Le Provençal Blog: MARSEILLE EN ZIJN ANTIQUAIRS…

LA BROCANTE D'ABORD..

ZO KOMT U ER BINNEN

OUDE GLORIE DIE BLEEF..

Marseille is de oudste stad van Frankrijk en dan moet je natuurlijk ook een antiquairswijk hebben natuurlijk. Die ligt dan ook in/aan de oude joodse wijk. Want omdat de joden vroeger geen “gewoon beroep” mochten uitoefenen (!), werden ze (vaak rondreizende) handelaren, geldschieters, artiesten en artsen. Zo komt het dat de banken en de artiestenwereld nogal wat joodse beoefenaars kent… En de Universiteit van Montpeller heeft de oudste medische faculteit van Europa, zegt men. Opgericht door joodse medici die uit Spanje vluchtten in 1500… Zij brachten de hele mix van chinese, griekse, Arabische en joodse medische kennis vanuit Al-Andaluz gekomen mee naar Zuid-Frankrijk. Vandaar ook de vele joodse artsen..

HET ECHTE WERK

BROCANTE IS OOK JAZZY

Twee keer per jaar is er in de hoofdstraat van het Village des Antiqairs, de Rue Edmond Rostand, een zeer gezellige brocante/antiekmarkt buiten. De moderniteit en de crisis hebben ook weer eens in deze business ravages aangericht. Dus zie je ook dat er in deze straat vernieuwd wordt op zoek naar “nieuwe negotie”.

DE ORIGINEELSTE KLANT!

UILEN BIJ DE VLEET!

Dus zijn er naast het prima restaurant en de statige oude antiekzaken nu ook andere gearriveerd. Zoals de “multistore très hybride” die “La Cave de Mérou” heet. Hier vindt U mode, deco, boeken en een epicerie-tje.. Ook de Black Butter is er met zijn “dure kleding occasions”en design meubels.

VORKJES PRIKKEN EN CHIN-CHIN

”Ma p’tite canaille” is een vrolijke winkel voor kinderartikelen. Ook een bagelresto ging er open “Bagelsmith” genaamd en gelukkig bleef de Brasserie Le Louis XVI open met zijn aparte nonchalante bediening. Dit is de bescheiden “coup de modernité” die het oude quartiers onderging. En er komt nu ook een wekelijkse brocante bij in dit “bobo-vintage” gezelschap. Men hoopt nog op een Marché de fleurs en een Marché paysanne wat de zaak nog meer leven zou inblazen.

PASTE NIET!

IN TWIJFEL...

Zo tracht ook deze ook wat deftige wijk, direct achter de statige Prefecture, te overleven.

Wij zijn er gek op en kwamen vroeger veel “Op de Savel” in Brussel en in Leuven met hun prachtige antiekbuurten. En in Parijs af en toe. Mijn vader was de laatste levensjaren antiquair, wat prima aansloot op zijn meubelmakersopleiding uit zijn jeugd in de 30-er jaren. Ik zag vele oude meubelen beginnen aan een tweede of zelfs derde leven na een stevige tik van mijn vader. Dus het zit een beetje in de genen..

WILDE NIET OP DE FOTO..

HARD LEVEN GEHAD..

Dat verklaart ook waarom wij “bleven hangen” aan een paar geheel gerestaureerde fauteuils design met een licht “Art nouveau” geurtje. Een antiquair uit Aix leverde ze zondagsavonds na de markt bij ons af… Op drie poten, inox zijkanten en wit leer: je moet er van gewoon houden… Het is redelijk klein en toch comfortabel en.. past ook best in het kleine oppervlak van een stadsappartement… Dus nu zitten wij in een stukje van de Rue Edmond Rostand. Die me ook herinnert aan het toneelstuk van Cyrano de Bergerac. De ridder met de lange neus die ook werd gespeeld door Gerard Dupardieu, in vroegere dagen… Omdat ik het had gelezen in oud-frans voor mijn eindexamen HBS-b, scoorde ik bij de verrukte gecomitteerde zelfs een mooie 9! Zo gaan de zaken bij de wat ouderen die graag even vertoeven in wat “achter hun ligt”…