TEN GELEIDE..
Ik weet niet precies waarom, maar als ik wat wil schrijven (omdat ook ik wil blijven..), dan krijgt dat vaker een "testamentair tintje". Ik vermoed dat er wat schuldgevoel onder zit en/of een poging om "doen en laten te rechtvaardigen". Mogelijk heeft Petrus aan de Hemelpoort hier nog meer voor me in petto?
Het is niet nodig bezorgd over me te zijn, het toont hoe mensen van boven de 75 denken. Zij kregen tijd om "na te kaarten": een nieuwe "kwaal" in een sterk vergrijzend Europa. Dat bezorgd raakt over de onbetaalbaar hoge lasten van de vergrijzing en ontgroening, die mijn generatie voortbracht.
Wie, "van mijn generatie (= die van ná WOII)", beseft echt, dat die generatie een gelukkige was? We ontkwamen aan de verschrikkingen van europese wereldoorlogen, maakten een enorme welvaartsgroei mee en wisten het gezonde leven met zeker 50% te verlengen!
Objectief gesproken ben je dus "een gelukkige", al besef je dat nu pas omdat de wereld weer lijkt te veranderen in iets heel anders.. Als je dit beweert, besef dan ook dat je leefde in "het westen" en niet elders op de aardkloot, waar men veel heel anders zag en ziet..
Ik nader de 77 en in die tijdspanne zitten "al die 70 happy years". Dat staat in sterk contrast tot de periode van onze ouders- en grootouders, die liefst twee oorlogen meemaken moesten. Ik hoop niet dat ik nu gewoon denk "vroeger was het beter", wat vele ouderen concluderen.
Mijn jeugd was er een van "elke dag gaat het beter" en ieder verwachtte nog meer goeds. Ik groeide zorgeloos op, kon studeren en later ruim kiezen uit vele banen. Al mijn studievrienden konden dat en we deden het met verve en met de idee dat "alles nog beter zou worden".
Als ik nu mijn nazaten zie sappelen om hun toekomst te maken, zie ik een groot verschil. Wij hebben een fraai pensioen, ook al namen vele wat VUT en stopten vroeg met werken. Ik werkte tot mijn 53e en maar 20 jaar "voor een baas". Ik werd "eigen baas" worden op mijn 42e en kreeg "de tijd van mijn leven". Als een soort "ZZP-er", maar dan met een goed inkomen, dat ook genoeg ruimte voor een mooi pensioen opleverde! Er waren maanden dat er +35.000 gulden omzet binnenrolden al was het 6,5 dagen van de week flink werken. Maar elk jaar gingen we meer dan 5 weken op een ruime zeer aangename vakantie en we waren vaak in restaurants.
Wij profiteerden van de "wederopbouw en de kansen lagen voor het oprapen". Zo was het vaker in de historie: na afbraak en vernietiging moest alles opnieuw, wat veel makkelijker is dan in een rustiger periode goed en snel nog verder vooruit komen.
Zit er een diepere moraal in mijn levensgeschiedenis, wat kun je er uit leren? Is het gewoon "geboren worden op het juiste moment, bij de start van 70 glorieuze jaren? De fransen spreken over "les trentes glorieuses" aan het begin van die 70 jaren. Dit land profiteerde ook korter dan de noordelijke landen van Europa, lijkt het.
De erfgenamen gaan wat we nalaten "opmaken", al hadden ze soms de pech dat wij langer leefden dan ooit eerder! Onze fraaie jaren en ons patrimoine raakten een wamen aan een limiet. Gaan de komende 70 jaren anders verlopen?
Natuurlijk waren er niet enkel gelukkigen om ons: het leven brengt ook leed en ziekte mee. Maar de meerderheid ontsnapte beter dan ooit tevoren.
Welke indruk laten we achter bij onze opvolgers? Een positieve en "een om na te volgen"? De ontwakende volken in de wereld zien de westerlingen met hun honingpotten zeker als een wensdroom. De vele afrikanen die ik hier tegenkom, twijfelen hier geen moment aan..
Ik concludeer bescheiden dat "onze generatie voor vele, voor alles, een ideaal aangaf dat het nastreven waard lijkt". Dat verandert de wereld niet in een klap, maar toonde wel wat mogelijk is.
Wij schiepen een beeld van hoop voor vele, dat lijkt me de essentie van onze nalatenschap. Meer een mentale erfenis en materieel een wat beperktere.
Ik ben blij dat ik positief kan eindigen. Maar moet aannemen dat vele het anders zullen zien. Zeker zij die verder naar het zuiden werden geboren. Nu is het volop hun beurt, want het oude Europa is stervende.. Dat lijkt "de Werdegang" van de wereld te blijven, zoals de duitsers het zeggen. Dingen komen en gaan en andere volgen..
Amen.
Leon de Marsilho, maart 2019
Geen opmerkingen:
Een reactie posten