THE POWER OF OUR ROOTS

Soms zie je en voel je het overduidelijk en is wegredeneren niet mogelijk: roots verloochen je niet als het er op aankomt. Het is een aspect van ons overlevingsinstinct: je staat voor je afkomst en je bent “mét je bedreigde groep”! Sommigen onderschatten dit fenomeen, anderen zoeken alle details op van hun afkomst en voorvaderen…. Mensen die hun roots niet goed kennen halen, -vaak met hulp van Tv-programma's,-, de gekste capriolen uit om hun roots terug te vinden en mensen die erbij horen te ontmoeten. Niet zelden, levert het vinden van je roots grote verrassingen op. Niet altijd zijn de gevonden feiten reden tot vreugde… maar sommigen zijn verrukt als ze een grote diversiteit in hun roots vinden. Niet zo vreemd want de mensheid heeft zich enorm veel en vaak over de planeet verspreid. Het voelen en zien wat die emoties zijn behorend bij die roots(her)beleving maken op mij altijd veel indruk en zijn nogal ontroerend. Goed tegengif tegen hen die hun roots benutten om zich af te zetten tegen over “vreemde, andere roots”… Marseille zit vol met “roots-aspecten en ervaringen” en ziehier welke ik recent tegenkwam.

Bezoek uit Piraeus

Het is een nogal zwoele avond en de klok van de Mairie in de Vieux Port wijst bijna 21.00 uur. De burgemeester van Piraeus begint zijn speech op de Place de Bergamon, waar we in getale wachten op een Grieks concert ter afsluiting van het thema “Griekenland” ter gelegenheid van de internationale dagen van het programma van MP2013.

Waarom Piraeus? Wel,  deze havenstad is gejumeleerd met Marseille én het wil ook Culturele Hoofdstad van Europa zijn in 2021… Maar “last but not least”:  Marseille werd 2600 jaar geleden als handelsplaats gesticht door de Grieken van Phocea. Een Griekse stad die in het huidige Turkije lag. Vele steden aan de kust van de Mare Nostrum zijn zo ontstaan: de grieken waren handige zeelieden, transporteurs (en ook botenbouwers van formaat). Maar ook handelslieden; ik waag ze hier “de Hollanders van de Middellandse Zee” te noemen.

Even gaat door nu mijn hoofd dat Peking de exploitatie van de helft van de handelshaven van Piraeus “op”-kocht voor 50 jaar, een van de eisen van de beruchte Troïka..

De burgervader-XXL, blijkt een echte Griekse redenaar. Hij spreekt zeer luid en met grote gebaren en speecht ook nogal “politiek”; dus met een boodschap van “thuis”. Hij noemt  “democratie” (demos = volk in het Grieks) wel 50 keer en tracht daarmee het wat schimmige imago van zijn land op te poetsen. Hoe ik dat weet? Wel elke zin wordt vertaald door een dame in groen, waardoor de toch al (te) lange speech ook echt veel te lang gaat duren. Het publiek in Marseille weet daar wel iets op: het applaudisseert plotseling tijdens het betoog. En dan kun je als politicus maar beter snel afronden en verdwijnen… De Griekse consul hier, die hem ook toehoort en bekijkt, seinde hem dat ongetwijfeld, een beetje “non-verbaal” in…

Maar, we blijken er qua speeches,  nog lang niet te zijn! Er verschijnt een kleine grijze man op het podium onder de bomen, dat fraai ligt tussen de oude Mairie, het splinternieuwe Pavillon M en het weer mooi blinkende Hotel Dieu (dat ook al zijn fraaie lampjes aan heeft). Hij komt ons vertellen over de Griekse muziek, over de historie, de poezie, de componisten en de poëten uit zijn land… En ook hij maakt het weer veel te lang; ook door de vertaling die er natuurlijk moet zijn…

Dus na enig gedraai en wat waarschuwend applaus van het publiek heeft hij het door: hij zag ook al het lot van zijn burgervader... Voor hij echt toch weg-geklapt loopt hij, -ook duidelijk wat gekwetst-, weg van het podium. Het moderne volk houdt nu van spelen en niet van hoge gedachten… Niet zo leuk voor deze Grieken in hun lastige “Europese posities”.

Het publiek gaat wat rechter zitten, de muzikanten verschijnen en het eerst Griekse geluid van de bouzouki’s gaat zweven boven de Vieux Port. De muziek grijpt je onmiddellijk, mede omdat twee dames met fraaie stemmen

zingen. De mix van lichtvoetigheid en melancholie maakt snel contact met je betere, diepe gevoelens. Het is levensvreugde en levenspijn in één mooie stroom van klanken omgezet.

Het zevenkoppige orkest plus de twee dames weten ook dat er in het publiek nogal wat hier verdwaalde grieken zijn. Nazaten van millennia gelden maar ook landgenoten van wat recentere datum. Want veel verjaagde grieken uit Turkije in 1919 en 1922 vonden in Marseille onderdak…. Ze kwamen bijna tegelijk met de Armeniërs toen..

Er zijn diverse Griekse clubs in Marseille, ook een Griekse consul en zelfs een Grieks huis. Maar verrassend genoeg weinig Griekse restaurants.. Mogelijk zagen we daarom niets van de beloften over “een Griekse proeverij” in het foldertje. Of was het (weer) vanwege dat nieuwste tekort van 4 miljard dat Athene recent aankondigde? Het “enfant terrible” van de Europese Fondsen kan natuurlijk nu niet echt gaan uitpakken…

Zonder pauze gaan we door, en de zeer lijvige zangeres geeft af en toe wat commentaar en stelt de muzikanten voor.

Deze muziek blijft verassen door zijn overgangen in kleur en emotie (van hoch-Jauchzend zu Betrübt) en zeker ook in zijn tempi. Van kalm kabbelend tot bruisend als een waterval. Hij bedriegt ook een beetje: je denkt wat gauw aan gemakkelijke deuntjes maar dat moet je na een kwartiertje verwerpen, het graaft echt dieper. Daaraan zijn zeker ook de stemmen van de zangeressen en enkele mannelijke orkestleden debet met hun fraaie harmonieën.

En dan gaat de olijfolie-vlam in de Griekse pan: tot onze grote verbazing, -ja sommigen schrikken er zelfs wat van-, staat daar hup, die omvangrijke burgervader uit Piraeus op

de dansvloer… Hij hoort ook de dans te openen dat is de traditie: hij bepaalt het juiste temperatuurpuntje. We zien nu iets ongelofelijks: een kleine man van dik over de honderd kilo’s danst voor ons in een mix van de trots van de Spaanse flamengo en de lieflijkheid van een Arabische buikdanseres…  Dan komen de supporters, die aanrennen en om de danser heen hurken en hem aanmoedigen…en dan hoort er ook minstens een man mee te gaan dansen wat we ook even zien. Onder een daverend applaus gaat de burgervader, zichtbaar gekraakt en aangedaan, terug naar zijn zitplaats. Het was zeer sympathiek, het verbaasde ons best maar beangstigde ons ook wat. Zeker dat moment waarop hij staande op een been, -dus in een soort van halve hurkstand-, moest proberen om met één hand de (half)griekse aarde zachtjes aan te tikken… Of eigenlijk een soort aai te geven.  Wij hoorden (in gedachte), de sirenes van de SAMU al in de verte naderen.. 

Maar de toon is nu echt gezet: hij bleek een echte Griekse

burgelijke voorganger! Alles wat (half)Grieks is of gewoon Griek-ofiel stapt nu op de dansvloer. Vooral de dames nu dus, na die mannelijke aftrap, en ze doen dat in grote getale. Ook in cirkels dansen ze voor ons en er komen er steeds meer. Het orkest vuurt hen aan.. en iedereen klapt intussen mee.. En dan komen de mannen er ook nog bij.

Dan zie je dat de roots waarover ik het wil hebben! Je voelt dat deze mensen zich thuis weten dat ze alle nu dat oergevoel van binnen bespeuren. Ze zijn vrij van elke angst en remmingen, blij en gerust, dichtbij de “moederlijke” bescherming van de groep. Wederzijds hervonden vaderland dus (of zou het eigenlijk “moederland” moeten zijn?).

Er moet natuurlijk een eind aan komen: het orkest met burgervader in hun midden danken het publiek… Ze willen, vermoeid en warm als ze zijn, nu best wel stoppen… Maar dat lukt hun niet: we klappen ze weer aan hun instrumenten en micro’s… En daar gaan we weer: de dansende massa wordt steeds groter nu en alle broeders dansen met alle zusters onder de fraaie hemel van Massalia, dat extra zijn best doet om de Griekse klanken, verder, de nu al wat stillere haven en stad, in te dragen.

Huiswaarts na al dat Griekse moois

We gaan met vrienden huiswaarts en praten, wandelend, na over deze fraaie avond.

In de oude haven zien we een oude moslim langs de waterkant, achter een elektriciteitskast, zijn bidkleedje spreiden voor zijn 5^e gebed van vandaag, want het is nu nog ramadan. Iemand in de groep stopt, wijst naar hem, en geeft wat geërgerd commentaar op deze discreet, biddende moslim-opa. En er ontspint zich even een discussie over dit “bidden in de publieke ruimte”. Van alles passeert daarbij: van (ook) in publiek (en zelfs geknield) biddende/zingende  christenen die elke week ook in de Vieux Port missioneren, via de Franse republiek en de scheiding van Kerk en Staat tot aan de jaarlijkse processie van Maria uit de Grand Major door de straten van de Panier…. En dus ook wij voelden allemaal onze, wat andere wortels even opspelen.

Daarna dacht ook kort aan die afgrijselijke behandeling, nu, elke dag, van die naamloze immigranten in het Griekenland van de democratie. Waar Griekse boeren hun illegale zwarte arbeiders, na weken werken, weigeren te betalen. En er zelfs enkele van hen, die fel protesteerden, lieten doodschieten. Die waren niet verdronken bij Lampedusa maar tot Athene gekomen, waar ze de anonieme dood en daarna hun genummerde graf vonden… De menselijke roots-gevoelens in al hun variëteit van kleur en geur.

Roots: dat is puur instinct, zeer sterk instinct dat “je óverneemt”, op momenten van diepe emotie. Die je vaak beleeft bij “jouw” muziek en dans uit je vroege jeugd. Of, bij onszelf, nu ook al bijna 20 jaar emigranten, al vaker op het moment dat we “Rheinländisch Plat” (ons Limburgs dialect) konden spreken bij ontmoetingen van “Rheinländische” reizende hier in de stad.  Dat zijn elementen van de “code van je stam” die aan die roots groeiden… de muziek, de zang, de woorden en ook de dans..

Roots dat blijkt in vele families ook uit de familiehistories en de stambomen. Mogelijk nu, in tijden van ontreddering en verlies van houvast, nog vaker dan vroeger? In mijn schoonfamilie verscheen , zeer recent, een soort van “jeugdbelevingen” in dat grote gezin en de grote familie er om heen. In mijn familie is er een indrukwekkende stamboom die teruggaat tot bijna de 14^e eeuw… Én een waarlijk schitterend, ook zeer historisch getint boek, over de familie uit de tijden 1830-1880 ongeveer. Opgehangen dus aan de executie van een rebel (of slachtoffer?) uit onze familie. Die in deze pre-revolutionaire fase van de Franse revolutie werd aangegeven,  opgepakt, gefolterd, berecht (of beter gezegd: beroofd!)  en tenslotte opgehangen.. Er lijkt nu nog een staartje te komen: iemand uit die kringen roept “ons” op tot het “eisen” van eerherstel voor deze “vermoorde voorvaderen”! Ik heb me ook gemeld…

   

Maar,

           de zon is blijft altijd verrassend. Haar roots zijn oh zo

 ver weg en ze doet haar fraaie werk al zo lang dat ze die mogelijk al vergat. Deze keer kiezen we niet voor woorden om over haar te berichten maar tonen u enkele beelden van de momenten waarop ze ons 's avonds verlaat…

We zijn over het zomermidden heen en gaan op weg naar onze eigen “indian summer”, die zo mooi en zacht kan zijn… Geniet van de zon en pas op haar kwade kanten. En wilt u haar onder een ander perspectief zien: waarom dan niet afgereisd naar Marseille aan de Mare Nostrum?

Dan kunt u ook nog genieten van het einde van onze zomerfase of  de opstart van de derde en laatste fase van MP 2013..

Intussen wensen we u weer veel mooi weertje toe, waar u ook maar bent!

18 augustus 2013

TANGO EN SALSA BEIDE SENSUEEL; EN DEFTIG ÓF DIRTY

In Marseille houden veel mensen van dansen en er zijn hier nogal wat dansclubs. Die tonen zich nu  ook aan het grote publiek, in het kader van MP2013. De laatste maanden kun je, op steeds wisselende plaatsen in de stad, gaan kijken naar tango- en salsadansen. En natuurlijk ook zelf mee dansen. Dus gingen wij eens hier en daar wat kijken… en daarbij nam ik mijn camera’s mee: de video-flip en mijn Lumix-Leica. Het licht is natuurlijk van het type: geluk hebben..

Je moet als oude balroomdanser uit het “middeleeuwse” Europa, best wat wennen aan dat close geschuifel en dat

geklim en geklem… Vooral bij de Cubaanse salsa, waar je niet al te katholiek voor moet zijn opgevoed en ook niet al te erg touch-frustrated moet zijn. Overigens zijn ook de salsa porto, de bachata en de (Afrikaanse) kizomba ook niet te versmaden. De tango daarentegen is vooral stijlvol en deftig; mooi en ingewikkeld ook,  maar toch ook opwindend. Minstens door dat tegen elkaar afsteunen op borstniveau en dat pikante geslinger met die mooie, strakke damesbenen… De meeste dames dansen met

gesloten ogen en zijn dus ook geheel “aan de vent uitgeleverd”. Wat het verkeersgedrag op de dansvloer betreft, natuurlijk. Tango kijken is mooi, kunstig ook en salsa kijkend is dus vooral opwindend… Beide zuidelijke dansvormen maar de tango met nogal wat meer raffinement dan de salsa. De paren zijn ook zeer verschillend: salsa is uit de volksbuurt in het noorden (zo ongeveer Belle de Mai) en onze tango is uit het wat deftige zuiden, zo ongeveer Castellane.  Tango-dames zijn vaak zeer fraai gekleed en geschoeid, net als hun

mannelijke partners. Salsa-ers zijn zwierig, slordig en wat wild bloterig. Kortom “voor elck wat wils” en het is best aardig om op een avond met wat salsa te beginnen en dan met de tango verder te gaan. U moet natuurlijk lijfelijk gaan kijken om het volledig te ondergaan, maar de filmpjes en de foto’s kunnen hier als smaakmakers fungeren. Dus kom eens kijken op een van onze Marseillaanse pleinen… op vrijdag- of zaterdagavond!

BLIND BLUNDERENDE BUROCRATEN (De BBB’s van het CVZ)

Als Frans resident met een Nederlands paspoort betaal je in Nederland je ziektekostenpremies en je shopt hier met de Franse Carte Vitalis. Niks fout mee, áls er maar niet ook die botte CVZ bij was betrokken! CVZ maakt een administratieve koelie van ons omdat ze haar werk al jaren nauwelijks doet… Nu eisen ze niet betaalde premies op nadat zij alle fouten maakten die maar mogelijk zijn. Dat mag natuurlijk, maar wij willen gewoon ook onze kosten gecompenseerd krijgen. Telefoontjes en brieven gingen heen en weer.. Maar: Njet, zeiden die apparatsjiks uit Diemen. Een greep uit de laatste correspondentie…

“Het doel van de jaarafrekening voor de Zvw-bijdrage is het vaststellen van het verschil tussen de maandelijkse inhoudingen die zijn gedaan door de verschillende

pensioenfondsen en de daadwerkelijke verschuldigde Zvw-bijdrage over het betreffende jaar..”.  Dat is krachtige en duidelijke taal en het gaat over het hoge College van CVZ!

Ze schrijven me dat in een lijvig epistel dat het antwoord is op mijn claim van 559,50 euro aan kostenvergoeding van het CVZ die ons jarenlang (en nog steeds!) lieten zitten en die jaarafrekening gedurende 5 jaar nooit tijdig (of zelfs helemaal niet!) wisten te produceren! En, zo zegt CVZ zelf, in artikel 6.3.3. Regeling Zorgverzekeringen, “CVZ moet vóór 30 september de voorlopige jaarafrekening over het voorgaande jaar dienen te verstrekken”. En ook: “dat de definitieve jaarafrekening binnen zes maanden na het tijdstip, waarop zowel de aanslag inkomstenbelasting als de beschikking niet in Nederland belastbaar inkomen onherroepelijk zijn geworden, moet zijn verstrekt”…..

Wij moeten die “daadwerkelijk verschuldigde Zvw-bijdrage” ook echt officieel weten. Want de Franse belastingen willen

zien wat mijn bruto-inkomen in Nederland was verminderd met diezelfde Zvw-bijdrage. Dat is namelijk de basis voor de belastingaangifte en -berekening voor mij als Frans resident en belastingplichtige in la France… Een typische “Europese situatie” die bij verdrag prima is geregeld tussen La France et Les Pays-Bas! Maar, oh, oh, dat CVZ…!  

Gelukkig wordt het in andere teksten uit de regeling weer wat “leuker” voor CVZ, die béide jaarafrekeningen jarenlang NIET kon produceren. Ook niet vele maanden nadat alle wettelijke data waren verstreken. Want ik lees: “CVZ is dus voor de opmaak van de definitieve jaarafrekenig afhankelijk van gegevens van de Nederlandse Belastingdienst”. En ik

krijg het fraaie lijstje te zien van alle voor ons geldende data de laatste jaren… Maar moet daaruit dan concluderen dat: ik over 2008 nooit ook maar iets ontving (!) en ook dat CVZ elke keer minstens EEN JAAR later was dan de Ned. Belastingdienst zijn bijdrage leverde…

Maar, o wat een pech voor mij, want ik lees helaas ook dat: “op het eventueel overschrijden van deze termijn geen sanctie (!) is gesteld”. Er wordt op hun fatsoen gerekend dus…  

Of wisten die regelingmakers toen al, dat het bij CVZ een zoodje zou gaan worden? En ze dus maar beter geen boete konden bepalen, omdat de tent anders over de kop zou gaan?

Vervolgens trakteert men mij ook nog een onbegrijpelijke interpretatie van een uitspraak van de Centrale Raad van Beroep van 28 nov. 2012. Die het geheel nog meer ongrijpbaar maakt voor elke brave burger. Maar, er staat ook: ”dat er rekening moet worden gehouden met rechtszekerheidsbeginsel…”.  Aha dus, denk je dan: rechtszekerheid!

Helaas weet het “slimme” CVZ hier ook best raad mee; “Van schending van dit beginsel is in dit geval geen sprake, omdat u wist, of redelijkerwijs kon weten dat er nog een definitieve vaststelling van de jaarafrekening zou plaatsvinden (ooit…) en de termijnoverschrijding niet van zodanige duur is (!) dat u hiermee redelijkerwijs geen rekening meer mee hoeft te houden”. ???

Dan nog wat van dit bla,bla,bla, bla… en dan komt de apotheose:

“Voorts is niet gebleken dat u door de termijnoverschrijding nadeel heeft geleden, nú het CVZ heeft afgezien van het in rekening brengen van wettelijke rente”….  Het gaat hier om EEN jaarafrekening, waarvan wij te weinig betaalden (ook een fout van CVZ overigens!) en die men nu alsnog wil innen. Maar ze hebben in Diemen zelf nu nóg niet door, dat wij alle andere jaren meestal ook éérst teveel betaalden via onze zes inhoudende pensioeninstanties! Dus: hoezo geen rente in rekening brengen?

Wel, nadat ik deze laatste optater goed had voelen

doordringen, moest ik even drie glazen water drinken en twee kalmeringstabletjes tot mij nemen. Want de hele lijst van ellende die me overkwam in Frankrijk, omdat ik geheel in de knoop raakte (elk jaar weer) met de Franse belastingaangifte, doet het hoge college CVZ ook nog even af met: “voorts is niet gebleken dat u door de termijnoverschrijding nadeel heeft geleden…”.  

Gelukkig raakt het hoge College dan toch ook de gevoelige snaar met: “Het CVZ begrijpt dat dit uw zorgen en verontwaardiging niet wegneemt”. Het hoge College toont dus werkelijk enig menselijk gevoel? Ik las vol nieuwe hoop verder… Maar nee hoor, want dan vervolgt men met: “Toch is het CVZ van oordeel dat het CVZ u hiermee (het niet doen betalen van de wettelijke rente!) voldoende compenseert voor de te late vaststelling.”

Het werd me plotseling duidelijk: het hoge College bestond dus gewoon uit een stelletje sado-masochisten!  Nu ik dit goed begrepen had, was er bij helemaal geen interesse meer in een triomfantelijke betoogje “over andere instanties die het allemaal vooral schuld waren”.

Dus hun conclusie is: de Nederlandse ambtenarij zit vol met sufferdjes, behalve bij het CVZ. Dat was de beoogde boodschap!

Om u alles wat ik jaren moest voelen, een beetje te laten meevoelen, nog deze fraaie zin: “Bovendien is het CVZ geen partij in de communicatie tussen U en de Franse Belastingdienst”.

Gode zij dank, nee! Stel je voor dat dit CVZ ook nog partij zou zijn in die communicatie! Dan had ik me wis en zeker meteen voor de kop geschoten met opa’s dubbelloops! Want u moet ook weten dat ik, na veel brieven en gedram, een brief wist los te peuteren van een directeur bij het CVZ (echt waar!), waarin (en in het Frans nog wel!) stond te lezen dat: “CVZ tot haar grote spijt niet in staat was geweest (en ook voorlopig niet zou zijn!), om de definitieve jaarafrekeningen te leveren”..

De Franse inspecteur van Belastingen in Carpentras gaf ik, met gepaste trots deze brief. Want ik had hem al vele keren uitgelegd hoe slecht het was gesteld met de Nederlandse CVZ-ambtenaren! Die het maar niet lukte om ons arme burgers netjes te bedienen…  Elke keer zag ik dan dat echte wantrouwen bij deze zo aardige man: zat deze buitenlandse opa hem nou te belazeren? De inspecteur, die best gevoel voor humor had (dat wist ik intussen na de vele bezoeken) las deze brief met aandacht.. Hij keek me zeer verdwaasd aan en vroeg me toen of dit een grapje van mij was… 

Hij kon zich namelijk niet voorstellen dat een overheidsinstantie zich zo zou uiten naar een “contribuable (belastingbetaler)” en zeker niet ten behoeve van een buitenlandse ambtelijke collega!  Hij vertrouwde me toe dat hij eerder hara-kiri zou hebben gepleegd dan dit ooit op papier te zetten. Ímpossible monsieur!

Wat ook nog, ferm, onder het hoofdje “Conclusie” staat mag ik u niet onthoeden: “Het CVZ heeft zich niet schuldig gemaakt aan de door u genoemde aantijgingen. Het is voor het CVZ ondoenlijk, etc.” En de allerlaatste zinsnede mag u ook niet worden onthouden: “De definitieve jaarrekening over het jaar 2008 (!) sturen wij u binnen enkele weken alsnog toe. Voor de verlate toezending daarvan bied ik u namens het CVZ verontschuldigingen aan. Het is aan het CVZ te wijten dat u die jaarrekening nog niet hebt ontvangen.”

Natuurlijk moet ik u, -voor een goed begrip-, nog enkele details geven van wat de Franse ambtenaren deden tijdens bij deze jarenlange martelingen. Na mijn herhaalde uitleg en overleg met een inspecteur in Carpentras, organiseerde deze een onderhoud met een ambtelijke wiskundig specialist. En sámen maakten wij op basis van de CVZ-premie-regelingen een wiskundige algebraïsche

formule. Die het mogelijk maakte om de definitieve jaarafrekening te bepalen op basis van de bruto-pensioenbedragen. Wiskundig eigenlijk een futiliteit, al weet ik (als TH-ingenieur) best ook, dat een leek het maar knap ingewikkeld zou vinden. Als je dit formule-tje in een PC stopt is het berekenen “een fluitje van één cent”…  Zou Diemen dat ook al door hebben, vroegen we ons beiden echt verbaasd af?

Ik stopte dus elk jaar weer de nieuwe bruto inkomsten en de jaarparameters in die formule en hup, daar had ik mijn selfmade CVZ-jaarrekening! Deze Frans resident, kreeg dus (gratis!) hulp van de Franse belastingdienst en wat voor hulp! Een  behandeling die zelfs verder gaat dan het hoort! Een ware verademing vergeleken bij dat gesluip en gekruip en dat narcistisch-juridisch gefriemel van een clubje als dat CVZ!  

Toen ik naar Marseille verhuisde moest ik natuurlijk de nieuwe inspecteur ook overhalen het zónder het CVZ te doen… Dat lukte! Ook omdat de beide inspecteurs elkaar belden, in mijn bijzijn. Na veel grapjes over rare Nederlandse overheden, waren ze het gauw eens. Dus hier verschool zich niemand achter de ander, zoals dat bij CVZ usance is!  

Men wilde in Marseille echter wel graag ook die (in het Frans gestelde) brief van me hebben, waarin de directie van CVZ  bedroefd mededeelt dat haar organisatie niet in staat is om haar werk te doen zoals het hoort… Dat liet men zich hier dus ook niet ontgaan.

Ik heb er ook maar niet bij (mee)gelachen. Want er is enkel plek voor schaamte, omdat ik uiteindelijk ook een Nederlander ben, natuurlijk! 

Dus de Franse belastingen voorkwamen veel dubbelwerk, gezanik en gedoe; voor zichzelf en voor “le contribuable”. Franse ambtenaren bleken effectieve en vooral ook gewone, aardige mensen! Het was al die jaren een ware troost voor deze emigrant! En ik hield er natuurlijk ook iets moois aan over: namelijk een goede relatie met de Franse belastingen en ook de nodige kennis van hun werkwijze.

Mogelijk kan het CVZ enkele van haar managers hier eens op cursus sturen? Ik zou dat logisch vinden en toejuichen, dat zult u wel begrijpen nu.

U wilt van mij, denk ik, nog maar een paar dingen weten namelijk: “of ik in het algemeen iets tegen ambtenaren heb”, hóe ik kwam aan die eis van 559,50 euro kostenvergoeding en wat ik nu nog denk te gaan doen…  OK, vooruit dan maar.

Wel, ik was zes jaren de baas van Organisatie en Informatie bij het ABP-pensioenfonds in Heerlen (toen 4000 ambtenaren groot), waar ik vele ambtenaren leerde kennen waarop niets ernstigs aan te merken viel. Ook een (overheids)bedrijf dat ik van binnenuit leerde kennen en waarvan ik zeker weet dat het zo’n shit als het CVZ hier voorschotelde, niet zou durven uithalen. Dat zou de Heerlense eer echt te na zijn geweest… Verder was ik ook nog meer dan 10 jaar zelfstandig managementconsultant, ook voor overheidsbedrijven. Dus ik zou zo weer kunnen (her)beginnen in Nederland: in Diemen bijvoorbeeld.

En die 559,50 euro zijn voor een kleiner deel de uitgaven die ik had aan porto, telefoon en ook het herhaalde gesjouw in Frankrijk van/naar het belastingkantoor… (En nee, niet voor sigaren en champagne dus!).  Het grootste deel was een bescheiden vergoeding voor mijn vele uren extra-werk en mijn heel grote ergernis. Echt tropenuren dus!

Als ik ook maar een minieme fractie reken van mijn uurtarief in mijn laatste werkdagen (ruim 250 gulden/uur- ex-BTW), dan zou ik zeker op het tienvoudige komen van wat ik van CVZ vroeg.  Natuurlijk legde ik CVZ dat natuurlijk allemaal netjes uit...

En verder? Natuurlijk gaan we nu in beroep! Want alles moet worden geprobeerd om een schandalig functionerende overheid tot de orde te roepen! Dat extra-werk van die “dure” jurist van het CVZ en de tijd van die dwalende directieleden

die zich er mee bemoeiden, kosten natuurlijk vele malen meer dan mijn 559,50 euro. Maar ja dat kan de redenering niet zijn bij CVZ: daar kiezen ze voortdurende de verkeerde prioriteiten en stoppen ook liever tijd en zweet in hun defensie in plaats van in de aanval op die grote achterstand! Dus ging er al een brief naar Diemen (met kopie van deze blog!) waarin eerst wordt gevraagd wát die beroepsprocedure bij CVZ is. Want vreemd genoeg staat daarover in de afwijzingsbrief geen wóórd! Wat ook niet kan natuurlijk...    

Mogelijk krijgen we dus weer nul op rekest? Dat zou natuurlijk weer kunnen!

Wel dan rest ons maar een mogelijkheid. We moeten nu namelijk, via een maandelijks afbetalingsregeling, nabetalen wat jaren geleden te weinig aan premie werd geïnd. We zullen die betalingen netjes volgens schema doen. Maar dan bij de laatste stortingen onze kosten   daarop inhouden…

We lezen in de pers over een geplande opdeling van het CVZ en dat snappen we natuurlijk als geen ander! Wie weet blijft wordt het dus nog een grotere puinhoop bij CVZ c.s. . En dan vergeten ze ons natuurlijk wéér. Dus nóg een keer, maar nu eindelijk eens in ons voordeel! Eindelijk gerechtigheid dus! Al zal die “gerechtigheid” door een CVZ-jurist natuurlijk met drie kantjes papier ook wel tot nul weg te lullen zijn!

Mogelijk komen opa en oma dus nog ooit in het Nederlandse gevang. Wel dan hopen we maar op een straf van enkele maandjes, in een gevang dat centraal in het land ligt. Want dat is gemakkelijker voor ons bezoek, weet U. Of we gaan gewoon een tijdje gezellig logeren in Diemen!

    

Maar,

           De zon zal met ons nog opkijken van wat Gaia nog zal gaan ontdekken. Deze satelliet van ESA die twee ton zwaar  uit Kourou zal vertrekken naar hoger sferen. Men is er zeker van dat er een miljard sterren en duizenden asteroïden en planeten en waarom ook geen supernova’s, die we nu nog niet kennen, zullen worden ontdekt in onze galaxie. Nog eens ruim meer dan 1 miljard ruimte-objecten dus… Maakt ons dat weer een beetje bescheidener? De nauwkeurigheid is “om van te rillen”: vanuit deze satelliet kan worden gemeten welke hoek een opgestoken duim van een mensenhand maakt met de horizon…

Wij wensen u alle nog veel meer mooie dagen toe, het uitblijven van slecht weer en teveel hemelwater. Waarom dus ook niet naar Marseille afgereisd? Met zijn culturele jaar en waar de mistral u ook zon garandeert en de stad altijd een fraaie spektakel voor u in petto heeft.

In afwachting van uw komst, wensen we u veel mooi weertje toe, waar u nu ook bent!

10 augustus 2013

MAANDAG 29 JULI 2013: “LE JOUR DE LA QUILLE”

Van belastingen weten wij hier veel af: want ze zijn er overal… Maar dat je een “kiel” ( La quille in het Frans) van een boot ook in verband kan brengen met “inhoudingen op salarissen” dat

was echt nieuw voor mij. De kiel is het evenwicht cq het omslagpunt ook in figuurlijke zin:  dus is de “jour de la quille” de heugelijke dag in het jaar dat de Fransman (gemiddeld) het punt bereikt dat hij alle inhoudingen voor het lopende jaar heeft betaald. En dus pas dán “voor zichzelf begint te werken”. Het was dit jaar op bijna 31 juli… dus “pas” na zeven maanden van het jaar 2013…  Dat ondanks het feit dat Hollande voor 14 miljard minder wil uitgeven…. Maar ook besloot 11,2 miljard meer in te houden… (via diverse maatregelen).

Overigens de liberale econoom Milton Friedman vond in 1980 “Tax Freedom Day” uit in de VS. Daar komt die “jour de la quille” dus vandaan: uit de liberale hoek natuurlijk.

De Franse Rekenkamer waarschuwde maar weer eens dat: “nu toch wel de maximale belastingdruk was bereikt” .

Er bestaat in Frankrijk ook een sommetje per stad dat laat zien hoeveel dagen een inwoner moet pezen om de lokale belastingen te voldoen… Waarbij men uiteraard rekening houdt met de gemiddelde verdienste in de stad… Zo komt Antibes op 19 dagen: het is een relatief rijk stadje.  Iemand uit Avignon moet 24 dagen zweten. En we weten nu ook dat Carpentras, Gap, Manosque en Orange de duurdere plekjes zijn voor dit sommetje.

Een Aixois hoeft maar 16 dagen te lappen en in Marseille daar zit het niks OK: daar nadert het de 26 dagen zelfs. Dus heeft u verhuisplannen dan weet u waarheen u moet gaan, als u op de kleintjes wil letten of gewoon een beetje “avare= vrekkig” bent…

Tja, het tekort moét natuurlijk echt terug in la Douce France en dat dus gaat nog hete dagen opleveren en zelfs buiten de zomer! Want ook voor 2013 wordt het al opgerekte doel van 3,7 % in twijfel gesteld. Als Angela wint zal dat haar zeer ergeren en voor de Franse leningsrente is dat in het najaar ook geen fraai nieuws. Draghi van de ECB zal dus weer Franse obligaties moeten inkopen? Zo wordt de Franse staatsschuld bijna al “Europees uitgesmeerd” maar dat mag je (nog) niet zeggen. Want te vele landen hebben ook boter op de kop…

HOTEL DIEU, NA ZIJN EERSTE MAANDEN

Het was een gewaagd giga-project van Intercontinental Hotels en zijn financiers om dit

traditionele en zeer historische armenhuis van een duizendtal jaren oud (gerekend vanaf het begin), om te toveren tot een 5*-hotel achter de Mairie, tussen le Panier en de Quai du Port dicht bij de Vieux Port. Met een flamboyant uitzicht op haven en Notre-Dame de la Garde. Omgekeerd is mogelijk wat eerbiediger: la Bonne Mère die “neerkijkt” op dit Hotel Dieu, dat wel veel ouder is dan deze basiliek uit 1860.

Wel hoe gaat het dus met deze beladen plek waar vele zieke, oude en arme Marseillanen hun laatste adem uitbliezen…  Wie komt hier nú heen en waarvoor?

Wel 50% zijn fransen (dus incl. de Marseillanen), 25% zijn “overige Europeanen” en liefst 10% komt uit Azië, VS, Rusland en andere verre landen. De 2% Aziaten, die vroeger vooral Aix frequenteerden, verbaasden iedereen door nu naar Marseille te komen! Men wil nu extra gaan werven in het VS-segment, want die ammies blijven de biggest spenders met hun 800 euro/dag, volgens de toeristische cijfertjes.

Er zijn al de nodige anekdotes over rijken die bijzondere wensen hadden… Zoals de Chinese Wu Tang Clan groot geworden in luxe mode, die elke dag wilden basketballen.. De directie vond een basketbalterrein in Goudes aan de zuidkant van de stad en nog wel aan zee! De Tangs waren zeer verguld, heet het, en de hotel-inventaris bevat nu ook twee echte basketballen van topkwaliteit. De actrice Joyce Jonathan kwam met haar zeer omvangrijke moeder en die zocht in haast en passende fraaie ceintuur.. Ook dat lukte met enkele honderden km onder de wielen en net op tijd voor hun uitje op een jacht.. Al heel wat Franse

topartiesten sliepen hier ook al: vooral zij die geboren werden in deze contreien (zoals Patrick Bruel en Patrick Fiori) maar ook diverse van verder weg Patrick Sebastien.

Wat de directie “overviel” waren de Marseillais, vaak medici of familie daarvan, die hier heen kwamen omdat zij of hun familie, hier vele jaren hadden gewerkt: in het ziekenhuisdeel van het gebouw. Men sprak zelfs van een “soort pelgrimsbezoek”,  want de medische functie had hier best ook iets hemels vroeger. Het laatste station “avant le paradis”, voor vele. De Brasserie heet Les Fenêtres en de bar Le Capian en u kunt er ook de huiscocktail vragen: wodka, pastis, champagne en frisse citroen… En wat dacht u van een bouillabaisse milkshake, die de sterrenchef Levy bedacht en die prima “loopt”?

Dit wordt zonder twijfel een element van de legende rond dit gebouw van de “eeuwige gastvrijheid”. Op de openingsdagen liep het storm: vele nieuwsgierige kijkers natuurlijk. Maar ook dagenlang een volgeboekte brasserie met bijna 100 gasten middag en avond: men moest vele mensen weigeren.. Men is nu alop meer dan 29.000 geserveerde couverts voor brasserie en bar in drie maanden.. Het toprestaurant L’Alcyone wat sterallures nastreeft gaat over enige tijd open. Sterrenzoekers moeten nu nog naar Nice Passedat. De bijna 200 medewerkers, waaronder de helft uit Marseille, staan onder leiding van een Nederlandse directeur, ene Madeleine Vervoordt en verder onder een franse managerslaag.

Het lijkt wat wonderlijk dat in deze stad de match gaat lukken tussen de 5*-hotels en dat moet liggen aan de onmeetbare goede werken die hier voor de Marseillais werden verricht gedurende bijna 1000 jaren. Gastvrijheid kent op zich geen rang of stand al moet u het tarief van een nachtje hier slapen met een dinertje etc. toch wel gauw taxeren op iets van 700 euro of veel meer… En dat zijn niet meer die  aloude middeleeuwse  condities… Want toen was hier het tarief meer een rozenkrans per dag en vele schietgebedjes natuurlijk..

We hebben het gebouw minutieus mogen bekijken op een rondleiding met Philippe een der architecten van de omvorming en enkele dagen voor de opening. We zagen het nu ook al vele avonden in zijn fraaie licht vanaf de terrassen en ik schoot er vele plaatjes van. Binnenkort gaan we er de bar en de brasserie bezoeken want nu heet het in Marseille: dineren in Les Fenêtres van Hotel Dieu en dan sterven (maar nu niet meer ín Hotel Dieu!)… We houden u dus op de hoogte!

THE BIG BROTHERS: A WORLD FULL OF THEM!

Overleven is ons super-instinct. De ratrace zet ons ook aan tot alles willen (be)heersen en (koste het wat het kost) “(over)winnen’. Daarbij past ook concurreren en spioneren. De onderlinge samenwerking en “de vriendschap” wordt vaak begrensd door “(eigen) belang en ego-interesses”. Deze komen, lijkt het, vaker haaks te staan op onze “affectieve behoeften en noden”. We zoeken weer eens naar nieuwe grenzen, want de wereld verandert weer ingrijpend. Eeuwig geldt al : des mensen (goede) wil is sterk, maar het vlees blijft gewillig. Dat geldt zelfs  voor ons aller, hoge recht op “privacy”. Dat moet het nu afleggen tegen ons “recht op bescherming en op een veilig bestaan”. Ziehier hoe het er in de geopolitiek “onder vrienden” dagelijks aan toe gaat. Schrik niet, immers de vrienden van het moment zijn straks zomaar onze vijanden.. 

NSA investeerde in zijn site in Utah 2 miljard. Om op ca. 100.000 m2 oppervlakte vol computers zo’n 5 zetta-octets (dat zijn 5 000 000 000 000 000 000 000 octets= tekens=letters of cijfers) te kunnen opslaan. Genoeg capaciteit voor álle communicatie op de wereld voor ‘some years to go”. Het “gehuurd draaien” van het nu beruchte programma PRISM van NSA kost, daarentegen, “maar” 20 miljoen per jaar. Dat weet customer Merkel uit eigen ervaring….

PRIVACY: ZIE DE WERELD VAN DE ZIEKENHUIZEN

Een ziekenhuis mag een patiënt niet nóg zieker maken!

Nogal wat mensen lopen in ziekenhuizen infecties op: je gaat er voor een “kleinigheid” heen en sterft aan een gemene bacterie… In de VS berekende men dat dit 30 miljard dollar kost per jaar en dat dit eigenlijk alleen komt

omdat de dokters en verplegers niet voldoende hun handen wassen voor ze een patiënt aanraken… Sommige ziekenhuizen daar hebben nu camera’s geïnstalleerd die het personeel filmen om te zien of ze hun handen cleanen met alcohol. En deze leggen ook vast hoe láng dat handen wassen duurt…  Een ziekenhuis meldt nu dat men sinds deze camera’s zijn “bekend

gemaakt” er een enorme stijging van de hygiëne merkbaar is. De index daarvoor liep op van 10 naar 88. Slechte hygiëne staat in alle ontwikkelde landen in ziekenhuizen bij de eerste 10 overlijdensoorzaken... In Frankrijk zou dat 10.000 à 25.000 doden per jaar kunnen betekenen.. En het kan ook 4 miljard per jaar op voor dat akelige tekort van de ziektekostenverzekering opleveren hier.

Zo’n 60 à 80% van de infecties worden overgebracht via bloed- en urine-katheders die door de handen van het personeel besmet worden. Deze katheders zijn de tweede oorzaak voor septicemie in ziekenhuizen! Ook endoscopen blijken slecht te zijn gedesinfecteerd en zijn boosdoeners. De alcohol sprays bij de ingangen van de kamers of aan het bed worden te weinig benut: slechts 30% doet er iets mee…  De artsen wassen hun handen en armen vele minuten voor een operatie maar vergeten de hygiëne bij het ziekenbezoek!

In het Hopital Nord in Marseille in de afdeling infectieziekten heeft men een systeem geïnstalleerd dat het gebruik van alcohol detecteert. Op het bed van de patiënt, op de (alcohol) distributeur en op de schoenen van het personeel zitten sensors die een biepje produceren als er iets fout ging. Zo’n 80% van de helpers reageren er op…  Men wil hier nu nog verder gaan en zelfs de patiënten stimuleren om hun verzorgers te vragen zich te herinneren aan hun desinfectie plichten! Wat overigens in de VS al op ruime schaal gebeurt..

Het lijkt er dus op dat een niet-geringe ingreep in de privacy en dus ook een zekere dwang de zaak aanzienlijk kan verbeteren; net als bij die verkeersradars. Daar was een daling van 70% in de Europese verkeersdoden het enorme resultaat!  Dus zij die nu, kijkend naar de afluisterpraktijken, Big Brother schreeuwen, hebben vooralsnog té weinig overtuigende argumenten.. Dus dat dit nu wel gehoord wordt in het land van “protest tegen verkeersradars”  (la France) is op z’n minst opmerkelijk te noemen! Let wel: dit is geen pleidooi voor het napluizen van Facebook-accounts van werknemers door hun bazen; ook al een gewone praktijk in de VS…  Maar dit illustreert dat het verleggen van ons recht op privacy aan flinke corrosie onderhevig is.

DE PRIVACY: OUR FREEDOM, PRISM, ÉN STRIJDEN TEGEN HET TERRORISME

Eén simpel elementje uit de werkwijze van NSA/Prism

NSA-baas Inglis zei recent tegen VS-afgevaardigden, dat er voor elke verdachte soms vele miljoenen mensen worden “geanalyseerd”. Omdat men de “omgeving van de verdachte op de korrel mag nemen”. Dus elke “bekende” van een verdachte kan worden bespied en dus ook “de bekende van

bekende”, enz.. Kortom: allen die “met elkaar communiceren in de kring rond de verdachte”. Neem als voorbeeld een Facebook profiel: de doorsnee accounthouder kent ca 150 “vrienden” en een stap dieper in dit netwerkje kom je dan al gauw op 22.500 personen. Nóg een trapje dieper worden er dat 3.375.000 … En van elk van deze personen bekijkt men dan ook nog mails, chats, telefoongesprekken, etc. ! Een politieke blogger schreef dus dat, als je niet wil dat de regering je contacten bekijkt, je beter maar met niemand meer kunt communiceren!

Een jurist van de NSA zei naar aanleiding van de vraag “of er dan echt ook maar iemand bij NSA had geloofd dat dit alles geheim zou blijven”: “Nou ja, hoe dan ook, NSA heeft het toch geprobeerd!”

Hoe komen “ze” nu aan ónze communicaties?

De geheime diensten zoeken vooral naar wat er vanuit uw PC, tablet of I-phone vertrekt naar “een of meer andere” en ook naar wat die aan u antwoorden. Dat kan op twee manieren: óf ze vragen aan de “messenger-bedrijven” die uw

boodschappen ontvangen, versleutelen= crypting en doorsturen, of zij uw berichten, -stiekem natuurlijk-, aan hén willen afstaan. Dat mag alleen (officieel), dus met een geldige “warrant” van een rechter. Natuurlijk. Alleen dan “ontcijfert” (decryption) die “messenger” uw versleutelde berichten en geeft ze aan de overheid door in hun originele vorm. Nu is dus “uw messenger (= Google, Microsoft, Facebook, Amazon, etc.”) de medeplichtige van de overheid.  De overheid kan echter ook alleen een stapje verder gaan en uw PC, smartphone of tablet “hacken”. Met behulp van verkrijgbare software die berichten simuleren (dus vervalsen) van eerbare firma’s als Apple, Mozilla, i-Tunes of Microsoft. Zo dringen ze uw apparaten binnen met spy-software. En zo kan dan die stoute overheid duplicaten van uw berichten wegpakken die nog niet versleuteld zijn.  

Uiteraard is er nu een lucratieve wereld van softwarebedrijven ontstaan die u allerlei spy-software willen verkopen… Zoals het Italiaanse Hacking Team en het Duitse Gamma International. Natuurlijk weigeren zij elke vraag over hun “klanten” bij overheden of elders. Maar ze draaien zakelijk echt niet slecht, dat zien we in de boeken.

De overheid kan zich bij zijn spionage laten bijstaan door het bedrijf Eracom, dat ook de efficiency van telecombedrijven test. En dat ook wordt gesteund uit het FSI (Europees Strategisch Investeringsfonds). Overigens ontwikkelde dit bedrijf ook Cryptosmart om de berichten uit uw PC en Smartphone vertrekken te kunnen versleutelen. En “ons kent ons”:  Italië, Duitsland, Spanje en Nederland en recent ook Frankrijk zijn zeer goede klanten van Eracom..    

De visie van Frédéric B.

(Een interessante tekst van schrijver Frédéric B. Ook Nederlander en ook wonend in de Provence. Hij publiceert regelmatig zijn dagboeken (en ik citeer met zijn toestemming natuurlijk).

“De daders zijn nog niet gepakt, dat geldt ook voor de man die de wereld kond deed dat onder andere de Amerikaanse veiligheidsdiensten, ons scherp in de gaten houdt. Ons quasi-openbaar optreden kent ook al geen geheimen meer. Nou vermoedde ik dat al jaren. Zo gebeurde het in de 90er jaren dat wij het bezoek administreerden aan de internet sites die wij voor onze klanten in Dubai hadden gecreëerd en het ons opviel dat wij veel interesse uit de VS hadden. Om precies te zijn uit Langley, Virginia. Laat daar nou de CIA

haar hoofdkantoor hebben…

En enige jaren geleden waarschuwde een bevriende lezer van mijn Dagboeken me, dat ik ondanks de Nederlandse taal waarin mijn kritische kanttekeningen op het Franse leven zijn gesteld, ik niet verbaasd moest zijn als zij scherpe Franse reacties zouden uitlokken...Het kwam er niet van, toch gelooft slechts 8% van de Nice-Matin lezers dat de Franse Staat niet hier ook doet, wat de NSA globaal in Amerika doet. Geef me dan Dubai maar, waar de plaatselijke CIA zich opvallend onopvallend op de hoek van de straat opstelde om onze gangen haarscherp na te gaan. Wat niet voorkwam dat het moslimland overspoeld werd met, voor de lokale bewoners, prompte Russische prostituees, gevolgd door een zwerm minder prompte maffiosi uit dat land! Trouwens Nederland kan er ook wat van. In de 70er jaren was Kees van Kooten

mijn buurman en zo was ik getuige van het feit dat de belastingdienst dagenlang zijn boekhouding onderzocht, omdat hij met Wim de Bie, als Koot en Bie voor de VPRO gespeeld had hoe zij met de schamele opbrengst uit hun volkstuintje de belasting ontdoken…Leuker konden de ambtenaren het niet maken.

Nee, alle alarmbellen bij de NSA en collega agenturen gaan rinkelen als deze Dagboeken hun steekwoorden passeren. Dat verontrust mij niet. De Arabische opstanden (“Lente” klinkt te frivool), waren alleen mogelijk door de communicatie via Facebook en Twitter. Onze veiligheid is mij veel waard. En zo veilig als wij zijn, is nog nooit een generatie voor ons geweest. Geheime diensten, politie, leger, video camera’s, onbemande drones naar vijandelijke doelen (men is druk bezig aanvullende reglementen voor de moderne oorlogsvoering te maken), cyberaanvallen op vijandige projecten en unies als de Europese Unie zorgen daar dagelijks voor. Trouwens Denemarken, Nederland, Frankrijk, Duitsland, Spanje en Italië waren op de hoogte volgens een ex-NSA medewerker.

En ook interessant: de VS kent “trust levels”. Het land zelf vertrouwt zichzelf het meest, daarna komen Canada, Australië, Nieuw Zeeland en de UK en op drie volgen dan Duitsland en Frankrijk. Benieuwd op welke plaats Nederland staat, of doen we eigenlijk niet mee…Hoe dan ook onze democratische rechten worden met reuze laarzen getreden en we mogen wel verlangen dat onze controleurs, zelf danig worden gecontroleerd. Dertig jaar na Orwell’s “1984”, dat trouwens al in 1949 werd gepubliceerd, zijn we ons eindelijk duidelijk bewust, dat er op ons gelet wordt. Als u dat wilt beperken, moet u toezending van mijn Dagboeken stop zetten (één mail aan mij is voldoende). U mist dan veel, maar u bent gewaarschuwd”.    

En Frédéric vervolgt met enkele “opmerkelijke zaken” ...

“Met zoveel aandacht voor ons doen en laten is het wel aardig om te kijken wat The Economist ons te vertellen heeft over persvrijheid, democratie en laten we er ook maar corruptie bij pakken. Nou weinig nieuws: de Scandinavische landen staan boven aan, terwijl de VS, Frankrijk en Engeland niet in het rijtje van 15 meest democratische landen voorkomen. Nederland staat op 10, Duitsland op 14. En de slechtste democratieën kunt u zelf bedenken, Soedan sluit de rij. Dat sluit redelijk aan op de corruptie index: ook hier zijn de Scandinavische landen de winnaars, Nederland schuift op naar 7 en Duitsland en Japan sluiten de rij van 15 minst corrupte landen. Frankrijk, de VS en Engeland komen er niet in voor. Trouwens ook niet in het rijtje meest corrupte landen, dat u zelf weer mag samenstellen, waarbij u Libië vooral niet mag vergeten. Persvrijheid dan. Alweer de Scandinavische landen kampioen, hoewel Zweden terugvalt naar 12 en Nederland opklimt naar 3 samen met Estland. Bij de eerste 15 komt geen der grote naties voor, op 16 komt Duitsland, op 20 België, op 27 Engeland… En de landen met de minste persvrijheid kunt u zelf weer bedenken (Syrië, China, Cuba, Egypte, Saudi Arabië en Pakistan om er maar eens een paar te noemen).

In dat rijtje komt de Verenigde Arabische Emiraten niet voor, niet dat de belofte voor persvrijheid in 2000 van Sjeik

Mohamed van Dubai aan een zaal vol communicatie deskundigen veel heeft uitgemaakt: censuur werd ingeruild voor krampachtige zelfcensuur. Hoe dan ook U ziet dat Nederland goed scoort, Frankrijk zich moet schamen en dat geldt natuurlijk ook voor het Land of the Free: de VS”.  Tot zover de zeer gewaardeerde Frédéric…

Enkele citaten uit Der Spiegel zijn ook nooit weg.

In Duitsland sloegen de berichten over de activiteiten van SNA fors in en dat verleidde Der Spiegel tot de kop: “Amerikas Wahn” en de zinnen: “Die Bespitzelung der Welt zeigt, dass die USA manisch geworden sind, dass sie pathologisch handeln. Übergriffig; was sie tun steht in keinem Verhältniss zur Gefahr”..  Der Spiegel is zoals altijd nu ook een beetje overgekookt en schopt ook weer graag eens tegen Amerikaanse schenen, maar toch. Hier het vervolg,  samengevat:

Sinds 2005 kwamen in de VS per jaar gemiddeld “maar” 23 amerikanen om door terrorisme en dat is minder dan het

aantal doden door “uit het raam vallende TV-apparaten” en 15 keer minder  als “het aantal dat sterft door een val van een ladder”..(citaat uit The Times).

Sinds 2001 gaven de VS 8 miljard dollar uit aan Defensie en “landsbescherming”. Er sterven 30.000 Amerikanen per jaar door gebruik van handwapens waar de regering niets tegen kan ondernemen, vanwege de machtige wapenlobby. En het zeer beperkte meedoen aan maatregelen tegen de klimaatverandering is ook al opvallend bij een van de grootste veroorzakers. Maar nu gaat het over overtredingen van het Volkenrecht net zoals Washington dat doet in Guantanamo en ook met zijn inzet van drones. Let wel: daarvoor zet Obama elke keer apart zijn handtekening, voor opdracht tot vermoording van tegenstanders zonder enige rechtsgang.

Dus: er is inderdaad maar één Amerika. Dat wat almachtigheid uitstraalt, zich boven de rechtsstaat stelt in eigen land en ook daarbuiten. En wij moeten “gewoon geloven” dat dit alles vele doden door aanslagen voorkomt: want dat zeggen Obama maar ook Angela Merkel. Wij

moeten hun gewoon , zonder morren of vragen, gewoon gelóven…

Zijn Mandela en Luther King nog wel Obama’s voorbeelden? Is ook hij weggezakt in cynisme?

Der Spiegel vergelijkt het zelfs met de Stasi in Oost-Duitsland: zie de ingezette technologie, het onbeperkt schetsen van “beelden van vijanden”, de verzamelwoede voor bewijsmateriaal en het blinde geloof dat men aan de goede kant staat.

Ook al hoort eenieder te weten dat Realpolitik zeer vuil kan zijn en meestal een keiharde materiële afweging is, welk hoog recht rechtvaardigt deze duidelijke rechtsinbreuk van de VS en de hulp daaraan door Duitse geheime diensten?

Dit journalistieke hoogstandje van ene Brinkbäumer, valt op door zijn onverbloemdheid en ook door zijn nogal vijandige geluid naar “een geallieerde” en naar de bondskanselier!  En na dit te hebben geschreven lees ik zelf elders, -en dat maakt je best ook stil-, dat Duitsland al jaren zelf (en tegen betaling!) gebruik maakt van het beruchte systeem Keyscore. Een onderdeel van PRISM van NSA…

Wat zegt de voorzitter van Human Rights Watch?  

Hij is dit al vanaf 1978 en ook erevoorzitter van de  Open

Society Fondation (Van George Soros) , deze Aryeh Neier. Hij start met: “Ik ben geschokt door dat afluisteren, maar niét echt verrast!”   Van Snowden stelt hij, dat zijn vlucht zijn boodschap zeer verzwakte. “Immers, zo komt de zaak niet echt verder”... Zo: dat is dat.

Dan herinnert hij ons aan het Church Committee in de VS in 1970: dat ging over clandestien afluisteren door de FBI. En aan het Europese Parlement, dat ook al klaagde in 2001 over clandestien afluisteren op het europese continent: door de VS en het UK.

Maar nu gaat het niet gewoon alleen over terrorisme maar ook afluisteren om politieke en commerciële redenen. En de enorme omvang van de technologische power van de Amerikaanse afluistermachine, voert gemakkelijk tot dit soort uitwassen, zegt Neier waarschuwend.

De Amerikaanse Grondwet verbiedt natuurlijk het afluisteren van conversaties zonder rechterlijke “warrant”. Nu gebeurt dat vragen van die warrant tegenwoordig op z’n vroegst nádat men al is begonnen en meestal enkel omdat het te link wordt. Dat is nu dus al gewoonte geworden in de VS..

Al sinds het begin van de 20^e eeuw, zeker na de oprichting van de FBI in 1908, werden er al burgers afgeluisterd. Eerst anarchisten na de moord op president McKinley. Na het instappen in WOI in 1917 kwam er de Espionage Act en burgers die tegen WOI waren werden in de gaten gehouden. Onder Woodrow Wilson liep het echt fout en werden er 1900 mensen veroordeeld die negatief waren over die oorlog. Sommige kregen tot 20 jaar gevang! Onder Coolidge in 1924  mocht de FBI niet meer zomaar afluisteren en werden er veroordeelden vrij gelaten. Maar toen  kwamen er andere politiediensten, die in vele steden hun “red-squads” hadden, die rooien in de gaten hielden. Die sociale oproerkraaiers. Deze dienst, die in NY BOSS heette, had na enkele decennia al dossiers over 1 miljoen mensen uit de stad.

Vanaf 1939 gaf Roosevelt aan Hoover, FBI-baas, grote volmachten. Zijn dossiers waren na de oorlog de basis voor de beruchte Joseph McCarthy in 1950. In 1970 kwam uit dat de militairen soldaten in burger die militanten bespioneerden. En dat werd rechterlijk geaccepteerd! Maar moest worden ingetrokken door de volkswoede die erna opkwam. Pas veel later kwamen er in de VS verenigingen ter verdediging van burgerlijke vrijheden.

De VS hebben soms iets van een politiestaat zeker als het gaat om het “afweren” van bedreigingen van “buiten”. Tijdens WOII werden Duitsers en Japanners in de VS vaak geïnterneerd, later werden immigranten beschuldigd van communistische sympathieën tijdens de Koude Oorlog (als Chaplin en de Rosenbergs). Tijdens de Vietnamdemo’s

werden betogers Vietcong aanhangers genoemd en nu ben je al gauw een Al-Qaida vriend als je iets tegen de regering hebt. Vaak wordt er daarna bakzeil gehaald en spijt betuigd.

Deze keer echter nog steeds niets van dit alles: Obama zei nog niet één keer, dat hij nu veel te ver is gegaan! Nog één Boston en de kritiek verstomt geheel in het land dat ook na de Koude Oorlog zijn misbruik niet wilde toegeven. Ook al ging het toen, met die kernwapens, zelfs over mogelijke  destructie van de planeet.

Wat er nu met het terrorisme gebeurt is eigenlijk veel minder gevaarlijk dan al die eerdere incidenten. En hoe smerig 9/11 ook was:  het waren toen niet meer dan 3000 doden. En dat steekt best schril af bij die tienduizenden doden in Irak, Afghanistan en Syrië bijvoorbeeld.

Snowden maakt in de VS niet echt veel los: men lijkt wel onverschillig geworden en “gewend” aan die enorme “data-transparantie”. En mede door de vele sociale sites is er nu ook sprake van een zeker fatalisme.

Het imago van de VS ligt weer eens te grabbel na Guantanamo, Abou-Ghraib en Snowden. Dit tot grote vreugde van Peking dat zich de verwijten herinnert over zijn rechtsschendingen..  Vroeger moest Human Rights Watch de regering vooral wijzen op foute zaken in hun invloedsgebied extern: denk aan de Apartheid en aan het Chili van Pinochet. Dat gaat bij deze NSA-kwesie niet op; dus moeten er veel meer middelen (voor Human Rights Watch c.s.) komen om deze kwestie onder de aandacht te kunnen hóuden. Men verwacht daar binnenkort veel geld te gaan ophalen omdat er steeds meer (ook rijkere) mensen zich nu echt zorgen maken.

Maar het zal zeker niet eenvoudiger worden. Tegenwoordig ontstaat de aanval op de burgerlijke vrijheden niet zozeer door ideologie maar veel vaker door gecorrumpeerde overheidsinstanties. Nu worden individuen en aanhangers van burgerrecht-bewegingen vaak ook zelf aangepakt. Een ander fenomeen is zeker het opkomend racisme en de discriminaties: denk ook aan die arme Roms in Europa!

Deze expert is overigens nogal terughoudend over de vele (rechts)zaken in Europa die gaan over “het aanzetten tot haat”. Hij acht deze aanklachten onwenselijk omdat enkel “echt fysiek geweld” in zijn ogen straf verdient. Hoogstens een lid van de regering zou er tegen kunnen optreden met vervolging. Echter nooit echter een privé-persoon, is zijn mening. Want: de prijs van de vrijheid van meningsuiting blijft namelijk altijd zeer hoog! U ziet hier weer zo’n typisch amerikaans soort van consequent en pragmatisch zijn!

Aryh Neier blijft in elk geval zeer nadrukkelijk ook consequent in zijn rol en zet sterk aan tot denken. En als zelfs híj ongerust wordt over de VS, dan is er echt iets om van wakker te liggen. 

Epiloog

Een stukje vrij “naar Frédéric”: Vrijheid heeft alles van doen met democratisch respect: voor de privacy en voor wat mensen denken. Er zijn altijd mensen die deze vrijheid bedreigen: vijanden van vrije gedachten en democratie.

Daar moet een vrije en open maatschappij natuurlijk iets tegen doen. Vandaar die steeds grotere geheime diensten in grote landen die vrijheid en veiligheid moeten helpen garanderen. Ook hierbij geen illusies: het bespioneren van overheden en bedrijven om hun plannen en know how te kennen (en te stelen) is al vele jaren usance. In geopolitiek en industriële concurrentie gaat het om enorme belangen: de ratraces om de macht schuwen geen enkel middel. Ze ontwikkelen zich tegelijk met de moderne technologie van communicatie en informatie.

De mogelijkheden van vrije gedachten uitwisseling via het internet gaf ook deze geheime diensten gigantische mogelijkheden. Vriend en vijand konden worden bespioneerd. Want je vriend van nu kan morgen een vijand worden…

Dus kwamen vele er met een schok, -en weer eens via een klokkenluider-, er achter dat het nu wel heel ver was gekomen daar in de VS. Zo dachten veel argeloze burgers die hun eigen  verontwaardigde overheid heel boos zagen reageren naar Washington! (tot zover á la Frédéric).

De geruchten waren er al heel lang over het “stelen van onze data” door Google, Apple etc., via hun sociale sites en de zoekmachines… Het betreft hier minstens (voor elke gebruiker van internet) het bijhouden van een anoniem

profiel op basis va het IP-adres (=computer-identificatie). Maar nu blijkt dat de relatie IP-adres en individu ook werden gepikt en verzameld. En daarmee is het dus: “Weg met onze privacy”.

Die verontwaardiging is ook nu voor een groot deel gewoon “het plengen van krokodillentranen ”. Al wist veel overheden langzamerhand zelf niet meer zo precies hoe vér “die machtige en eigengereide geheime diensten” intussen waren gegaan. Ze schrokken, -leek het-, nu eindelijk ook zelf eens echt van waar we intussen waren aangekomen!

Wie nog niet goed wist wat met “Big Brother” werd bedoeld of nog niet begreep dat het altijd al echt over hem-/haarzelf

ging, kan het nu van heel dichtbij ervaren. Wie dacht dat hij/zij te weinig interessant was omdat hij vooral gewoon en braaf was, weet nu dat dit ook niet klopt. Immers  van iedere gebruiker van digitale communicatiemiddelen worden data verzameld: dus we hebben het over 65% van de wereldbevolking of zo.

De aloude wapenwedloop leek afgebouwd: Obama wilde recent nog naar minder bommen. Maar hij zei wijselijk niets over de nieuwe “databommen-wedloop” die intussen al enorme vormen aannam.. De door ons “gekozen” overheid, onze toeverlaat en beschermer,  is eigenlijk alles tegelijk. Binnen haar Trias Politica voelt ze nu, -in haar eigen boezem-, die gigantische strijd tussen de tot een reus verworden uitvoerende macht en die twee krakende andere, (lemen?) reuzen.     

Men wil ons nu ook verleiden om “onze data de deur uit te doen” en ze “in the cloud” te plaatsen. Lekker safe en ommuurd op professionele wijze: zo goed lukt een eenling dat nooit, heet het. Natuurlijk klopt dat en zijn er ook vele voordelen. Maar voor u er instapt moet u even nadenken over aan WIE u uw data eigenlijk in bewaring geeft! Daarbij is het even terugdenken aan het gebruik van de duitse bezetter in de oorlog van onze perfecte burgerlijke stand niet overdreven… Dat kostte vele Nederlanders hun leven. Pas op: “data” en speciaal de data die ú beschrijven, dat is dé handel van de toekomst!  

Er is op de markt nu dus écht behoefte aan “die ene, nette en eerlijke cloud-aanbieder”! Die u niet op de blauwe ogen hoeft te geloven.

Waar die te vinden is? Wel, natuurlijk hoog in de hemelen, achter die “clouds” waar de engelen wonen en de sirenen die op hun harpjes spelen.

And what about that dear, sweet FREEDOM of ours? Well, that’s in the first place based on TRUST, stupid!    

Maar,

           De zon zag hoe ooit de mooie grote mammoet’s verdwenen die er vooral in noord-oost Rusland rondliepen zo’n 15.000 jaar geleden. In het ijs aldaar werden er al vele goed-geconserveerde mammoet’s gevonden. Nu weer een die ooit in een diep gat viel en omkwam: het was een vrouwtje… De medewerkers van de Universiteit van Lakoutsk onderzochten haar en konden zelfs nog vloeibaar bloed uit haar buik aftappen! Nu willen ze, in het kielzog van ene Grigoriev, ook een poging gaan doen om deze mammoet te klonen… Dat lukte Grogoriev eerder niet en je zou hopen dat ze er nu nog een klonen en liefst een mannetje… Dan hebben die twee het ook gezelliger.

Of maak je zo ook een biologisch ongeluk? Zo ja, dan eerst doorzoeken naar een bevroren mannetje. De zon, wij en die nieuwe mammoet’s mogen ook best eens onze pleziertjes hebben. In deze wereld vol met nostalgie… Want gisteren, dat was toch oh, zo mooi!

Wij wensen u allen, waar u ook moge verblijven, meer mooi weertje toe. Hier helpt MP2013 ons niet weinig de woelige wereld te vergeten… Marseille heeft het nu in zich om dwars tegen de crisis in zijn indrukwekkende herrijzenis ijzersterk voort te zetten. De openingen van MUCEM, Fort Saint-Jean, de Villa Mediterrané en ook de ongelofelijke Transhumance die de stad met duizenden beesten vulde trokken al maandenlang honderdduizenden mensen. Hier wordt voortdurend hét bewijs geleverd dat cultuur zeker in bange tijden de drager is van hoop en vernieuwing. Meer dan ooit is nu “dit tegendraadse” noodzakelijk en het is een voorrecht om het van dichtbij te mogen zien en te proeven.

Dus kom naar Marseille en zijn culturele jaar: de mistral garandeert ook u zon en wij zorgen voor het fraaie spektakel.

En in afwachting van uw komst wensen we u veel mooi weertje toe, waar u ook bent!

3 aug. 2013