Soms ga ik zitten om voor u te “bloggen” en dan wil het niks vlotten. Ik heb dan al dagen nagedacht over geschikte onderwerpen, maar kon niet kiezen. Dus, als de tijd daar, dwing ik me in “blogpositie” achter de PC en tracht, wat geforceerd, een resultaat te scoren. Deze blog is het resultaat en het liep nu wat anders dan gewoonlijk…
-Zo dacht ik eerst aan de chaotische toestand, die nu in Libië is ontstaan, ruim één jaar na de bloedige verjaging van Kadaffi c.s.. Daar vecht nu iedereen tegen iedereen en bestaan nu wel een dozijn “Libië’s”, elk met een gewapend baasje en zijn clan. De voorlopige regering weent nu machteloos over de gemaakte fouten. Deze chaos is ook nog besmettelijk, want nu is er ook een putsch in buurland Mali. Een jonge kapitein greep in om zijn land te redden tegen rebelse groepen Toearegs, die nu het noorden in hoog tempo veroveren. Ze kwamen na hun gevechten terug uit Libië,- fors bewapend met artillerie uit Kadaffi’s arsenaal-, om hun vechtpartij voortzetten tegen het zeer verzwakte leger van Mali dat nu wanhopig putschte tot grote schrik van Afrika en de rest van de wereld… Een putsch à la Mauritanië die we eerder zagen? En die werd “gerepareerd”?
Maar, ach dacht ik toen, wie interesseert zich nu nog voor het lot van die Arabische revoluties? Die “achterlijke moslims” kunnen toch niet omgaan met vrijheid en democratie? Of moeten we de politieke toestand in veel westerse landen nu, - met zijn totale versplintering en zijn super-populisme-, eigenlijk ook wat “achterlijk” noemen?… Maar daarmee zijn het weinig Nederlanders eens… Hoogstens die Ramsey Nasr, de dichter des vaderlands, die in de NRC een vlammend betoog ten beste gaf over “Nederland nú”, waarin hij “het volk” narcistisch, verwend en arrogant noemde…. Dus ik besloot het item maar te dumpen…
-Vervolgens waagde ik me aan de situatie in en van de EU; vooral het gebruiken van “Brussel” om het nationale falen in de eigen politieke, nogal laf en hypocriet, te camoufleren. De Franse verkiezingen staan bol van “dat Europa”, met zijn vele regeltjes en, zijn dure euro, zijn slechte grensbeschermingen en met zijn “weigering” van protectionisme. Dát Brussel wordt neergezet als dé oorzaak van alle huidige ellende! Steeds meer “verstandige mensen” schrikken als ze moeten aanzien hoe “men” dertig (!) jaar van begrotingen met tekorten, gewoon vergeet, terwijl die toch dé oorzaak zijn van de huidige schuldencrisis…. Want wie snapt nou niét dat er altijd die dag komt, dat de schuldeisers bang worden (zie de Griekse kwijtscheldingen) dat ze hun uitgeleende stuivers kwijtraken en dus niet meer willen lenen of enkel tegen zeer forse rente? Nou ik snap dat des te beter, ook omdat “mijn pensioenfondsen” een deel van “mijn premies” in die slechte staatsleningen belegden. We zagen hoe een instortende beurs en een lage rentevoet al leidden tot niet meer aanpassen van de pensioenen aan de inflatie en dat er nu zelfs gekort gaat worden! Dus van mij, -de gepensioneerde-, moéten die beleggende fondsen toch ook óf die rente verhogen óf niet meer in die schulden beleggen? Wat heeft dat nou in godesnaam met de EU, de euro of die “schurken van banken” te maken? Helemaal niks dus. Maar politiek gaat het er dagelijks in als koek. Ook het nu kapittelen van nieuwe leiders als Monti, Rajoy, Cameron etc. is nogal stom: zij hebben toch geen enkele keuze meer? Snijden ze niet in de uitgaven dan worden ze “geschoren met een fors hogere rente op die enorme schuldenberg”, en zo moeten ze vervolgens nog meer snijden… Wie gelooft er nou echt dat die schulden verdwijnen, door nog meer uit te geven? Die groei verhogen is, met Azië tegenover ons, en structureel veel te hoge sociale uitgaven praktisch onmogelijk geworden. Hét voorbeeld is Duitsland: daar draaide Schröder (socialist) al in 2002 fors de uitgavenkraan dicht…, propageerde Harz IV en bezuinigde als een wildeman. Waarom trekken die Europese landen dáár nou niet hun lessen uit nu de Duitse WW zakt, de export daar bloeit als nog “nie”? Maar nu daar ook het aantal, echt, arme mensen met sprongen steeg? Waarom is dit voorbeeld nog niet duidelijk genoeg om dat populistische geneuzel te kijk te zetten als grote laffe kletserij? De dag ná de franse verkiezingen, -en idem bij verkiezingen elders-, moet de winnaar draconisch bezuinigen omdat zijn “speelruimte “ bijna nul” is; dat weten toch álle kandidaten! We zien en horen volksverlakkerij van het ergste soort, dat ook in Nederland ook om het moedeloos makende gedoogpatroon in stand te houden….
-Toen ging ik het maar even proberen met het recente drama in Toulouse, waar een jonge fransman met een videocamera op zijn borst, al filmend, mannen en kinderen en militairen (moslims!) dood schoot. Een delinquent, die van mooie kleding hield en van nachtclubs en “bing-bling”, die in een Frans gevang werd “bekeerd” tot fanatiek moslim (voor wie dat gelooft!) en die daarna voor terreurtraining “op vakantie” ging in Pakistan en Afghanistan. Hij nam wraak hiermee, voor het vermoorden van Palestijnse kids in Israëls bombardementen (Parijs steunt immers Israël…) en voor het deelnemen aan de oorlog in Afghanistan door Frankrijk… Weer een slachtoffer van die fanate moslimgekken, die “slachtoffer gevoelens oproepen” en dan hun religie gebruiken om “verloren en niet-geïntegreerde jongeren zonder werk en toekomst” zo maf te krijgen, dat ze tot blinde moordenaars worden en zich uiteindelijk een kogel door de kop laten schieten. De politiek maakte zich hier meteen meester van het incident: Marine Le Pen steeg in de peilingen, de PS zakte en Sarkozy won er ook wat mee… De massa liet zich weer leiden door blinde angst voor immigranten en “honderdduizenden moslimterroristen”, die er helemaal niet zijn. Zoals in België “een taalstrijd” al generaties lang de cover is voor een historisch prima verklaarbaar ressentiment ontstaan door vroegere economische “onderdrukking”. En net zoals het ging in Noord-Ierland, waar twee groepen christelijke gelovigen elkaar op gruwelijke wijze om zeep hielpen, met als “reden”: katholiek tegen protestant! U weet met mij, al lang, dat mensen gemakkelijk te misleiden zijn, als ze eerst onzeker en bang zijn gemaakt met: “vreemde hoofddoekjes, bebaarde mannen en witte djellaba’s”. Het vernisdunne “beschavingslaagje” is dan in een mum van tijd afgebladderd, zelfs bij een kritisch en tolerant volkje als die “hollandais” ooit waren. Dus dacht ik, na ampele overweging, daar ga ik ook niet over bloggen nu …
-Tenslotte kwam ik even op het tragische thema van de klimaatverandering en de CO2-vervuiling.. Die staat nu helemaal onderaan het prioriteitenlijstje in vele landen lijkt het: zie o.m. dat China en de VS de Kyotodoelen nooit onderschreven en ook daarna erg mager bleven meedoen. En de Duitsers (en de Zwitsers en de Italianen?) gaan nu op olie/gas/steenkool over omdat ze kerncentrales sluiten of afwijzen net als de Japanners dat nu al deden. De in dit verband gevoerde “solidariteitsdiscussie”, waarbij de aankomende landen lijken te zeggen: moeten wij nú voldoen aan “jullie” hoge milieu-eisen? Nu het eindelijk ónze beurt is de welvaart op te bouwen die het westen al meer dan een halve eeuw geniet? Wat deden jullie eigenlijk om die vervuiling te beperken voor je tijd nam voor deze discussie? Waarom zouden wij net nu met jullie meedoen, terwijl het onze inhaalslag enkel remmen zal? Tja, wat zeg je dan terug?
De snel oplopende energieschaarste doet ook, iedereen die gas of olie vind (op grote diepte in de zeeën) dat meteen exploiteren. Het tempo dat de VS nu maakt, met het winnen van het daar massaal aanwezige schaliegas en dito–olie, en idem Canada dat zijn bitumineus zand in Alberta volop exploiteert, laten weer overduidelijk zien dat energie-onafhankelijkheid (en dus geopolitieke overwegingen), ver verheven waren en zijn boven milieu-bescherming. De energierace heeft overigens nu ook alles van doen met het bewaren van de lieve vrede. Want energiekrapte (net als waterkrapte) waren altijd aanleiding voor onderling geweld in onze geschiedenis… Zie Irak, zie Libië en zie nu nog “de vriendschap” van Washington met de Saoudi’s, die het whahabisme aanhangen, de meest conservatieve islamvorm die er bestaat en dat dé voedingsbodem van het salafisme is, dat radicaliteit oproept en ferme discriminatie van de vrouwen. Toen ik mijn gedachten hierover heroverwoog, was het ook hier duidelijk: daar worden die lezers ook niet blij van (áls ze er al wijzer van zouden worden)? Ik besloot dit dus nu ook maar te laten, en wilde toen,-wat ontmoedigd-, de blog maar een weekje overslaan..
-Maar toen keek ik via satelliet naar Buitenhof en hoorde twee wetenschappers ( de oude en de nieuwe voorzitters van de NAW) over de toestand van de wetenschap in Nederland discussiëren. Ze zeiden dat wij nog steeds in wetenschaps-toppers uitblinken…maar dat het er wel wat weinig worden zo langzamerhand. En daardoor kun je als het tij niet keren zou, straks geen echt wetenschapscentrum van naam en faam meer runnen en zeker ook geen knooppunt meer zijn op dit gebied in de wereld. En toen er bij werd gezegd dat het overheidsbugget nu al jarenlang met 0,0% stijgt… zakte mijn enthousiasme voor dit onderwerp ook helemaal weg. Dit was dus ook niet echt waarover ik nu eens wilde schetteren…
-Tja, na al die pogingen om wat ook leuks naar u te bloggen, kon ik niks anders meer dan het bij deze verkenning van mogelijke “blog-thema’s” te laten en enkel positiefs en moois aan u te gaan melden. En dat vind U dus hieronder, onder: “Maar…..”.
Maar…
waarom zou ik nu niet eens wijzen op het genieten van kunst; dus van alles wat enkele medemensen ons kunnen doen ervaren aan moois, harmonie en emotie? Wat je blij maakt, stil en warm, wat je aan het denken zet (óf soms ook een beetje doet schrikken), maar wat je geloof in het menselijk kunnen en zijn goede kanten, overtuigend terug kan geven? De kunst, die je ook kan waarschuwen tegen dat egoïsme en je leren kan dat die jacht naar méér en nog méér toch niet oplevert wat je eigenlijk zoekt? Die ook die stille angst voor het vreemde, diep in ons, wat kan temperen? Want ook kunst is vaak “het vreemde, het ongewone en zeker ook de natuur om ons heen”, in de kijker plaatsen. Met mooie, ontroerende woorden, klanken en beelden. Zie dus hier en nu,- en waarom ook niet zittend in de opkomende zon-, die prachtige fotocomposities van ene Bas Meeuws? Die oude schoonheidsideeën van ons Nederlanders,- namelijk die fraaie stillevens met bloemen (zie ook die adembenemende schilderijen in vele musea)-, maar nu met moderne middelen en met een onzegbare perfectie en compositorische schoonheid opnieuw vorm geeft. Hierboven en hier onder, staat dus, naast die fraaie zon aan de wolkige hemel die de blog altijd afsluit, nu ook mooi werk van deze opkomende kunstenaar. Vandaag dus enkel plaats voor de kunst en één van zijn beoefenaars, in deze blog. Momenteel is er een schitterende expositie in Den Haag op Noordeinde in galerie Arte Fortunata
Overigens speelt ook hierin de zon, -die ons alle licht brengt in zijn oneindige variëteiten dat beeldende kunstenaars inzetten om hun schepping te vervolmaken met fraaie emotiestrelende belichtingen-, een niet geringe rol. Zoek dus de vele “Sunny sides” op van het menselijke bestaan en kijk naar wat uw medemens aan moois scheppen kan; zelfs vanuit diezelfde schijnbare chaos, die ons omringt. De kunstenaar toont dat de mens ook een mooi en medemenselijk wezen kan zijn, door wat hij schept.
Welaan: een korte meditatie hierover, zittend in die steeds warmere zon, en met een echte “Meeuws” daarbij in de gedachten (of vóór U), zal u helemaal doen vergeten dat uw blogger deze keer een forse flauwte had.
, 8 april 2012.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten