Economie is de “wetenschap van de schaarste”. Het is een “sociale” wetenschap, omdat ze veel van doen heeft met de capriolen van “de mens”. Als individu en in groepen.
Vóór Marx c.s. keek de staat enkel wat toe, en amuseerde zich wat met oorlog en vrede (ook op de eigen straten) en wat belasting innen voor de staatspretjes. Voor legers, kastelen en banketten.
Marx, de socialist, en andere kapitalistische bollebozen (zoals ene Smith), wilden dat economisch gekrioel wel eens wat beter snappen. Zo landen we, via ene Keynes, aan bij staatsmannen die wat knopjes wisten te zitten aan die “zwarte economische dozen”.
Dus de staat hield zo de zaak ”wat in de hand”. Direct, door ambtenaren aan te stellen en indirect door “gedragsregeltjes” te maken, accijns en belasting te innen en geld in omloop te brengen.
Wij konden, in onze democratieën, die overheid zelf kiezen en haar wegsturen. Zo zaten wij, “op eerbiedige afstand”, zelf een beetje aan de knoppen van die zwarte doos. Want er waren, politiek gezien, altijd verschillende opvattingen over “wat er in die zwarte doos zat”.
Alan Greenspan (VS) zag als eerste, dat er “in” zijn zwarte doos iets fundamenteels veranderd was… Hij wijzigde de rente (de korte) en zag tot zijn verbijstering dat de “lange” rente , gewoon niet meer “volgde”. En gewoon, wat hij ook draaide, rond 4% bleef hangen. Hij sprak toen van een “enigma”; en dat wil zeggen: ”ik snap er niks meer van”!
Obama versleet een bus vol economen, maar kreeg die befaamde “american job machine” niet meer aan het draaien. Geleende miljarden vlogen in de rondte maar de WW bleef boven de 9%. Even later begon de politieke titanenstrijd over het kredietplafond… en zelfs Lagarde, net IMF-baasje, werd nu erg nerveus. Beijing kreeg intussen de groei ook al niet afgeremd en zag de inflatie wegrennen…
De hoogste van Goldmann Sachs zei, zonder schroom: ”We are doing God’s work”. En wij dachten aan een grapje. Maar de EU-bollebozen van Financiën, moesten dag en nacht, openlijk en in het geniep, ruziënd vergaderen over de Griekse schipbreuk. Terwijl Moody’s, Fitch en consorten elke week de zeewaardigheid van het Griekse schip afwaardeerden. De EU-staten liepen dus niet vóórop, maar achter de “rating” muziek aan… En die EU-vloot met nog net drijvende wrakken, werd steeds groter.
Langzaam drong door, dat we mogelijk in handen waren gevallen van “Harry Potters in streepjescostuums” die zonder enige last van ruggespraak of verantwoording de flitsende kapitaalstromen wereldwijd dirigeerden. Zij pasten op geen enkele wijze in die “nationale/regionale zwarte dozen”. Nee, zij hadden een eigen zwarte dozen met zelfgemaakte knopjes, waar geen overheid aan kon draaien.
Zo zitten we nu met een wat chaotische mondiale wereld zonder grenzen, waar giga-kapitalen ongestoord overheen racen. En buiten onze “vergrijsde zwarte dozen” om. Die diverse staatsknopjes doen het daarom nauwelijks nog.
De knopjes van de Goldmann Sachs-dozen werken intussen prima, omdat daar enkel wat in zit wat met hun eigen kapitaalvermeerdering van doen heeft…
De G20 probeert nu een nieuwe “zwarte wereld-doos” te maken, maar dat levert vooralsnog natuurlijk vooral herrie op…
Dus beste mensen, de zaak is gewoon uit de hand gelopen. We begrijpen nu, maar wat langzaam, dat we zelf grenzen sloopten en de wereld veranderden. Maar niet eerst onze “zwarte dozen bijstelden”, of beter nog, al die zwarte dozen op een slimme manier aan elkaar knoopten met een paar mondiale superknoppen op een centrale zwarte doos.
Langzaam wordt dat duidelijk en, nu al, vraagt men zich af, bij de BRICS en bij de PIGS ,and what do we have: WIE er straks aan die superknoppen mag draaien!.
Terwijl wij ontdekken nu dat we die knoppenisten, niet “samen” kunnen kiezen of naar huis sturen.. Tja we zijn het dus zelf een beetje “schuld” eigenlijk…
Ik wens u desondanks mooi weertje!
Leon de Marseille
Geen opmerkingen:
Een reactie posten