Geef het maar toe, u denkt het minstens één keer per week, met al dat gore nieuws op vandaag! Dat nieuws, dat het diepe verlangen naar “een leider”, -dat diep in elk van ons huist-, bepaald niet doet verminderen. En daarom moet dit onderwerp nú maar eens stevig worden “doorgeblogt”. Vóór U en ik, nog écht door deze idee worden verleid.
Want we leven in een tijd van onzekerheid en verwarring en voelen een behoefte aan snelle en easy oplossingen. En we snakken naar rust, veiligheid en duidelijkheid. De verleiding is dus groot..
Waarom niet gewoon een sterke man/vrouw aan de macht? Die we kunnen bewonderen, die ons begrijpt en ons tegen het aanstormende kwaad beschermt. Iemand waarbij we weer enthousiast en blij kunnen zijn en die ons weer goed doet slapen.
We hoeven dan ook niet meer die taaie artikelen te lezen van al die betweters; die het toch altijd onderling oneens zijn. Die zelden oplossingen debiteren die zonneklaar zijn en meteen iets opleveren. En ook dat moeten zoeken naar “wat we moeten vinden of weten” om aan de borreltafel onze partij mee te kunnen blazen. Is voorbij.
Kortom wat is er tegen een eenvoudig, sterk iemand, van het “recht door zee type”, die weet waar we heen moeten en die, indien nodig, ook met ijzeren hand durft op te treden. Iemand die ook die rumoerige kakofonie, doet verstommen, die we in al die raden, commissies en parlementen horen. (Tja, dat woord parlement komt van “parler”; dus wat wil je!). Al die “deskundige” wetenschappers, dat journaille van die linkse of andere kerken, moet hij/zij ook maar eens stevig op hun nummer zetten. Die moeten, hoognodig, maar eens worden neergesabeld met een nieuwe, simpele waarheid. Die we eindelijk allemaal als “ónze centrale waarheid” kunnen omarmen. En het mag ook best een orangist zijn, die ons geliefde koningshuis, dat ons zo goed bevalt, beschermt tegen al die “onsportieve aanvallen”. Want ook dat is nu wel genoeg geweest!
Maar helaas, zulke mannen/vrouwen zijn er niet meer… Waar je ook kijkt; niet één doet je echt warm lopen. De meesten praten ons “wat naar de mond” en doen stiekem niet wat ze beloofden. Ze zijn echt niet te vertrouwen, dat weten we nu wel zeker.
Er zijn psycho- of andere –logen, die beweren dat een sterke man/vrouw (nog) niet kán “opstaan”, omdat we nog niet murw genoeg zijn geslagen. Nog niet bang genoeg zijn gemaakt door doemdenkers en nog niet helemaal zijn rijp gemasseerd door populistische “haatzaaiers”. Want een sterke man/vrouw kan enkel gedijen als er voldoende zwakke, bange burgers zij én er ook,- en liefst één-, duidelijke zondebok is. Dan pas kan de sterke gloriëren en boven de rest uit torenen. Immers hij/zij móet boven de partijen staan en zich verheffen boven de rest van de politici. (Waarmee ik iets anders bedoel dan dat kleine verhoogje in de Hitler-Mercedes ,waarmee Adolf als hij rechtop stond, zijn beperkte lengte wat flatteerde…)
Wij hebben dus de komst van die sterke man/vrouw, gewoon in eigen hand, zo eenvoudig is het. En die snelle opkomst van “die mannen/vrouwen van twijfelachtig rechts” is een signaal dat de tijd rijper wordt. We hadden ooit al die Haider in Oostenrijk, hebben nu Le Pen in Frankrijk en Wilders in Nederland. Ook in O-Europa zijn er diverse filialen en in Denemarken en Finland zijn er ook van deze types. Allemaal “anti-immigranten/-islam coryfeeën”, pure nationalisten en vaak ook christenen, die ons bezweren dat dé islam onze grootste bedreiging is…
Over de grote plas zien we ook sterke vrouwen/mannen van dit type zoals ene Palin, die nu forse concurrentie ondervindt van dame Bachmann.. Ze doen veel méér dan thee serveren: ze praten als echte kerels, hebben coole ideeën, zijn zeer christelijk en willen vooral, minder staat en belastingen en … voor alles, Obama’s (communistische) kop eraf.
Over Mubarak, Ben Ali, Kadaffi , Saleh, Basher Assad, Kim Jong IL, Mugabe (Zimbabwe) en Chavez wil ik het nu, om de zaak niet te compliceren, maar even niet te hebben.
In het hele westen volgen al zo’n 25% van de kiezers “deze types” en hun koren bloeit. Misschien zijn zij wel een soort voorhoede van “the strong one who’s waiting”… dus wegbereiders, kwartiermakers. Met hun simpele “politieke verenigingen”, waarin ze lekker alleen heersen en een voorbeeld geven van wat ze beogen.. We zagen door die Breivik hoe je met tegenstanders om kunt gaan. Deze zieke volgeling van het ultra-rechtse christelijke, anti-islam- denken, demonstreerde dat perfect. Dikke bommen bij regerings-gebouwen en “politiek niet-acceptabele concurrenten” gewoon koelbloedig neerknallen. En dat alles om “het begin van de grote bevrijding” te markeren in Europa.
Gewoon rechtdoor in de lijn van good old Stalin, Mao, Mussolini, Franco en Adolf en de vele die vóórgingen. Of, nog verder terug, naar de klinkende namen van Napoleon, Karel de Grote, Bokassa, Nero… en nog tientallen méér. Kortom: het ontbreekt in 's mensen geschiedenis, bepaald niet aan , meer of minder, lichtende voorbeelden.
U begrijpt dat ik daar net wat “ver dóór schoot”. U en ik denken liever aan mensen als Adenauer, de Gaulle, Churchill, Roosevelt, Ghandi (vader en dochter) en aan Mandela natuurlijk. Die allen via democratische weg ten tonele verschenen, tijdens bange en extreme tijden…. Want sterke mannen/vrouwen krijgen dan echt hun kansen, omdat wij bescherming zoeken, de dreiging willen wegpoetsen of snel willen vergeten welke verschrikkingen we al beleefden… Overigens zagen we ook hoe snel deze figuren, nadat het gevaar was geweken, politiek werden afgedankt… Omdat ze het symbool waren geworden van tijden die men snel wilde vergeten, toen het ergste voorbij was.
Dat afdanken gaat bij dictatoren helaas wat lastiger, weten we. Ze neigen naar eeuwig blijven, het met geweld opleggen van hun wil, en naar corruptie en nepotisme. Er zitten dus nogal wat risico’s vast aan die sterke mannen/vrouwen, als ze niet in een democratisch systeem gedijden!
Dus beste mensen, laten we er maar niet beginnen, aan dat simplisme en die sterke wezens. Lees liever uw geschiedenisboekje even er op na. Laten we ons verzetten tegen dat simplisme, die xenofobie en die haat als de drijvende kracht. Dat zal niks gemakkelijk worden, omdat die “duistere krachten” in het westen nu overal terrein winnen…
En dat er echt moeilijke tijden zijn aangebroken, hoef ik u, als u kranten (de goeie dan wel) leest, echt niet aan te kondigen.
Ik zie het te pessimistisch? Het gaat best wel meevallen? Hopelijk heeft u gelijk en ik ongelijk… wat kan ik beter wensen. Maar kan u ook verwijzen naar 1929, toen niemand het gelazer van een economische en geopolitieke crisis zag aankomen en er dus weinig tegen werd ondernomen… (tot WO II losbarstte) . Ook herinner ik U maar aan de fameuze “gebroken-geweertjesperiode” van eind dertiger jaren in Nederland. Dat toen neutraal wilde blijven, zich “apart” opstelde en ook een (Hitler bewonderende!) NSB-er in het parlement had gekozen. Die snel om en nabij de 15% aanhang scoorde bij de verkiezingen. En wat daarna volgde, weet u.
Uiteraard kunt u zeggen dat dit gewaagde vergelijkingen zijn… en dat klopt. Maar vóór u nu snel afhaakt: het kan helaas ook erger worden. Wij kunnen straks in geen geval zeggen: “Wir haben es nicht gewusst”, want dat zou een leugentje zijn óf betekenen dat we allen in een permanente winterslaap verkeerden.
Laten we maar hopen dat Europa zich nu echt (en snel) politiek/economisch samen raapt en dat we samen kunnen werken aan de echte, urgente problemen! En ons niet laten wijs maken, dat die 4% (geïmmigreerde of hier geboren) moslims, die ook gewoon naar hun kerk gaan, die soms een hoofddoekje dragen en ook wel eens wat tasjes jatten , dé grote bedreiging voor ons zouden zijn….
Nee, dat zijn zaken als: een minieme groei à la 0,X %, een veel te laag geboortecijfer (kijk even naar Japan en Duitsland…), een enorm dure vergrijzing en razende ontgroening, (én dús een te beperkte immigratie om goed te kunnen doordraaien). En dan die véél te hoge schulden (van ons en van onze politieke en commerciële partners) én het dreigement van een lagere rating en dus torenhoge rentes , van een té grote afhankelijkheid van Duitsland ( Nederland dan), van die slinkende salarissen, die slecht opgeleide en onderbetaalde jeugd, die opnieuw noodzakelijke bezuinigingen (nu ook op pensioenen en uitkeringen)? En van die wéér stijgende werkeloosheid. We voelen nu al de sterk groeiende sociale onrust (Echt, Londen was er maar één van!). En als “zure slagroom” op de taart ook nog: een snel (econ. én geopolitiek) positieverlies in de nieuwe wereldorde. Zie ter vergelijking nu de VS….waar nogal wat paniek heerst hierover..
Denk dus niet dat sterke mannen/vrouwen, met eenvoudige kretologie, en veel haatgevoel en ressentiment ons nu gaan “even kunnen helpen”. Zij zijn zelfs de allerlaatste die dat kunnen valt te vrezen. Enkel wijzelf kunnen hen stoppen met afwijzing: It’s up to US, guys.
Natuurlijk gaan we het allemaal best weer overleven… de mensheid is supertaai gebleken. Maar de goeie vraag is nú ( wéér eens): HOE dan en ook ná WAT dan? Hierin hebben we wel degelijk een echte kéus! En dat nare, onzekere, angstige gevoel van binnen? Wel daar moeten we echt mee leren leven… Mijn raad? Blijf goed kijken naar die, soms ook verre, medemensen en hun levensavonturen en besef dan weer, hoe goed het u eigenlijk gaat!
Dus niets belet mij, om u weer lekker weertje toe te wensen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten