze zien ook vooral de veranderingen “van beneden” komen:  = de steden = de burgemeesters en = ook van ouders die willen moven.  De “Theatrocratieën” van het westen moeten met meer “participatie” en “minder instituties”  de staat veranderen.. En ook de democratie herzien. De VS en Europa zijn ver gekomen door op de individuele rechten in te zetten en ook de staat opnieuw uit te vinden. En daarmee moeten ze consekwent blijven doorgaan dus ….

Zie ook ene Benjamin Barber die naar de burgemeesters keek. Veel pragmatiser dan de regeringen… Hoor La Guardia oud-burgemeester van NY: “Er bestaat echt geen democratische of republikeinse weg om het riool te repareren”. Berber ziet vooral de metropolen als de nieuwe politieke krachtcentra. Groot genoeg voor de grote problemen (demografie en economie)  en klein genoeg voor de kleine (dagelijkse leven der mensen).

WIE MANAGED?

Zie ook Elisabeth Lullin over de nieuwe organisatie en productie van publieke diensten. De consument wordt daarbij co-producent van deze… Door de technologie die hoge participatie mogelijk maakt. Dus de overheid is niet meer “het centrum van het algemeen belang”. Maar een platform voor ideeën, voorstellen, innovaties, oplossingen voor de dagelijkse problemen. De publieke diensten 2.0. . De participatieve publieke dienst dus.

(Zie:  “If mayors Ruled the World, Dysfunctional Nations, Rising Cities”, Benjamin Barber, Yale University Press. en “Service public 2.0” , Elisabeth Lulin).

 

 

De veranderende werkelijkheid en idealen: de grote ommekeer

Zo neigen we er steeds sterker naar, om die nieuwe wereld tot ons idee/ideaal te maken. Daarmee vervagen “onze grotere als kleinere vaderlanden” en zelfs de naties, onder die krachtige, nieuwe mondiale aanstormende orde.  

DE POWER VAN DE ECONOMIE

Vele in het westen en elders zien de mondialisering als “een onomkeerbare breuk”. Een grote omwenteling;  en zelfs als “een afscheid”. Dat volgens hen gepaard gaat met een  crisis binnen de verouderende sociale verhoudingen. Sommige spreken dan zelfs van ”het einde van de traditionele gemeenschappen”.

ZOEKEN NAAR COMPROMIS

Maar er zijn andere die het omgekeerde beweren. Zij spreken graag over “het einde van de mondialisering” en het  “terug komen van de staten en de naties”. Dat lijkt controversieel, maar mogelijk hebben beide gelijk.

De ontwikkeling toont ons dat de mondialisering vaak de condities schept voor een meer democratische ontwikkeling. Essentieel voor een echte emancipatie van het individu.

De prijs daarvoor is ook “meer uniformiteit in de culturen”. En zo worden tegelijk daarmee, de locale eigenheden en de etnische en de religieuze aspecten, met de daarbij horende grenzen, nu meer tot het na te streven ideaal. Dat nodig blijft, om het individu te beschermen tegen een teveel aan normalisatie. Dit kan helaas leiden tot intolerantie en een zekere terugval.

Dus voor de nieuwe mens moet het “bijzondere en eigene en nieuwe ideale”, nú dus voortkomen “uit het denken vanuit het universele. Terwijl vroeger, omgekeerd, “het universele” moest worden bedacht “vanuit dat alledaagse en lokale eigene”. Een ware omkering dus.

NA DE EURO?

In die zin zijn we dus tegelijk “modern en anti-modern” en ook tegelijk “patriotten en expats”.

Want zeg nu zelf: dat vaderland dat zit nu diep ergens in ons achterhoofd, in ons denken en onze gedachten. Ook al denken sommige nog dat we het vaderland vooral voelen onder onze voetzolen…

 



 

Overal hoor je ook: “stop met die staatsmono-polies”.

Dat beargumenteert de oud-raadgever van Blair met de bewering dat deze monopolies inefficiënt en ineffectief worden. Zij zijn niet in staat echt te innoveren en remmen zo ook de groei. Want waarom zouden ze extra-moeite doen en hun werken en diensten veranderen of moderniseren? Vele zeggen daar dan meteen bij: dat ambtenaren enkel hun eigen salaris en arbeidsvoorwaarden interesseert en niet “wat het publiek van hun doen en laten vindt danwel of me tevreden over hun is.. ”.  Anderen beweren het tegendeel: “Ambtenaren zouden meestal onbaatzuchtige dienaren zijn van het hooggeëerde publiek”. Ach, laten we het op “beide houden”er zijn meer soorten ambtenaren: goede en hele goede…  Dus zegt Julien Le Grand onze adviseur: De overheid moet “coöperatieve publieke diensten in het leven roepen”.  Met ook deelname in het bestuur van werknemers (= ambtenaren) en ook (waar mogelijk) een financiële deelname.

FOUTE PRIVATISERING!

Uiteraard moeten ze concurreren met privé-ondernemingen en ook voor eigen continuïteit zorgen (dus ook deels zelf hun voortbestaan financieren uit hun resultaat). Dat kan soms niet overal: bijvoorbeeld in dunbevolkte gebieden, waar weinig mensen zijn en ook weinig of geen concurrenten. Omdat het daar niet “zelfbedruipend kan zijn”. Je moet in geen geval de vakbonden in het ondernemingsbestuur zetten maar “werknemers direct laten meedoen”. Want anders ga je van het ene naar het andere (= vakbonds) monopolie.

 

In Engeland zijn in het kader van de : Big Society” brandweerdiensten, gemeentelijke zwembaden, verpleegkundigen en sociale werkers vis dit soort van coöperaties gerealiseerd.

Dus bouw in elk geval “incentives” in bij publieke diensten, waardoor ze “stevige druk” ervaren. Om te concurreren, te innoveren etc.

Een andere expert wijst op de starheid van het franse ambtenarenstatuut. Iemand ontslaan “die gewoon niet goed genoeg zijn werk doet” is daar bijna onmogelijk. Omdat een burger die slecht bediend wordt door de overheid eigenlijk alleen kan emigreren als hij er echt genoeg van heeft, zou je ook een ambtenaar die het niet goed genoeg doet moeten kunnen ontslaan. Na beoordelingen en waarschuwingen. In Nederland kon dat echt: ik kreeg ooit mijn gelijk als baas van een door mij ontslagen medewerker. Maar ik had dan wel netjes alles gedaan qua zorgvuldigheid. En dat was ook niet weinig. Enkel daaróm was er ook in Nederland toen dat sprookje dat je een ambtenaar niet kón ontslaan! Onzin! Overigens zijn er grote verschillen in de relatieve omvang van de overheids-uitgaven als je in de EU van land tot land kijkt… En ook van objectief vastgestelde verschillen in kwaliteit van de geleverde resultaten.

OMDAT IK BIJNA BELG WAS..

Zoals je in de befaamde PISA onderzoeken van de OECD kunt zien in het onderwijs. En opvallend is ook dat Frankrijk voor Justitie maar de helft uitgeeft van Duitsland (netjes gemeten in uitgave per inwoner)! Dus er kan soms sprake zijn van te lage uitgaven voor een overheidsdienst die daardoor ook zeer slecht functioneert maar veel vaker zijn het de grote verschillen in efficieny die de spreiding in uitgaven-niveau’s verklaren kunnen.

 

De wereld gaat steeds verder: maar ook vóóruit?

ALLES GRIJPT IN ELKAAR

Dus denk ik overwegend: de mensheid gaat wél degelijk vooruit. We komen in veel wél dichter bij elkaar, maar er blijven grote tegenstellingen en conflicten. Zoals “de islamitische landen versus de westerse”. Terwijl zeer duidelijk is dat Saoudi-Arabië en de Emiraten tot grootste fans van de westerse leefwijze behoren. Maar tegelijk hun oude religie, en dat wahabitisme, sterker dan ooit benadrukken als “hun eigenheid”. En zie nu die frontale aanval op “onze westerse leefwijze” door IS: die daar echt geen geheim van maken. En die in hun gelederen heel graag die “niet-geïntegreerde jongeren geboren ín het westen”, opnamen..

Zie ook hoe men in Tunesië nu de gelijkheid van man en vrouw in de grondwet wil én de islam niét wil als “bron van het recht”. Tegen de grote oppositiepartij Ennadah in! Die in de eerste echte verkiezingen verloor van de “seculiere links-liberalen”. Wel als dit geen westerse (universele?) trekjes zijn, dan weet ik het ook niet meer. Tegelijk vecht men in Egypte, -de buren van Tunesië-, daarover nú op straat en ook nogal bloedig.

Die Arabische (internet)revoluties maakten zeer veel los. Ook zij zijn wegbereiders te noemen van die “nieuwe gemondialiseerde wereld”. Zie nu ook de Turkse crisis, waarbij de religieuze koers van het land en zijn premier zwaar onder druk komen. Zeker na dat onstaan van de Islamitische Staat (IS) aan de turkse grens.. Erdogan raakte sterk in de knel en boet voor zijn té conservatief-religieuze koers. Waar ook megalomane en criminele aspecten bij zitten...

Je kunt dus zeggen dat die vlucht in het religieuze en die enorme spanning tussen de soennieten en de sjiieten (die in vele opzichten het westerse model nastreven),  een symptoom zijn van wat hierboven werd beschreven.

 

Het nieuwe grotere geheel en wij

DE HELE KOEK EN DE KOEKJES

De boodschap hieruit is: we worden merkbaar steeds meer een deel van een grotere gelijke wereld. Maar, we moeten tegelijk, -om unieke mensen te kunnen blijven-, onze eigenheden ook benadrukken. Want geen mens wil verdrinken in een te grote, grijze massa.

Is dit niet ook het essentiële van de evolutionaire wetten? Immers, de soorten in de natuur passen zich aan als de omstandigheden wijzigen, om te kunnen voortbestaan, te overleven dus.   

“Economische en culturele omstandigheden” beginnen steeds op de wereld op elkaar te lijken. Macdo, Coca-cola, jeans, mobieltjes en straks I-watches, Google-glasses etc. ; we zien ze overal. En: “we all love it”!

Met veel moeite worden (westerse) muziek, films etc, hier en daar geweerd (ook in China). Maar het Internet zet nu alles vanuit elke hoek van de wereld op je smartphone. Ook als je een hoofddoek of djellaba draagt..

DUWEN EN TREKKEN?

Tegelijk willen we ook “voldoende eigenheid behouden”. Dat deden we vroeger via de natie en we werden nationalisten. Het diverse volk werd aaneen gesmeed, niet zelden met de karwats, tot één volk. Ook soms tegen een ander volk: dat ging het snelste. De religie speelde daar zeker ook mee. Dat Edict van Nantes wat de protestanten in het overkatholieke Frankrijk hun religieuze vrijheid moest geven, werd uitgevaardigd en dan weer ingetrokken… Daarom vluchtten tienduizenden Huegenoten naar protestant Nederland. Nederland kende die zeer lastige schoolstrijd. Ook dat was een echte religieuze ruzie toen; een strijd om behoud van het eigene! Catalonië en Baskenland willen autonoom worden, ook Schotland wil dat. Quebec ook al en zie België… Dat gaat ook over “dat laatste noodzakelijke eigene”! 

Enkele westerse politieke partijen strijden nog volop voor dat versleten quasi-eigene , Ook omdat religies en hun organisaties, dat eigene niet meer geven. Want de kerken liepen leeg. Wie niet ziet dat de PVV daar vooral zijn boterham en succes mee verdient, net als het FN in Frankrijk en Gouden Dageraad in Griekenland, is  vrees ik, “écht te oud en te blind geworden voor de nieuwe wereld”.

 

EN NU OVER DIE EU EN BRUSSEL: ONZE WERELD VAN MORGEN?

HET GROTE VADERLAND?

 Allereerst: het woord aan GISCARD D’ESTAING (franse ex-president en groot europeaan).  Die zegt: ja, tegen de EU maar het moet wel ánders! Lees de visie van deze good old Giscard, die hij mede dankt aan zijn discussies met Helmut  Schmidt. Want zij vormden echt een befaamd EU-duo in hoogtijdagen.



 ECHTE (LAATSTE?) EUROFIELEN....

 

 Hij ziet die EU van 28 landen blijven. Maar acht daarnáást ook een soort “EUROPA bis” noodzakelijk. Dus een beperkte groep uit die 28 landen, verenigd rond een écht politiek integratie project. Landen die ook bereid zijn de euro te houden en die echt naar meer politieke integratie willen. Deze zijn alle ook van vergelijkbaar niveau met betrekking tot de economische en sociale ontwikkeling. Zie ook verderop de paragraaf over die te grote economische ongelijkheid tussen N en Z in de EU…

SUPERNATIE OF FEDERATIE?

Hij ziet dus een “tussenstap” op weg naar een grotere federatie van “natie-staten”, die alle hun identiteit behouden. Maar die ook “gemeenschappelijke competenties” laten sturen door een Euro-Raad. In de vorm van een Directorium, dat ook de centrale administraties van de landen aanstuurt. Want die administraties doen de voorstellen op de vragen, die het Directorium aan hen voorlegt. Waarna dat zijn keuze maakt. In “Brussel” is er hiervoor enkel een klein generaal secretariaat met een Secretaris-Generaal. Die moet worden gekozen door dat Directorium, dat maandelijks vergadert op een vast moment.

De nationale regeringen vergaderen wekelijks en de eurozone komt regelmatiger bijeen: want er valt veel onderling te regelen. Het directorium kiest een president (iemand uit de “grote” landen) en een vice-president (iemand uit de “kleine” landen). De president wordt voor 4 jaar (en full-time) benoemd: hij/zij is één keer herkiesbaar. Er wordt “collegiaal gewerkt” in deze Raad zonder een veto-recht. Een besluit wordt aangenomen, als uit de groep grotere landen een deel dat 60% van de inwoners vertegenwoordigt vóór is en daarnaast een (nader te bepalen) minimum aantal van de kleine landen ook instemt.

DEBAT: RECHT-LINKS OVER DE EU

STILLE DAG IN STRASSBOURG

 

Denk hierbij ook aan de “stichters-landen van de EU”: Duitsland, Frankrijk, Italië, Nederland, België en Luxemburg. Waar zich dan “later” bij kunnen voegen: Spanje, Portugal, Oostenrijk, en nog later Polen en Ierland. Mogelijk ook nog Finland. Zo zie je ook dat Europa van de twaalf weer…

(Zie het boek: “Europa, la derniere chance de l’Europe”. Van Valery Giscard d’Estaing en met voorwoord van Helmut Schmidt).

 

Die enorme ongelijkheid in de EU is belastend..

Voer voor Piketty: kijk eens naar de minimumsalarissen in de EU, de groeiverschillen en de inkomens- en vermogensverschillen. Daar hoeft u dus niet voornaar de VS, India, Rusland of China (dé ongelijkheidskampioenen op de wereld) maar dat is ook te beleven binnen de EU-grenzen. De groei gaat nu al van -6% (Cyprus) via -1,8% (Italië), -1,4% (Finland) tot Duitsland (=0,5%0, Oostenrijk (=0,35%) en o,4% van Denemarken.. De huidige groei lijkt praktisch te zijn losgeraakt van het niveau van het minimumloon.. Het minimumloon in de EU zou ongeveer op 55% van het mediane salaris moeten liggen om sociale dumping tegen te gaan..


NIET KONSEKWENT!

Ziehier dus een lijstje van minimumlonen in de EU-landen met erbij het % van het locale mediane salaris%:

Luxemburg: 1921 euro resp. 41%; Nederland: 1486 resp. 49%; Frankrijk 1445 resp. 60%; Spanje 753 resp. 44%; Polen 387 resp. 45%; Roemenië 191 resp. 41%...

Dat is nu in Frankrijk een debat tussen vakbonden en werkgevers.. Wat zou betekenen dat twee landen in de EU hun huidige minimumloon zouden moeten wijzigen: Frankrijk en… Portugal.

HET DAGELIJKSE BESTUUR

Het europese fonds voor “aanpassing aan de mondialisering” was eerder 500 miljoen groot en nu nog 150 miljoen. Daarvan profiteerden tot nu toe 128 bedrijven waaronder: geen enkel brits bedrijf (Cameron is ook tegen dit fonds), drie franse bedrijven (Renault, Peugeot en Air France!), maar vooral ook Nederlandse, spaanse, duitse en italiaanse waren van de partij. Renault kreeg voor een autofabriek in de problemen 13 miljoen en dat was 5400 euro per werkplek…

Dus zien we waar die grote economische ongelijkheid Noord-Zuid, toe leidt. En dat verandert niet ten goede voorlopig: in tegendeel! 

HOUDT HIJ HET?

Giscard trekt echte consequenties uit dat enorme verschil in de euro-zone: die veel te zware weeffout.. En hij tracht de EU dynamischer en sneller wendbaar te maken in de nieuwe woelige wereld constellatie. Hij weet dat er niet veel tijd is en neemt dus vele “onrijpe of onduidelijke details” nu voor lief. Zijn voorstel is niet onzinnig, maar toch ademt het iets van “die laatste kans voor een aangepastere EU”. Hij praat vanuit zijn positie als zeer geïnteresseerde “franse retraité”… en onthoudt zich wijselijk van enig commentaar op de franse perikelen. Want ook hij zag dat verdampen van de franse aanwezigheid in de instituties van Brussel en wist dat Duitsland met Merkel voorop nu “zacht maar stevig” het europese roer zou gaan vastpakken, na de laatste europese verkiezingen. Zie hierna over hoe het in Brussel ook veranderde...       

DE EU-STRUCTUUR 

 

De enorme omwenteling in Brusselse EU-kringen.

In Brussel is weer veel werk aan de winkel want: er is deflatie en massawerkeloosheid (al 26 miljoen werkelozen nu!), er zijn nog enorme verschillen Noord-Zuid in de EU, de immigratie loopt uit de hand, regio willen los van landen (Schotland, Catalonië en Noord-Italië..), het UK wil mogelijk uit de EU, er is nog geen europese energie-aanpak (54% van de energie is import!), het Amerikaanse supermonopoly stuift verder met die GAFA en… er wordt met Noord-Amerika ook nog een vrijhandels-verdrag afgesloten.

STAPJE TERUG EERST...

Bij dit alles komt nu ook nog: het nieuwe Russische imperialisme, de chaos in het MO en de opbouw van de afrikaanse-arabische terrorisme-boog (van Senegal naar Pakistan) die Boko Hram, Aqmi, Hamas, Hezbollah, IS, Al-Qaida en de taliban verbindt…

Dit is nú het werkveld van die nieuwe Europese Commissie. Die dus echt niet meer van doen heeft met een Europa dat simpel gebouwd was op vrede, welvaart. Maar dat nu wordt bedreigd door forse strategische risico’s.

De EU was voor de meesten een ware geruststelling een verzekering tegen gevaren , maar is nu voor vele al geworden tot een grote risicofactor! Synoniem voor stagnatie, werkeloosheid, afbraak van de middenklasse, toenemende onveiligheid, overtrokken bureaucratie en verlies van soevereiniteit. De gevolgen zijn toename van de ultra-rechtse bewegingen..

DIE IS ER NAUWELIJKS

 Dus de EU moet nú echt kiezen: óf versterking van zijn politieke integratie rond een groot economische herstelproject óf het ondergaan van een implosie door het vertrek van het UK, mede door een verbrokkeling van staten en door het uiteenvallen van de eurozone!

Juncker en Donald Tusk willen het ook anders gaan doen. Maar zie nu: Duitsland heeft zich nu in alle EU-instituties een markante plaats verworven terwijl Frankrijk daar praktisch is verdwenen. De nieuwe EU-top is minder technocratisch en veel politieker en richt zich op hervorming.

BLIJFT ELKE VLAG?

 

 En zie nu de veranderingen: er kwamen de nodige europese ex-premiers, (onder)ministers in de Commissie onder leiding van Juncker en Tusk. Er kwamen zeven vice-presidenten die worden “aangevoerd” door de Nederlandse Frans Timmermans. Hij moet de bureaucratie gaan aanpakken. Deze strakkere pyramide is vooral gevuld met noorderlingen en ademt de “duitse aanpak”.

Zie ook de benoemde EU-commissarissen van nu! Mogherinie uit Italië (openlijk pro-russisch) gaat buitenlandse politiek en veiligheid doen, de engelse euroscepticus Hill moet de financiële stabiliteit waarborgen en de integratie van de kapitaalmarkten (waar de Londense city tegen is), de hongaarse nationalist Navracsics gaat onderwijs doen… ,  mijnheer Canete (iemand uit de olie-industrie) gaat energie en klimaat doen, de Griek Avramopoulos doet de immigratie (zijn land is immigratie-lek!) en… jawel, Frankrijk leverde Moscovici (die de grote economische mislukking van zijn land begeleidde). Hij gaat nu economie, euro en fiscaliteit doen….!?

De top van de EU is een kongsi geworden van noord- en oost-Europa die alle al hervormden. En dat staat tegenover de wat zieltogende EU-landen die economisch al nooit gelijken waren en die met de crisis nog verder afzakten.

Duitsland werd de “onzichtbare” ruggengraat en het “koppel Duitsland-Frankrijk” lijkt te hebben afgedaan. Het duo Merkel-Juncker draait de Unie, terwijl Merkel-Draghi de monetaire politiek doen…

 

DE NIEUWE MIX

De Gaulle deed de truc van de “lege zetel” (in 1965), om het vetorecht af te dwingen tegen de Commissiebesluiten.. Hij draait zich nu zeker om in zijn graf nu Frankrijk is verworden tot een soort van geest in de Brusselse gangen. Want Moscovici heeft ook nog twee vice-presidenten als “hoeder”: die van Finland en Letland..

Wie dit schuld is? Wel niet Juncker, maar Hollande, zegt de franse econoom Bavarez.  Hollande deed niet wat ooit Delors wel deed: hij blokte de onmogelijke economische politiek van ene Mitterand af in 1981. En daarop volgde de bezuinigingsronde van 1983..

Moscovici liet als minister Hollande begaan met zijn enorme belastingverhoging ook voor de bedrijven. Die zich nu enorm wreekt met een stagnatie en een klimmende ww… En een niet voldoen aan de 3% norm: voor de zoveelste keer en ondanks de gegeven “garanties” van het tegendeel.

 

De zwakke franse rol doet Duitsland in de EU nu volledig het voortouw nemen. De franse zwakte en de duitse sterkte zijn overduidelijk. Berlijn kan ook iets met Washington en Peking wat Parijs totaal heeft verloren. Het stabiele Duitsland dat nu ook internationaal gaat meedoen, zet nu zijn hele prestige in.

CAPTAINS MISTAKE

 

Terwijl Parijs zijn model, zijn positie en politieke stabiliteit en prestige verliest. Bavarez zegt zelfs dat Merkel nu de europese vlam van de Gaulle overnam. En tracht een sterk en onafhankelijk Europa te vormen om echt partij te blijven in een gemondialiseerde wereld..   

 

Hoog tijd voor een psychiatrische visie

Zo kijkt een psych naar de europese familie en haar geopolitiek!

WIE WEET HELPT DIT!

DIE EU IS NIET NORMAAL.

 

Men is nog best voorzichtig met die wilde Poetin, dat is best opgevallen overal ter wereld. Vele politici, openbare figuren en intello’s oordelen zeer genuanceerd over “de oekraïnse affaire”. Hoe zit dat nou?


NASDROVNJE

 Allereerst zagen we Helmut Schmidt en Gerhard Schröder nogal “begrijpend” reageren. Helmut vond dat gedoe van Poetin “niet legitiem maar wel te begrijpen” en de tweede vierde en publique zijn verjaardag in Sint Petersburg met Poetin erbij! Links heeft vele “Putinverstehers” is gebleken en dat doet ook denken aan de “Ostpolitik van ene Willy Brandt”. En we weten ook dat Duitsland ook voor 30% “mal Ost-Deutschland war” en uit die traditie stammen niet weinig huidige linkse politici. Zij zien hierin dan ook een antwoord van Poetin op “het expansionisme van de Nato”! Op rechts zijn er ook best veel “Putinverstehers” met name in de leiding van grote bedrijven. Waarbij dat schandelijke moorden van Hitler in het oosten ook zeker meespeelt. En zie nu die grote angst nu van de Polen en de Balten  voor het grommen van de Russische beer. Zij denken, zonder het te zeggen, nu vaker terug denken aan het pact van Hitler en Stalin over de “verdeling van Polen” in 1939!

LIKE POLITICIANS

Adenauer en Erhard, de eerste bondskanselier en minister van Financiën na WOII, deden zeer veel om Duitsland stevig in West-Europa te verankeren en in het Atlantische verband. Maar sinds de “Ospolitik” is het oude sentiment wat retour en zien we ook weer de aarzeling die het land vanouds had met zijn verankering in West-Europa! Berlijn ligt stevig oostelijk en Bonn is vergeten… En de vroegere Amerikaanse ambassadeur in Berlijn aarzelt ook zeer als hij commentaar moet geven: hij ervoer de dubbelhartigheid van dichtbij. Dus Parijs opgepast met jullie blijk op het zuiden: van Europa en naar MO en Afrika. Merkel voelt dat anders en ook dit verklaart de stroef lopende europese motor. Oude (res)sentimenten zijn weer een beetje terug. En pas op: in lastige tijden en bij moeilijke situaties spreekt wat diep in het hart zit een stevige rol. Dat zien we nu ook al met Poetin. Dat vertelt ons een psychiater als die studeert op de europese geopolitieke denkwereld!

 

 Wat kunnen U en ik, simpele individuen en toeschouwers hier mee?

Zo woon ik nu in Marseille, die grote stamppot van kleuren, religies en cultuurtjes. En vraag me af wat nu mijn “echte repères = mijn eigenheid” eigenlijk is. En kom, -naast de “universele waarden uit mijn joods-christelijke beschaving”-, wat mijn meer intieme eigenheden betreft, al gauw niet veel verder dan wat, ogenschijnlijk basaal lijkende dingen. Zoals: die gastvrijheid in mijn geboortestreek, de relatief ruime tolerantie en solidariteit, de gemoedelijkheid, de gezelligheid (ook in het café waar werd getoept = lokaal kaartspel), de mooie muziek van de harmonie (waarin ook mijn vader speelde; ik was bij hem in de repetitiezaal) , dat  carnaval met zijn feestelijke uitbundigheid en zeker ook onze talen en spreekwijzen (die mooie streek-dialecten).  Dat lijkt het zo ongeveer te zijn…
 

Is dat nu de ouderdom of ben ik een ver doorgeschoten kosmopoliet?  Zat dat oude oerinstinct van onze nomadische voorvaderen flink in mijn genen?

HOPELIJK GAAT HET GOED!

 

De simpelheid van de opsomming maakt me eigenlijk wat ongerust. Immers, als je niet voldoende eigenheid koestert en om je heen beleeft, dan wordt je immers bang en angstig? Zeggen de experts en ik zie weinig lacunes. Dus u begrijpt nu waarover ik me nú echt zorgen begin te maken…    




MAAR,  
De  zon is gelukkig een deel van ons aller vaderland! En wat andere vaderlanden betreft: astrofysici beweren dat het vinden van een planeet “met leven” slechts een kwestie is van nog een beetje geduld. Ik zou dat voor mijn 82 nog kunnen meemaken!

In 2018 zal Nasa de telescoop James Webb lanceren, die de vervanger zal zijn van de succesvolle “Hubble”. De spectro-fotometer daarin moet exoplaneten met “levensgassen” kunnen ontdekken. Tenzij… “buitenaardse ons voor dat moment vinden” en wij ze dus zó gaan leren kennen. Of zouden ze ons al lang hebben “bespeurd”?  

DE JAMES WEB

EN NOG EENS....UITGEVOUWEN

 

 Zo ja: stelt u zich dan de enorme consternatie voor op ons aardbolletje als het blijkt! Bij ons, die uit de kwantummechanica kunnen weten, dat er zeer waarschijnlijk nog vele planeten zullen zijn met enige vorm van leven er op. Simpel óf intelligent. Mogelijk vinden we dat niet in ons universum, maar in een van de vele andere die er zijn. In het “multiversum”, want we weten dat er miljarden maal miljarden universa bestaan. Elk met hun eigen histories!

DE REIS VAN JAMES..

DE SAT FAMILY

In sommigen bestaat onze aarde zelfs helemaal niet. In andere wel maar veel primitiever en jonger dan wij haar kennen. En mogelijk ook zonder leven er op! Elders kan het leven “zijn overgesprongen op andere” of van andere. Bijna alles kan op dit punt. Mogelijk is er een universum waarin Mars bewoond is en waarin de aarde wordt bespioneerd met “Curiosity”. Gelukkig: er zijn ook fysici die niet in het bestaan van die universums geloven. Want ze zijn enkel nog “conclusies uit complexe wiskundige vergelijkingen”, zeggen ze afwerend. En ze zeggen ook: Het is onbekend of je van het ene naar het andere universum kunt gaan….

DUS TOCH MET FOTO?

DE EXO'S OP VANDAAG..

Hoe dan ook de zon en wij, gaan nog gekke ervaringen opdoen. Beter gezegd de zon weet al van ervaringen die wij niet kennen. En kijkt dus naar ons met enig mededogen. Zij weet mogelijk ook van exoplaneten die twee zonnen hebben. Waarop er dus een zeer korte nacht bestaat. Omdat die twee zonnen beide niet of niet tegelijk, hetzelfde stukje exo-planeet beschijnen. Om  later op de dag de temperatuur wel dubbel-hoog op te jagen… 

Dus nog voordat wij op onze aardkloot het een beetje met elkaar eens zijn, komt er al weer een totaal andere werkelijkheid in zicht. Onze aanpassings-potentie wordt alweer uitgedaagd en mogelijk sterker dan ooit tevoren. Wie weet gaat ons dat meer dan ooit tevoren kon helpen, om het maar gauw beter en sneller met elkaar eens te worden..

 De zon moet ook hoognodig verteld worden dat de studenten van MIT en Duke University geld inzamelen voor het lanceren van… nanosatellieten naar Mars. Deze cubesats van 10 centimter die 1 kilo wegen kun je dan met een raket in orbit schieten. Vanwaar ze dan aan een lange reis beginnen op ion-electrische voortstuwing…  aan boord hebben ze boodschappen en video’s. Als dat gaat lukken en dat zou in 5 jaar moeten kunnen, zal dit privé-project het eerste zijn dat “iets van ons”naar de rode planeet stuurt..

EEN NANOSAT..OP TEKENING

EN IN HET HEELAL

 

En zie die Indiërs! Zij plaatsten ook hun sonde om Mars… Hun ruimteclub ISRO flikte dat vlekkeloos en sindsdien draait MOM zijn rondjes om de Rode Planeet.  Het kostte maar 74 miljoen dollar om hem daar te krijgen… Heel wat minder dan Maven van de VS nodig had met zijn 671 miljoen..  MOM gaat gaat de atmosfeer bestuderen die daar is verdwenen… India hoort nu ook bij de weinige die bij Mars aankwamen en dat in één keer goed! En MOM ziet ook Curiosity van de VS de rover, die rondrijdt en ook Maven die er net aan kwam. Het wordt druk daarboven..

 

CURIOSITY

Stof genoeg om over te mijmeren in de laatste zomerse zonnestralen. Ook al bent u geen ruimte-scientist want wie wil er nou niet weten waar hij vandaan komt? En hoe de zon er kwam?

Wel daarbij gaat die Rosetta met zijn filiaaltje op Tsjouri ons vertellen!

Dus we wensen u veel zon op elk van uw plekjes en duim mee voor het vervolg van “Operatie  Rosetta”!

 Leon de Marseille,  13 december 2014