HET GAAT (NATUURLIJK!) VERANDEREN!

Die blog over WOIII was nogal confronterend al was de beschreven werkelijkheid dat nog veel  meer. Maar een mens zonder hoop en perspectief raakt verloren en verdrietig. En natuurlijk zijn er in onze huidige wereld duidelijke tekenen van hóóp. De schok van de omwenteling moest eerst worden verwerkt, de nieuwe werkelijkheid moest worden ontdekt en worden geaccepteerd vóór er echt iets in beweging kòn komen. Zo’n beweging komt er,-wat de aanzet betreft-, nooit uit de dagelijkse politiek. Immers dat is “short-term gedoe” en gaat enkel om “nú niet verdrinken en om politiek zelfbehoud”. Dus moeten we elders kijken voor dat begin van een “nieuwe lente”!

En dan is “Occupy Wall Street” onmiskenbaar dé belangrijkste nú, maar u kunt ook al de sterk opkomende, “Occupy Europe” op het internet vinden. In al 900 steden in de wereld zien we “Occupy”, onder diverse namen: van Israël tot Chili, van Duitsland tot in de Balkan, van Australië tot Spanje en van Griekenland en Italië tot nu ook op La Defense in Parijs. Haar aanhang is een dwarsdoorsnede van de maatschappij, een waar palet van alle door de crisis getroffenen. Naast de “beroeps-protesteerders” en anarchisten van weleer. Waar ik overigens de betekenis niet van wil onderschatten: zij zijn onze morele klokkenluiders en de luizen in de warme pels van de gezapige. Ook moeten we de artistieke en de filosofische wereld in de gaten houden: die geeft steeds meer signalen af, vertalingen van onze onrust en twijfel, maar ook van schoonheid en nieuwe hoop. In de marges van de samenleving  begint kennelijk altijd de verandering, ná een periode van grote ontreddering en chaos. In Frankrijk werden van een boekje dat heet “Toon uw verontwaardiging (=Indignez-vous)”, al meer dan  2,5 miljoen exemplaren verkocht!

“Occupy Wall Street” knoopte aan op de “groep verontwaardigden” in Europa die het op haar beurt,-qua vorm-, overnam van de protestbewegingen in de Arabische landen! De pleinen van protest tegen de onvrijheid van de dictaturen werden zo tot protestpleinen tegen een “verkeerde  westerse wereld”. Vol met arme werkeloze jongeren maar ook met ouderen uit de weg kwijnende middenklasse..en te arme gepensioneerden.

Daarbij spelen Internet en de sociale sites opnieuw een essentiële rol; ze geven een groot mondiaal cachet aan deze gevoelens van groot onbehagen. In de VS spreken de “protes- tanten” van ”Kalasnikov-cameras”: een bric à brac van computers en mobieltje die worden ingezet om de “te zwijgzame pers (zoals CNN)”, via het net te bestrijden. Er zijn steeds meer namen te horen van leiders; als de ankers van de protestbeweging. Voortkomend uit een de artistieke wereld, uit de zakkende middenklasse, uit de massa werkeloze jongeren met diploma’s (die gewoon niet kúnnen (over)leven door schrijnende armoede). Maar ook komend uit de “gewone”, verarmde mensen die er in de meeste westelijke landen al langer zijn. En ,let wel, dat is bijna overal al een groep van 15 à 20%; zelfs in Duitsland!

Deze groep is snel groeiend: de afstand tussen (schat)rijk en arm wordt steeds groter. Die “factor 20 tussen rijkste en armste” ,die ooit een econoom van naam acceptabel achtte, is intussen een lachertje: die factor is nu eerder 500 geworden! Geloof het of niet, steeds meer schatrijken beginnen zich erg onbehagelijk te voelen en sommigen roepen zélf nu om “belast te worden door de staat”. Een man als Warren Buffet voorop! Er kwam zelfs een initiatief van de rijken om vrijwillig geld af te staan à la Bill Gates   …  Iets wat haaks staat op de ameri-kaanse republikeinse “religie”, die zich het best laat omschrijven via hun slogan: Greed is good, greed is right!  En greed is niks anders dan “hebzucht”, zoals u weet. Niks naasten-liefde, solidariteit, charitas; nee, graai u zelf gelukkig, dat werd het levensideaal.

 

In de politiek is nu ook duidelijk, dat het keiharde liberalisme zonder grenzen, stuk knalt op de slechte kanten die in “ons, naakte apen” schuilen. We weten van geen ophouden en moeten dus door een (liefst democratisch gevormde) overheid gewoon in de teugels moet worden gehouden en keihard moet worden bij-getrimd. De tijden van “zelfregulering” zijn geweest: het werkte gewoon niet. En nu zien we dus het oude mechanisme ontwaken: het volk begint te morren en te protesteren en enkel daardoor gaat ook de politiek meedoen. Tot nu toe verlopen de protesten, op uitzonderingen als Londen en Oakland na, nog vreedzaam gelukkig.  We zagen weer eens hoe het écht werkt: de politiek vólgt en het volk loopt voorop! De idee dat het andersom zou zijn, is al eeuwen een ernstige misvatting. “Het volk”  (= wij  dus: “Jan met de pet en Johanna met het sjaaltje”), moet het heft in handen hernemen! Dat zien we nou eindelijk en op steeds grotere schaal en… die lamme politici worden nu wegge-stuurd en die verdwaalde partijen verliezen alle aanhang. Zie de overal wegwaaiende socialisten en christendemocraten… die ondanks hun fraaie basisidee het antwoord niet meer wisten te geven… Terecht krijgen ze nu, en van óns, hun straf!

Natuurlijk is het de vraag wat we ervoor in de plaats gaan krijgen… Het populisme bloeit en groeit vooralsnog en de antidemocratische en rechtr-radicale gevoelens ook, helaas. Want te veel mensen denken nog dat je het democratisch sýsteem als schuldige moet aanmerken, terwijl het overduidelijk het volk zélf is dat de zaak liet ontsporen. De consumerende, losgeslagen, graaiende en op de pof levende massa, dié faalde wéér eens. Dát erkennen is nu fundamenteel; daarna komt de therapie, bijna als vanzelf!

Wié zijn het dus op de eerste plaats schuld? Wel “wijzélf” dus, die in een democratie leven waar je alles mag: protesteren, pressiegroepen vormen, staken op andere partijen stemmen en luid brullen dat je het niet meer pikt…. Wíj moeten dus weer ons straatvechters jasje uit de kast halen en de idee “dat je netjes wat ontevreden moet brommen liefst aan de welgevulde borreltafel” gauw loslaten. Nee, rauw en hard en duidelijk er tegen aan: liefst zonder geweld natuurlijk, maar dat zal af en toe lastig worden. Zie Londen recent en ook elders…ook rond “Occupy en co” dus. Want soms gaat de éen (de demonstranten) óf de ánder (de politie), te ver… Dat is bij grote emotie wel eens onvermijdelijk.

Dus geef het gewoon toé: de tijden van net vóór de Franse (en andere( revoluties zijn weer aangebroken en daar moeten we nu even aan wennen en er onze plek in vinden.

Dus: DOE óók wat, ga met een bord lopen, stem op een dubbelganger van de vroegere boer Koekoek, schrijf ingezonden stukken, scheld uw bankdirecteur uit, smijt al uw aandelen en obligaties weg, geef al uw geld weg aan de armen (dat geld is toch straks nop waard!) en nodig met de Kerst de clochards voor uw deur uit… En vooral: wordt politiek weer echt actief, ga weer de discussie aan en speel het hard. Want u weet het: zachte heelmeesters maken stinkende wonden.

Trek dus dat knalrode pakje aan (of neem mijn part bisschoppelijk paars!) en maak UW eigen bord met een pakkende korte tekst er op. Ga dan gewoon úw straat op en loop door úw dorp of de stad en maak lawaai zodat u wordt gezien en gehoord. Doe het dagelijks tot u achter u de eerste volgelingen ontwaart, ook met hun bordjes… En ga, als u over de 500 bent, naar Den Haag en koop uit protest géén treinkaartje… Ga daar tegen die gekozenen zeggen dat ze,-wel nondedju-, nu echt moeten kiezen: of opdonderen of goed luisteren en móven!

Mijn beste lezers (ja, ook jij…), ik verwacht van U dat u meteen begint. Ík ben al bezig want ik blog al dat ik een ons weeg! Iedereen op zijn manier dus… Ik ben nou toch bedroefd dat mijn idee om een Jeux de Boulesclub op te richten (zie de oude LP-edities) als een dekmantel voor een beginnende protestbeweging, niks is geworden. Immers nu blijkt het: ik had toch een beetje gelijk, al moet ik toegeven dat die boulesballen natuurlijk niet werden gezien als een vreedzame toepassing van de oude kanonskogel. Dus ik heb het op zich goede idee hartstikke fout vertaald: stom, stom stom!

Daarom is het nu tijd voor de volgende poging, die het natuurlijk véél beter zal doen… Dus zie ik iemand op straat met een leuk bord lopen,-dan verzeker ik u-, dat ik er meteen achter ga lopen. Ik blijf nou ook niet meer rustig. Ça suffit, dus!

Maar eerst op naar Californië , alwaar ik in Oakland (bij San Francisco) met mijn eigen bordje een rondje zal lopen. En op dat bordje staat: Wordt toch wakker: Wilders weet het toch óók niet!

Maar,

omdat het even gaat duren,-Merkel schatte het op 10 jaar-, blijft die heerlijke zon van groot belang. Ze verwarmt ons en haar stralen ontspannen ook onze vermoeide hersens. Nog even de aanstaande winter door en dan wacht ons die nieuwe lente. Waarvan we  weten dat die met zékerheid komt. En die zal nieuw élan, nieuwe hoop en ook nieuwe vrede en geluk brengen, voor ons allemaal. Omdat we het eindelijk hebben begrepen: het kwaad zat in elk van óns… Dat had die eeuwige zon daarboven àl die tijd gewoon dóór. Toch zweeg ze, omdat ze ook wist dat het zo al vele millennia gaat… Immers: er is niets nieuws onder de zon. Dus laat u ruim beschijnen en ik wens u weer vele uurtjes zon toe.

  

november 2011. 

PS: Eerlijk is eerlijk. Jaren geleden stond er lang een rubriek in LP die heette: Wié is hét nou allemaal schuld? Ik beweerde daarin : dat zijn, punt één, wijzélf! Maar dat werd niet gepruimd, helaas, en ik stopte er toen maar mee…. Stóm, stóm, stóm!

Onze aarde gezien vanuit het Internationale ruimtestation ISS

Beste lezer, om u beter in staat te stellen om alle spannende perikelen, die ons op deze aardkloot bezig houden, te relativeren, wil ik graag bijgaand filmpje met u delen. Kijk en geniet van de schoonheid van onze geplaagde moeder aarde. Onder al die wolken met bliksems, in die hel verlichte steden en op die donkere plekken gebeurt waar Leon over schrijft.

Theo

KUN JE WO III ZIEN AANKOMEN?

We zagen de oorlog in Joegoslavië ontstaan en “we” smeten met bommen op Belgrado, daarna kwam de preventieve oorlog in Irak waar “we” het politiek mee eens waren en na Ground-Zero stapten we ook, maar voorzichtig, in de oorlog in Afghanistan. En recent verleenden we hand en spandiensten bij het “richting geven” aan de “burgeroorlog in Libië”. Dus zeg me niet dat wij geen ervaring hebben met oorlogen!  Oké, niet zo erg als onze grootouders die er drie flinke “mee maakten”: die van 1870 tussen Berlijn en Parijs, idem die van 1914-1918 en idem en nog veel meer die van 1939-1945…

Dus moeten wij eigenlijk een volgende, dus WO III, echt kunnen “ruiken”, zeker als ie dichtbij is. Daarom ga ik een poging wagen voor hen die ook wel van realisme houden.

Daar gaan we en we kijken uiteraard richting Midden-Oosten..

Het bloedige kruitvat dat Syrië heet  heeft vele minderheden waarbij de spannendste in dit verband nu zijn: de koerden (1,9 miljoen), de soennieten en de (regerende minderheid) de alouiten (Sjiietisch). Nu de stad Homs, (soennitisch)  zo ongeveer wordt platgemoord ondanks de acceptatie van het plan van de Arabische Liga, heeft Assad er voor gekozen om het vuurtje tussen zijn clan en Turkije op te stoken. Dat doet ie natuurlijk door die koerden, wat zachter te behandelen en op te zetten tegen de turken, die het opstandige deel van “zijn leger” onderdak bieden in hun land en die de oppositie tegen hem steunen. Dus vechten er nu koerden tegen Turken in Europese steden en in het Midden-Oosten op diverse plekken: Turkije gooit er al heel wat bommen op in Noord-Irak..

Iran is een “goede vriend van Syrië” (want ook sjiietisch) en ze kregen van Assad de kans om een stiekeme atoomfabriek in zijn land te bouwen, die enkele jaren geleden “preventief werd platgegooid door de Israëlische luchtmacht”. Verder gaf Iran nogal wat wapens aan Assad via Hezbollah (ook sjiietisch) in Libanon.. Intussen haalde Hezbollah al, preventief denkend, zijn wapens uit de stocks in Syrië… Libanon dat lang werd bezet door Syrië, gooide Assad er uit toen die premier Hariri opblies.. Maar toch lukte het hun weer de soennieten uit de Libanese regering te wurmen en hen in te ruilen voor sjiieten.

Iran kijkt vanwege dit alles erg bedroefd naar Syrië dat ernstig in de moeilijkheden kwam nu de Arabische Liga het zelfs genoeg vonden , dat gemoord en gemartel. Want Iran wil de moslims graag leiden in haar strijd tegen het verwerpelijke westen… en is daarom helemaal geen vrienden met de soennitische Arabische landen in de “club van Saoedi-Arabië”,  die grote vrienden is met het daar olie-tankende westen… Er is dus een forse rivaliteit aanwezig in moslimland tussen de Saoedi’s en de Iraniërs (vroeger perzen geheten): want beide willen de moslims leiden….    

Bij dit duo voegde zich intussen ook het sterk opkomende Turkije dus zijn er nu drie “concurrenten in moslimland”. Dat wordt dus lekker druk zo… en zeker nu twee er van hen , via de koerden, het met elkaar steeds heviger, aan de stok krijgen.

bron: RTLNieuws.nl

De VS ontdekten recent een Iraans moordcomplot tegen de ambassadeur van de Saoedi’s, al werd er door experts aan getwijfeld… Iran ontkende het in alle talen en probeerde later de relatie met de moslimbroeders in Jedda weer wat op te krikken.  Ook zou Iran, volgens de EIAE (VN Atoombureau in Wenen), heel dicht bij een echte kernbom zijn aangekomen… Ondanks het Stuxvirus in de Siemens-software, dat de centrifuges voor verrijking van uranium in Iran, op halve snelheid deed lopen. Dat was er lekker door de Mossad (??), ingehackt, zei men. Want Israël zit echt niet te wachten op een kernbom in Iran, ook al heeft het er zelf al lang een. Dus spreekt Israël nu openlijk en duidelijk over een “preventieve klapper” tegen de centrifuge-installatie bij Teheran; immers het deed hetzelfde al tegen die Iraanse fabriek toen in Syrië. Dit plan wordt luid door de EU en de VS “afgekeurd” en als waanzin betiteld. Als de opmaat mogelijk tot een grote oorlog mogelijk een kernoorlog?

Ook de Russen doen mee: die zijn bevriend met Assad en leveren hem wapens en kerntechnologie…En roepen elke week dat “het westen” met zijn vingers van Syrië moet afblijven en dus niet zo moet gaan duvelen als in Libië. De Chinezen doen daarin met Moskou mee, ook in de V-raad. En de wat gekke N-Koreanen, bevriende buren van China, leverden ook al kennis aan Iran over precieze ontstekers voor kernbommen.

bron: flickr belkin59

De VS heeft een grote marinebasis in Bahrein, waar het ook niks pluis is en dat wordt geholpen in het onderdrukken van de sjiietische meerderheid door een kleine soennitische koningsfamilie. En in Qatar zitten Franse soldaten op een militaire basis: het bevriende Parijs (nu weer volledig Nato-lid!) krijgt naast olie ook veel leningen van dit land én heeft er een bilateraal militair verdrag mee. Dus Parijs helpt Qatar als de vijand (en dat is Iran de overbuurman) te lastig zou worden. Bijvoorbeeld door het zeetransport van olie en gas, onze energie dus ook, daar in de buurt te gaan hinderen.

Zo nu begrijpt u, als u nog niet bent “uitgestapt”, minstens drie dingen:

1. Waarom niemand echt durft Assad aan te pakken die al 3500 mensen vermoorde en er zeker 70.000 gevangen houdt en vele martelt.
2. Hoe ongelofelijk link deze hele boel is geworden, zeker nu er ook nog wat “Arabische revoluties” om heen hangen met akelige landen als ook Jemen..
3. Dat er sprake is van religieuze spanningen en een daaraan gekoppelde machtsstrijd , én van mogelijke verstoringen van de gigantische energiebelangen van het westen én het oosten…  

Dus is er nog maar één vraag over, denk ik: WIE gooit WANNEER ergens een smeulend peukje in dat gigantische kruitvat, dat al aardig “hot” is? Gewoon een “geplande peuk” of, dat kan ook nog,  een “toevalspeukje”?

Maar toeval bestaat eigenlijk niet meer, geopolitiek gezien, zeggen vele. Dus wacht een heel gemêleerde en uiterst gevarieerde “militaire brandweer” op het moment dat het alarm over gaat…

Wij zitten vol schrik nu in Frankrijk “onze economische en politieke crisis te beleven”; de grootste in bijna een eeuw, heet het. Intussen zit de hele EU, met verbijstering, naar een Grieks-Italiaans ballet te kijken, dat over onze euro gaat en dat wordt gedanst door een oude geile bungabok en een nauwelijks te vertrouwen, besnorde Griek… Het geheel  staat onder leiding van een Duitse, protestantse fysica en een succesvolle ex-advocaat uit Neuilly. Daarbij geflankeerd door een soort van korte-termijn-boekhoudende nazaat van de VOC, één eerlijke Italiaan (nét baas van de ECB) en de vroegere franse minister van Financiën , ook nét baas van het IMF, die de supergeile DSK mocht opvolgen.

Zo slijten wij arme euroburgers nu onze dagen, wachtend op wat er nu weer komt. Ja, inderdaad, er is nog veel meer rampzaligs: zoals de scherp groeiende bevolking en nou net in die gebieden waar het aanbod van voedsel en water achterblijft bij de vraag… Maar dat is voor óvermorgen en, oplosbaar door herverdeling en.. transport van de tekorten. Vraag het bijvoorbeeld maar aan China die daarom alle hectaren én de havens graag willen bezitten of huren…. Nee WOIII is, helaas, een hogere urgentie. En in Homs sterft nú de hele stad heet het…

Maar,ook al ontbreekt nu, even, het zonnetje in Marseille, u weet mét mij, dat ze er nog is en ons zonder dralen weer zal verwarmen als alle regen uit de wolken is gevallen. Ze trekt zich nergens wat van aan en doet gewoon haar voortreffelijke werk waardoor we, blij kijkend naar het blauwe zwerk, de moed er gewoon even in kunnen houden.

Kunnen wij, gewone stervelingen, nou niks tegen deze ontwikkelingen ondernemen? Natuurlijk wel! Zie wat die Tunesiërs en Libiërs deden tegen hun onderdrukkers en kijk ook nú naar die Syriërs in de straten, die zich dagelijks, protesterend, laten doodschieten. Idem Jemen en Bahrein. Of denk aan de Franse revolutie ruim 200 jaar geleden en aan de Russische vóór honderd jaren. En wees ook blij met de beweging van de “ontevredenen” in vele Europese hoofdsteden en met “Occupy Wall-Street”, in nu al honderden steden in de VS… Want dat laat duidelijk zien, dat “wij”,-die erbij waren toen het fout begon te lopen-, er ook,-en meestal veel later-, zelf een eind aan kúnnen , en soms, móeten maken… Soms met blote handen… Dus beste verschoppelingen der aarde we wensen U: “Bon courage “, zo spreken we hier moed in. In de stad van de Marseillaise.  “Allons enfants…”

Léon de Marseille,  november 2011.

24 UUR OP DE AARDE (24 HEURES SUR TERRE)

 
Zo heet een 24-uursuitzending uit het Alcazar in Marseille (de grote bibliotheek) in het kader van het 27^e Festival van de “Sciences Frontières” (wetenschappen in de frontlinie).

In het Alcazar zitten (vanaf vrijdag 4 nov. 12.00 uur tot zaterdag 5 nov. 12.00 uur) journalisten die continu over de hele wereld onderzoekers, wetenschappers, burgers, journalisten en alarmisten zullen interviewen. Wat live op internet is te zien op: www.terre.tv . Op het videootje, dat hierboven staat, ziet u het Alcazar in Marseille en enkele beelden van die live uitzending.

Het leven kent “ketens van toeval” zeggen sommigen; wat denkt u van deze ketting?

-De G20 in Cannes is begonnen (ruim 100 km hier vandaan);

-De euro zit diep in de prut door Griekse manoeuvres;

-Op deze G20 zal de IBAS (=India,Brazilië en Zuid-Afrika: de zuidelijken) haar hoofdrol gaan opeisen;

-Een Papandreou, die uit een spoedvergadering komt en zegt dat het referendum toch NIET doorgaat;

-En, vanuit ons Alcazar, een wereldwijde rondgang via Internet langs de nieuwe technologieën (die de wereld zullen doen blijven draaien…heet het in de teksten).

Tegenover ons Alcazar ligt het café “Les Cinq Parties Du Monde” en er naast ligt het hotel dat heet “Les Deux Mondes”, dat geopend werd in de tijd dat Marseille (in Europa, het Westen) dé poort was tot het Oosten (Azië). Een leuke illustratie van de ontwikkeling van de mondialisatie door de eeuwen heen, zichtbaar op drie gebouwen op de Belsunce.

En ook een geruststellend bewijs dat de wereld gewoon blijft doordraaien. Ook nu er op het geboortemoment van dit blogje hier geen zonnetje aan de hemel staat.

Die komt er morgen echt wel weer en waarom niet ook voor U! Een paar zonnestraaltjes zijn nu meer dan welkom…

Nu daarnét de ECB-rente daalde, de beurzen daardoor meteen omhoog schoten, de Griekse premier het referendum weer afzegt en het Griekse parlement morgen over de premier gaat oordelen… Terwijl de G20 in Cannes verbijsterd tracht de zaak op een rijtje te houden.

Léon de Marseille,  begin november 2011

Leon op L1 Radio over de G20 en Marina

Klik hieronder om te luisteren:

http://www.le-provencal.nl/audio/Balkon%20vr%204%20nov%202011.mp3

VRIEND KHADAFFI IS BEGRAVEN….

bron: AD.nl

Hij rust in “zijn woestijn” naast een zoon en een ex-minister, op een geheime plek. Hij werd begraven volgens zijn geloof en een imam zorgde voor wat de Koran daarbij voorschrijft. Zijn dood wordt ongetwijfeld door “de zijnen” diep betreurd, maar zijn vroeger politieke vrienden haalden opgelucht adem. Vriend Khadaffi zal hun nooit meer in verlegenheid brengen… Niet meer met aids-beschuldigingen aan gevangen genomen  Bulgaarse verpleegsters, -waar Sarkozy moest blussen-; niet meer door een triomfale ontvangst van een ex-bommenlegger van Lockerbie,-vrijgelaten door Blair-; niet meer door zijn bedouinentent in presidentiële tuinen neer te zetten om te logeren; en niet meer door zijn bunga-bunga feestjes met ene Berlusconi (grote olieafnemer) en zijn party-vrienden.

Vriend Kadhaffi is definitief geëlimineerd van het geopolitieke toneel. En om “zijn” giga-olievoorraad wordt al weer flink geknokt: door de oude klanten (Italië en China) maar vooral ook door de “nieuwe” Libië-vrienden Frankrijk en Engeland. De Nato trok zich terug na een slopende strijd om een “no-fly-zone” te garanderen conform een echte VN-resolutie. Waarover  Duitsland niet met “yes” over wilde stemmen o.m. samen met de Russen…

Ik zet u dit niet vóór om uw sarcasme te voeden, over wat in Berlijn c.s. “Reaalpolitik” wordt genoemd. Nee, enkel als een aanleiding om nog eens realistisch te beschouwen hoe het er vaker aan toe gaat met de moraal en de ethiek in relatie tot de “eigenbelangen” van naties in onze zo verscheiden wereld. Obama zei het, -mogelijk per ongeluk bij de start van de Libië-operatie-, zeer duidelijk: “This is one of the times, that moral views and national interest go together”. Duidelijk zat dacht ik toen; een waarheid als een koe.

Voortdurend speelt dit “spel” zich dagelijks om ons heen af: nu vooral in Syrië, waar de staat dagelijks laat moorden door zijn met premies betaalde snipers in de straten en waar politieke tegenstanders in ziekenhuizen,-waar ze ná verhoor behandeld moesten worden-, gewoon “medisch” werden geëlimineerd. Terwijl vele landen nog olie kre(ij)gen van “ex-vriend Assad” , waaronder Duitsland, Engeland, Rusland  (ja ook Nederland) en zelfs de wapenleveranties gewoon doorgingen door de vrienden uit Moskou en bedrijven uit Duitsland.

Beijing waarschuwt onverstoorbaar de Arabische Liga, die erg beschaamd begint te worden over al die vermoorde arabieren in Homs en elders, en zegt “dat het zich niet in binnenlandse aangelegenheden moet mengen”. (Wat de geallieerden gelukkig wel deden in WOII om de moord op miljoenen joden te beëindigen). En waar Assad aan toevoegde dat : “een externe inmenging zal zijn als een aardbeving die de regio in vlammen doet opgaan”. Daarbij leende hij onmiskenbaar de Turkse aardbeving in zijn beeldspraak…; immers, dat land herbergt nu een deel van het Syrische leger dat overliep naar de opstandige en dat nu  kampeert net over de Turkse grens met Syrië beschermd door Turkse militairen.

En wat te denken van het neerschieten van betogers in Jemen en Bahrein, die beide  bevriend zijn met de Saoedi’s (de grote olie-vrienden van Obama), waar een vrouw moet leven op archaïsche wijze in 2011?

Veel mensen lopen bij dit alles in discussies behoorlijk warm en kwalificeren de houding van hun regering of die van andere landen als “schandelijk en wreed en als misdaad tegen recht en menselijkheid” en veel erger dan dit… Maar moeten het helaas bijzetten in het rijtje van Guantanamo en waterboarding daar én eerder in Irak… Een marteling, die nu nog wordt verdedigd door Cheney en George Bush..  En Obama, de vernieuwer die ons hoop gaf en die deze schande van de VS wilde uitpoetsen, lukte dat tot op de dag van vandaag niet. Geen enkele “bevriende regering” die daar nu schande over spreekt…. Of moet je zeggen “kán spreken”?

Immers het volk wil zijn benzine niet te duur kopen aan de pomp, geen extrabelasting betalen ( bijvoorbeeld als de grote winsten uit wapenverkopen zouden wegvallen)  en ook geen verlies van nog méér banen als China een land uit woede zou straffen met een importverbod omdat je de Dalai Lama ontving (wat Berlijn bijna gebeurde…).

Nee, wijzelf weten best wat die afwegingen eigenlijk inhouden, die er zo keihard uitzien, in de gepolitiek van onze eigen landen… Immers ook wij hebben allemaal in ons dagelijkse doen en laten zo “onze belangen”.  “Erst dass  Fressen und dan die Moral”, heette het dan ook bij een Germaanse filosoof.  Hoe dan ook, onze parlementariërs, die namens óns de regering controleren, dwingen we zelden om die wapenexporten te stoppen. Of die olie-aankopen te staken, etc.? Nee, erger nog, we herkiezen ze vaak gewoon als we weer eens moeten zeggen WIE de regering mag vormen en mag controleren.

Al gaat het soms plotseling anders, zoals bij die Angolese jongen Mauro in Nederland die terug moest volgens onze migratiewetten, geïnterpreteerd door onze rechters. Fout zeggen nu enkele parlementariërs: “tot hier en niet verder”. En plotseling is een hele politieke partij, die erg zoekende is, in grote beroering geraakt. En het volk wordt geconfronteerd met een pijnlijke ingreep tegen een 18-jarig mens…. Het knagende geweten,-Die Moral dus-, komt nu toch in opstand, door pure menselijke gevoelens.  Maar “accepteert tegelijk ook (nog?) het dagelijks doodschieten door Syrië van ca. 50 protesterende, ongewapende mensen. Omdat  een inmenging daar, een oorlog zal aanrichten “à la Libië” met alle vreselijke gevolgen van dien. En dat wil je toch niet op je geweten hebben?

Het illustreert de nogal complexe afwegingen en vergelijkingen, ja dus de verrekte moeilijke toestanden, waarmee we in onze wereld te maken hebben. En waarvan we eigenlijk wel weten dat ze er eigenlijk permanent zijn en blijven.  Dat dat is ónze wereld waarin we altijd al leefden en die we zélf schiepen. De moraal in de politiek kun je (helaas óf juist maar wat goed?), als burger niet “uitbesteden” aan politici.

We maakten we ook internationale wetten, die er nu voor zorgen dat Seif Al-Islam,-die doodsbang ergens in de woestijn zit in Niger-, heel graag naar het Haagse Gerechtshof wil… Waar ze hem gaan oordelen en niet gelijk,  bij eerste ontmoeting, met kalasjnikovs doorzeven… Zoals zijn vader en broer is gebeurd en die daarna, in een koelcel van een slager, aan het boze deel van het Libische volk, en ook aan ons, werden getoond. Bebloed met rood gekleurde kleding en dekens bedekt. Wat we uiteraard ,-althans de meesten van ons (?)-, als té barbaars en onwettelijk, afkeurden.

Dit is zomaar een greep uit de dagelijkse werkelijkheid waarvan we alle getuige zijn en waar onze politici bij betrókken zijn… Via steun aan oorlogen, aankopen van olie en gas en exporten van dodelijk wapentuig. Tegen lekkere prijzen en nogal eens aan dictators of loslopende, moordende en rovende rebellen. Dit is gewoon ónze wereld, waar we niet uit kúnnen vluchten… Dus dat zijn wij gewoon zélf. Maar tegelijk weten wíj ook dat we een andere keus kúnnen maken, En ook dat zoiets verrekt vervelende gevolgen kan hebben voor ons hachje of onze welvaart óf ons welzijn…  Dat noemen we dus “(geo)politiek”. En wie dat “vies:  acht, is veroordeeld  zijn leven verder te slijten staande onder een ware douche van rottigheden.

bron: Nu.nl

Nu even wat van heel dichtbij en zonder “geopolitiek”: een gewoon, humanitair en principieel denkend mens heeft het in Nederland met zo’n Mauro, verdorie, maar niks gemakkelijk. En een christelijke denkende politieke partij zit enorm te hannesen met het verschil tussen “die éne Mauro en die grote groep andere Mauro’s…”.  Terwijl Geert’s PVV  er desnoods het kabinet voor wil ophangen, terwijl  Kamerleden van gedoogpartijen krokodillentranen huilen!

Maar,

wij oefenen hier al eeuwen mee, wij en álle medemensen, van elke kleur, ras en religie. Dat gebeurde ook in alle generaties van onze families, die er meer zijn. En die ons vóórbeelden gaven, weet u het nog? Dit zal ook dagelijkse werkelijkheid blijven van de generaties die ná ons komen, te beginnen met onze (klein)kinderen… Want het hoort er “gewoon bij”, het raakt de kern van het menselijke bestaan zelfs. Goed en kwaad, yin en yang, moreel en immoreel en “wél of niet ethisch acceptabel”, dat is dagelijkse kost.

Dus alwéér niets nieuws onder de zon?!  À propos ”zon”:  die schittert hier in Marseille (en ook elders) zelfs op “de dagen van de doden en de heiligen”. Al heeft daar hier geen moslim weet van, waardoor nu ook niemand voor Khadhaffi bid.  De zon gaat nu veel lager langs, blijft ons wat korter verwarmen en duikt ‘s avonds nogal vroeg in de blauwe Mare Nostrum . Maar dat is zo,-weten wij beschaafde mensen-, om haar fraaie werk voort te zetten bij onze onzichtbare medemensen. Tot in China en waar ook al niet… Waar ze heel ánders kúnnen denken over moraal en ethiek, dan wij dat doen. Maar waar we ,-en dat steeds meer samen-, toch “uit zullen moeten komen”. Dat is “onze opdracht”, daartoe zijn we veroordeeld. Door het leven en de natuur, die ons gelukkig ook zo verwent, met dat lekkere zonnetje.

Waarvan ik u ,-ook nú weer-, heel veel uurtjes toe wens. Immers in de zon verloopt dat moeilijke gepeins, dat bij ons mensen hoort, gewoon een stuk prettiger. Dus: allez, bronzez!

  

Léon de Marseille,  begin november 2011