nr 0, Boulevard d'Athenes, einde 2018 |
Ik kom terug van mijn vroege ochtendwandeling (ca 6 uur) en voel me nog rot van dat inkijkje in het ochtendleven van dat roma of sinti-gezinnetje van: moeder, vader (eind 20-ers) en hun kids van nog geen 1 en 1, 5 jaar. Ze werden uit de hoop vieze dekens op de drie half-natte matrassen gevist met hun wintermutsjes op.. Ik had net wat warme croissants gekocht en gaf ze hun. Ze nemen ze met dank aan, maar zeggen niets: hun blik is mij genoeg..
Let wel dit is een verhaal over EU-bewoners en niet over jonge afrikanen op sjouw. Die ik elke dag overal rond het station zie liggen. Want dat is "arm Afrika tegen het rijke westen"..
Doet de overheid hier niets aan: natuurlijk wel! Maar hoe meer je doet hoe meer er komen en vele willen ook niet, omdat ze riskeren te worden teruggestuurd. Europese regels: geen geldige "titre de sejour? Wel dan terug naar eigen land !". En even later zijn ze er toch weer omdat Roemenië hun niet pruimt, wat al eeuwen zo is in dit EU-land.
Zo zie je de rijke EU vastlopen op een probleem wat geen geldprobleem is, maar een van "Über- und Untermenschen"! Tweede-rangs burgers tegenover eerst-rangs.. Mijn pietsie charitas helpt natuurlijk niet echt, maar mijn gebaar is mogelijk veel meer waard? Ik weet het niet.
Ik loop naar mijn warme appartement waar ik me erger aan een bewoner die de lift vies achterliet en dat voelt nu helemaal anders.
Marseille zit vol met deze beelden van schreeuwende ongelijkheid, want hier kun je ongelijk zijn onder ongelijken. De tolerantie van deze stad is gewoon dát! Hier voelen de verschoppelingen zich wat beter en daarom voel ik me (terecht) zo schaamteloos rijk. En scheur mijn mantel niet in twee om de naakten te bedekken zoals ene Paulus deed. Dat is me te koud.. In Marseille slaap je niet in met romantische gedachten over "hoe goed we het hebben", want op elke straathoek wordt je even bij de les getrokken.
JONG AFRIKA SLAAPT: GARE SAINT CHARLES, EIND 2018 |
Dan valt zo'n ingezakt overleg over de pensioenen in Nederland, dat dreigt uit te lopen op nog een korting op "onze pensioenen, door een vakbond die ruzie maakt", geheel in het niet. Zelfs na al twee eerdere pensioenkortingen van 7% elk en een uitblijvende indexering van al 10 jaar. En dan snap ik plotseling dat Europa oud, grijs en ontgroend zelf ook armer wordt! Wat maar weinigen blijken door te hebben.
Veel jongeren die niet tot de "happy digital yups behoren" snappen het al veel beter. Die sappelen om hun hoge huur te betalen, kunnen enkel een oud 2e-handsje als auto rijden en hebben last om hun stijgende energie-rekening te voldoen. De nieuwe generatie van het Europa van morgen komt er al aan. En zij leren nu al wat morgen ons zal brengen..
Ooit klotsten bij ons de munten tegen en over de plinten. Daar hebben we toen snel een eind aan gemaakt door met 50 en 52 jaar naar de Provence te vertrekken. En dat hielp uitstekend het werd toen snel een stuk rustiger! Een aanbeveling waard dus..
"That old Europe" toont zich al stevig ook tot schrik van Trump en de zijnen. Want niets blijft tot "het oude continent" beperkt van deze "westerse ziekte". Ik weet wel wat in de volgende kaskrakerfilm "Once upon a time in the west" te zien zal zijn! Dat wordt echt niet nog een lollige avonturenfilm..
U gelooft het niet? Niks erg want het duurt nog even en het gaat stapje voor stapje.. En: een echte westerling gelooft van dit verhaal helemaal niks! "Da kannie waar zijn", toch?
Ik wens eenieder een excellent 2019 toe,
met ook wat tijd voor bezinning!
Leon de Marsilho, 29 december 2018 in Marseille.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten