Ik hou best van een reisje af en toe,
ook al kan dat best wat vermoeiend zijn. Reizen is voor mij vooral “je extra vrij
voelen”, de ontmoeting met het onverwachte en vooral ook het leren van de
opgedane ervaringen. Mijn vervoermiddel is deze keer een European Linebus; ik
stap in Marseille op de buslijn Zuid-Spanje<—>Amsterdam, die ik weer zal
verlaten op het prachtige futuristische “Gare de Guillemin” te Luik.. En dan nog
effe, hup, een boemeltreintje naar Maastricht.
Ik trok mijn twee koffers echt maar 50
meter ver, want ik woon naast het centrale busstation in Marseille en zette ze
weer op hun wieltjes, op het busstation van Luik. Na een autobaanreisje van ca
14 uurtjes, met een ruim dozijn stops om wat mensen ín en uit te laden, en ook even
wat te moven en een lekker kopje koffie-plus te veroveren. Retour: 110 euro een
echte opa-prijs.
Over Europees reizen met line-bussen
Een reisje met een kleine “familiale missie.”
Ik ging ook naar Nederland om mijn
kleinzoon op te zoeken die, -op 19-jarige leeftijd gekomen nu-, op kamers gaat
wonen. Hij werkt bij een semi-publiek bedrijf in de energiesector en wil nu op
de eigen benen proberen te gaan staan. Samen met een schoolvriendje woont hij
in een huis dat op de sloopnominatie staat en wat, -om kraakgedonder te
voorkomen-, tegen een “aalmoesje” wordt verhuurd door de woningvereniging tot het
tegen de grond gaat.
Natuurlijk dacht ik terug aan mijn
eigen “kamer- = studententijd” die begon op mijn 17e. Dus wilde ik dat begin ook wel eens zien bij
mijn kleinzoon. Bij de aankondiging van mijn bezoek, zei hij me dat hij “nog
wel even wat moest regelen” voor het eerste verblijf van opa in “zijn” home. Ook
hij vond het een “familiale-sociale mijlpaal”, waar we samen even van moesten genieten…
Zo kwam ik in dit huis met lichte
sloopschade, wat nogal bont is aangekleed. Een formidabel ratjetoe dus; maar ik mag dat wel zo’n “start-life-toestand”.
Want het ruikt naar hoop voor morgen. Er
moet nog wat geregeld worden; we moesten ook even naar zijn ouderlijk huis om een
extra matras en clean beddengoed op te halen. Vol pret loop ik even later achter
mijn kleinzoon, die een matras op aziatische wijze op zijn hoofd draagt en
waarmee we zijn kamer om toveren tot een 2-persoons logeergelegenheid.
Dan tijdens een hapje eten “outdoor” ook
wat “indirecte pedagogiek”. Natuurlijk druk ik hem op het hart om alles te doen
om zijn uitstekende baan (incl. opleidingen) te koesteren en om wat meer
planmatig zijn stappen te zetten naar een zelfstandiger leven… Ook schets ik
hem wat ik aan valkuilen in de on-going crises zie… Hij luistert met enig
ongeloof; de jeugd is (terecht) kritisch op wat wij hen zeggen. Thuis gekomen begeven
ons te bedde, na even zijn huisgenoot te hebben gesproken. Die net terug keert
van zijn koksjob die hem tot 22.30 uur bezighield en die bepaald ook niet
“naast zijn deur” is.
Om 6.00 uur de volgende ochtend, hoor
ik kleinzoon’s wekker ratelen. Hij is
snel weg in zijn moderne, fraaie bedrijfs-outfit. Hij waarschuwt me even dat ie
“in de storingsdienst zit”, dus niet zeker is van het uur van zijn thuiskomst.
Ik hoor hem de voordeur dichttrekken en ik, de gepensioneerde, draai me nog maar
lekker even om. Dan gaat opa ontbijten, alleen, want de huisgenoot slaapt uit.
Hij moet weer vrij vroeg ook weg voor een lange koksdag. Dus was ik alles af en
clean hier en daar ook maar wat… Onderwijl besef ik hoe hard deze twee
jeugdigen moeten werken… En ook dat “leren leven” nog niet zo eenvoudig is tegenwoordig.
Deze opa is nu trots en gelukkig en geniet van zijn reismissie.
Integratieflitsen uit een wijk in Ulft
(Achterhoek).
Ook hier zie je dames met hoofddoeken,
die je wat hakkelend wijzen waar het winkelcentrum is. Een moslimvrouw op een
driewieler licht me in: ze fietst echt op z’n Hollands dus. En dat lukte haar omdat
men haar een fiets met drie wielen gaf. De voortuintjes voor de rijtjeshuizen
zijn netjes, met maar een enkele lelijke uitschieter, en het doet me best wat
als je een allochtone mijnheer zijn tuintje “oud-Hollands” ziet schoffelen. Hij
wil er dus ook bij horen, zelfs in de groensport van zijn Hollandse gastland. Als
ik al langslopend zijn groet hoor (op zijn tuks, dus echt niet op zijn Turks) bestemd
voor een dame, die net haar voordeur
opent om een behoofddoekte dame die aanbelde binnen te laten, en dan ook nog de
begroeting van de bezoekster in “wat Turkserige
tukkerstaal”, dan weet ik dat hier
stevig geïntegreerd werd en wordt. Men gaat hier dus ook gezellig met elkaar
om. Dat hier ook Allah is, zie je aan die hoofddoeken, al weet je niet welke
versie van Allah of de profeet je er achter moet zien… En de kerktorens van de protestante
en de roomse kerk vertellen me, dat hier ooit die éne roomse idee van “de ware God”
werd “beconcureerd” door een rijtje nogal verschillend denkende protestanten.
Men stelde zich toen ook tegenover of naast elkaar op, tijdens dat bakkeleien over de ware uitleg van die stukjes
tekst uit de oud-Hollandse tegenhanger van de Koran: de Statenbijbel.
Verrassende reis-lesjes.
Een Zuid-Nederlandse krant leerde me
een hoop, en dat in maar twee pagina’s! Allereerst dat de grote PVV-aanhang in Zuid-Nederland helemaal niet bestaat uit “ontevreden mensen (dat zou ook maar
7% zijn….)”, maar voornamelijk uit “nostalgische, conservatieve oudjes”. Die
vooral “het verlies van respect en saamhorigheid (wat er vroeger wél was,
denken ze)”, nogal betreuren. En die dan,- o hoe tragisch-, op Wilders stemden,
die nou nét de grote vernieler is van “respect en saamhorigheid”. Als je nou
CDA of PvdA-strateeg bent, moet je dus eigenlijk de haren uit je hoofd trekken.
Wat erg dat je dit niet eerder door had en dus nú pas het effectieve weerwoord
kunt bedenken op dat slimme gepalaver van die “blonde politicus van het
ressentiment”.
Naast dit bericht staat, dat de
jeugdcriminaliteit procentueel daalt…! En ook dat de criminaliteit onder ouderen (ook
AOW-ers) stevig toeneemt. Zo’n +13% van de opa’s en oma’s komen er nu méér voor de rechter dan vroeger
en opa’s alleen kwamen zelfs op +18% ! Los van het addertje dat ik voel,
(namelijk die toenemende vergrijzing en de ontgroening), blijft dit toch wel
een opmerkelijk berichtje.
Uit een volgend bericht bleek, dat het
met de het kerkelijke leven ook nogal méé zou vallen… Maar om dat te zien, moet je wel je maatstaf wat “moderniseren”. Ik
moest bekennen dat ook ik aardig was verward geraakt en onbewust nogal wat vóóroordeel
koesterde in deze. Want, zei de onderzoeker, “gelovigen” zijn er nog steeds, maar ze
gedragen zich ook ten opzichte van de “kerk” moderner, dus eigenlijk gewoon wat meer záppend… Op
vitale momenten in hun leven (of dat van hun vrienden of familieleden), weten
ze de kerk best te vinden en nu ook al meer en meer “op hoogtijdagen” die
primair sterk in de cultuur zijn verankerd. In het kerkelijke zie je eigenlijk ook
“die saamhorigheidsbehoefte”, die hierboven al aan de orde kwam.
Dus zo’n reisje is ook verrekte goed
voor het ondergaan van een test op de vóóroordelen die je ongemerkt meesleept
in “je mind”.
Het onvervalste Grieks drama van onze
dagen
Tijdens mijn verplaatsingen vernam ik via
radio- en TV-flarden, hoe het Griekse volk en zijn politici op weg gingen naar een
volgende verkiezingsronde… Die onvermijdelijk de radicale partijen nog verder zal
versterken en dus ook “het nee” tegen de bezuinigingen die de “nieuwe
geldschieters EU + IMF” eisen. Tot onze
verbazing zien we nu Athene “heel democratisch
en zélf” uit die euro gaan stappen… Berlijn en co halen opgelucht adem: want zij
hoefden hun dus niet daartoe te forceren. En het lukte ook wonderwel om de tijd,
die nodig was om de klap van het Griekse failliet voor de banken flink af te
zwakken, te winnen. Al werd dat wel even een duur grapje. Dus kunnen binnenkort
de grieken worden opgenomen in de begrotingspost “ontwikkelingshulp” en in ons rijtje
van “ontwikkelingslanden”. Waar ze eigenlijk ook bij horen en nooit echt “uit”
kwamen. Zoals ik altijd al schreef: dát de grieken failliet zouden gaan was
nooit een vraag, enkel wánneer dat zou gebeuren! Óf zou Hollande, de nieuwe Franse
president, zijn zuidelijke “vrienden” nu nog kunnen redden? Wel, ik denk het
niet, want hij moet Merkel c.s. mee krijgen in die andere deal over dat
“EU-pact”. Let U dus even goed op uw eigen bank, die ook nog Griekse obligaties
op haar balance sheet heeft staan. Dit gaat u en mij natuurlijk geld kosten dat
“failliet van Athene”, maar het kost waarschijnlijk minder dan dat verder
“pappen en nat houden”. Dus de eurozone en haar euro gaan nu echt meemaken dat
er eentje uitstapt? Wat wij niet allemaal moeten beleven vanwege een blinde
euforie zo’n decennium geleden! We gaan mogelijk zelfs een “ongecontroleerd
failliet” van een land zien en dat is verre van een lolletje.
Maar…
bij de ontmoetingen met
medereizigers en de Nederlanders in diverse regio’s, werd me ook weer eens
duidelijk hoe zeer men daar naar die zon snakte. En hoe belangrijk wat warme en
vrolijke zonnestralen voor vele mensen zijn. Tja, die grieken mogen dan
failliet gaan, maar zij zitten wel lekker in die zon onder die azuren paraplu…
En, wij krijgen er, -had u dat ook al bedacht?-, er nu ook een lekker goedkoop
zonnig vakantieland bij. Op maar twee uurtjes vliegen… Waar u met een paar
drachmen een verrukkelijk ijsje kopen kunt, en, -voor de echte liefhebbers-, voor misschien
slechts één drachme een glaasje ouzo kunt scoren.
Weer die zon dus, ook voor ons aller
troost in deze moeilijke dagen van Europa. De gegroeide onvrede en de
onenigheid tussen grieken en nogal wat Europese landen, zal langzaam moeten
weg slijten. Zo zullen ook die berichten over ruzies tussen grieken en Europese
toeristen in de griekse zon, gaan verdwijnen. Immers de zon haat niemand en verwarmt graag eenieder
die binnen zijn bereik komt. Het andere paspoort of het grote verschil in bankstanden
zullen weer minder een rol spelen, net zoals het vroeger vóór dat euro-avontuur
altijd al was… Dus wens ik ons allen weer een stevige portie zon toe in de
komende week.
19 mei 2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten