REFERENDA: HET NIEUWE MANNA VAN DE POPULISTEN

OVER REFERENDA, PETITIES,
                         LOBBIES  EN BREXITLESSEN

INHOUD:

BLOG

+

INFOBLOKKEN:

-DE BREXIT IS LINK VOOR ONZE VEILIGHEID?

-DE POWER VAN CHANGE-ORG C.S. .

-DE BIJWERKINGEN VAN REFERENDA

"Mogen stemmen" was niet altijd gewoon. Langer geleden was het voorbehouden aan mannen die voldoende belasting

konden betalen.

Pas sinds een eeuw werden àlle mannen capabel geacht , maar bleven vrouwen nog uitgesloten. Alerte, woedende

suffragettes gingen begin 20e eeuw luidruchtig door de straten.... Ze moesten nog een halve eeuw en meer wachten!

Gaan stemmen werd vaak verplicht: nu mogen 18-jarigen al naar de stembus. In België is niet opdagen nog strafbaar, maar niemand int daar de boetes. In onze tijd is de opkomst sterk bepalend voor de uitslag en werd een groot knelpunt. Vechten voor rechten veranderde in verwaarlozing van een zwaar bevochten voorrecht.    

                                                

Bij het britse Brexit-referendum ging het officieel over: in de EU blijven of vertrekken. Over: REMAIN or OUT. Maar iedereen dacht aan immigratie en ongelijkheid en geen moment over veiligheid en welvaartsbehoud.. We ontdekten een United Kingdom, dat uit vier landjes bleek te bestaan en dat verzeilde in een enorme chaos van opinies en argumenten. Waarbij bepaald niet werd geschuwd om bange discipelen met flagrante leugens te bewerken.. 

De populisten bleken DE echte experts te zijn van het moderne referendum in het tijdperk van internet! Het ging al  meteen over “die te hoge bijdrage aan Brussel” en “die open grenzen waar iedereen overheen sprintte”.
 

 Hetzelfde gebeurde in Nederland rond het Oekraïne-referendum. Niet de vraag of "dat land bij de EU kon komen" werd het punt, maar, of "Neder-land wel of niet bij de EU wilde blijven”! Iets totaal anders werd het feitelijke onderwerp… Handige jongens met mooie kreten (-Geen Peil-) en een gelikte campagne gingen er gesmeerd mee aan de haal!

Wat zonder referenda al jaren door de vele zaken- en andere lobbies gebeurde (buiten het zicht van het volk), liet het volk zich door een grote populistische lobby gewoon openbaar aan doen! Dat schiet dus niet echt op voor die tanende democratie. Die wereldwijd wordt geveld door opkomende "democraturen": China, Rusland, Turkije, Hongarije......      

 

De Brexit ging “au fond” dus over: welvaart en veiligheid. Wat Cameron ook steeds wanhopiger riep. Maar niemand begreep het nog, ondanks ruige Poetin, het brandende MO en IS met zijn europese terroristen.

Dat het UK nu alleen ging staan en zijn greep op europese zaken kwijt raakte, zag het verwarde volk niet als een probleem. Want “met de Nato en die oude Commonwealth”  zou het best ook gaan lukken. Weg ook, met dat bemoei-zuchtige Europese Hof voor de rechten van de mens,,,,, dat helemaal geen EU-onderdeel is! Dat ook Nato en Pentagon opriepen om niet voor de Brexit te stemmen, kwam nauwelijks boven het geraas uit..

 

Het werd dus: Brexit OUT: Cameron moest weg en de brandstichters Johnson en Farage,,, speelden verstop-pertje. De (financiële) zaken-wereld was verbijsterd en trapte alle remmen in. Schotland en N-Ierland wilden in de EU blijven en het UK kraakte in zijn voegen.  Op de "informele Bratislava meeting" mocht de UK niet meepraten. Er gebeuren in de EU ongelofelijke dingen.. En Merkel spreekt van een "grote crisis"..

Het pond zakte in, koersen gingen op zwabberstand en bedrijven wijzigden hun plannen. Investeringen stopten, vanwege onzekerheid, wat bepaald niet binnen de UK-grenzen te voelen was. Iedereen op de wereld voelde de tik, omdat onze wereld zeer open en sterk onderling verbonden is. Wat nog niet iedereen was opgevallen..  

En nadat Mrs May Mr. Cameron opvolgde deelde die mede geen eigen experts te hebben om "goed uit de EU te kunnen stappen", dus moest ze dat tot einde 2018 uit stellen. Ze bedoelde natuurlijk dat eerst de uitslagen van de verkiezin-gen in Duitsland en Frankrijk van 2017 wilde afwachten. Want wie weet kwamen daar nog ander "exits bij te voorschijn"! Dan zou ze niet meer zo alleen zijn en kan ze "gezellig samen exitten"..
   

De franse auteur Jacques Attali noemde in L'Express een rijtje onderwerpen die voor een frans referendum (nu)  ondenkbaar lijken. Zoals: afschaffen van vrouwenkiesrecht, de doodsstraf of het gebruik van frans in Frankrijk! Maar de vraag "of men uit de euro zou willen" acht hij goed voorstelbaar! En binnenkort, denkt hij, zal die vraag in diverse EU-landen een ruim JA opleveren. Waarop Le Pen, Wilders en clubgenoten rekenen: zie hun politieke programma`s.
De vraag is of zo`n zeer complexe vraag niet altijd via het parlement moet gaan. Om te voorkomen dat linke populisten een ramp voor een land veroorzaken; à la Brexit in het UK. En dat enkel om zo zelf "lekker in het pluche te komen.. Kortom: weet wat je volk direct voorlegt via een referendum en wat zeker niet. Over "WAT je met door referendum laat beslissen en via welke vraagstelling", daarover zou het parlement moeten beslissen..
De veel besproken en beruchte "zakenlobbies" kregen in die referenda een duchtige opponent! Het volk pakt nu zelf de zakenwereld aan met... het referendum! Wat het nu, naar believen, laat verfraaien door de populistische lobby..
 

Maar, de wereld is nu ook omspannen door een gigantisch internet wat alles verandert. De meningen ontstaan nu vooral via Facebook, Twitter etc., de vele nieuwe media.

Waar de politiek maar 
langzaam achter kwam. Petities, liefst wereldwijde, kwamen ook in en werden dus ook “big business” op het internet. Een petitie met miljoenen “handtekeningen” die via internet werft: dat werd de nieuwe grote “I like-machine”. Eigenlijk een numeriek flitsend referendum new style.

Het werd ook dè nachtmerrie van El Khomrhi (franse minister) die liefst 1,3 miljoen handtekeningen tegen kreeg over haar  Arbeidswet: liefst 1 op de 46 fransen.. Zo ging het ook rond het ontslag van Agnes Staal (INA), de naturalisatie van Nassila Bathily (held van Hyper Cacher Parijs), en de vrijlating van Jacqueline Sauvage (veroordeeld voor moord op haar gewelddadige man).

 

Via internet worden dagelijks duizenden campagnes georganiseerd, de “Change-Org” groep uit Californië is met AVAAZ  hier de grootste commerciële organisatie.

Change-org heeft 300 werknemers wereldwijd en wordt gemanaged door twee toppers die uit de mens-wetenschappenhoek èn de e-marketing stammen. Ze zijn bazen + eigenaren. Hun business is om mensen, politici et bedrijven duidelijk te maken “dat ze niet meer weg kunnen zien van wat er rond hen op het Web gebeurt”. En dat het dus beter is “om daar actief mee om te gaan. En in alle transparantie”, natuurlijk.

Enkele top-petities: 4,5 miljoen tegen "hondenvlees eten in China",  2,2 miljoen voor "de vervolging van de moordenaar van Trayvon Martin", 2,2 miljoen voor de afzetting van Dilma Roussef en 2 miljoen tegen de kandidatuur van Trump. AVAAZ  is de grote collega/concurrent die de laatste twee deed.

Franse ministers werden wakker en kijken nu vooral naar de aangroei van “hun” petities op: Change.Org, Avaaz, Moveon.org, Wesign.org, Mesopinions.org en nog wat andere..

Najat Vallaud-Belka-cem , jonge franse minister, werd de koploper. En ze haastte zich te zeg-gen dat ze natuurlijk eerst kijkt of die claims “wel legitiem zijn” en of ze “aansluiten bij wat al onderhanden was.. “

Deze “empowering organi-sations that support people to create the changes they want”  bedienen zich van de alle en allerlaatste trucs van de marketing 2.0.. Het spel wordt vaak via Facebook, Twitter en Amazon gespeeld. Slim,  “kapitalistisch gereed-schap” ,waar Change.Org c.s. .zeer goed mee weten om te gaan.. 

Ben Rattray (Change-org pionier) begreep al vroeg de power van de sociale media. In 2007 richt hij een site op voor “alle activisten op de wereld”. En ontdekt dat men niet zozeer uit is op discussie (!), maar vooral op snel tekenen onder andermans opinies! In 20 landen werd deze pragmatische contra-cultuur, die instituties wantrouwt, opgestart.

Men weet hier goed dat  “de manier waarop je het verhaal vertelt, er meer toe doet dan het feit zelf”… Dus: “geef geen statistieken en analyses maar toon vooral  de er aan verbonden diepere emoties”. Ook hier gaat het gewoon om “business en geld verdienen”.

 

Zijn bedrijf werd snel ontdekt en Omidyar Network (ook baas van E-Bay), stak er 15 miljoen in. Waarna ook Branson, Gates en Huffington volgden. Want Change.Org  heeft de data van liefst 150 miljoen “leden”, en daar mogen actievoerders tegen betaling in rondkijken. Oxfam, Amnesty, Unicef en WWF natuurlijk, maar intussen ook EDF, Oreal en nog verrassender ook!

Dat staat overigens duidelijk op hun site! Ze ondernemen weliswaar vanuit “een sociale roeping”, maar willen ook graag gewoon winst maken.

In deze is men niet anders, zegt Ben Rattray, dan de baas van een krant, met een bepaalde politieke kleur. Die ook moet doordraaien, terwijl ze tegelijk schrijft over “de feilen van het kapitalisme”.

Dat klopt gewoon, maar weet en begrijpt dat de jonge achter-ban ook echt?
Want natuurlijk moet het internet ook het medium zijn om te discussieren en opinies te peilen!  Maar het massaal verzamelen van "ge-like-te (halve) opinies"  zonder de argumenten/feiten er ònder enigszins te kennen,  moet net niet worden bevorderd. Want dan worden politici ook populisten door ongecontroleerde de tsunamis van tweets en likes..  (Mede naar Express juni 2016)        

 

Steeds vaker grijpen naar het referendum heeft het populisme in de wereld niet echt afgeremd: in tegendeel. Men wil het volk er dichter bij betrekken: dus zien we drie keer zoveel referenda als in de 70-er jaren.

Wereldwijd gezien zijn referenda bepaald niet nieuw: Europa ontdekt ze nu pas. Zie dat over Brexit, over het TTIP,  dat italianse over de Grondwet en dat Hongaarse over de vluchtelingen. Maar vooral Zwitserland, Californië en Latijns-Amerika!
 

Mensen keren zich overal verder af van de politiek!  Ook deelname aan referenda zakte gestaag: van 70% in de jaren 80-90 tot 45% na 2000. Het aantal referenda in de EU was rond de 10 in 5 jaar in de jaren 70-80 en ging naar 40 à 50 (per 5 jaar) in de jaren na 2000.

Omdat het veelal “èèn punts-kwesties” zijn verbergen ze, dat in de politiek altijd sprake is van compromissen, wat soms tot incoherenties leidt.

Californië doet al een eeuw referenda en je ziet er dat kinderlijke dubbelgevoel van: we willen meer geld voor x, ij, z , maar tegelijk: we willen minder belasting betalen.. 

Ook gebruiken minderheids-groepen ze om extra-power te mobiliseren. Zeker als er weinig handtekeningen zijn vereist of de deelname-eis niet hoog is.. Een minimumdeelname eis lijkt dus een goede zaak..

 

VS-President James Madison zei: In de democratieën waarin direct stemmen veel voorkomt worden de wetten vaak gedrochten door de diverse fracties. Daarom is er in de VS nou ook net dat parlement tussen gezet!.

 

Kortom hoe moet dat met die parlementaire en/of directe democratie? Eerst wilden we steeds meer partijen en versplinteren zo ook het parlement: 10 en meer partijen is in de EU niet ongewoon meer.

En nu willen we daar  nog referenda bij zien. Waardoor de stabiliteit en incon-sistenties sneller nog groter worden. Immers: bij 150 te vullen zetels en  15 partijen (waarbij er bv 4 grotere blijken te zijn), kom je meestal enkel aan de meerderheid (= 76 zetels) door complexe compromissen onder 4 of 5 partijen. Waarbij het water de wijn sterk “ontkleurt” en dus niemand meer “zijn idee terug vindt. Toch is het de wil van het verdeelde volk: want niemand is het nog eens met de ander.


Dus is parlement en regering nog steeds een prima kloppende afspiegeling van het volk! Prima systeem dus, maar ook een politiek versnipperd volkje! Het klopt dus wel maar het nog niet echt beter.. In de VS ging men nog verder en daar schiep men enkele "noodremmen" in geval van misbruik of ontsporing.   

Zoals "trustbusting" en "Recall" (=het voortijdig afzetten van een parlementarier!).    

Beslissen met voldoende kennis van zaken en na rijp overleg is heel iets anders dan het opreuren van emoties en het wakker roepen van explosieve 
gevoelens in de straten en in onze  parlementen. .


Sommigen noemen dat de crisis van de democratie en bedoelen die van “” de vertegenwoor-digende democratie. Waarin volksver-tegenwoordigers gekozen op basis van regio en/of partijen meestal in twee kamers de wetgevers zijn en de regering controleren.


Namens het volk dat ze in meerderheid koos, vaak elke 4 jaar en ze dus ook kan dumpen. Sterker nog: als een regering vastloopt en geen meerderheid meer kan vinden in het parlement, kan besloten worden om vervroegde verkiezingen te organiseren. Dus dan vliegen “die foute politici” er binnen enkele maanden al uit…

Wat ging er fout nu we horen dat dit unieke en goed gebalanceerde systeem dat ook dictatoren kan voorkomen, niet meer “aan de maat” zou zijn? En welk alternatief willen die criticasters dan in de plaats? Wat bedoelen ze met : de directe democratie? En hoe weten ze dat deze beter zou functioneren? Weinigen weten ook dat het parlementaire systeem in diverse landen zeer divers is ingevuld. 

 

Er is veel ontevredenheid, er zijn veel meningen en emoties , maar.. is er ook goed nagedacht over verschillen en de gevolgen? De recente referenda: Oekraine en Brexit zijn de nieuwste ervaringen en Zwitserland heeft een parlementair systeem aangevuld met periodieke referenda. Die “raadgevend” of ook “bindend” kunnen zijn en die worden gekozen en georganiseerd door het parlement! Daar gebruikt men dus “directe democratie” als aanvullend, om de volkse mening preciezer te kennen of voor sommige vitale kwesties zich te plooien naar die volkse meerderheidsmening.

De rol van de media ook de ranzige schandaal- reuring-ers werd nog belangrijker. En die verschuift snel naar de internetmedia. Die oudere kiezers minder bekijken dan de jeugd.. En vele lezen nog enkel de schreeuwende koppen en de eerste 10 zinnen van een artikel..
De "like en tweet-cultuur" groeide enorm internet loopt er van "over"..

 

Hoe dan ook; het volk moet in voldoende mate opkomen en participeren… Bij 50% opkomst en 51% voorstemmers  weet je eigenlijk enkel dat 25,5% ( nl de helft van 51%) van het volk zeker VOOR is. Dat betekent dus dat slechts ¼ de richting bepaalde..

MAAR, wij mensen blijven veel over gisteren ontdekken en vonden al vele goede oplossingen.

In e-Life (zoiets als Nature) schreef Lee Berger (VS paleontoloog) over botten. Gevonden in de grot The Rising Star in Z-Afrika. Mssa`s botten van de Homo Naledi.. Hij toonde die met een documentaire en sprak over "riten die bij de dood van deze "homo’s (=mensen) een rol speelden". De leeftijd van de botten zou 3 miljoen jaar kunnen zijn.


Hoe deden zij  "dat het samen eens worden" in hun dagen? Mogelijk ook met een partijtje knokken? Gaan we daar nu een beetje naar terug? Immers: het geweld is ,minstens verbaal, zeer ruim terug.


 

Filosofeer over dit alles op uw favoriete zonneplekje. Discus-sieer met uw netwerk maar gebruik geen vuisten. Luister ook goed naar de popu-listen, maar geloof ze niet te gauw. En denk niet dat uw land meteen beter wordt van een scheutje
 directe democratie. Want kies je de verkeerde opzet, dan kan alles zelfs slechter worden. Omdat er nog een ander probleem is waardoor deze veranderingen niet zomaar goed gaan werken... Dat zit ergens diep in ons alle, het lijkt op verwarring, op veel angst en nogal veel oncontroleerbare emoties.. Dus moeten we het eigenlijk eerst DAAROVER eens zien te worden! Anders moeten we opnieuw in van die "dark holes" gaan wonen, om de "discussies te kunnen overleven".. Want allereerst moet er meer vertrouwen komen tussen de mensen, wat vroeger helaas vaak pas terug kwam na een fikse bloedige oorlog. Er bleek vaak eerst veel leed nodig te zijn om de woede te koelen..  

 

LEON DE MARSEILLE 18 SEPTEMBER 2016

INFOBLOKKEN BIJ DE BLOG:  REFERENDA, PETITIES, LOBBIES EN BREXIT-LESSEN

-DE BREXIT IS LINK VOOR ONZE VEILIGHEID?

-DE POWER VAN CHANGE-ORG C.S. .

-DE BIJWERKINGEN VAN REFERENDA

 

IS DE BREXIT IS LINK VOOR ONZE VEILIGHEID?

Bij de Brexit gaat het eigenlijk over economie, handel en immigranten. Maar Cameron snapt nu ook dat het vooral ook over de veiligheid gaat van eigen land! En nu roept hij al over een groter risico op: oorlog! In 25 jaar kregen we een EU-politiek op buitenlands gebied en op veiligheidsgebied.Zie de kwesties Iran en de russische sancties. Dus: keert het UK europa de rug toe dan verliest het zijn greep op de zaken in de wereld…En in de Sunday Times zeiden Lord Evans en John Sawers recent dat een Brexit  zou leiden tot minder uitwisseling van data en dus de capaciteit om je te beveiligen zou verminderen..  Het terrorisme kent ook geen grenzen op vandaag.. De voorstanders van Brexit roepen dan: De Nato is er voor de veiligheid, de grote vijf zijn de kern voor inlichtingen (UK, VS, Canada, Australië en Nieuw-Zeeland) en na een Brexit zou deze groep simpeler kunnen onderhandelen met die EU…

En zeggen ze: in de EU zitten intussen onbetrouwbare elementen en het Europese Hof van Justitie kan wettelijk optreden in veiligheidszaken.. Maar Brexit zou ook kunnen leiden tot een militaire concentratie naast de Nato!  Die “vijf” zijn minder van belang dan die andere “27 EU-landen”. En wat de laatste betreft: Het Europese  Hof voor de Mensenrechten * wat geen EU-instantie is!) kan veiligheidszaken wettelijk behandelen en  niet het Europese Hof.

Dus bij een Brexit wordt het voor het UK lastig zijn relatie in buitenlands beleid en veiligheid met de EU overeind te houden.  Want het UK is daarin een elementaire bouwsteen geworden. Dus zal zowel de EU als het UK lijden onder verzwakking van veiligheid.  Daarom riepen enkele Natolanden en ook het Pentagon om niet aan die Brexit te beginnen. Dus een “Brexit YES” zal grote nare bijwerkingen gaan krijgen..   

 

DE BIJWERKINGEN VAN REFERENDA

Het steeds vaker grijpen naar het referendum heeft het populisme niet afgeremd: in tegendeel. Men wil het vo9lk er dicht bij betrekken en dus zien we nu drie keer zoveel referenda als in de 70-er jaren. Het UK stemt over het EU-lid blijven, Nederland over het TTIP , de italianen over de Grondwet en de hongaren over de vluchtelingen. En wat zien we? Men keert zich overal nog verder af van de politiek!  De deelname aan referenda zakte ook gestaag:  van 70% in de jaren 80-90 tot 45% na 2000. Het aantal referenda in de EU was rond de 10 in 5 jaar in de jaren 70-80 en ging op 40 à 50 (per 5 jaar) in de jaren na 2000. Omdat het “een punts zaken” zijn verbergen ze dat in de politiek altijd sprake is van compromissen wat tot incoherenties leidt. Californië doet al een eeuw referenda en je ziet er steeds dat kinderlijke  dubbelgevoel van: we willen meer geld voor x, ij, z en tegelijk: we willen minder belasting betalen..  Ook gbruiken minderheidsgroepen  ze om extra-power te mobiliseren zeker als er weinig handtekeningen zijn vereist of de deelname eis net niet hoog is..  Dus is een minimumdeelname eis een goede zaak.. President James Madiso zei: in de democratieën waarin direct stemmen veel voorkomt worden de wetten vaak gedrochten door de diverse fracties. Daarom is er in de VS nou ook net dat parlement tussengezet..

 

DE POWER VAN CHANGE-ORG C.S.

De nieuwste sport is de On-line petities waarin Change.org kampioen is.  In Parijs zijn er vier mensen werkzaam  goed voor miljoenen handtekeningen..  die op hun computers staan. Ze zijn de nachtmerrie van El Khomrhi die liefst 1,3 miljoen handtekeningen tegen zich kreeg met de Arbeidswet. Dus 1 op 46 fransen..  Ook kwam het via hun tot het ontslag van Agnes Staal van INA, de naturalisatie van Nassila Bathily (de held van Hyper Cacher Parijs), en het vrijlaten van Jacqueline Sauvage die voor moord op haar gewelddadige man vast zat. De vier voerden al duizenden campagnes intussen en behoren tot de Change-Org groep uit Californië met 300 werknemers wereldwijd. De twee toppers komen uit de menswetenschappenhoek en de e-marketing… Zij zeggen dat hun business is om mensen, politici et bedrijven duidelijk te maken dat ze niet weg kunnen van wat er rond hen op het Web gebeurt.. En dat het beter is er actief mee om te gaan “in alle transparantie” natuurlijk. Zie de 5 toppetities: 4,5 miljoen tegen hondevlees eten in China, 4,3 miljoen voor een Google/Youtube actie, 2,2 miljoen voor de vervolging van de moordenaar van Trayvon Martin, 2,2 voor de afzetting van Dilma Roussef en 2 miljoen tegen de kandidatuur van Trump.  De laatste is van AVAAZ de eerste vier van CHANGE.ORG..  De franse ministers schoten wakker en ze kijken met aandacht naar de aangroei van de petities op: Change.Org, Avaaz, Moveon.org, Wesign.org, Mesopinions.org en nog wat andere.. Najat Vallaud-Belkacem loopt daarbij voorop als jongste minister. Maar ze haast zich te zeggen dat ze natuurlijk eerst kijken of die claims “legitiem zijn” en dat ze aansluiten bij wat al onderhanden was…  Mar deze “empowering organisations that support people to create the changes they want”  bedienen zich van de laatste trucs van de marketing 2.0. die via Facebook, Twitter en Amazon het spel spelen. Zeer “kapitalistisch gereedschap” dus..  en Change.Org weet er mee om te gaan.. 

Ben Rattray is een der pioniers hij begreep snel de power van de social media. En in 2007 richt hij zijn site op voor “alle activisten op de wereld”. En ontdekt dat men niert zozeer uit is op discussie maar meer op snel tekenen onder opinies! En start dan in 20 landen deze pragmatische contra-cultuur man die de instituties wantrouwt.  Hij weet ook dat “de manier waarop je het verhaal vertelt er meer toe doet dan het feit zelf”…  Dus: “geef geen statistieken en analyses maar toon de er aan verbonden diepere emoties” . Want ook hier gaat het dus om “business en geld verdienen”.

Zijn bedrijf werd ontdekt en gesponsord door Omidyar Network van de baas van E-Bay, die er 15 miljoen instopte. Daarna deden Branson, Gates en Huffington dat ook..  Change.Org  heeft de data van 150 miljoen “leden”,  en daar mogen actievoerders tegen betaling in rondkijken. Natuurlijk Oxfam, Amnesty, Unicef en WWF maar ook EDF, Oreal etc. .

Dat wordt niet verborgen want het staat op hun site! Ze zijn een onderneming en weliswaar een met “een sociale roeping” maar men wil winst maken. En men is niet anders, zegt Ben Rattray, den de baas van een krant met een bepaalde politieke kleur, die ook moet doordraaien terwijl hij ook schrijft tegen de feilen van het kapitalisme.

 
LEON DE MARSEILLE, 18 SEPTEMBER 2016