Het
MO is een mix van ideologieën en religies. Dus voel je daar de wrijvingen van
de
wereldmachten. Het Heilige Land, waar de monotheïsten de scepter zwaaiden vanaf
de eerste dagen van deze religies, ondervond in duizenden van jaren wat het
betekent om “de wieg bent van grote religies
in al hun varianten” te zijn. Jeruzalem
werd daarvoor de “hotspot” en tot op vandaag. “Jeruzalem zien om te sterven”, is
actueler dan dood gaan na een bezoek aan Napels.
Wat
is toch de reden voor dit alles, vroeger en nu nog? Waarom loopt eenieder zo
warm, -en niet zelden ook agressief heet-, voor dit gebied vol met al die
religieuze betweters? Die alle (hun) God als dé grote arbiter erkennen en niks
liever doen dan herrie maken? Waar moeten de antwoorden worden gezocht?
Ook
de ex-communistische, ex-KGB-er Poetin, -die zeer dik is met de Russisch-orthodoxen,-
en die ziedend wordt van terrorisme en radicale islam, moet worden genoemd. Ook
hij “zet de religie in”, voor een versterking van zijn interne politieke
positie. Waarna hij beter extern kan
vechten, tegen hen die Rusland vernederen. Zoals tijdens de Koude Oorlog, -na
Stalin-, in Afghanistan, Tsjetsenië en in Syrië. Nu gevolgd door de Krim. Na
druk van de EU en de VS (Bush voorop), met hun NATO en dat “vernederende”
raketwapenschild. Zie deze nieuwste crisis, vol oude ressentimenten en pijnlijke
vernederingen. Weer zo’n klassieke machtsreflex, die zich graag bedient van
“oud zeer”.
En
zie generaal Sissi in Egypte, die na de
revolutie de winnaar Morsi (herkozen
president en aanvoerder van de broederschap) afzette. En die nu ruim 500 broeders
tot de dood wil laten veroordelen, terwijl hij presidentskandidaat wordt. Sissi
wordt politiek en financieel gesteund door de VS, die bevreesd zijn voor
destabilisatie in de regio. En door Saudi-Arabië waar men bang is voor een
revolutie in eigen land.
De
actualiteit van het onderwerp is hiermee duidelijk aangetoond.
Religies,
koloniën en politieke krachtmetingen
De joodse Jezus werd gekruisigd, door
de ( toen nog heidense) Romeinse bezetters van zijn land. Omdat hij een
“vreemde idee” en een andere levenswijze predikte. Waarin de God der Joden,
-Jahweh uit het Oude Testament van Abraham-, een grote rol speelde. Abraham: de
voorvader van zowel joden als Arabieren. Die beweging van Jezus kwam er. Met
die “andere God”, van de christenen en de volgers van Christus. Die van het
Nieuwe Testament.
Ene Mohammed werd, 700 jaren later, in
de Arabische woestijn, door zijn god Allah
geïnspireerd via de aartsengel
Gabriël. Hij nam later de wapens op om Medina en Mekka, -waar ook polytheïsten
woonden-, te bekeren. Hij blijkt goed op de hoogte te zijn geweest van die
andere profeten en hún historie, en wist ook van Jeruzalem. In de Koran vinden
we vele figuren uit de Bijbel. Mohammed
bracht de islam ook naar veel gebieden in het MO, waar eerder de christenen hun
werk deden….
Ruim drie eeuwen na Mohammed vochten
christenen en moslims, -bitter en uiterst bloedig-, om het bezit van “de heilige plaatsen van het
heilige land”. Zelfs via een tiental kruistochten, die oude, zeer bloedige
opmaat naar de huidige wrijvingen westen-islam. Die duurde liefst meer dan twee
eeuwen. Clash der beschavingen? Der religies? Of gewoon weer “een clash van machthebbers”, die zich
slechts bedienen van God en zijn greep op de gelovigen?
De
monotheïstische religies: de bron en de carriers van onze beschavingen
De drie godsdiensten waaierden uit over
de wereld. De joden brachten hun religie meestal vreedzaam mee: want niet
zelden waren zij-, de eerste monotheïsten, gevlucht voor vervolgingen. Veelal
kwamen ze als handelslieden naar vele streken; daarbij hun geloof stevig vast
houdend. De beoefenaren van de islam waaierden uit via de veroveringen van
grote gebieden. Van Bagdad tot Al Andaluz in Spanje, via de Ottomanen van de Maghreb tot in Poitiers en bijna tot in Wenen. Zij volgden na de Romeinen, die
als veroveraars later zelf tot het christendom overgingen. En dat daarna ook
breed verspreidden. De moslim-arabieren kwamen bij hun expansies vaak gekerstende volken tegen, zoals de Romeinen vóór hen, de joden ontmoetten. Daarom zijn er nu nog christelijke
berbers in de Maghreb en christenen in Ethiopië en daarnaast ook die zwarte, Afrikaanse joden. In Al-Andaluz, in
Zuid-Spanje, ontstond een door de islam beheerst rijk met een zeer hoge graad van
beschaving. Dat hield het daar bijna 800 jaar uit, tot de christenen de laatste
moslim
wegjoegen. Pas rond 1500! In
Andaluz werd de kennis van de mensheid (van de Chinezen, Grieken, de Romeinen
tot de arabieren) verzameld, geïntegreerd en verder ontwikkeld, waarbij de drie
religies redelijk vredig samenwerkten. Niet zelden namen ook de van daar
vertrokken joden, deze kennis mee. Zo kwamen de Europese monniken in contact
daarmee. Die oude bibliotheken in een land als Mali, -zoals die van Timboektoe
aan de Niger-, getuigen ook nog daarvan. Die daar geredde geschriften uit 11e/12e
eeuw, vertellen verhalen en wijsheden, waarvan wij westerlingen daarna lang
dachten, dat wij de uitvinders er van waren! Nee dus: het ging echt andersom!
Europa,
het westen, als de nieuwe machtigen
De bezettingen van het Heilige land en
andere regio's vooral om de Mare Nostrum, kun je ook zien als een voorganger van
het westerse kolonialisme en imperialisme
uit latere eeuwen. Toen de grootmachten,- zeker ook de Hollanders en de Fransen
tijdens La Guerre de Hollande-, elkaar bevochten om de
rijkdommen van
Afrikaanse, Aziatische en Amerikaanse gebieden. Later moesten ze daar, door
veranderingen van “opvattingen”, en soms ook stevig daartoe gedwongen, -zie het
verdrag van Bandoeng onder Soekarno getekend-,
vertrekken. De Fransen als laatste uit Algerije in 1962… Daarbij trok
“het westen” met potlood en papier, en tijdens copieuze diplomatieke diners, de
nieuwe grenzen van vele nieuwe landen in hun vroegere koloniale gebieden.
Waarbij stammen, etnisch verschillende groepen, bij voorkeur in “één land”
werden samengebracht. Ook trachtten de diplomaten in “hun ex-kolonies”
bevriende machthebbers aan te stellen om zo “door een quasi-koloniale
achterdeur”, toch greep te behouden op de schatten van die landen. Deze
dictatoren, -experts van het spel “verdeel en heers”-, zijn pas enkele jaren
geleden “opgeruimd”. Ze heten Kadaffi, Ben Ali, en Mubarak en nu is er al een
soort van “tweede lichting”. Zie Morsi en straks Sissi in
Egypte.
Alles gebeurt nog tot op vandaag, vaak
via subsidies voor legers of andere zaken, door wapenleveringen en met
verdragen. Zie de 1 miljard dollar
jaarlijks voor het Egyptische leger en ook het opleiden in de VS van het Turkse. Zie ook de geldstrooiende saoudí’s, en idem ook de russen (Syrië) en de chinezen van de
21e eeuw.
Elke periode liet flinke erfenissen
achter. Die ons soms, onverwacht en ongewild, nu nog verrassen lang na “onze”
daden. Maar die soms ook goed van pas kwamen in het kader van “regelingen onder oude vrienden”: zie ook het Franse optreden in francofoon Afrika. Maar nu om “economische redenen”.
Een
leerzame casus: die doorwerkt tot op vandaag
Mogelijk bent u ook verrast, als u
leest over de relaties tussen de Duitsers
en de
islamitische turken, begin 20-e eeuw. En tussen de nazi’s met hun
Hitler en de islam in de 30-er jaren van de vorige eeuw. Maar ook van de
amerikanen met de islam, in de tijd van de Koude Oorlog. Veel verser zijn de
contacten van de VS met de taliban, in de dagen van de Russische strijd tegen
hen in Afghanistan, nog maar kort geleden.
Vele historische feiten tonen hoe religies ook grootmachten goed van pas
kwamen, om hun spel te kunnen spelen. Ook hoe dit alles 180 graden kon
verkeren, nu we dagelijks de radicale en terroristische islam met een enorme
inzet van levens en middelen trachten af te schudden. De NSA-affaire toont ook
hoe bondgenoten, ook in die strijd, zelfs elkáár en op grote schaal gingen
bespioneren. Waar men nooit meer mee is gestopt.
Onderschat dus nooit die diepe ressentimenten, die oud
geweld, wrijvingen en onderdrukking achter laten. China heeft ze nu nog naar
het westen: vanaf die lang
verleden Boxeropstand! Ook Afrika zit er nu ook nog
vol mee. Zie ook Dilma Roussef van Brazilië, eerder ook Chavez en nu Maduro in
Venezuela, die zich alle de “big stick
policy” van de VS in Latijns Amerika nog zeer goed herinneren. Toen daar de
Banana Fruit Company uit de VS de baas leek te zijn, niet zelden “even”
geholpen door de marines. Ook het huidige Chili weet nog van de CIA in hun
land, -rond 1973-, die de linkse president Allende deden sneven en daarna ene
Pinochet in het zadel hielpen. Die zeer bloedig onderdrukkend optrad, maar die
tegelijk zeer werd bewonderd: door ene Margaret Thatcher. Dat wat panische
anti-linkse sentiment, -dat we nu nog zien in
de VS-, vooral bij de rechtse
republikeinen als erfgenamen van het McCarthy-isme, stamt uit de tijd van de
Koude Oorlog die al snel ná WOII aanbrak.
De geschiedenis
van de Moslimbroederschap, die nu al bijna een eeuw bestaat, geeft ook een
leerzame illustratie van het bovenstaande. Zie, hierna, wat u daaruit kunt
leren; het helpt ook om de huidige verhoudingen in en rond het MO
te doorgronden.
De
geschiedenis van de Moslimbroederschap.
Deze “gemeenschap der broeders”, -dus
niet die der Nederlandse protestante mannenbroeders!-, werd ruim 80 jaar gelden
in Egypte opgericht. Ze kwam weer in het volle licht te staan door de recente
Arabische revoluties. Tien jaar na hun oprichting, was deze groep al 2 miljoen
mensen groot in Egypte. Oprichter Hassan Al-Banna besloot de beweging te
internationaliseren, want ook hij droomde van de oprichting van: …een kalifaat.
Een groot moslimrijk.
Tijdens WOII werd een “geheime tak”
opgericht, een soort militie van 1000 à 2000 man die ook militair werd
opgeleid. Deze groep werd in de 30-er jaren door de europese nazi’s
gefinancierd, en een Duitse diplomaat in Caïro keerde hun geld uit. De
geldbronnen waren dus zowel salafistisch (de saoudi’s dus ook toen al) als
kolonialistisch en de broeders werden ook voortdurend door geopolitieke
ontwikkelingen beïnvloedt. Zowel facisme als communisme hadden ook hier hun
invloed.
De structuur
van de Broederschap leek dan ook sterk op die van de Europese fascistische
liga’s en partijen. Blind gehoorzamen aan de leider, deels clandestien en
paramilitair en ook met rituelen als de
eed van trouw. Al-Banna was zelf ook sterk fascistisch gericht bij de keuze van zijn devies: “Actie, gehoorzaamheid
en in stilte”. De Franse fascisten zeiden toen: “Geloven, gehoorzamen en vechten”. Een opmerkelijk verschilletje!
In 1951 werd de broederschap opnieuw
leven ingeblazen in Egypte: ze schaarden zich naast de “vrije Egyptische
militairen”. In hun “nationale zaak”, tegen de Britse bezetters van het
Suez-kanaal. Ze penetreerden daarna jarenlang in het egyptische leger om ooit
de kracht te verkrijgen, om een staatsgreep te plegen. Nasser was een van deze
militairen die met hen onderhandelde vanuit het leger. Hij liep een Israëlische
kogel in zijn schouder op in 1948.
Maar later keerde hij zich onverwacht
tegen hen, nadat hij intensief met hen had samengewerkt. Hij leidde vanuit de
groep van de “vrije leger-officieren”, het overleg, en overtuigde hen om enkele
principes los te laten. Zoals dat van de sharia en ook van deelname aan de regering.
Het eerste lukte niet helemaal, maar het tweede wel. Ze putschen dus wel mee,
maar toen Nasser de macht pakte, bleven ze buiten de nieuwe regering. Hun basis
was geweest dat ze beide sterk anti/brits (= ook anti-westers-christelijk)
waren.
Arabische
soldaten in de SS/divisies, die nazi waren, bekeerden zich zelfs tot de islam. Ze bouwden een moskee in München. Ene Gerhard
van Mendeberg, uit de kring rond Rosenberg (de rassen theorethicus van
Hitler), Reichsminister van de
Ostgebieten, was ook de specialist voor sovjet/minderheden in de Duitse
regering. Hij was overtuigd dat je een vijfde colonne kon scheppen, via de
islam in die gebieden, tegen de joden en de communisten. Hij was ook de persoon
die eerder had gepleit om moslims in het duitse leger op te nemen. Zo ontstond
de samenwerking met de imam Nurredin Namangani uit Ouzbekistan, die ook in de
Osttürkische SS-Waffen-divisie vocht. Hij onderdrukte mede de beruchte opstand
in 1944 in het ghetto van Warschau! En
werd ook de representant van de moslims uit de URSS, waarvoor hij de RFA
oprichtte. Die werd later gesteund door de Amerikaanse diensten als de
Amcomlib, dat een comité was “voor de bevrijding van Russische Volkeren”. Dat
ook al in München was gevestigd.
Hitler was ook actief in de Krim naar de tartaren, ook al “Russische moslims”. De
tartaren die na hun uitmoording door Catherine de Grote, de tsarina van
Rusland, -die na de Mongoolse bezetting haar land en omgeving sterk
beïnvloedde-, niets van die russen moesten hebben. Ze werden bedrogen: Hitler
deed zaken met Stalin in 1940 en liet de tartaren creperen. In enkele dagen
werden 200.000 van hen door de russen op transport gezet naar Siberië… Daarna werden ze op de Krim een minderheid
van 10%; tot op vandaag.
Dat anti-communistische werd na WOII
zeer sterk en het westen wilde graag de relaties van moslims met de
URSS/machthebbers verstoren. De amerikanen deden graag een tegenzet via deze
gelovige moslims, tegen die atheïstische communisten. Daarom wilde men ook een
vijfde colonne in het MO: tegen de communistische invloed in de Maghreb. Die
men al snel vond bij: die Moslimbroederschap! Daarom ging de CIA/agent Robert
Dreher in München, die ook Amcomlib leidde, zo ver dat hij een samenwerking
begon met Said Ramadan een familielid van de oprichter van de Broederschap,
Hassan al/Banna. Op 23 september had Eisenhower een onderhoud met een delegatie
van De
Moslimbroederschap en deze Said en deze kreeg daar veel geld toegezegd.
Deze VS/president steunde hen later ook, verzekerde hun verder van geldelijke
steun en hielp een Conferentie te organiseren. Ook de saoudi´s financierden
daaraan mee (!), men was intussen best goed bevriend met deze olieleverancier!
De Moslimbroederschappen
van vandaag
In Frankrijk bestaat sinds 1983 de
UOIF, de organisatie van een viertal moslim organisaties in Frankrijk. Dat
werden er daarna 80 en nu zijn het er al meer dan 200. Deze organisatie breidt
zich nog uit in alle franse steden en richt zich ook op de kinderen van
moslimimmigranten in de banlieu´s. Met oliedollars van de saoudi´s gaan ze aan
het werven bij die verloren jeugd. Ook doen de Moslimbroeders nu veel in
Frankrijk aan de imamopleidingen, werken in sportverenigingen en ook in het
bestuur van de moskeeën.
Er ontbrak een publieke woordvoerder
voor de regering en daarom deed Sarkozy als minister van Biza, de CFCM
oprichten. Ook als een soort tegenhanger van de joodse CRIF in Frankrijk, die
in 2003 was opgericht. Hij wilde zo de moslimgemeenschap emanciperen en ook
greep er op houden vanuit de regering. Om zo ook meer greep te krijgen op de
verdwaalde jeugd in de banlieu´s..
En zie nu die ex-president Morsi van
Egypte, terug van verbanning in Engeland, die de verkiezingen won nadat Mubarak
was afgezet door de revolutie. Hij trachtte als president met zijn meerderheid
koers te nemen richting meer salafisme en werd daarom zwaar bestreden door vele
“liberale” uit de revolutie. Toen hij die ferm het zwijgen wilde opleggen en
met veel geweld, werd hij door het leger aangepakt. Dus door de latere
collega´s van ene Nasser, ene (vermoorde) Sadat… en ene Mubarak. Hun opvolger
heette Sissi, nu in opmars naar… het Egyptische presidentschap via de a.s.
verkiezingen.
Zeer recent leverde het referendum over
de nieuwe Grondwet (wat de militairen organiseerden en waar slechts kleine 40%
aan deelnamen), een score op van 98% vóórstanders… Morsi riep uit het gevang de
Broederschap op het referendum te boycotten terwijl hij wachtte op zijn proces.
Weer dat aloude spel van oude krachten
met ook oude verbindingen. Zoals die van de VS en het egyptische leger dat nu
nog 1 miljard jaarlijks ontvangt uit Washington en waarvan de officieren alle
in de VS worden opgeleid.
Dit toont een parallel met Afghanistan
waar Washington eerder de taliban steunde: tegen Poetin toen in zijn Afghaanse
oorlog. Nu worden die taliban met drones bestookt door de VS; vooral buurgebied
Waziristen in Pakistan. Old games and old surprises…
(Zie
ook het boek: Frères Muselmans, van Michaèl Prazan, bij Grasset).
De
broederschap is nu op de toppen van haar macht en opereert in sommige landen
ook onder andere naam. Ook omdat ze al meer een halve eeuw zwaar werd
onderdrukt, door de nu verjaagde dictatoren Ben Ali, Mubarak en Khadaffi. Zie
Ennahda in Tunesië dat zich ferm weert daar. En ook, zeer recent, zijn premier
moest terugtrekken. Om plaats te maken voor een neutraal iemand in een te
vormen zakenkabinet. De parlementaire strijd daar voor een Grondwet daar begint
nu al legendarisch te worden, omdat die vrouwengelijkheid belooft en ook niet
de charia verkiest als basis voor : “het toekomstige recht”.
Zeer recent ontaardde de wrijving
tussen Saoudi-Arabië, Bharein en de Emiraten en Qatar in een open conflict. Ze
riepen hun ambassadeurs terug uit Doha, in Qatar. Dit land speelt een zeer
eigen rol in de Arabische landen, met name in die van de “revoluties”! En ze
doen dat door steun aan de Moslimbroederschap aldaar, vooral in Egypte
en
Tunesië. Qatar begreep namelijk dat deze broederschap de verkiezingen zou
winnen en hun geloofsopvatting bevalt best in Doha. Want dat stokoude wahabisme van de saoudi’s en hun vrienden is voor hun maar niks! Nu zijn deze
conservatieven dus bevreesd dat Qatar ook bij hún revoluties naar “een
modernere, gematigde islam” gaat stimuleren. Vandaar deze felle reactie.
Eerder werd in Jemen de revolutionaire
Saleh verwijderd door de saoudi’s, in Bharein werd militair ingegrepen tegen de
sjiieten aldaar en in Egypte krijgt Sisi en co veel geld van de Saoudi’s,
zeker nu hij Morsi afzette. De laatste streek van het rijke, half-moderne Qatar
is dat benoemen van die jongere prins op de troon. Hij is pas 33 jaar en volgt zijn vader van 61
op. En dat was echt schrikken bij de saoudi’s! Sisi is nu presidentskandidaat
en liet ruim 500 (!) moslimbroeders tot de dood veroordelen. Dat doet denken
aan die 20.000 dode broeders op één dag in Homs in Syrië: door de vader van de
huidige president Bachar Assad!
Mind you: er
bestaat bínnen de broederschap een felle
tegenstelling tussen de orthodox-salafistisch stroming en die van de gematigde
islam. De eerste stroming krijgt nu nog de meeste centen van de wahabieten uit
Saoudi-Arabië. De bakermat ook van het hun vijandige Al-Qaida, en ook de grote
opponent van de sjiietische moslims uit Iran en elders.. .
Syrië is nu ook
HÉT grote slagveld van al deze “islamstromingen”, wereldmachten en ook
wereldreligies. Dé spiegel van alle eerdere machinaties van bijna iedereen in
de afgelopen eeuwen! Daarom is het daar ook zo complex en moeilijk… En bloedig
en langdurend.
Epiloog
De
dictatoren in de Maghreb drongen de
Broederschap van het politieke toneel. Daarom gingen zij uitgebreid in het
maatschappelijk werk. Voor de massa’s armen in die landen en met veel geld van
de soennitische saoudi’s. Ook met stille instemming van de westerse regeringen,
die zeer bevriend waren met die dictatoren tot ze, tot ieders grote schrik,
door niet voorziene revoluties (!) allen omvielen…
Daardoor
staat het westen nu ook nogal in het hemd. Ook omdat de militaire putsch in
Egypte werd gepleegd tégen een gekozen meerderheidsregering van moslimbroeders.
Een pijnlijke ervaring met de eerste
(!) nieuwe parlementaire democratie: die zoveel beter zou zijn dan die
dictaturen.
De
Moslimbroederschap kreeg bijna een eeuw veel kansen om zich diep te wortelen in de grote arme, onontwikkelde massa’s
vooral op het maghrebiaanse platteland en elders. Ze werd ook het symbool van
de goede islam die voor de “arme en
onderdrukte” vocht! Een soort van “socialisme zonder Marx” en Engels.
Zo
werd er een grote meerderheid gekweekt door de liefdadigheid van de
broederschap, ook door de o zo foute steun van het westen tijdens halve eeuwen
van dictatuur en nu weer door die zeer
pijnlijke mislukking van de eerste democratische experimenten.
Besef
dus goed dat de moslimbroederschap dé
sterke organisatie is van de soennitische moslims zelfs in Saoudi-Arabië
c.s. . Dus ook tegen de sjiieten van Iran, van Hezbollah etc. in Libanon en
Syrië… Waar we weer die russen zien tegenover de westerse machten, en daar ook
wat geholpen door China dat daar de olie afneemt.
Lessen en
bestraffingen van de geschiedenis, waarin “alles kan verkeren en niets
stilstaat”. En waarin steeds opnieuw geldt dat : “ook het westerse hemd nader is dan de islamitische rok”. Die daar
de djellaba heet..
Als
u weer hoort dat het dodental in Syrië naar de 150.000 neigt, dan besef waar dat bloedbad mede op is gebaseerd.
Want Syrië met die Assads dat zijn alouieten (een sjiitische “sekte”?), maar
het regiem is van origine een (niet-religieus) Baathregiem. Zoals in Irak onder
Saddam, die ook niet religieus was. Zij waren en zijn meer
socialistisch-communistisch, door de eerdere Russische invloeden in het MO in
de Koude Oorlog…
Maar,
denk, -en waarom ook niet in wat stralen van de zon-, even
na over het kneuterige, en wetenschappelijk gezien ook zo domme-, van die
xenofobie. Die grote vijand van de evolutionaire vooruitgang. Die tunnelvisie,
die vooral ontstaat uit overlevingsangsten van het diersoort dat mens heet. Niet
voor niets
namen wij het woord “barbaren” voor mensen die onbeschaafd en wreed
waren. Dit woord komt uit het grieks, van “barbaros” waar het
gewoon…vreemdeling betekent. Daarom heette die Magrheb al lang voor Geert W. ook
“La Barbarie”. Kijk maar op oude kaarten.
Besef ook wat sterker, hoe we steeds opnieuw oude rekeningen
moeten betalen voor “veel korte termijn
successen van weleer”. Mede omdat populisme, wat goed aansloeg, politici
opsloot in “korte termijn voetbal”.
Waarbij ze vaak maar hopen dat het hun later niet te veel wordt aangerekend.
Het populisme van vandaag is niet zelden de oorzaak van het grote leed van morgen. Het “gemene volk maar volgen in zijn
door angst gestuurde driften”, loont uiteindelijk zelden.
Daarom is die eeuwige strijd tegen “te weinig scholing en ontwikkeling ook zo edel”. Want het is de
enige manier om een wat betere wereld te verkrijgen.
Maar nu doe ik natuurlijk wéér zo’n beroep op úw “lange
termijn denken”. Dat in een democratie met teveel “shortterm denkers”, echt
geen sinecure is. Mede daarom is er steeds “die stiekeme machinatie onder de
tafels” en dan tegelijk met “het (andere) officiële standpunt en de publieke
politieke keuze”. Populisme is de vijand van goede politiek en niet zelden ook
van vrede en het mijden van geweld.
We zijn daar, vanaf het jaar NUL kijkend, overigens best
veel opgeschoten. En weten dat opschieten is: “veel vallen en weer opstaan”. Bedenk dat als troost, nu we weer kraken onder het populisme. En dus ook
weten kunnen, dat het ooit een nare rekening zal opleveren. Onvermijdelijk.
Daar even bij stilstaan, zittend
in de winterzon is best louterend, maar ook uitdagend tegelijk. Het is maar één
van de vele dilemma’s van het leven der mensen. De moderne wereld schept
duizenden cases bij die al eerder bestonden. Zoals het starten van een oorlog
die xx-duizend doden zal kosten in Oost-Europa? Om nog meer doden en verlies
van vrijheid te voorkomen? Niet meer
denkbaar op vandaag? Wees voorzichtig: duizenden politici en bestuurders, overkwam
dat en vele eeuwen lang.
Dus nu snel naar buiten en we
wensen U weer veel zon toe!
13
april 2014