Het is 9.30 uur als ik terug kom van een kleine walk in deze stad van 800.000 inwoners... Waarvan ik er drie zag onderweg... De brief die ik wilde posten, kon niet in de brieven-box: die was dicht geplakt en op een paper stond: "Ga naar uw Postkantoor".. Dus de cheque voor onze syndic (de huisbeheerder) zal hem voorlopig niet bereiken...
Mieke slaapt nog lekker en dat is een geruststelling: "Alles zal reg kom", zegt men in Zuid-Afrika
Gelukkig ben ik "redelijk bij de tijd" en weet van dat verbod om buiten te lopen, vanwege dat corona-virus. Maar het werkt op me in als "iets zeer onwezenlijks".. De zee meeuwen buiten, zijn uiterst luidruchtig, ook zij zijn de weg kwijt..
Onze tandarts (die beneden ons woont), laat per mail weten, dat ze op 10 mei weer open gaat en legt uit hóe dat zal gaan... Je moet "precies op tijd komen" en je mag niet in de wachtkamer op je beurt wachten". Pas als de patiënt voor je vertrekt, kun je binnen... Ze excuseert zich voor "het gedoe"... .
Op de Franse TV heeft men het over "de enorme psychologische nawerking" die zal volgen. Ik voel in mijzelf dat die mij heeft bereikt..
Straks bel ik een uurtje met vriend Hans Mulders in Nederland en die neemt dan o.a. de Volkskrant met me door. Dat helpt om terug te keren in de werkelijkheid en doet me beseffen dat alles eens "over zal gaan".
Leon de Marsiho, , 1 mei 2020
Geen opmerkingen:
Een reactie posten