Het is nu onzekerheid wat de klok slaat; dat hoor je iedereen zeggen en zie je ook overal geschreven staan. Opnieuw lijken we nu te beseffen dat de dood de enige zekerheid is in een mensenleven. Of is er toch iets fundamenteel veranderd sinds kort?
Tja, het lijkt van wel. Mogelijk moet je constateren, dat we nu de algemene idee van “morgen gaat het wel weer goed en waarschijnlijk zelfs wat beter dan gisteren”, helemaal kwijt zijn geraakt… Nu hebben we meer het gevoel, dat “morgen onzeker is en ook bijna zeker minder leuk is dan vandaag…” Zou dat het niet zijn?
“Ver weg” was er bijna altijd wel ergens een onzeker boeltje gedoe. Maar nu is dat ook “bij ons” het geval en krijgen we dóór, dat “die narigheid van vér weg, ons toch behoorlijk parten spelen kan”. Daarbij komt dat “wie en wat je vroeger kon vertrouwen”, die/dat is er nu niet meer: denk aan politici, bestuurders, agenten, banken/verzekeraars, werkgevers, priesters, (zwem)leraren of je buren… Ze lijken onbetrouwbaar en ongrijpbaar te zijn geworden en je voelt je veel vaker niet meer op je gemak.
Welk houvast hebben we nou nog naast,-zoals bij sommigen-, hun geloof of het opperwezen, of de meest naaste mensen om ons heen? Het lijkt wat dat betreft nogal dunnetjes te zijn geworden.
Enkel de kennis van het verleden lijkt ons wel nog te kunnen troosten, maar dan slechts in meer algemene zin. Immers wie de geschiedenis beter kent weet dat er heel vaak uiterst onzekere tijden waren. En dat dit dus bij onze wereld schijnt te horen. Onze (groot)ouders maakten twee à drie grote oorlogen, van zeer dichtbij, mee. Wij nauwelijks eentje in 60 jaar. Behalve die uiterst smerige dan in ex-Joegoslavië..
Mensen met meer kennis van de historie zijn beter gewapend en meestal ook nogal meer “schokvast”. Immers, zij weten van de vele nare tijden die er sinds eeuwen zijn…
Ook al ben ik ook een geschiedenisfanaat, ik was toch wel blij met een artikeltje van de Amerikaanse econoom Thomas Friedman in de NY Times Herald van half oktober 2011. Waarin hij het had over: beleven we nu ‘the great disruption” óf is het nou net “the big shift” die we zien? Hij noemt die “disruption”: “threat based” (dus gebaseerd op bedreiging) en die “shift”: “opportunity based” (dus gebaseerd op de idee van de grote nieuwe kansen; de omslag naar een nieuwe wereld).
Hij schetst vervolgens de grote beweging van “onvrede en verontwaardiging”, die we nu zien van “Tunis tot in Wall Street”. Eén grote beweging, die je best “de moeder van de verbroken beloften” zou kunnen noemen. En hij vraagt zich af, hoe je deze brede ontevredenheid en uiting van “enough is enough”, nou zou moeten duiden. Want énerzijds zijn er,- lijkt het hem-, “immens veel méér problemen dan ooit tevoren”. Maar anderzijds ook : “veel meer oplossingsmogelijkheden dan we ooit tevoren hadden”. Immers, het barst van de nieuwe krachtige “tools and talents”, aldus Mr. Friedman…
Dus gaan we er nou “áán”, óf zitten we nou eindelijk in een “omslag naar een nieuwe, betere wereld? “. Dat is exact de meest relevante vraag voor vandaag, dacht ik, toen ik na mijmerde in het Alcazar in Marseille en wat later in de TGV naar Mulhouse zat, over het vers gelezen artikeltje van de die filosofische Thomas. Die ik echt geen “ongelovige” durf te noemen.
Ik geef u dan ook maar zijn laatste gedachte van zijn stukje. Het gaat, zegt hij, natuurlijk óók weer over: “het hoofd versus het hart”. Kán alles wat je weet en doorziet in onze moderne wereld met zijn giga-ontwikkelingstempo, je nou gerúststellen en je positief doen concluderen? Óf moet je nou vooral luisteren naar je bange hart, dat je lijkt te zeggen: dit gaat helaas niet goed aflopen?
Ik sluit me dus ook maar aan bij zijn laatste woorden, die hij schreef. En die waren: YOU CHOOSE!
Maar, nou net bij dit alles blijft mooi weertje zo belangrijk. Want wie kan nou denken dat de wereld zal vergaan, terwijl zijn gezicht wordt beschenen vanuit een warm heelal? Door een hemels lichaam, dat al een eeuwigheid ons aardbewoners verwarmt? Dát kan toch niet gewoon afgelopen zijn?
Dus wens ik U veel zonnestralen toe en hoop dat u komt tot een positief idee over morgen. Voor uzelf en al de uwen..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten