MAN ZIJN IS EEN GENETISCHE AFWIJKING

Toen ik dat las was ik eerst verbaasd en later (bijna) kwaad:

welke “dolle mina” was er nou weer aan het woord? Ik dacht even dat is “Opzij” , waar men het wat moderner aanpakt tegenwoordig!

Maar nee, het was een quasi grappig artikel van een hooggeleerde, die best iets te vertellen had. Hij had het er over dat, -in tegenstelling tot wat de vrouwen beweren over hun “ongelijkheid”-,  “wij, de mannen” in werkelijkheid de ongelijke partij zijn. Ziehier het schokkende relaas van de feiten over ons “achtergestelde mannen”!

Een mannelijke baby heeft in het eerste levensjaar 20% meer kans te sterven dan een vrouwelijke. Is een man 20 jaar dan is zijn mortaliteit 3x zo hoog als die van een dame van gelijke leeftijd. En dat is bij 50 jaar wat minder: namelijk zo’n twee keer..

Zo’n 5 op de 1000 mannen van 50 jaar halen hun 51^e jaar niet; bij de 50-jarige dames is dat maar 2,5, dus de helft.  Ook op 80 jaar haalt 5,5% van de mannen niet het 81^e

levensjaar en ook hier is dat voor “les femmes”, ook maar 3%.

Kortom: het hele leven lang zijn “wij de mannen”, de minder bedeelden!

In Frankrijk is levensverwachting voor vrouwen 6,7 jaar (!) hoger dan die voor mannen. Elders in Europa is dat ook niet veel anders!  Laat dat nou zelfs bij de apen óók zo zijn!  Dit schreeuwt om nadere explicatie, immers onrecht behoort te worden bestreden. En ook valse verhalen over “ongelijkheid bij vrouwen” moeten onverbloemd aan de kaak worden gesteld.

Want als de vrouw 6,7 jaar langer leeft dan de man en ze gewoon dezelfde pensioenregeling hebben, dan wordt heel duidelijk, wáár kan worden bezuinigd bij de pensioenen. En dus ook waar niet!

Men heeft in Frankrijk “de sterfte door kanker”, uit de cijfers kunnen elimineren en dan winnen de mannen liefst 6,2 jaar. Maar dan nog is het leven van de mannen 6,7 -6,2= 0,5 jaar korter dan de vrouwen (als je bij hun “kanker” niét weg rekent)! Dus is het veel gevaarlijker om “een man te zijn” dan om kanker te kunnen krijgen!

“Man zijn” is dus, -en echt keihard aangetoond-, de gevaarlijkste (genetische) afwijking die er bestaat bij de mensen. Nog gevaarlijker dan kanker. Dat is nieuws dat u niet had verwacht, en dat zal zelfs op ongeloof stuiten. Immers we “weten” toch allemaal dat mannen vaak aan te hard werken dood gaan en nogal veel vrouwen aan “borst- en baarmoederkanker”…. Maar ziehier dus de echte en naakte feiten!

Een paar eeuwen geleden stierven ca 1,5% van de vrouwen bij een bevalling. Toen kreeg een vrouw gemiddeld 5 à 6 kinderen. Dat leidde er toe dat 10% van een generatie vrouwen vroegtijdig stierf. Maar dat is nu praktisch opgelost (zeker in het westen). En wel vooral door  toedoen van knappe mannen in de medische wetenschap (ai, dit is een linke!).

Dus is het hoog tijd dat die medische mannen (én de vrouwen nu ook dan maar!) die gruwelijke achterstand in de levensverwachting van mannen snel gaan wegnemen.

Hoe dat zit met die “zich kapot werkende mannen”? Wel, helaas opnieuw, -en tegen elke verwachting in-, blijkt dat werkende vrouwen gewoon ( nóg) langer leven dan de niet-actieve! Uit  onderzoek is ook bekend, dat leidinggevende mannen langer leven dan niet leidinggevende. Dus ook dat sprookje van de “zich kapot werken manager”  is echt ook iets op te merken!

Na dit alles, is er toch een (wat magere) troost: in de laatste fase van hun leven zijn mannen twee jaar minder ziek dan vrouwen. Ze sterven dus wel jonger, maar ook na een kortere periode van ziekte! Dat is natuurlijk ook al wát, maar niet echt tevreden stellend.

Natuurlijk moet dit gevolgen gaan krijgen. Zeker nu er van alles op de schop moet als gevolg van de crisis en de schuldenbestrijding. We nemen even de pensioenen, om te beginnen!

Bij 65 jaar heeft een vrouw nog 22,6 jaar pensioen te

verwachten; en de man maar 18,4 jaar! Dus liefst een verschil van 4,2 jaren en dat is dus liefst 24% méér pensioenjaren voor vrouwen dan voor mannen!  Bij de discussie over de pensioenherziening in Frankrijk werd er zwaar getild aan een verschil,-ook in deze orde van grootte-, tussen “gewone en zware beroepen” dat heette in Parijs “la pénibilité”! Dus nu svp dezelfde benadering op pensioengebied, graag!

Laten we wel wezen: die (salaris)-ongelijkheid tussen mannen en vrouwen, daarmee moet het nou echt gedaan zijn; daar houden we dus meteen mee op.

(PS: In Frankrijk werken 83% van de vrouwen tussen 25 en 55 jaar en dat is praktisch gelijk aan de situatie bij de mannen.)

We moeten we dus even hebben over dat grote verschil in “het genieten van je pensioen”, dat vrouwen veel langer kunnen en waarvoor ze nu niet méér premie hoeven te betalen! Oh zo!

Dus is de keuze: óf we geven de vrouwen nu “hun gelijke loon” én ze betalen ook 24% meer pensioenpremie (en zullen dus netto nauwelijks méér netto-salaris krijgen), óf we laten het gewoon weer zoals het nu is…  Dus minder salaris voor de vrouw in dezelfde functie omdat ze ook langer van pensioen geniet en daar dan dus met wat minder salaris voor betaalt!

Tja, dit soort van discussies maken we nu overal mee waar “het minder moet” in heel Europa. Omdat we pas net zijn begonnen, gaan die debatten nog veel heviger worden.  De strijd tussen “solidariteit” en “ rechtvaardigheid”, zal echt op alle terreinen gaan losbarsten.

Daarbij dachten we tot nu toe, niet zozeer aan een strijd tussen “mannen en vrouwen, maar eerder aan die tussen “armen en rijken”.     

Nee, het moet dus radicaal anders met dat verder bezuinigen!

Al die bezuinigingsplannen van het type “hier wat minder en daar ook wat anders” en ook nog elders “een beetje temporiseren”, brachten mij tot een heel andere, radicale  hoofdlijnen voor de komende veranderingsaanpak. Dus hier een paar grote lijnen voor de toekomst, om eens verder op te broeden!

Ik vertrek daarbij, vanuit het besef dat wij (mijn generatie vooral en achteraf gezien) wat te snel “lang en gezond” gingen leven. En daarbij ook wat al té optimistisch waren. Zo maakten wij gewoon veel te veel op en dus ook te hoge schulden… De bomen blijken nu niet tot in die hemel te groeien. We weten nu ook zeker dat ons model “drastisch om moet”, om een redelijk leven voor ons en ál onze nazaten, -dus ook voor hen met minder mogelijkheden-, te  garanderen.  

 Daarom is maatregel nummer één, er een van solidariteit tussen de generaties. Wij zullen wat kan nu moeten “afgeven” om onze (klein)kinderen te helpen met een redelijke toekomst en zij moeten ons helpen met “menselijk oud worden en deze aarde verlaten”. Anders gezegd: ons vermogen moet dus nú geïnvesteerd worden in projecten voor morgen, maar wij worden wel niet “alleen gelaten” worden...

 Maatregel nummer twee is: we bepalen hoeveel er nodig is om hen die niet kúnnen werken, -omdat ze handicaps hebben die dat verhinderen-, een menselijk bestaan te verzekeren. Daaraan moet dus iedereen meebetalen en mensen met een handicap zorgen, -waar ook maar mogelijk-, ook voor hún aandeel. Iedereen moet waar dat maar kan, allen hulp moeten bieden: als familie, buren of bekenden en ook “als gewone burgers”. Dus op naar een burgerplicht voor iedereen en van alle leeftijden, en naar prestatiekracht. Hierbij moet ook vooral “sociale controle” regulerend zijn.

 Vervolgens, -maatregel drie dus-, verminderen we onze hoeveelheid “vrije tijd” drastisch en verhogen onze “pensioenleeftijd”. Het ene gekoppeld aan de economische groei (en de productiviteit) en het andere aan de levensverwachting.

 We snijden ook, (maatregel vier), stevig in de (overheids)uitgaven voor studies die te weinig toekomstperspectief bieden. En stimuleren die studies die ons land sterker maken voor de mondiale economie van morgen. In geen geval bedoel ik hier het “minimaliseren” van culturele en creatieve beroepen: die zijn en blijven broodnodig. Wie toch anders wil, mag dat natuurlijk ook, maar dan wel zonder overheidssubsidies.

 Ook vereenvoudigen we, (maatregel vijf dus), drastisch ons belastingstelsel. De indirecte belastingen op consumptie (dus vooral BTW etc.) wordt veel sterker gedifferentieerd. Vooral vanuit ecologische overwegingen en ook kijkend vanuit import/export invalshoeken (dus vanuit onze handelsbalans).  De directe belastingen worden teruggebracht naar een systeem van drie tarieven. Eén voor minder dan xxx, eén voor meer dan yyy, en eentje voor “tussen xxx en yyy”.  En bij overschrijdingen van een van die grenzen (naar beneden) is er daarnaast een “aanpassings- , gewenningsperiode” van een jaar of zo.

 Maatregel zes dan maar: pensioen wordt beperkt tot onze AOW (op omslagbasis). Er blijft ook een minimum pensioenplicht. Maar wáár het geld wordt “belegd” en ook “hoeveel”, dat mag iedereen zelf bepalen. De families zullen ook (weer) een grotere rol moeten gaan spelen in de “oudedags- en ook “de ziekte-voorzieningen”. Natuurlijk kan dat ook via “leef- of woongemeenschappen” gebeuren. 

  Als zevende maatregel: ons (te logge) landsbestuur nog even. We krijgen gewoon een gekozen president en Willem Alexander mag vroeg met pensioen. Ons parlement wordt een kamer met 100 leden. De helft, 50,  wordt direct verkozen (voor 4 jaar) en de andere helft wordt benoemd door een “tripartiete commissie van wijzen uit vitale sectoren”. Die moet daarbij kiezen uit de resterende personen van vijf “landsdeellijsten”: het land kent nog maar 5  redelijk “gelijkwaardige landsdelen”. Dus uit 1000 mensen met de meeste stemmen bij de landelijke verkiezingen (die dus niet bij de eerste 50 toppers zaten). Per landsdeelgebied worden dus  nog 10 afgevaardigden worden gekozen om de nog missende 50 parlementsleden te krijgen. Zo komen we op totaal 100. Die gemende tripartiete commissie, bestaat uit 100 ex-bestuurders, (ex)-wetenschappers en (ex)-ondernemers/managers. Hun zittingstermijn is 7 jaar en elk lid moet voldoen aan voor zijn categorie expliciet omschreven eisen voor door hem/haar geleverde prestaties. De commissie zorgt zelf voor haar aanvulling, maar kandidaten moeten door het zittende parlement worden “geaccepteerd” en wel bij simpele meerderheid.

Natuurlijk gaat het raadgevende referendum met behulp van internet een grote rol spelen en zullen de sociale media ook van groot belang zijn bij de opinievorming, het debat en de politieke meningsvorming. Zo kunnen we wat slanker, compacter en sneller en met wat meer confrontatie tussen “noodzakelijke verandering en de status quo” bestuurlijk en politiek verder leven in het tempo van de veranderende wereld om ons heen. Wat politieke organisaties betreft mag natuurlijk alles maar zijn politieke denk- en actiegroepen wat beweeglijker en meer rond thema’s georganiseerd, dan rond politieke ideologieën…

Zo ziet u hoe je van een wat exotische discussie over levensverwachtings-verschillen kunt komen op wat interessantere en meer uitdagende zaken. Dus hierbij lever ik nu dus mijn aandeeltje in die “discussies via het internet en sociale media”.  De bal ligt nu dus weer bij u…  

Maar,

           De zon komt nu de wetenschappers te hulp of moet je zeggen dat ze hen een lesje geeft? Nature Geoscience liet weten dat die erge scenario’s over de aardopwarming

weer meevallen al zeggen ze nog steeds dat de opwarming zal doorgaan maar veel langzamer…  Terwijl de CO2 etc. uitstoot fors blijft toenemen. Ze verklaren het uit factoren die niet eerder in het “VN-model c.s.“ zaten als: oceanen die warmte opnemen en minder zonne-activiteit… De werkelijkheid is nogal wat complexer en anders dan in de modellen is voorzien. Deze wetenschap lijkt eigenlijk veel op de economie waar hetzelfde gebeurt: daar is het dat menselijk gedrag en ook de zeer grote onbalans, die voorspellers uit het lood deden gaan. 

De zon laat weten dat oppassen toch moet en dat wij mensen toch beschermende maatregelen tegen extreme klimaatgrollen moeten proberen te nemen… Maar dat overheden wel moeten beseffen dat klimaat- en andere scenario’s niet perfect zijn. En ook, naarmate we verder kijken, minder de waarheid voorspellen..

Dus wetenschappers blijft bescheiden en zeg geen al te knappe dingen tegen de politici en onze bestuurders! Bederf hun wijsheid niet met popu-dramatiek! En het wordt ook hoog tijd om de zon een wat ruimere rol in de modellen te geven…  Natuurlijk is ieder verstandig mens het eens met zo weinig mogelijk vervuilen, maar we moeten ook niet “gezond en bang” te vroeg gaan sterven.

Dus trek een onsje meer textiel aan, de zon staat even op “wat lager” en komt wel weer terug. Goed nieuws dus en weer stof tot overdenken. Vooral over thema’s als bescheidenheid en integriteit!

Ga naar uw favoriete plekje en voel u beter in de stralen van onze “ster” en bouw wat extra vitamine D op onder uw huid. Wij wensen u allen, waar u ook moge verblijven, weer veel mooi weertje toe en meer optimisme! En wie weet: à bientôt dus in de zon van Marseille! Waar we niet wachten kunnen om de expo: ”Bazar du genre” in La galerie de la Mediterranée ( in het museum MUCEM) te gaan bekijken..

8 juni  2013