AANDEELHOUDERSMEETING 2013 VAN LE PROVENÇAL

LP is al een ouder bedrijf en ook al enkele jaren internationaal. Meegaan met je tijd is essentieel; zeker als LP over bijna alles publiceerde. Het was hoog tijd om de zaken eens stevig door te nemen in de meest

zonnige site van LP, dus in Marseille. Op zo’n 1200 km van het technisch- commerciële hart dat klopt in Spaubeek (Nederland). De betrokkenen ontmoeten elkaar hoog boven het Gare Saint Charles in het centrum

van Marseille, waar de Franse redactie huist met uitzicht op de Mare Nostrum en de stad. We maken u getuige van drie dagen aandeelhouders-acties, waarbij we niet schromen om u dat van alle kanten te laten

zien. Heel weinig business, nogal wat culinaire, idem voor de culturele en zeer zeker ook de amicale kanten. De beelden en de teksten zijn een collage van de bijdragen van elk van ons. Natuurlijk hopen we ook

dat u ons een keertje zult na-apen in Marseille en daarom geven we u ook zo veel details!

Begroeting, eerste strelingen der smaakpupillen en op

naar het hart van Marseille.

Vanuit de bus uit Aix, die aankomt op het Gare Routière Marseille, is het maar enkele passen tot op het LP-bijkantoor. Hollandse koffie met gateau maison (appeltaart met abrikozen)

wacht op ons, waarna we doorstoten naar het Marseillaanse apero. Vervolgens nemen we de voedzame salade met diverse poisonnerie tot ons, om er zeker van te zijn dat alles getuned staat op de

grootste havenstad van La Douce France. Een glaasje wit om de maag te assisteren is hierbij “incontournable…”.

Na enig uitbuiken nemen we de 20 meter lange stadsbus voor de deur, die ons zeer

geriefelijk naar de Boulevard du Littoral voert langs de zee. Onderweg kijken we naar de gebouwen van het nieuwe spannende Marseille die hier geconfronteerd worden met de Kathedraal “Le Grand Major”. Dit is

slechts een klein aanloopje naar de Mucem-opening van morgen. Daar zijn we morgen te gast, alvorens het “gemene volk” deze contreien bezoeken zal. Het korte kijkje uit de bus op Mucem en de Villa

Mediterranée maakt meteen veel indruk.

Onze bus rijdt een half rondje Vieux Port en we stappen uit voor de zeer verrassende Ombrière van 1000 m2. De idee van Lord Foster een horizontale

giga-spiegel op “hoge poten” weet ons aller waarneming drastisch te verwarren.

En zie, de snelle navette naar het zuiden met stranden van het Pointe Rouge wil net vanaf de

Ombrière vertrekken. Even later varen we dus, 3 noeuds snel, door de wateren van de Vieux Port. Aan de visuele schok bij het passeren van het eeuwen oude Fort Saint Jean, -dat nu tot één uniek museum

samensmolt met het gloednieuwe Mucem-, ontkomt niemand. Zelfs niet bij de zoveelste keer.

Onze navette Le Mistral draait richting, -met kunst versierde-  Digue du Large, en kiest even later het ruime

sop met zijn motoren op volle kracht… Voorplecht richting zuiden, Marseille aan bakboord en met het uitzicht op de ferry- en cruisboot havens aan stuurboord. Het is heerlijk fris en de zeewind geeft ons

dat heerlijke gevoel van een onbezorgde wereldreis van… 25 minuutjes. Onze aanlanding op Pointe Rouge, met zijn honderden zeil- en motorjachten is kort want we willen weer snel terug naar de Vieux Port.

Het vanuit zee naderen van stadscentrum en Vieux Port valt ons ten deel: deze tocht is steeds een aaneenrijging van fraaie plaatjes. Het binnenglijden van de Port met 4 knopen gaat ons eigenlijk veel te snel. We debarkeren en wandelen via de Quai de la Fraternité en de Quai du Port tot bij de oude Mairie en nemen een kijkje in het beroemde Paviljoen M. Dé etalage van het Culturele Europese jaar 2013. Het is niet te geloven dat dit

tijdelijke gebouw begin januari 2014 weer wordt gedemonteerd. Nu is het volgestapeld met “Marseille in al zijn vormen en verschijningen” uit zijn 2600 jarig bestaan. Met zijn podia en TV-radio-plekken en zijn

“specimen” van de diverse exposities in de stad. Hier is het dagelijks “voorproeven” van wat er in de stad zal “draaien”. Je kunt er uren lang Marseille-cultureel inademen en je plannen maken… Zo’n 1700 culturele

activiteiten zullen hier zijn “toegelicht” aan het einde van het culturele jaar 2013. Wat vermoeid zijgen we neer op een terrasje voor het Paviljoen…  De “pressions” zijn verfrissend en we hervinden onze luxebus die

ons weer via de Boulevard du Littoral dropt op Le Gare. De luie stoelen wachten ons 50 meter verder op 7-hoog…

We maken ons mentaal gereed voor het apero met pastis c.a. en gaan op naar de canard confit met puré en kaas. Dan banaan en kiwi’s ná… Rosé en rood passeren daarbij natuurlijk ook onze smaakpapillen.

Marseille en nog veel meer doet die avond van zich spreken… De drukke

dag herinnert ons niet te laat aan tijdige nachtrust. Die is zeker nodig om de culturele schok van de ochtend, de opening van het Mucem (uniek Museum voor de beschavingen rond de Mare Nostrum) te kunnen

pareren… De stilte van de nacht doet ons al snel dromen.

Petit déjeuner, het unieke MUCEM en een panorama-lunch in het Regard de Provençe

De zon is ruim aanwezig als de LP-crew zich hervindt bij een voedzaam ontbijt. Te zwaar voor de Fransen, net goed voor ons bataves. Want cultuur is best vermoeiend weten we. De roze-rode slangachtige bus

brengt ons tot bijna vóór het MUCEM, dat ons aankijkt van achter zijn glazen en spaghetti-style wanden. We zijn niet alleen en na een stevige veiligheidscheck staan we in de immense ontvangsthal met vele honderden anderen..  We worden beplakt met stickers en moeten nu kiezen… Uit: twee gebouwen die via een spectaculaire luchtbrug van 65 meter zijn verbonden (het gloednieuwe Mucem en het stokoude

Fort Saint-Jean), de zeer fraaie (oude en nieuwe) architectuur van de gebouwen, de diverse exposities, de Italiaanse tuin, de torens en de luchtbrug van 50 meter naar de stokoude kerk Saint Laurent en … tussen de dozijnen spectaculaire panorama’s.. We kiezen voor een tocht omhoog over de hangende trappen aan de buitenkant van het Mucem en lopen naar het immense dak van waar we over de luchtbrug naar de tuin en

het fort Saint Jean kunnen lopen. Terwijl je de trap oploopt weet je niet goed wat je moet doen: ín het gebouw kijken naar de expo’s in het museum kijken of door de spaghettiwand kijken naar de vele

panorama’s buiten… We doen maar van alles wat: zie de bijgevoegde plaatjes gemaakt door elk van ons. Omdat hier gisteren de franse president het Mucem officieel opende zijn er nog wat resten van dit hoge

bezoek, die niemand van ons aan de crisis herinneren… We blijven lang “op hoogte”: op het Mucem-dakterras, in de Italiaanse tuin in Fort Saint Jean met zijn torens, zijn sterrenrestaurant, zijn bibliotheek en zijn loopgangen voor de “wacht”. En overal zijn er die adembenemende uitzichten… Het heeft iets overweldigends dus pakken we elkaar af en toe vast en leggen dat ook vast in bitvorm en in miljoenen pixels..  De LP-crew is verrukt en

opgetogen: dit heeft wereldniveau… De globetrotters en de filosofen, ja ook de poëten en de francofielen: allen komen hier echt aan hun trekken…

De cultuur hongert een mens uit dus besluiten we

één van de expo’s van het Mucem nader te onderzoeken. We kiezen voor de “permanente” Galerie de la Mediterranée, die uiteraard de idee van het Mucem uitdraagt. We zien de zalen over de

mediterrane landbouw door de eeuwen heen, de expo over de monotheïstische religies (die hier allen werden geboren) en ook het deel over “de rechten van de mensen” (alles ook in historisch perspectief). Een selectie die indruk maakt en die doet nadenken.. Maar die ook doet lachen…

De beide tijdelijke expo’s: Bazar du genre (zeer actueel na de wet op het homohuwelijk in Frankrijk) en Le Noir

et le Bleu (historie in poëzie) moeten wachten op een volgende bezoek…

Onze reservering aan de overkant, on top of het “Musée Regard de Provence” (veel schilderijen over de Provence uit vele

eeuwen) daar in het restaurant wacht op ons… Na een kwartiertje zitten we aan onze tafel met mooi rood uit de Var en een superview op de overkant: op Mucem (incl. Fort Saint Jean), waar we net waren en ook op de trotse Villa Mediterranée. Hét spectaculaire architectonische hoogstandje uit staal (de helft van het staalgewicht van de Tour Eiffel…) en beton. Ook met zijn “Faux” van bijna 50 meter dus een etage die vrij hangt aan één poot….

De laatste zit half onder water (30 meter diep) en wordt door de zee wordt omspoeld…  Dit alles zien we morgen: maar het voorproefje is voor nu! Een topplek om te eten: inspirerend en cultureel ook

masserend…

De keuken hier weet hoe het hoort : de brochettes d’onglet zijn excellent en hun garnering met groene asperges en pleurottes doen waarlijk de rest. Hier kan een mens wonen en blijven

en als dit het voorportaal is voor “le paradis” (van welke religie dan ook) dan mag het ons morgen worden aangedaan… Enkele uren later lopen we naar buiten en nemen onze superbus naar huis… De vergissing in het lijnnummer valt laat op, maar wordt gelukkig bij het metrostation ontdekt… Dus duiken we nu onderaards op La Joliette in de metro. We beseffen dat we vandaag eigenlijk overal waren… in de luchten, op het

water, in de buik van deze herrezen stad en bijna zelfs in het paradijs…. Op de LP-site in Le trianum wacht op ons, na de apero, een groentenquiche gevuld met gezondheid met fruit als uitleiding… Alles met

zuidelijke mate overgoten met wit, rosé en rouge, naar keuze.

Na zo’n dag is je bedje ook een paradijs dus gaan we niet te laat onder de mediterrane wol… Want morgen is er weer een werkdag met weinig business, veel cultuur en weer mooie panorama’s.   

Op naar L’Estaque en het panorama van de Villa Mediterranée

Na een voedzaam ontbijt nemen we

gevieren voor de deur de metro naar de Vieux Port. Daar pikken we ons plekje in de al aanwezige wachtrij voor de overtocht met de Marilou die 40 minuten zal duren. Deze busboot naar L’Estaque (16^e

arrondissement) aan het noordelijke kustgedeelte van Marseille, is net als zijn zusterboot  zeer in trek. De overtocht van de Vieux Port naar dit oude vissersplaatsje toont ook “het grote” havenwerk: daar meren de

cruiseboten af, ook vele ferries en de vrachtschepen voor de kleinere containerhaven. L’Estaque was honderd jaar geleden een beroemde plek omdat vele schilders en poëten er verbleven om inspiratie op te doen en er te werken. Beroemde namen verbleven hier dus en ene Monticelli heeft hier daarom ook zijn fraaie eigen museum, hoog op de heuvel boven de zee.

Even later varen we langs de kust

parallel aan de Boulevard du Littoral. Nu zien we de skyline met de 150 meter hoge toren van de 3^e reder ter wereld (CMA-CMG), de grote havenhangars voor de ferries naar Afrika en veel bouwkranen. Die staan er

om  hier nog een drietal hoge torens en het enorme toeristische centrum “Les Terrasses du Port” bij te bouwen (van 0,5 miljard). In 2014 zal hier dus een nog spectaculairder Marseille gereed komen.

De zee is fris en niet te woelig en zon is er ook volop. Hoezo crisis? De kapitein is even afwezig als hij de hekgolf van de tegemoet-varende collegabootbus wat onhandig kruist… Die ene golf zorgt ervoor dat het

water over de voorplecht spoelt door de openingen op dekhoogte: we halen dus natte schoenen, benen en broeken.. Het gejoel doet de kapitein licht rood kleuren, want dit mag eigenlijk nú niet gebeuren. Gelukkig zijn

we al bij de haven… L’Estaque is al goed wakker en we zijgen neer op een bankje in het parkje naast de jachthaven, alwaar we onze schoenen en sokken met behulp van wat kranten en de warme zon laten

drogen. Natuurlijk gaat dit maritieme incident ook op de foto!

Na wat te zijn opgedroogd lopen we langs de drukke jachthaven met zijn vele restaurants, want ook daarvoor zijn we hier. Het is

intussen weer tijd voor apero en déjeuner geworden. De keuze is niet te moeilijk want we beschikken over goede tips. De rosé is er dan ook perfect en na gezellige kout en een dronk smullen we van een prima keuken. Dit

restaurant heeft geen enkele last van toeristische smaak-inflatie. We zitten vooral tussen de vele Fransen die hier dagelijks hun werk en hun lunch vinden; een garantie voor goede kwaliteit.

Voldaan lopen we weer naar de aanlegsteiger en vinden daar de San Antonio X die ons weer naar de Vieux Port brengt: deze keer zonder natte onderdanen. Op de voorplecht is het warm en gezellig vol, ook met

Amerikaanse cruisepassagiers die ons op hun boot wijzen. Het binnenvaren in de Vieux Port is als altijd indrukwekkend en we zien naast het Mucem de blanke C-vormige Villa Mediterranée al uit steken.

Dat is nu onze bestemming, we willen het zeer bijzondere moderne gebouw met zijn fraaie panorama’s, vooral  van uit de z.g. “faux” niet missen. Na afmeren wandelen we een half rondje Vieux Port en lopen daarbij ook de nieuwe

waterroute om het Fort Saint Jean heen. Dan nog even stappen tussen het fort, Mucem en Villa. De Mare Nostrum blijft aan onze linkerzijde klotsen. Voor de Villa M. staat een wachtrij, want deze Villa is pas enkele dagen geleden voor

publiek open gegaan. De belangstelling is enorm en met reden.

Na ongeduldig wachten stappen we met zo’n 20 anderen binnen en ontmoeten onze gidsende dame die ons in rap Frans de eerste kennis over deze

Villa, eigendom van de regio PACA, bijbrengt. Door de grote glaswand zien we hoe de Villa wordt weerspiegeld in de glaspartijen van het MUCEM. Dat ook “zijn concurrent” is, want dat is het éérste staatsmuseum in Frankrijk buiten Parijs! We dalen nu af naar de diepten van meer dan 30 meter onder de zeespiegel. Via twee trappen waarvan een zeer breed, monumentale en spiraliserend is. Ze voeren ons langs  de nog in opbouw zijnde expositie naar het fraaie amfitheater. Voor conferenties, films en theater. We zijn in de onderzeese poot van “de grote C” die vol zit met cirkelvormige lijnen.

Dan wordt het, na veel uitleg, tijd om weer tot boven de zeespiegel te gaan; in de hal nemen we dus de hoge roltrap naar de hoge horizontale poot van dezelfde C (de C is die van Civilisation overigens; het centrale thema hier). Even later staan we in de punt van de C, in het Belvedère op 30 meter hoogte en zien een prachtig panorama. Van de Kathedraal Le Grand Major (en de er achter liggende stad) kijken we over de Boulevard du Littoral. Dus over het nieuwe havenbeeld van het tweede centrum van Marseille. Bezoekers vallen hier altijd even stil en raken ook wat onder de indruk. Wat angstig lopen ze over de grote ramen in de vloer die ons naar beneden in de grote natte diepte doen kijken… Boven ons zijn er ramen die de blauwe lucht tonen. De sensatie bij dit “boven het water en in de lucht hangen” komt ook over ons. De sluiters klikken en u ziet ook daarvan de resultaten.

We zijn moe maar voldaan en begeven ons naar de halte waar onze rode-roze megabus ons oppikt om een kwartiertje later Le Trianum te bereiken, waar we vermoeid neerzijgen. Het was me het dagje wél! Marseille geeft veel, maar neemt ook zijn deel. Uitrustend arriveren we bij ons apero met pastis en een wijntje. Waarna we ons bezig houden met kippenpasteitjes met rijst en  met wat glaasjes rood. Zo vullen we de verbruikte calorieën weer rap aan.

Deze laatste dag was een waardig sluitstuk van het indrukwekkende programma van onze aandeelhoudersbijeenkomst. Die toont dat LP vele kanten heeft: business, cultuur en het culinaire combineert deze equipe moeiteloos. De aandeelhouders gaan tevreden te bed terwijl de aandelen rustig doorstijgen..

De volgende dag nemen we afscheid in de ochtend: de Marseillanen blijven en de andere aandeelhouders wenden de steven naar Aix-en-Provençe om hun vakantietocht voort te zetten.

Op deze manier haalt LP met gemak zijn 50-jarige jubileum en dat belooft dus nog meer fraaie aandeelhoudersmeetings…

Epiloog

U weet nu een beetje hoe het er bij LP in de top aan toe gaat…  In deze moderne tijden van Facebook en Twitter moesten ook wij u een blik in ons doen en laten gunnen. We eindigen met enkele persoonlijke gedachten.

Wat valt hier nou, als technical editor en webmaster, nog aan toe te voegen? Leon was meer dan volledig in zijn verslag. Hooguit mijn persoonlijke indrukken kon hij niet beschrijven. Daarom laat ik die nu maar op u los.

Marseille, we kenden de stad al sinds ons eerste bezoek in januari vorig jaar, is een stad die je overrompelt met z’n energie en schoonheid. Die laatste kunt u ook letterlijk nemen want er is duchtig gepoetst en gerestaureerd en gebouwd om klaar te zijn als Culturele Hoofdstad 2013 van Europa. Van de Villa Mediterranée en het MUCEM zagen we de karkassen midden op een enorme bouwwerf. Nu stonden beide schoonheden te stralen in het water en aan een fraai aangelegd en beboomt plein. Leon denkt bij het zien van de wanden van het MUCEM aan spaghetti, ik daarentegen moet telkens weer aan kant denken. Ik laat het aan uw eigen fantasie over wat u er van vindt bij het bekijken van onze foto’s.

De eerste boottocht naar de Pointe Rouge voerde ons via Le Vieux Port naar open zee. Tijdens het eerste stuk waren we getuige van de zeer uitgebreide beveiliging van de omgeving t.g.v. het bezoek van President Hollande. Gendarmerie te water in snelle rubberboten, gewapende militairen op de toren van het fort, een marineschip pal voor het Mucem en in de stad raceten macho agenten te motor met gillende sirenes. Indrukwekkend kan ik u vertellen. Wat verder buitengaats was van deze herrie geen sprake meer en genoten we van golven, wind en zon.

Ik laat verder de beelden spreken, die doen dat beter dan ik.

Rest mij alleen nog Mieke en Leon nogmaals te danken voor hun gastvrijheid en alle verwennerijen. En als laatste u aan te raden om zelf naar het zuiden te reizen en Marseille met al haar fraais te ondergaan. En dat lukt u nooit helemaal in drie dagen!

“Wat werken wordt pas echt leuk als het niet meer hoeft”.

Dat moet eigenlijk best overtuigend klinken uit mond van aandeelhouders die al bijna 18 jaar van hun pensioen mogen genieten. Maar die niet graag bleven stilzitten. U kent nu een paar stukjes van de receptuur…

“Elkaar vinden in een creatief en productief verband, dat door vriendschap wordt gesmeerd, doet veel genoegen”.

In een geschakeerd geheel van “een beetje werken”, van culinair en cultureel genieten, waarin elk zijn aandeel telt, is het goed langzaam te vergrijzen.  Moge dat ons nog lang vergunt zijn.

Maar,

           Niets zou zo aangenaam hebben gekund zonder de bijdrage van de zon. Die in ons “aandeelhoudersverband” best een essentiële rol speelde. De helft van ons ging al lang geleden van het  francofiele over naar “Frans residentschap”. Daarbij ontkiemde ook “de oude LP”. De andere helft is al zeker even lang groot liefhebber van het franse en bezocht ook ontelbare keren La Douce France. We zijn dus gevieren echte “sunseekers”. Na onze toevallige ontmoeting, waaruit samenwerking en vriendschap ontsproten  zagen we elkaar regelmatig: en natuurlijk ook vaak in de warme mediterrane zon.

De zon speelt ook een rol in de inhoud van LP in al zijn vormen. Theo zorgde voor meer licht en beeld in LP en weet daarbij de zon aan zijn zijde en Leon put waar maar mogelijk ook bij de zon voor zijn teksten. Marina en Mieke houden het geheel op vele manieren gaande. Hun uitstekende zorgen, hun adviezen en ook hun matigende invloed doen het geheel “zonnig en warm” blijven draaien.

We hopen u met deze speciale blog, die werd geboren uit een Marseillaans avontuur, ook wat zonnigs te hebben verschaft in deze soms wat tragische tijden.

Wij allen wensen u waar u ook moogt vertoeven weer veel zon toe. En hopen u wat inspiratie te hebben verschaft voor een uitstapje naar het franse en waarom niet ook naar de havenstad Marseille. Die in veel opzichten de hoop verschaft die een Icarus kan geven die herrijst en naar de zon vliegt na vele moeilijke jaren.

Marina, Mieke, Theo en Leon de Marseille , 

15 juni 2013.