Le Provençal Blog: OUDE EMOTIES, KUNNEN FORS TOESLAAN..

NA "PARIJS 13/11" , OVERVIELEN ME MOOIE EMOTIES UIT MIJN JEUGD...

DE MIS VOOR SAINT LEON IN DE KATHEDRAAL VAN MARSEILLE

DE KATHEDRAAL (1860) WORDT GECLEAND

Marseille is al eeuwen dé migrantenstad van La France al wint Parijs met gemak. Soms kun je die wortels nog heel duidelijk zien en zelfs meevoelen. Zoals in en rond de kathedraal Le Grand Major op 15 november toen het feest werd gevierd van Saint Leon uit... Sperlonga.

DE ITALIAANSE SAINT LEON (van Sperlonga)

Want hij is de patroon-heilige van deze stad en daar kwamen in 1922 200 families (ca 1200 perso-nen) vandaan, om in Marseille te komen vissen. Want te vele fransen stierven in de loopgraven van WOI; ook vissers. De stad raakte in een diepe crisis door de ingestorte economie. Toen de wereldhandel instortte. Deze families konden meteen terecht in de “leeggelopen” Le Panier, het oerbegin van de stad. En Le Panier grenst aan de Grand Major, de neo-byzantijnse kathedraal.

VLAGGEN VAN DE ROOMSE WERELDKERK

DE ITALIAANSE GEMEENSCHAP V. MARSEILLE

Ik mistte de processie vanaf de oude Saint Laurent (9^e eeuw), waar vandaan je ook die hoge Notre Dame de la Garde kunt zien. Daar werd door de priesters de zee, de stad en de boten gezegend. En er speelde ook een fanfare die opgericht werd door ex-legionairs van La Legion Étrangère. Met als naam: L’Amicale des Anciens Musiciens de la Legion Etrangère.

AMICALE DE LA GEGION ETRANGERE

HET GELOVIGE DEEL VAN DE LEGIONAIRS

De relatie met dit feest moet worden gezocht in het feit dat het legion ook uit migranten be-stond (en bestaat) en ook vele katholieken telde/telt. Het geloof verenigt ons over alle soorten van grenzen heen..
Ik heb zelf niets meer met geloven, al ben ik katho-liek opgevoed in een “superkatholieke tijd”. Die ook wel "Het Rijke Roomse Leven" wordt genoemd. De kerk was toen "overal" .. Dus werd ik misdienaar (gelukkig maar even..) en zong in het kerkkoor en mijn vader ook . Hij was meubelmaker en deed daar veel voor de katholieke jeugd-beweging (sport- en spelmateriaal maken/onderhouden). In de grote katholieke nieuwbouwwijk, waar wij in 1948 terecht kwamen. Die ook vol zat, met (vooral nederlandse) migranten.

HEILIGEN IN OVERVLOED..

Waarvan de mees-ten uit andere gebieden in Nederland kwamen. Ze gingen alle werken in de booming kolen-productie van de grote Staatsmijn Maurits. Mijn vader was toezichthouder bij de bouw van dit Mijndorp met zijn duizenden nieuwe huizen. Zo kregen wij er ook een huis, ook in een Sint-straat, staat me nog bij..

DE ZON RIJST VAN DE ZEEZIJDE

ZON, MUZIEK EN VLAGGEN

"HOGE" VAN DE CONFRERIE

Omdat ik Leonardus (=Leon) heet wilde ik ook wel eens wat beleven van die Italiaanse Saint Leon verering hier. in Marseille.

En dat heb ik geweten! Het werd een stevige ontmoeting die me vol deed overlopen door "oude" emoties.

OUD-STRIJDER (v. La France) VAN ITALIAANSE BLOEDE

Natuurlijk ook omdat er pas geleden in Parijs (op 13/11= thirteen eleven, zegt men al..), liefst 6 terroristische over-vallen waren ge-weest.. Het hele land stond nog op zijn kop. Over die 500 mensen die of dood of gewond waren op een avond.. Twee keer zoveel als bij dat Russische vliegtuig dat was afgestort in de Sinaï. Ook al door IS.

SAINT LAZARE PATROON VAN MARSEILLE

EERBETOON AAN SAINT LEON

DE HOSPITALIERS VAN SAINT LAZARE

Omdat Saint Lazare de patroon is van het Dio-cees Marseille (een kerke-lijke indeling), stonden in het imposante kerkkoor ook de reliekschrijn en een beeld van deze heilige. Naast de
prachtige buste van de patroon-heilige uit Italië. Waarbij de pastoor van Sperlonga de wacht hield.
Saint Leon werd in het jaar 441 paus en hij overreedde toen Attilla de Hun om Rome niet te plun-deren en te vernielen.

De hunnen waren ook al “migranten" maar wel hele foute.
Ik stond met camera achter een pilaar met vol zicht op het grote koor. Ik zag beelden, veel bloe-men, priesters en ook het zangkoor met soliste. Ook de Hospitaliers van Saint Lazare in hun zwierige mantels met grote Kruizen er op. Verder nog diverse andere groepen met hun vaandels. Alle uit de rijke katholieke traditie van hier..

SAINT LEON EN DE PASTOOR v. Sperlonga

En ja, dat kende ik alle-maal goed uit mijn jeugdjaren ,waarin deze Katholieke Kerk een hoofdrol speelde. Wij hadden in geboorteplaats Beek (Limburg) ene Sint Martinus als patroon en ook als Schuttersgilde, en ook een orgel en een kerkkoor.
En zo gebeurde er van binnen iets onverwachts. Diep vanuit mijn rijke herinnering aan deze zeer vredige tijden. Wat ik nu beleefde opende vele deurtjes, waardoor oude, sterke positieve emoties boven. Die me massaal “overspoelden”. Wat oudere mensen wel vaker overkomt, als ze tegen hun verleden botsen vooral via sterke emoties van vroeger.
Die heel hevig kunnen zijn. Dat was nu ook bij mij het geval... En zelfs in een volle kerk...

Het begon bij dat wat zangerig reciteren uit de bijbel. Nu pas bemerkte ik ook de overeenkomst met dat reciteren uit de Koran.

DE SOLISTE EN DE SCHRIJN VAN SAINT LAZARE

Ook dat prachtig zingen-de vrouwenkoor met die jonge soliste, die zo schit-terend klonken, woelden wat los. Zeker ook door de machtige akoestiek van deze enorme kerk.
Dat alles bracht me flink van slag af. Dat gevoel van vrede, saamhorigheid en harmonie van "toen" verjoeg de nare emoties van het recente geweld en de haat..
Toen bij de offerande iedereen met opengevouwen handen naar boven meebad, herkende ik het gebaar. Dat je ook bij plechtigheden van moslims en joden ziet.. De mens toont dat hij graag de goede dingen van het opperwezen, hoog in de hemel, ontvangt. Die God die ons beschermt en ons ook gaat redden, zoals die geloven ons voorhouden...

ROOMS VLAGVERTOON

De preek van de pas-toor was in een woord: magistraal. De roomse kerk weet goed hoe je het geschokte volk moet troosten en de hoop weer laat winnen. De pastoor vertelde ons dat “Jezus van Nazareth” eigenlijk betekende: “Jezus de nieuwe loot”. Die de mensen garandeerde, dat alles opnieuw beginnen zou .. en ook beter.. Als je maar in hem geloofde..

KERK EN KAARSEN: INTERNATIONAAL

Ik voelde dat alle aan-wezigen dat nu graag geloofden óf wilden geloven. Nu het grove geweld en de moordlust honderden mensen dood had doen neer-vallen in Parijs. Alles uit de naam van een god, Allah, die krankzinnig geworden jongeren hadden “gevonden”. Om hun leven meer zin te geven.

VAANDEL VOL MARSEILLAANSE HEILIGEN

AUBADE BUITEN IN DE ZON

LA LEGION CROYANTE

IN DE ZON BIJ DE ZEE

De mis eindigde en ik had best wat tranen wegge-veegd. Toen tikte iemand achter me op mijn schou-der.. Ik draaide me om ,en daar stond een grijze man van een jaar of zestig, die beide handen open naar me uit strekte.. Ik snapte het even niet en hij zei: “Veuillez me donner vos mains , mon-sieur”. Ik deed het met-een en wist toen dat ik dat al eerder, -ook in een franse kerk-, meemaakte. Zeer ontroerd zag ik hem naar alle mensen om ons heen lopen en hetzelfde met hen doen. En ik was te verbouwereerd om dat ook te doen..

HIJ GENIET IN VREDE..

Hiermee was de mis ten einde en iedereen ging naar buiten. Naar de zon op het plein voor de Grand Major. Daar gaf die Legionairsfanfare nog een aubade.. Drie nummers en iedereen applaudisseerde.. Toen zij de dirigent, dat ze ook de Marseillaise zou den spelen en dat hij daarna graag een minuut stilte wilde.. Ik zag vele tranen en hield het zelf ook niet echt droog. Gelukkig hielp ons de nog sterke zon...

HEILGEN, BLOEMEN EN GELOVIGEN

De mis met zijn hele entourage, werd voor mij een interne her-beleving van een mooie, vredige onbezorgde jeugd. Die nu o zo ver en verloren lijkt.

DE ARME HEILIGE LAZARUS..

Gelukkig snap ik ook dat toen, WOII net 5 jaar voorbij was, maar dat de Koude Oorlog al was begonnen. Ook dat wij nu aan het begin staan van een periode met zich uitbreidende nieuwe oorlogen.. En ik wist dat dit zich al ontelbare keren in de geschiedenis afspeelde..

VOLLE TERRASSEN HET LEVEN GAAT DOOR

De pastoor had gelijk: na elke oorlog komt er ook weer vrede.
Laat dat maar niet te lang duren, dacht ik al lopend over de Boule-vard du Littoral in de warme zon. Waar vele mensen aan het dejeuner zaten "sous les Voutes de la Cathedrale".
Ik zag een ijstentje en vroeg een maxi-magnum met chocolade. Een beetje getroost liep ik zo naar de metro en voelde me nog een keer als dat gelukkig kind van toen... Maar toch een beetje anders.