Het is zondag en ik wandel in een nat Marseille, waar enkele "dikke en dunnere regenbuitjes" waren gevallen.. Zo ontdekte ik het nodige over "de kwaliteit van de Voirie" , zo zo heet Gemeentewerken hier!
Je krijgt feilloos door dat de inspecteurs van de Voirie, zelden ná buien buiten komen. Want er staan ontelbare plassen en sommige zijn best diep. Dus moest ik mijn Nikes en sokken te drogen hangen, toen ik thuis kwam.
Rondom onze Gare Saint Charles zag het er nogal "hollands uit" en de zon had een hele bak "droogwerk" gekregen. Nou is die zon er wel gauw klaar mee... gelukkig.
Nederlanders weten wat er met "de Franse slag" wordt bedoeld maar slechts enkele wat "de Marseillaanse slag" betekent. Kort gezegd: dat is de Franse slag, maar dan drie keer zo erg...
Een briefje schrijven naar de Voirie zou betekenen, dat ik daar genoteerd zou worden als "een emmerdeur" en dat is iemand die "problemen zoekt die er zelden of maar even zijn".
Wij wonen op een van de hoogste punten van de stad, maar kuilen en geulen in het asfalt, lopen slechts langzaam leeg.. Ik had in Mormoiron nog een stevig stel rubberlaarzen, maar die liet ik daar bij een buurman achter. Hij begreep ook dat ik ze niet meer nodig zou hebben..
Maar ja, "cliché's" zijn nooit echt precies en correct en zo heten ook zo, omdat ze veelal niet kloppen.
U begrijpt dat ik dit "kleine immigranten-verdriet" hier bij niemand kwijt kan. Daarom richt ik mij tot u in Nederland, omdat men daar alles weet van regenwater en de afvoer ervan.
Helaas moet ik volledigheidshalve nog meer opschrijven: bij forse storm die ook middendoor de Vieux Port kan waaien, gebeurt het wel eens dat het regenwater een flink deel van het asfalt rond de haven, totaal blank zet!
Tja, poldermensen uit Nederland hebben nu eenmaal nogal hoge eisen waar het regenafvoer betreft. Immers die vele windmolens waardoor Nederland bekend werd waren er voor alles om de polder leeg te malen. Want veel Hollanders wonen diep onder de zeespiegel en als je hoort dat het tientallen meters kunnen zijn, begrijp je beter waarom ze in Zeeland zeggen: "Ik worstel en kom boven" !
Toen New Orleans jaren geleden onder water liep, verdienden Nederlandse bedrijven een leuke cent met hun studies en de uitvoering van de verbeteringsplannen.
Als ik wat teveel op heb, kan ik wel eens overdrijven en ik krijg dan ook "buien van vaderlandsliefde". Een buurman, die Marokkaanse wortels had, die me ooit zo meemaakte sprak met wat later met een glimlach, aan op mijn wat te sterke verhalen over Les Pays-Bas.. Ik was zo uit het veld geslagen dat ik helemaal vergat dat ik samen met hem in Marokko een busreis maakte en dat we daar uren moesten wachten tot de weg weer zichtbaar was na een kei van een onweersbui!
Mijn eega kan bevestigen dat wij ooit in Mormoiron, bij een enorme onweersbui in de auto zijn gestapt en naar beneden zijn gereden om te voorkomen, dat een dikke modderstroom die naar beneden kwam, ook onze auto zou gaan meesleuren! Het was wel een Defender (van Landrover) , maar ook die heeft zijn beperkingen..
U ziet dat die uitgebreide ervaring met het woeste regenwater me al vaker redde! Toen ik dat besprak met de burgervader (de notaris) in dat dorp in de Vaucluse , zei hij me, dat de Franse verzekering dit soort waterschadde niet hoefde uit te betalen!
Dat viel, zei hij, onder wat heet : "Acts of God" en die zijn in de verzekering expliciet uitgesloten! Anders zou die verzekeraar failliet kunnen gaan!
Wie "verre reizen maakt en in verre landen woonde", kan veel verhalen, luidt een gezegde.
Zo, ik heb mijn vriendenplicht weer eens gedaan: U bent nu op de hoogte van wat in de polissen enkel staat in die "kleine lettertjes"!
Leon de Marsilho, mei 2020
:
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten