VRIEND KHADAFFI IS BEGRAVEN….

bron: AD.nl

Hij rust in “zijn woestijn” naast een zoon en een ex-minister, op een geheime plek. Hij werd begraven volgens zijn geloof en een imam zorgde voor wat de Koran daarbij voorschrijft. Zijn dood wordt ongetwijfeld door “de zijnen” diep betreurd, maar zijn vroeger politieke vrienden haalden opgelucht adem. Vriend Khadaffi zal hun nooit meer in verlegenheid brengen… Niet meer met aids-beschuldigingen aan gevangen genomen  Bulgaarse verpleegsters, -waar Sarkozy moest blussen-; niet meer door een triomfale ontvangst van een ex-bommenlegger van Lockerbie,-vrijgelaten door Blair-; niet meer door zijn bedouinentent in presidentiële tuinen neer te zetten om te logeren; en niet meer door zijn bunga-bunga feestjes met ene Berlusconi (grote olieafnemer) en zijn party-vrienden.

Vriend Kadhaffi is definitief geëlimineerd van het geopolitieke toneel. En om “zijn” giga-olievoorraad wordt al weer flink geknokt: door de oude klanten (Italië en China) maar vooral ook door de “nieuwe” Libië-vrienden Frankrijk en Engeland. De Nato trok zich terug na een slopende strijd om een “no-fly-zone” te garanderen conform een echte VN-resolutie. Waarover  Duitsland niet met “yes” over wilde stemmen o.m. samen met de Russen…

Ik zet u dit niet vóór om uw sarcasme te voeden, over wat in Berlijn c.s. “Reaalpolitik” wordt genoemd. Nee, enkel als een aanleiding om nog eens realistisch te beschouwen hoe het er vaker aan toe gaat met de moraal en de ethiek in relatie tot de “eigenbelangen” van naties in onze zo verscheiden wereld. Obama zei het, -mogelijk per ongeluk bij de start van de Libië-operatie-, zeer duidelijk: “This is one of the times, that moral views and national interest go together”. Duidelijk zat dacht ik toen; een waarheid als een koe.

Voortdurend speelt dit “spel” zich dagelijks om ons heen af: nu vooral in Syrië, waar de staat dagelijks laat moorden door zijn met premies betaalde snipers in de straten en waar politieke tegenstanders in ziekenhuizen,-waar ze ná verhoor behandeld moesten worden-, gewoon “medisch” werden geëlimineerd. Terwijl vele landen nog olie kre(ij)gen van “ex-vriend Assad” , waaronder Duitsland, Engeland, Rusland  (ja ook Nederland) en zelfs de wapenleveranties gewoon doorgingen door de vrienden uit Moskou en bedrijven uit Duitsland.

Beijing waarschuwt onverstoorbaar de Arabische Liga, die erg beschaamd begint te worden over al die vermoorde arabieren in Homs en elders, en zegt “dat het zich niet in binnenlandse aangelegenheden moet mengen”. (Wat de geallieerden gelukkig wel deden in WOII om de moord op miljoenen joden te beëindigen). En waar Assad aan toevoegde dat : “een externe inmenging zal zijn als een aardbeving die de regio in vlammen doet opgaan”. Daarbij leende hij onmiskenbaar de Turkse aardbeving in zijn beeldspraak…; immers, dat land herbergt nu een deel van het Syrische leger dat overliep naar de opstandige en dat nu  kampeert net over de Turkse grens met Syrië beschermd door Turkse militairen.

En wat te denken van het neerschieten van betogers in Jemen en Bahrein, die beide  bevriend zijn met de Saoedi’s (de grote olie-vrienden van Obama), waar een vrouw moet leven op archaïsche wijze in 2011?

Veel mensen lopen bij dit alles in discussies behoorlijk warm en kwalificeren de houding van hun regering of die van andere landen als “schandelijk en wreed en als misdaad tegen recht en menselijkheid” en veel erger dan dit… Maar moeten het helaas bijzetten in het rijtje van Guantanamo en waterboarding daar én eerder in Irak… Een marteling, die nu nog wordt verdedigd door Cheney en George Bush..  En Obama, de vernieuwer die ons hoop gaf en die deze schande van de VS wilde uitpoetsen, lukte dat tot op de dag van vandaag niet. Geen enkele “bevriende regering” die daar nu schande over spreekt…. Of moet je zeggen “kán spreken”?

Immers het volk wil zijn benzine niet te duur kopen aan de pomp, geen extrabelasting betalen ( bijvoorbeeld als de grote winsten uit wapenverkopen zouden wegvallen)  en ook geen verlies van nog méér banen als China een land uit woede zou straffen met een importverbod omdat je de Dalai Lama ontving (wat Berlijn bijna gebeurde…).

Nee, wijzelf weten best wat die afwegingen eigenlijk inhouden, die er zo keihard uitzien, in de gepolitiek van onze eigen landen… Immers ook wij hebben allemaal in ons dagelijkse doen en laten zo “onze belangen”.  “Erst dass  Fressen und dan die Moral”, heette het dan ook bij een Germaanse filosoof.  Hoe dan ook, onze parlementariërs, die namens óns de regering controleren, dwingen we zelden om die wapenexporten te stoppen. Of die olie-aankopen te staken, etc.? Nee, erger nog, we herkiezen ze vaak gewoon als we weer eens moeten zeggen WIE de regering mag vormen en mag controleren.

Al gaat het soms plotseling anders, zoals bij die Angolese jongen Mauro in Nederland die terug moest volgens onze migratiewetten, geïnterpreteerd door onze rechters. Fout zeggen nu enkele parlementariërs: “tot hier en niet verder”. En plotseling is een hele politieke partij, die erg zoekende is, in grote beroering geraakt. En het volk wordt geconfronteerd met een pijnlijke ingreep tegen een 18-jarig mens…. Het knagende geweten,-Die Moral dus-, komt nu toch in opstand, door pure menselijke gevoelens.  Maar “accepteert tegelijk ook (nog?) het dagelijks doodschieten door Syrië van ca. 50 protesterende, ongewapende mensen. Omdat  een inmenging daar, een oorlog zal aanrichten “à la Libië” met alle vreselijke gevolgen van dien. En dat wil je toch niet op je geweten hebben?

Het illustreert de nogal complexe afwegingen en vergelijkingen, ja dus de verrekte moeilijke toestanden, waarmee we in onze wereld te maken hebben. En waarvan we eigenlijk wel weten dat ze er eigenlijk permanent zijn en blijven.  Dat dat is ónze wereld waarin we altijd al leefden en die we zélf schiepen. De moraal in de politiek kun je (helaas óf juist maar wat goed?), als burger niet “uitbesteden” aan politici.

We maakten we ook internationale wetten, die er nu voor zorgen dat Seif Al-Islam,-die doodsbang ergens in de woestijn zit in Niger-, heel graag naar het Haagse Gerechtshof wil… Waar ze hem gaan oordelen en niet gelijk,  bij eerste ontmoeting, met kalasjnikovs doorzeven… Zoals zijn vader en broer is gebeurd en die daarna, in een koelcel van een slager, aan het boze deel van het Libische volk, en ook aan ons, werden getoond. Bebloed met rood gekleurde kleding en dekens bedekt. Wat we uiteraard ,-althans de meesten van ons (?)-, als té barbaars en onwettelijk, afkeurden.

Dit is zomaar een greep uit de dagelijkse werkelijkheid waarvan we alle getuige zijn en waar onze politici bij betrókken zijn… Via steun aan oorlogen, aankopen van olie en gas en exporten van dodelijk wapentuig. Tegen lekkere prijzen en nogal eens aan dictators of loslopende, moordende en rovende rebellen. Dit is gewoon ónze wereld, waar we niet uit kúnnen vluchten… Dus dat zijn wij gewoon zélf. Maar tegelijk weten wíj ook dat we een andere keus kúnnen maken, En ook dat zoiets verrekt vervelende gevolgen kan hebben voor ons hachje of onze welvaart óf ons welzijn…  Dat noemen we dus “(geo)politiek”. En wie dat “vies:  acht, is veroordeeld  zijn leven verder te slijten staande onder een ware douche van rottigheden.

bron: Nu.nl

Nu even wat van heel dichtbij en zonder “geopolitiek”: een gewoon, humanitair en principieel denkend mens heeft het in Nederland met zo’n Mauro, verdorie, maar niks gemakkelijk. En een christelijke denkende politieke partij zit enorm te hannesen met het verschil tussen “die éne Mauro en die grote groep andere Mauro’s…”.  Terwijl Geert’s PVV  er desnoods het kabinet voor wil ophangen, terwijl  Kamerleden van gedoogpartijen krokodillentranen huilen!

Maar,

wij oefenen hier al eeuwen mee, wij en álle medemensen, van elke kleur, ras en religie. Dat gebeurde ook in alle generaties van onze families, die er meer zijn. En die ons vóórbeelden gaven, weet u het nog? Dit zal ook dagelijkse werkelijkheid blijven van de generaties die ná ons komen, te beginnen met onze (klein)kinderen… Want het hoort er “gewoon bij”, het raakt de kern van het menselijke bestaan zelfs. Goed en kwaad, yin en yang, moreel en immoreel en “wél of niet ethisch acceptabel”, dat is dagelijkse kost.

Dus alwéér niets nieuws onder de zon?!  À propos ”zon”:  die schittert hier in Marseille (en ook elders) zelfs op “de dagen van de doden en de heiligen”. Al heeft daar hier geen moslim weet van, waardoor nu ook niemand voor Khadhaffi bid.  De zon gaat nu veel lager langs, blijft ons wat korter verwarmen en duikt ‘s avonds nogal vroeg in de blauwe Mare Nostrum . Maar dat is zo,-weten wij beschaafde mensen-, om haar fraaie werk voort te zetten bij onze onzichtbare medemensen. Tot in China en waar ook al niet… Waar ze heel ánders kúnnen denken over moraal en ethiek, dan wij dat doen. Maar waar we ,-en dat steeds meer samen-, toch “uit zullen moeten komen”. Dat is “onze opdracht”, daartoe zijn we veroordeeld. Door het leven en de natuur, die ons gelukkig ook zo verwent, met dat lekkere zonnetje.

Waarvan ik u ,-ook nú weer-, heel veel uurtjes toe wens. Immers in de zon verloopt dat moeilijke gepeins, dat bij ons mensen hoort, gewoon een stuk prettiger. Dus: allez, bronzez!

  

Léon de Marseille,  begin november 2011