MARSEILLE: LINK SHOPPEN BIJ DROGUY

 

 

EVEN SHOPPEN BIJ DROGUY

 

DROGUY IS SPANNEND SHOPPEN

 

We wisten dat Marseille maar weinig had  van het rustige, slaperige  Mormoiron, waar we 10 jaar woonden. Maar, Mieke werd in 1996 op Station Avignon om 7 uur s’morgens overvallen, onder bedreiging met een mes. Ze verloor haar handtas met ALLES er in: geld, alle papieren en sleutels etc.. En dat bleek het ergste. Ik sprintte achter de zeer net geklede man aan, maar die sprong in een VW met chauffeur en was weg. Op het bureau bleek dat die Golf ook gestolen was. Dus pas ook op in... Avignon...

Onze "privé-crime-statistiek Marseille" was tot “Droguy” rustig: na vele duizenden uren in de stad, -s’avonds en overdag en in stille metro’s-,  raakten we enkel een camera kwijt. Dat flikte een rappe roemeen die hem uit mijn tas plukte.. Wat agressie betreft was het "tot Droguy" : nul.  Maar op woensdag 12 september, in het centrum en op 50 meter van het politie-buro, veranderde dat..

Droguy is een "arabische winkel" met een leuk assortiment en fatsoenlijke prijzen: ik kom er wekelijks. Die woensdag verliep alles gewoon tot ik had afgerekend en met mijn volle tas naar buiten wilde.. . Op de drempel riep een jongeman me en vroeg me te spreken. Hij stelde voor de de trap af te gaan naar de beneden etage: “Waar het rustiger was”. Dat was kapitale fout één begreep ik 3 minuten later, toen hij en een wachtende collega trachtten me te chanteren en..  geld eisten voor mijn vrijheid!  We waren alleen en de verbale agressie was enorm.  Ik werd op schreeuw-toon beschuldigd van… winkeldiefstal,  en de jongste toonde me een video op zijn telefoon, waarop ik duidelijk winkelde, spullen pakte en bekeek en soms terugzette en soms in mijn tas deed. Zijn commentaar erbij was zeer fantasie-rijk: dit zou duidelijk “mijn winkel-diefstal tonen”.  Ik kreeg de keus: Ik had voor 32 euro (??) gejat en moest me vrij kopen voor: 2 x 32=64 euro. Zo nee, dan werd de politie gebeld.. Let wel: ik stond dus flink te debatteren met twee kerels in de lege kelderetage van een drukke winkel...

Ik was even verbijsterd en overdonderd, maar alle alarmen gingen snel af! Dit was een overval van speciaal soort en dus besloot ik om de tegenaanval te kiezen.. Ik zei: “OK, bel de politie maar, ik heb boven 26 euro betaald en ik ga nu naar boven om op de politie wachten”. Een van hen "belde de politie", maar dat was fake zag ik. Ze hinderden mij naar boven te gaan, maar ik duwde 
de kleinste opzij (hij was wat bang..) maar de tweede (niet zo bang) blokkeerde me op halve traphoogte. Ik stond lager dan hij en met iemand achter me: een linke positie. U moet ook weten dat ik een gevulde (en al betaalde) tas vol boodschappen droeg..  Ik besloot me goed vast te pakken en wachtte op de trap, maar wist dat er geen politie zou komen!  Ik schakelde verbaal fors op en liet me nog wel 5 keer die video tonen. En zag toen: dat die video even geleden was gemaakt en dus niet stamde van de winkelcamera’s. Want mijn boodschappentas, had mijn eega pas enkele dagen geleden gekregen.. Nu wist ik: die video  (zg van de winkelcamera) was kakelvers en net "zelf gemaakt"!

Ik legde, ook dreigend, uit “dat mij vasthouden illegaal was” en hoopte dat iemand op mijn lawaai af zou komen.. Maar nee dus, en later begreep ik helemaal waarom. Tijd voor zwaardere actie: ik stapte  snel naast de “menselijke barricade” op de trap en sprong naar boven..  Maar, beiden waren in twee tellen bij me in de winkel, waar zo’n 15 tal mensen bij de kassa stond.. Let wel: dit is nu al ca 25 minuten  bezig!!

En het was niet voorbij : ik werd luid uitgemaakt voor “voleur” door beiden en de mensen om ons werden schichtig en bang.  De jongere winkelman, waarbij ik had afgerekend (!),  ging weg achter de kassa en een oudere nam zijn plek in..  Ik riep beide luid te hulp en zei: “Ik heb dit allemaal (wijzend op mijn volle tas) bij jullie 
afgerekend en dat weten jullie goed”! Maar, ook die oudere aan de kassa deed … helemaal niets! Hij rekende met de wachtende mensen af, terwijl ik een stroom beschuldigingen van de twee aanvallers over me heen bleef krijgen. Dit duurde nog wel 20 minuten!
Ik zag dat niemand mij durfde te helpen en riep dat ik politie-bescherming eiste en dat direct de politie moest worden gebeld.  Maar niemand deed iets, niemand wilde me zijn mobieltje lenen om zelf te bellen en ik kreeg grote spijt dat mijn mobieltje thuis lag.. Dom dus! Ik besloot “op te schakelen”, en snapte dat ik onder geen beding naar buiten moest gaan!  Want daar zou ik worden gepakt: zeker weten! Dit alles: op 50 meter van het buro van de Police Nationale!  

De jongere winkelman  kwam terug en verzocht me, (een beetje bang) om... naar buiten te gaan! Men wilde snel van me af en..  beide winkelbedienden durfden echt niets te doen. Het was duidelijk eerder gebeurd..  en niet de eerste keer gelukt.

Door mijn hoofd schoot het recente krantenverhaal van een groep marseillaanse jongeren, die een hele parkeergarage hadden “overgenomen” en die mensen hoge bedragen dwongen te betalen om eruit te komen. Dat bleek, al maanden bezig te zijn, toen de politie ingreep en alle oppakten!

Ik wist zeker dat ik de situatie nu goed snapte en zei "Ik blijf tot de politie komt ”. Toen begon een dame van ca 40 jaar met een van de boeven praten: ze leek hem te (her)kennen? De aangesprokene (de kleine) verdween daarna schielijk de winkel in (er zijn namelijk 2 in en uitgangen) en de grote bleef alleen achter. Maar plotseling  pakte deze ZIJN motorhelm (die dus in de winkel lag!), zette die op en ging vloekend achter zijn collega aan..

De winkelbediende (die ik 26 euro had betaald!) verzocht me nu  dringend naar buiten te gaan en wilde me er uit duwen. Ik toonde ferm dat ik blijven zou TOT de politie zou arriveren (maar niemand had die gebeld).  Ik dacht snel na: het buro was dichtbij , ik hoefde enkel de Canebiere over te steken..  Ik vroeg een vertrekkende man om me te vergezellen naar de politie: maar die rende schielijk weg..  Dus besloot ik (op hoge snelheid) alleen naar de politie te sprinten, nadat ik "buiten had gechekt" en ik zag niks..   Er zijn nu 45 minuten incident verlopen en NIEMAND had nog iets voor me gedaan (behalve die  dame), die nu ook was verdwenen! 
Ik was snel bij de politie-ingang en sprak met twee agenten aan de deur. Binnen zaten 25 wachtende.. wat normaal is in een grote stad. Ik legde de agenten alles uit en... ze waren geheel niet onder de indruk: men kende deze truc.. . Ik moest gewoon mijn beurt afwachten voor de aangifte, waar ik nu  geen zin in had.

 

Ik besefte, dat de metro-ingang Noailles (die ik kende) voor de deur was en stelde een agent voor samen met me “even de metrotrap af te lopen”, waarna ik alleen verder zou gaan en hij zou teruggaan.. Hij dacht na, sprak even met zijn collega, en stemde in. Dus ik de metro in met een agent naast me.  Buiten dacht ik even een der belagers aan de overkant te zien, maar was niet zeker.

Wachtend op het metro-perron hoorde ik een engels stel met elkaar praten en ik begon een gesprekje: over Marseille natuurlijk..  De metro kwam  snel en ik ging bij hen zitten. Samen eruit op station Saint Charles en samen naar boven.. 

Er gebeurde niets meer en even later stond ik voor mijn voordeur, onderweg keek ik enkele keren om: niets te zien.

 

Mieke deed haar dutje, ik overdacht alles en trok enkele dikke conclusies. Zonder mobiel nooit meer de stad in, toch maar een busje ppp (pepper)-spray meenemen en… nooit meer in een winkel “even met iemand praten op een stille plek”! Maar ook:   geen angst tonen, de “stevige aanval kiezen” én niet op andere rekenen. Niemand wil immers trubbels en men denkt: “Is die oude man niet toch een winkeldief en zijn die winkelmensen terecht boos"?  Natuurlijk was dit vaker gebeurd en het heet “afpersing en bedreiging onder publiek toezicht”!
 

 

De volgende dag ging ik voorzichtig terug en observeerde de winkel en maakte telelens-foto’s van zichtbare personen door het winkelglas.  

 

 

 

 

 

 

 

En  vertelde mijn verhaal nog eens aan een  goed luisterende agent van de Police Nationale..  Die ook niets verbaasd was: dit was de nieuwe manier van “de kleine maffia” zei hij.  Ik besloot later terug te komen in compagnie van mijn buurman en vriend Hamid: die de sportschool dagelijks bezoekt. Daarbij komt dat hij intelligent en rustig is.. Met hem ga ik terug om de winkelbaas en -bedienden te vragen “waarom ze niks voor me deden”. Ik wil weten wat hun reactie zijn.. . En zouden die twee er weer zijn, dan durven ze echt niks meer te doen: daar ben ik zeker van en Hamid ook.. 
Voor Hamid mee kon gingen Mieke (in fraai tenue) en ik, op een zondagmiddag, gewoon "samen even bij Droguy binnen", waar het lekker vol was. Ik zag de kleine aanvaller zitten en knipte hem. En zei: "Ik heb aangifte gedaan en jij bent getuige". Hij schrok zichtbaar, mummelde onverstaanbaar en Mieke deed er nog enkele stevige statements bij. We kochten een artikel, gingen op naar de kassa en kwamen nog een winkel-bediende tegen: die zich ook afwendde. Bij de kassa rekenden we af: het was de oudere man en hij zag zeer goed wie er stonden!
Er kwam er nog een verrassing: toen we ons bonnetje vroegen 
verzocht hij ons om:  "de boodschappentas (die leeg was) om te keren"! En zo geschiedde..
Ik plan om binnenkort nog eens te gaan shoppen met buurman Hamid: 1,95 m. , afgetrainde sportschool-fan en rustige blik. Ik moet hem daar toch even voorstellen en dan hoeft de PPP-spray niet mee..
Intussen shop ik er weer als altijd. Tot verbazing van de winkelmensen, maar het gaat gewoon. Ik vraag bij de kassa steeds mijn ticket én ik keer nu "vrijwillig" mijn lege tas om.  Dat schept duidelijkheid en voorkomt nieuwe wrijvingen. Et la vie continue..  
   

RECHTS MIEKE EN ZITTEND: VERDACHTE WINKELBEDIENDE

Dus: Marseille is niet echt gevaarlijk, maar je moet wel rekenen op soms, een stevig, stout en wat link incidentje. 

 

 Leon de Marsilho,
9 oktober  2018