ZELFS DE WETENSCHAP KLOPT NU OOK AL NIET MEER…

In Genève racen neutrino’s sneller dan de (absolute) lichtsnelheid en de economische theorie van ene Keynes lijkt nu door de crisis ook te worden neergesabeld. De fraaie beschouwingen over integratie , de voordelen van de multi-cultuur en de bewijzen over ondeugdelijke rassentheorieën worden ook al weer in twijfel getrokken…  Is er dan niets meer zeker en gewoon wáár op vandaag?

De mondialisatie is ook niet goed voor een goeie economische groei: er moet gedacht worden over dé-mondialisatie en over protectionistische maatregelen om onze welvaart te redden… Nee, hoor ik dan weer van de VN, de Wereldbank en het IMF: de mondialisatie zorgde voor sterke welvaartsstijging in veel armere landen. Miljoenen arme mensen kregen het veel beter: de BRIICS landen voorop. En zie Afrika waar het ook aardig veel beter gaat met een groei nu van 5% en meer. Dus heeft die mondialisatie toch een balanceer-effect: de westerse welvaart, die deels stoelde op protectionistische maatregelen (in de landbouwsector bijvoorbeeld), wordt wat “afgeroomd na jaren van onbalans” en die gaat dus nu  naar die arme sloebers, die al jaren niks hadden. De ontwikkelingshulp van ons hielp ook al geen bal, dat wil zeggen maakte de armen niet sterker om hun eigen welvaart op te bouwen… Dat bewezen vooral de chinezen die gewoon handeldrijvend de grondstoffen opkochten en daar leuke cadeaus voor gaven. Die zanikten niet  over sanering van de staatsfinanciën van het IMF en gaven ook niet al die preken zoals de Wereldbank. Nee gewoon handel drijven en die armen gaan gewoon zichzelf helpen. Dat kunnen ze dus beter zónder ons… Dit even los van acute voedselhulp bij natuurrampen natuurlijk.

Keynes

Kortom in onze dagen gaat alle oude wijsheid en zelfs doorwrochte theorieën op de schop… en worden achteloos tot onzin verklaard. Wat verandert er nu: de theorie en de natuur of onze interpretatie daarvan? Of is de wereld toch sterk structureel en zo diep veranderd dat de aannamen waaronder die theorieën wél werkten nu mogelijk niet meer geldig zijn?

Ik las een Frans artikel met de kop: “Vous aviez tort, monsieur Keynes!” ( Mijnheer Keynes, u heeft ongelijk) en daarin gaat een bekende econoom flink aan de gang met de huidige steunplannen van vele landen: geld  pompen in de economie die inzakt , herkapitalisatie van de banken door de overheid… etc. Want dat zou het machien weer wat op stoom brengen  en het vertrouwen komt dan terug en dan gaat het even later weer als vanouds… Keynes leerde ons dat:  om recessies te keren door overheidsingrijpen en het werkte ook  bij vele kleinere crisisjes best. In 2008 werd de grote klapper bezworen met vele miljarden uit de overheidskas en Keynes werd weer geprezen om zijn fraaie inzicht en sommigen wilden hem alsnog (her)begraven in de kapel van het King’s College in Cambridge. Wat hij zo graag had gewild maar hem toen niet werd gegund… Zijn as werd namelijk door zijn broer in de tuin van zijn buitenhuis uitgestrooid.

De New York Times prees Keynes postuum en noemde hem “de man van het jaar” in  2008 maar nu horen we even niets. Terwijl Obama met al die impomperij niets ziet lukken… en nu gaan ook de banken weer op de fles… de zieke is dus niks beter geworden en de staten zijn nu zelf volgeladen met “bergen aan schulden”.  Berlusconi moet nu onder zware druk van financiers en de EU-top de Italiaanse pensioenen meteen aanpakken, de Nederlandse pensioenfondsen (echt ál mijn fondsen…) gaan mij en de andere gepensioneerden nu korten met 3 à 5%... Zoals dat al eerder ging in andere, warme, landen… De staten, de grote redders zijn nu de grote problemen geworden… en zien niks anders meer dan de vlucht vóóruit. Nu is de paniek ook in China aangekomen en bij de andere BRIICS-landen: het westen dreigt nu de hele wereld in een crisis van grote omvang te storten. Beijng begint zelfs dreigende taal te spreken, zegt mogelijk geen steun te willen verlenen via de EU maar enkel aan individuele landen maar wel op keiharde basis van : “Vóór wat hóórt wat”. Men moet in China minimaal 8% groei behouden om de bevolking die snel welvarender wordt, tevreden te houden… dat is het grote probleem van de Partij daar. En ook Brazilië kijkt zo naar Europa en de VS nu.. Intussen bleek dat China en Rusland Europa gaan financieren… Brazilië heeft er geen zin in en de VS heeft er geen dollars meer voor!

Maar eerlijk is eerlijk, Keynes maakte in zijn boek “Economische perspectieven voor onze kleinkinderen”, zélf de grote uitzondering ook. Hij zei dat bij een “grote collectieve nerveuze depressie” niéts meer mogelijk zou zijn: daar hield ook zijn remedie op, vond hij dus.

Nu moet ik nu natuurlijk die Franse econoom aan het woord laten, die schreef: “ Nee mijnheer Keynes, u heeft ongelijk. Bijna 100 jaar zijn we nu verder en dank zei U hebben de landen gigantische schulden opgebouwd en die kleinkinderen zullen twee levens lang moeten ploeteren om die terug te betalen”. Hij vervolgt: “Zijn genie heeft, en helaas ten onrechte, vele westerse regeringen ,-en die van Frankrijk in het bijzonder-, ervan overtuigd dat een publiek tekort au fond geen probleem was…”. Welke een vergissing!

Maar,

van de doden hoor je niets dan goeds te zeggen en die as van Keynes is nu ook niet meer terug te vinden. En waaróm zijn theorie niet zou deugen is nu ook nog niet echt duidelijk. Dus moeten we een ding doen:  gewoon niet de moed verliezen. De broekriem wat aansnoeren en constateren dat we ook niks deden om die galopperende schuld terug te dringen: in tegendeel. We waren er zelf ook bij en wij kozen ook die politici en vaak zelfs bij herhaling.  Dit noem je nou levenservaring, toch?

Bron: Seraka Photography

Dus moeten we ons nu herinneren wat in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsverklaring werd beschreven als de fundamentele idee voor de VS: Leven, vrijheid en levensgeluk. En daarbij dachten die Fathers ook aan de geweldige gaven van de zon en dat mooi weertje. En laat dáár nou niets aan zijn veranderd? Ook al zijn er verhalen dat ook de zon ooit zal zijn opgebrand;  maar dat is over miljarden jaren schijnt het.

Dus het meest belangrijke in het menselijke bestaan blijft hetzelfde en we weten dat we ooit ook gelukkig waren, zonder al die enorme consumptie. Mogelijk werden we zelfs wat ongelukkig door dat materialisme.

Wel laat ik dat nou aan u in overpeinzing geven, zittend in de late herfstzon met wat meer wol om het lijf, maar zwaar genietend van het zwerk in al zijn schoonheid. Een eeuwige schoonheid dus.

Het is dus alweer dat mooie weertje dat ons zal redden. Geniet er dus van en ik wens u er veel uurtjes van toe.

  

Leon de Marseille, vrijdag 28 oktober 2011

DE KRUISRAKETTEN VAN WALL-STREET

Bron: Nieuwslog.nl

Het klinkt nogal oorlogszuchtig, maar we zijn dan ook aangekomen in het tijdperk van: “Occupy Wall-street, etc.” En dan verbaast je niks meer écht.

De titel komt,-verrassend genoeg-, van een directeur van een Franse megabank en hij doelde op de (Amerikaanse) ratingoffices. Over hun rol was hij, net als vele anderen, niet echt te spreken. Zeker niet nu daar werd gezegd dat de AAA-rating van La France ”in studie” was…. Parijs riep meteen zenuwachtig dat er desnoods nieuwe bezuinigingen zouden komen om dat te voorkómen… Want Sarkozy en co hebben nu, 6 maanden voor de verkiezingen, bepaald geen zin in een AA- en de daarbij behorende extra-rente. Met dus een extra-tekort in de staatskas en dat ook nog midden in de giga-discussie over de verhoging van het Europese steunfonds en over de komende herkapitalisaties van banken.

Gelukkig werd hij ook vader van een gezonde dochter: zijn vijfde kind. Het leven gaat ook bij hem thuis ook “gewoon” door… net als voor de andere staatslieden.

Nou is het wel wat érg simpel om die grote drie in de VS nu wéér de zwarte Piet te geven, net zoals drie jaar geleden. Toen zagen ze immers niks kwaads in die subprimes en ook geen wolkje aan de lucht bij Lehmann Brothers… Nee, nu gaat het primair om die enorme schuldenlasten van staten die tientallen jaren op de pof leefden en die nu, bij het terugvallen van de groei, uiterst zwak er bij komen te staan. Dat hebben Fitch en Co echt niet gedáán! Je kunt ze nu hoogstens wat “bevooroordeeldheid” verwijten of mogelijk te gróte voorzichtigheid. Helaas: alle grote kapitaalverschaffers en ook de kapitaalzoekers, varen al jaren bij hún oordeel, blijven dat doen én betalen daar graag voor.

Bron: Nieuwslog.nl

We zien weer een enorme Europese worsteling, aangevoerd door Duitsland en Frankrijk, om orde te scheppen in het Europese huis. Dat zo ellendig werd verwaarloosd door beide landen; eigenlijk al sinds decennia. Duitsland dat internationaal (geo)politiek,-ook al was/is het een giga-exportland-, vaker “niet thuis” gaf. Terwijl de Fransen nou net (en met veel plezier), rondsprongen in het vacuüm dat Berlijn liet. Zowel  in de EU als ook in de wereldpolitiek. Erger nog, Duitsland zag diverse buien al lang geleden hangen en Schröder de socialist, bezuinigde al heel vroeg fors en deed veel voor méér en betere export. Maar maakte zo het gat tussen “noord en zuid in de EU” ook fors groter…. De economische verschillen in de EU werden nog sterker geaccentueerd en bepaald niet “meer geharmoniseerd. Voor dit alles komt er nu een forse rekening en dat voor alle Europeanen.

Sarkozy en Merkel beseften,-eigenlijk pas enkele dagen geleden-, dat het nu echt menens was. Geschrokken beloofden ze nieuwe voorstellen voor het Europa van morgen. Ook voor inbreng in de G20 in Nice.. Iedereen was nogal verbaasd, maar ze gingen er fors tegen aan.. Zou het alsnog lukken? De EU-top werd een waar drama en nam (weer) veel tijd.. . De buitenwereld keek weer bezorgd en verbaasd toe.

Krijgt “het met leningen beladen westen”  straks ook nog de schuld van de volgende wereldwijde recessie “à la 1929”?

We weten het nu allemaal weer goed: als je een muntunie schept en niet de bijpassende mechanismen van economische en budgettaire coördinatie en discipline regelt; én je hebt daarnaast erg diverse landen in je club, dan gaat het geheel onevenwichtig worden met steeds grotere verschillen. Deze weeffout in de Europese constructie breekt ons nu  fors op… Helaas net nú, terwijl ook nog vele populisten de afhankelijkheid van Brussel zouden willen verminderen… Wie legt “het volk” nou uit dat dit snél toch nodig is? Wel , geen enkele oppositie heeft daartoe nog het vereiste prestige.

De “algemene” politieke sfeer staat dus haaks op de noodzaak tot intensere afstemming binnen het Europese huis: erger kun je het niet treffen. Want elk wezenlijk voorstel moet  door 17 (of 27!)  worden goedgekeurd…  We zagen hoe zoiets kan lopen in Tsjechië en ook in Duitsland. Een drama vol besluiteloosheid,super-traag en zeer chaotisch. Zo gaat het helaas nog steeds, in een periode waarin nou net de neuzen één kant uit zouden moeten wijzen… Strategisch gezien is er dus sprake van een forse dubbelfout.

Hoe konden zulke grote politici en hun knappe experts dit essentiële punt “over het hoofd zien”? Wel, dat is helaas geen wonder: iedereen wist immers van het Griekse bedrog en ….liet het gewoon gebeuren. Ook 10 jaar geleden al en toen óók Duitsland dus! Het optimisme, de naïviteit, de politieke pret en de grote belangen hadden toen weer eens de overhand boven het “gezonde boeren verstand” gekregen.

Dit is niet de eerste fout van dit type in de historie: want politieke euforie en optimisme waren wel vaker de oorzaak van struisvogelgedrag en ordinair wegkijken… Door politici, bestuurders maar ook door parlementen. En dat maken we nu eigenlijk wéér mee… Beter gezegd: we zien nou wéér waartoe dit leiden kan en worden  op ongenadige wijze nu ook zelf slachtoffers.

De politieke gevolgen van dit alles zullen immens zijn, dat is zeker. Immers, de herrie en de onrust zullen rechtevenredig gaan verlopen met de intensiteit van de crisis… En Occupy Wall-street zal in de richting gaan van Occupy La Bastille, Occupy Parthenon, en nog vele Europese en Amerikaanse pleinen. En Beijing zal toezien,-samen met de andere BRIICS-landen en ook de revolutionaire arabieren-, en ze zullen zich afvragen: hoe gaan die westerlingen nu zélf om met die grote sociale onrust, dat verzet, die armoede en die ellende? Gaan wij hun nu het goede, democratische voorbeeld geven? Wel, dat valt nog te bezien!

Maar,

sinds de uitvinding van het geld waren er vele zegeningen en ook veel kwaad. En sedert de uitvinding van het krediet en de rente (nu nog verboden door de islam en vroeger ook door de Kerk van Rome!) kunnen bedrijven beter werken en nemen sommige mensen veel te veel schulden op hun nek. Zie de Amerikanen met hun dozijnen creditcards.. Ik zal in december in Las Vegas weer eens getuige zijn van duizenden gokkende Amerikanen, maar ook van de hoge WW in Californië (12%!) Én zal daar ook de tenten met de daklozen zien staan.

Het oude lesje moet dus opnieuw worden geleerd: bóven je stand leven vereist een voortdurende groei en kan niet echt tegen wat forsere krimp… Dáárom is er dus nu forse paniek bij banken, bij regeringen en (helaas) ook pret bij speculanten (die altijd al geld verdienden aan de domheid of de onwetendheid van anderen). Laten we ons nu ook niet laten wijsmaken dat de ratingoffices de boosdoeners zijn of gewoon Wall-street. Nee, we leefden veel te hoog bóven onze stand en dachten onkwetsbaar te zijn geworden. En iederéén wist en weet dat het niet klopte. Mea culpa dus, uithuilen en (wéér) opnieuw beginnen.

Wat allemaal natuurlijk veel beter en leuker loopt, met mooi weertje erbij. Wel, daarvan is genoeg te vinden áchter die zwarte wolken. Wolken die moeten worden verjaagd:  hier door de mistral en in Brussel of Frankfort, door wijs geworden politici. Binnenkort, op G20 in Nice, zal Sarkozy ook voor schitterend weertje gaan zorgen. Want dat is het minste wat híj nu nog  kan doen…

   

Leon de Marseille, zondag 23 oktober 2011

Leon op L1 Radio over de presidentiële baby, beschuitjes en de Euro

Klik hier en luister
http://www.le-provencal.nl/audio/BALKON%202%20do%2020%20okt%202011.mp3

HADDEN WE DAN VROEGER GÉÉN ONZEKERHEDEN?

Het is nu onzekerheid wat de klok slaat; dat hoor je iedereen zeggen en zie je ook overal geschreven staan.  Opnieuw lijken we nu te beseffen dat de dood de enige zekerheid is in een mensenleven.  Of is er toch iets fundamenteel veranderd sinds kort?

Tja, het lijkt van wel. Mogelijk moet je constateren, dat we nu de algemene idee van “morgen gaat het wel weer goed en waarschijnlijk zelfs wat beter dan gisteren”,  helemaal kwijt zijn geraakt… Nu hebben we meer het gevoel, dat “morgen onzeker is en ook bijna zeker minder leuk is dan vandaag…”  Zou dat het niet zijn?

“Ver weg” was er bijna altijd wel ergens een onzeker boeltje gedoe. Maar nu is dat ook  “bij ons” het geval en krijgen we dóór, dat “die narigheid van vér weg, ons toch behoorlijk parten spelen kan”.  Daarbij komt dat “wie en wat je vroeger kon vertrouwen”, die/dat is er nu niet meer: denk aan politici, bestuurders, agenten, banken/verzekeraars, werkgevers, priesters, (zwem)leraren of je buren…  Ze lijken onbetrouwbaar en ongrijpbaar te zijn geworden en je voelt je veel vaker niet meer op je gemak.

Welk houvast hebben we nou nog naast,-zoals bij sommigen-, hun geloof of het opperwezen, of de meest naaste mensen om ons heen?  Het lijkt wat dat betreft nogal dunnetjes te zijn geworden.

Enkel de kennis van het verleden lijkt ons wel nog te kunnen troosten, maar dan slechts in meer algemene zin. Immers wie de geschiedenis beter kent weet dat er heel vaak uiterst onzekere tijden waren. En dat dit dus bij onze wereld schijnt te horen. Onze (groot)ouders maakten twee à drie grote oorlogen, van zeer dichtbij, mee. Wij nauwelijks eentje in 60 jaar. Behalve die uiterst smerige dan in ex-Joegoslavië..

Mensen met meer kennis van de historie zijn beter gewapend en meestal ook nogal meer “schokvast”. Immers, zij weten van de vele nare tijden die er sinds eeuwen zijn…

Ook al ben ik ook een geschiedenisfanaat, ik was toch wel blij met een artikeltje van de Amerikaanse econoom Thomas Friedman in de NY Times Herald van half oktober 2011.  Waarin hij het had over: beleven we nu ‘the great disruption” óf is het nou net “the big shift” die we zien? Hij noemt die “disruption”:  “threat based” (dus gebaseerd op bedreiging) en die “shift”:  “opportunity based”  (dus gebaseerd op de idee van de grote nieuwe kansen; de omslag naar een nieuwe wereld).

Hij schetst vervolgens de grote beweging van “onvrede en verontwaardiging”, die we nu zien van “Tunis tot in Wall Street”.  Eén grote beweging, die je best “de moeder van de verbroken beloften” zou kunnen noemen.  En hij vraagt zich af, hoe je deze brede ontevredenheid en uiting van “enough is enough”, nou zou moeten duiden. Want énerzijds zijn er,- lijkt het hem-,  “immens veel méér problemen dan ooit tevoren”. Maar anderzijds ook : “veel meer oplossingsmogelijkheden dan we ooit tevoren hadden”.  Immers, het barst van de nieuwe krachtige “tools and talents”, aldus Mr. Friedman…

Dus gaan we er nou “áán”, óf zitten we nou eindelijk in een “omslag naar een nieuwe, betere wereld? “.  Dat is exact de meest relevante vraag voor vandaag, dacht ik, toen ik na mijmerde in het Alcazar in Marseille en wat later in de TGV naar Mulhouse zat, over het vers gelezen artikeltje van de  die filosofische Thomas. Die ik echt geen “ongelovige” durf te noemen.

Ik geef u dan ook maar zijn laatste gedachte van zijn stukje. Het gaat, zegt hij, natuurlijk óók weer over:  “het hoofd versus het hart”. Kán alles wat je weet en doorziet in onze moderne wereld met zijn giga-ontwikkelingstempo, je nou gerúststellen en je positief doen concluderen? Óf moet je nou vooral luisteren naar je bange hart, dat je lijkt te zeggen: dit gaat helaas niet goed aflopen?

Ik sluit me dus ook maar aan bij zijn laatste woorden, die hij schreef. En die waren: YOU CHOOSE!

  

Maar, nou net bij dit alles blijft mooi weertje zo belangrijk. Want wie kan nou denken dat de wereld zal vergaan, terwijl zijn gezicht wordt beschenen vanuit een warm heelal?  Door een hemels lichaam, dat al een eeuwigheid ons aardbewoners verwarmt? Dát kan toch niet gewoon  afgelopen zijn?  

Dus wens ik U veel zonnestralen toe en hoop dat u komt tot een positief idee over morgen. Voor uzelf en al de uwen..

Leon de Marseille, half oktober 2011

Betoging tegen bezuinigingen te Marseille

IS “DE WERELD SNAPPEN”, NU TOPSPORT GEWORDEN?

Er zijn beroepen die eisen, dat je nogal wat snapt van “waarheen de wereld gaat”. Je vindt ze bij regeringen (politici, diplomatieke diensten, militairen) , wereldorganisaties als de VN, IMF en Wereldbank, grote internationals en natuurlijk onder de wetenschappers (geopolitiek, sociologie, antropologie, etc.). En Worldwatchers als Blair, Clinton, Bush (?), Kissinger, ex-Salinger etc. verkopen hun “worldviews” tijdens luxe diners voor tienduizenden $ per speech ,-met een   *****-dinner included, of course-, in fraaie oorden als Davos.

Er zijn dus nog al wat mensen bezig om een redelijk compleet beeld van de “hele wereld” bij te houden, gewoon omdat het “hun brood” is. Nu de wereld erg beweeglijk en “groot” is geworden (of moet je zeggen  nu de wereld erg zichtbaar/voelbaar is geworden?), werd dat “bijhouden van een wat consistent wereldbeeld”, best een aardig groot probleem , voor de “gewone man/vrouw. “Het werd een soort van topsport met zelfs wat ascetische trekjes.

Gelukkig is het voor de meesten onder ons geen echt probleem, Die kijken wat op tv en in hun “krantje” en vinden zo “hún idee van de wereld”. Ze nemen genoegen met een beperkt, gefragmenteerd beeld, dat vol zit met gaten en toeval, en dat wordt bepaald door de “dagelijkse rampenrijtjes op tv”. Hun wereld is een gevaarlijke, dodelijke, brute wereld waarin de meest onmogelijke en afgrijselijke dingen gebeuren. Hun wereld is vooral een bedreigend iets, een onbegrijpelijk gewoel.. Méér zien en horen van “dat onbekende” is dan voor hen eerder iets negatiefs. Ze máken hun wereld ook heel graag kleiner (cocooning) en richten zich op hun directe omgeving: familie, gezin en vrienden of de buurt of hun woongemeenschap. En natuurlijk is dat een heel acceptabele keuze. Zij ontdekken echter ook, hoe in de kleine wereld, mensen ook zeer complex zijn als je ze ziet leven en rommelen...

Ik probeer al tientallen jaren, meestal in mijn uppie, veel rondlezend, kijkend en luisterend ook “mijn” beeld van “DE WERELD” te pakken te krijgen en dat echt “bij te houden”.

Onder meer in mijn maandkrantje LP en, sinds kort, ook in blogs. Want de wereld ging me steeds meer fascineren en ik raakte er verslaafd aan. Bezig zijn met de wereld,  doet mijn brein  mogelijk dopamine produceren,-dat gelukshormoon-, zoals dat ook gebeurt bij een marathonloper. It makes you feel happier. Die woelige wereld maakt mij,-wat anderen vreemd vinden-, dus eigenlijk net wat gelúkkiger..

Wat me steeds treft is, die grote diversiteit enerzijds, maar ook de vele overeenkomsten anderzijds. Mogelijk dénk je die alleen te zien, omdat het steeds de eigen bril is, waardoor je kijkt. We, het zij zo.

  

De wereld “begrijpen” kan , denk ik, alleen door “er hoog boven te gaan hangen” , dus redelijk breed en afstandelijk “rond te kijken”. In grote lijnen, door grotere brokken te pakken maar ook… door intensiever te kijken naar aspecten, die erg bepalend lijken te zijn voor de hele wereld. Ik kijk daarom al jaren vooral naar zaken als: religies, olie /energie ( gas/water en ander schaars spul), technologie/ “modes”, migratie en demografie, omdat daarin de “Werdegang”van de wereld als geheel aardig wordt weerspiegeld. Deze aspecten lijken veel invloed te hebben op waarheen we gaan.

De hamvraag blijft, wát nou de essenties van onze wereld zijn. En óf er echt essenties bestaan, en er zoiets bestaat als “het begrijpen van dé (mede)mensen”?  Luistert de wereld naar regels, zijn er grote mechanismen, is er toch iets van “die grote stuurman”, ergens in onze natuur? 

Hoe dan ook, steeds meer horen we spreken over “de noodzaak van een wereldbestuur”. Zeker nu de wereld zo sterk “samen ging hangen” door mondialisering en globalisering. We zien ook een “wat rammelend begin”  bij die G20, de G7/8 etc. Ook  hebben een wereldplatform als de VN (daarvóór de Volkenbond) in al zijn geledingen:  en al bijna een hele eeuw… Daar zien we regelmatig de worsteling met onze wereld door de afgevaardigden van de volken. Waarbij vooral de Veiligheidsraad opvalt, omdat die bij grote conflicten moet optreden. Duizenden resoluties kwamen daar al vandaan, waarvan er heel wat “dode lettertjes” bleven.  Tegelijk horen we meer praten over “de-mondialisering”, anti-mondialisering en ook over protectionisme. Dat doen de mensen die de wereld willen verkleinen, vereenvoudigen, minder complex willen doen zijn. Door de onderlinge relaties in te perken omdat dat ook de bedreigingen en de moeilijkheden in de samenwerking zou doen verminderen.

Moet de wereld, die nu zo open en groot werd, dus  terug in een kleiner doosje? Kunnen wij,-onvolgroeid nog door té weinig evolutie-, die complexe wereld gewoon (nog) niet aan? Moeten we daarom de koppen maar weer eens een tijdje in het zand steken of maar niet meer in bepaalde windrichtingen kijken?  Moeten we de wereld niet deels afplakken met kranten en zo een “knusse wereld terug halen”? Die gezellige, overzichtelijke van weleer?

Daarom zien we nu ook zoveel populisme, wat immers niks anders is dan het “verkleinen, nee versimpelen van onze wereld”. Een afkeer dus van dat grote en ingewikkelde om ons heen. Dat ons bang maakt en ongelukkig doet voelen. En dat ons doet verlangen naar “het eenvoudigere leven”.

Weg dus ook met die intellectuele wereld: die alles willen snappen. Dat hoeft nu echt ook niet meer, want het richt meer schade dan goed aan.. denken vele. Zelfs Bolkenstein begon, in zijn boek, met vragen over het nut van die “(te) grote ideeën, die theorieën en ideologieën”. En er zijn de nodige anderen die hetzelfde opmerken en die ”decomplexeren” voorstaan.  

Ach, wij mensen willen onze wereld nou eenmaal altijd opnieuw liefst zélf onze wereld kunnen kiezen en vormen. Wat je ook een tijdje kunt doen door hem “kunstmatig kleiner te maken” en je af te sluiten voor een deel er van. Maar helaas, er bestaat geen “achteruit in ons denken en ons weten”: we zagen echt hoe groot de wereld is en ook hoe complex, mooi en gevaarlijk die nu is. We  kijken zelfs al eeuwen in het heelal met steeds grotere telescopen… en horen (tot onze schrik of verrukking), dat onze wereld maar een piepklein stofje is, in een immense ruimte.

Dus ik denk, dat we veroordeeld blijven tot wat door oefenen op ons kleine aardkluitje, immers “there is a lot more of us out there”. Het blijft dus weer behelpen en dat is erg menselijk zegt men.

Want die complexiteit zit gewoon ín onszelf, zo zijn we gebouwd en  daaraan ontsnappen is, helaas, niet mogelijk…. De wereld is ons evenbeeld en daarvan moet je toch wel een beetje houden? Ja toch?       

Maar,

bij dit alles is mooi weertje niks slecht. Dus wens ik U daarvan weer veel toe en hoop dat die grote, gloeiende bol, hoog aan de hemel, nog even bij ons blijft.

Leon de Marseille, begin oktober 2011

( Met: één ander geluid, in de week van “Merkozy”, van de verkaveling van Dexia, de aankomende re-capitalisatie van banken van de eurozone, een weigerend Tsjechië en een ijlend Griekenland…)

Vlog: Leon en de mistral

Videolog 8 oktober 2011

ER VALT SOMS ECHT WAT TE LEREN…..

Op mijn laatste blog kreeg ik de reactie, dat veel mensen vinden dat Wilders ook wel iets goeds heeft gedaan; het is niet allemaal foute boel. En dat ontken ik maar niet fanatiek, al was er ook ooit elders iemand de werkeloosheid verminderde, de Volkswagen introduceerde en de autowegen aanlegde. Maar toch woog dat niet op tegen de enorme narigheid die er ook bij zat.

Ja, Wilders “leek een stem te geven aan het geplaagde volk”… Toch is dat wat lastig te geloven als je weet dat Fortuyn die stem echt en voor het eerst gaf aan de geplaagde en bang geworden Nederlanders. En hij deed dat wel, zonder een deel van het volk (de moslims) af te vallen als “mensen met een achterlijk geloof”. Fortuyn droogde die arrogante Melkert van de PvdA van toen, ook af op TV en dat werd toen hoog tijd. Hij kwam op voor een echt probleem wat onder de tafel was gestopt…. Ik vind dus dat Wilders met dié erfenis op de loop ging, en enge dingen mee deed en vind ook dat hij zeker niks nieuws verzon of iets oploste… Hij bleef in wat populisme steken en deed weinig meer dan stemmen pakken op erg gemakkelijke wijze. Echte volksverlakkerij van een puur soort denk ik, en met spijt. Dus heb ik  zware bedenkingen tegen “die z.g. verdienste van Wilders en zijn PVV”.

(fotobron NU.NL)

Dat werd bij mij nog wat erger, toen ik bij Pauw en Witteman Nasrdin Char zag, de acteur van Marokkaanse komaf, die een Gouden Kalf won voor zijn acteursprestatie en die op bewogen wijze zijn dank uitsprak. En ook zijn diepe afkeer van wat Verhagen en Wilders eigenlijk veroorzaakten in “zijn Marokkaanse groep”. Waar hij jongeren hoorde zeggen: “Ach wij zijn toch maar die kakkerlakken in de Nederlandse maatschappij”.  Zijn woorden en emoties lieten zien hoe zwaar deze mensen, die in Nederland zijn geboren en opgeleid (!), gewond zijn door die “onder-de-gordel behandeling” vooral vanuit de PVV en de stille gedogers. (zie: http://pauwenwitteman.vara.nl/Fragment) Ik schaamde me, dubbel dus, omdat ik uit het Limburgse stam waar zowel Verhagen als Wilders werden geboren… en waar ook zo veel PVV-stemmen vandaan komen.  Ieder fatsoenlijk Nederlander die deze acteur op TV zag, zijn ouders in de zaal en zijn vrienden om hem heen, moet zich even diep hebben geschaamd als ik. Want wij Nederlanders zijn van origine best fatsoenlijke mensen toch?

Tenminste als die kijkers zich ook het geschrift  “De Lof der Zotheid” herinnerden. Hét humanistische geschrift van ene Erasmus uit Rotterdam, dat  een geweldige invloed had op de ontwikkelingen in Europa, enkele eeuwen geleden. Deze erudiet verwoordde vanuit Rotjeknor een gedachte van menselijke tolerantie en begrip die nu door de PVV en ene Wilders (en supergedoger Verhagen) met voeten wordt getreden; wat door teveel mensen wordt “goed gepraat”. Met achterlating van te veel verdriet en pijngevoelens en ook, van te veel ressentiment bij de gekwetsten. Kijk maar naar België als u wilt begrijpen hoe lang ressentiment tussen bevolkingsgroepen hun sporen, generaties lang, kunnen trekken, tot in het diep treurige toe…

Zouden we nu ook nog moeten wachten op de dag dat Wilders of een van zijn clubgenoten, ook nog de “achterlijke moslims” de schuld gaan geven van de grote crisis? Terwijl het nou net hijzelf was die ook Europa frontaal aanpakte en de verneukte Grieken en daarmee het aanstormende onheil gewoon ook nog een beetje meer kans van slagen gaf?  Teveel Nederlanders beseffen nog niet welk een grote schade in vele hoofden is aangericht en dat  dit ons nog lang zal blijven plagen!

Daar zit mijn grote verdriet over mijn vaderland en mijn regio. Het elementaire fatsoen, gewoon respect voor anderen en het uiten van kritiek naar hen die echt ergens iets verkeerd doen (maar niet naar een machteloze toch al kwetsbare groep) om die nog eens een extra trap geven, dat miste en mis ik, te vaak. Dus dát goedpraten lukt mij niet: voor het zaaien van “afkeer en tegenstellingen” past het m.i. niet om “begrip te tonen”. En tegelijk volkomen onbegrip tonen voor de werkelijkheid van mensen die hun hele leven moesten omgooien.

Hier in Marseille hebben we: 65.000 joden (50 synagogen), 80.000 christelijke Armeniërs met hun vele godshuizen, 80.000 Comorianen (Fransen staatsburgers, moslims met hun duizenden moskeetjes!) , 200.000 mensen uit de Maghreb (ook al moslims met honderden moskeeën (en uit een land dat 50 jaar geleden nog deels een Frans departement was!), mogelijk ook nog 100.000 West-Afrikanen (veelal christenen, die hier katholieke kerken bezoeken, komende uit het Frans koloniale West-Afrika van weleer) en dan nog  honderd duizenden ex-Italiaanse immigranten en, jawel hoor, ook honderdduizenden Fransen uit vele Franse windstreken met veel minder zon. Natuurlijk dan ook nog die paar Noord-Europeanen hier, zoals ik….en vaak zonder gekerk.

Hier durft alleen een Le Pen, en enkel via het ultra-rechtse Toulon of Nice iets naars te zeggen “à la Wilders” en wordt dan prompt veroordeeld voor “haat zaaien”.  Hier laat iedereen het wel uit zijn hoofd een hele volksgroep te beledigen, al doet dat nu in de verkiezingsstrijd wel Mr. Guant, de minister van BiZa van Sarkozy. En daarna biedt hij wel bliksemsnel zijn excuses aan “omdat hij wat teveel eenzijdige info had gekregen”. Wat echt ook op het randje lopen is…

Hier spelen we eigenlijk een beetje de VS na met zijn enorme mensenmix en nog steeds doorlopende immigratie…op volle toeren zelfs!

Nee, hier moet je met dat halve dozijn “grotere minderheidsgroepen” het samen echt kunnen vinden want anders breekt echt de pleuris uit. Daarom ook hier geen duizenden auto’s in de fik met de feestdagen (8000 in heel Frankrijk, vooral in de Parijse suburbs de laatste keer)..

Hier haalt geen locale politicus het in zijn bolle kop om een club te kakken te zetten en diep te beledigen. Nee hier is dat niet zo easy omdat de luisteraars… bijna allemaal zelf ook immigranten zijn of waren! En dan snap je kennelijk beter hoe pijnlijk het is en hoe link om mensen “apart te zetten met plaatjes te beplakken” en ze dus zeer onhumanistisch te behandelen.

Dat men dat in het land van Erasmus totaal niet meer snappen kan (of wil) , daarover maak ik me steeds ongeruster. Want wie (flink stom), veel  wind zaait krijgt er erg forse storm voor terug… En helaas duurt die storm vaak twee generaties langer dan de wind ooit waaide.

Dat dit in Nederland niet meer wordt gesnapt door ruim een derde van de bevolking, daarover zou het land echt wakker moeten liggen. Dat is eigenlijk een gevaarlijkere crisis dan die financieel-economische van nu, die overigens met het uur erger wordt.

Nasrdin Char had het dus dáár over: over menselijkheid = humanisme, en verrekte netjes ook! Hij lijkt veel beter opgevoed dan sommige autochtonen met hun PVV-geblaas. Dus kan ik enkel nog blij zijn met deze echt geïntegreerde afstammeling van immigranten, een moslim ook nog, die zo’n prestatie levert en die dan zo netjes attent maakt op zijn pijn en die van zijn diep beledigde groep.

Zolang er uit PVV-kring geen net woord komt over dit soort bewijzen van fatsoen, niet over de doden die vallen om een democratischer land te krijgen in de Maghreb en het MO,  zeg ik u: pas op met die goedkope volksoplichters en kijk naar wat ze oplosten. NIETS namelijk. In tegendeel ze maakten de problemen gewoon nog ERGER: met de immigranten en ook met … Europa! Dat heeft die PVV en haar gedogers dus als echte prestatie geleverd! Nou ik wens ze er proficiat ermee! En schaam me intussen rot over het uiterst negatieve imago van mijn land hier… Ik voel nu ook goed, wat die Nashdrin en zijn groep voelen in Nederland… Dat is niet best hoor!

Maar,

hoe dan ook,  de indian summer deed ons allen sterk bijbruinen (zelfs ook Geert zag ik!) en dus verdient ook iedereen, al langer bruin of nog wat bleekjes, een flinke dot extra zon.

Goed weertje dus maar weer voor u, gij nette mensen van goede wil, wát u ook maar moge stemmen!

Leon de Marseille, begin okt. 2011