DIE ROBOTS JATTEN ONZE BANEN!

Dat gaat er in de VS weer in als (oude) koek!  Net zoals in Frankrijk (en ook al elders) de roep om de grenzen te sluiten steeds luider wordt. En geef het maar toe: het klinkt ook super simpel en logisch, toch? Waar wachten die sukkelige politici dan eigenlijk op? Die WW die hebben we dan toch zo plat: fabrieken mogen gewoon niet meer naar het buitenland, we heffen invoerrechten op concurrerende producten en wie mensen ontslaat omdat hij in robots investeert krijgt een forse boete of erger. En klaar toch?

Helaas het is weer zo’n voorbeeld van een “volks simplisme” waarvoor politici zich moeten schamen, als ze dat ongenuanceerd bevestigen. Immers, zij zijn er nou net voor om goed uit te leggen dat het zo echt niet (meer) kan! Ik zal dus alle politici die mijn blog lezen even wat helpen: niet omdat dat het niet zouden wéten, maar opdat ze zich nog erger zullen schamen!

Eerst dus die robots maar even en daarna komen er nog enkele soortgelijke kwesties aan de orde. De illustraties en de cijfers komen vooral uit de VS, waar men nu (weer) massaal in robots investeert en waar nu de werkeloosheid eindelijk wat lijkt te dalen…
-In 1900 werkte 41% van de Amerikanen in de landbouw… nu is dat nog 2% (!). Dank zij de enorme mechanisatie. Al die mensen vonden dus elders werk..
-toen de fabrieken, de laatste decennia,begonnen met rationalisaties, vonden arbeiders en hun kinderen werk in de financiële, de gezondheid- of de informaticasector en elders.
-in 2005 produceerde een Amerikaanse arbeider evenveel alleen als twee collega’s deden in 1970; en 4 deden in 1940 en zelfs 6 deden in 1910.!
De verwachte werkeloosheid door de technologische vooruitgang kwam er dus niet, en de reële salarissen stegen zelfs fors. De toename van de productiviteit schiep veel welvaart en dus bepaald geen armoede. In de niet-agrarische sector kwamen er over langere tijd gemeten 50 miljoen banen bij  terwijl in sommige sectoren de werkgelegenheid halveerde…

Op vandaag veroorzaakt de technologische vooruitgang ook nog zowel winnaars als verliezers. De laatste dertig jaar nam de werkgelegenheid tóe in de lagere banen én ook bij de hogere jobs. In  de middengroep werd het aantal jobs echter steeds minder. De eenvoudiger jobs in fabrieken industrie en administraties worden weggerationaliseerd: de hogere (en vaak hightech) jobs vermeerderen en de ook in laagste jobs komt meer werk. Wat ook leidt tot een snelle toename van het gat tussen arm en rijk en het inzakken van “de middenstand”. Wat dus een heel andere verklaring is voor die kloof: arm -rijk.
De nationale productie is nu ca 5% onder zijn mogelijke niveau. Er mankeert dus in de VS een vraag van 800 miljard dollar die dus geen werk schept voor mensen en machines.

Ook in  Frankrijk is de discussie over “made in France kopen” weer levendig: invoerrechten heffen op producten uit bedreigde sectoren is hoorbaar in de discussies en ook al “gewoon grenzen sluiten”. En bedrijven bij hun vertrek naar goedkopere oorden gewoon openlijk frustreren, dát durven sommige nu ook al te verdedigen. Natuurlijk heb ik het niet over bedrijven die willen vertrekken nadat ze dikke subsidies kregen en die dat negeren bij hun besluiten; dat is natuurlijk heel wat anders. Premier Orban van Hongarije, die buitenlandse bedrijven nu zelfs extrabelasting laat betalen, omdat ze Hongaarse bedrijven beconcurreren, moest in Brussel op de mat geroepen worden.

Ja, er bestaat nogal wat “protectionisme”, en zelfs in superliberale landen als de VS is dat te vinden. Recent nog door Obama, die autobanden import vanuit China met accijns aanpakte. Als het gebeurt in “een noodgeval om een omvallende sector even te redden” is het te begrijpen en ook te verdedigen, maar om het als “nieuw principe of structureel concurrentiewapen” wordt bedoeld, is het gewoon voor de hele wereld erg schadelijk.  Wie werkelijk gelooft dat het “je meer op jezelf terug trekken de welvaart dient”, maakt een ernstige fout tegen de wereld waarin we nu leven. Kijk om u heen naar de veelvoud van (soms ook goedkopere en unieke) producten die er zijn, (en die ook u koopt) en besef dat u dan profiteert van de creativiteit en de knowhow van een ander land. Het beste kun je daarbij een  belangrijk medisch product als voorbeeld nemen dat vele zieken kan helpen: dan ga je daarvan toch niet de import verbieden omdat je liever ziet dat het “door een vaderlandse farmaceut zou moeten worden gemaakt, die dat niet kan of wil”? We profiteren toch altijd al graag van elkaars slimheid en vernuft om het leven op aarde beter en aangenamer te maken, ook als dat kan met producten van elders?
Ook wij willen toch graag ónze mooie (of goedkopere) producten aan de (buitenlandse) man brengen  om meer werkgelegenheid en welvaart in eigen land te verkrijgen?
Wel, als je dus min of meer stelselmatig je grenzen sluit of het overschrijden er van met geïmporteerde producten duur maakt, dan gaat de betreffende landen dat uiteindelijk ook met jouw export doen. En zo maken we dan die “internationale welvaartsmachine helemaal stuk. Dus die politici die de mensen de simpele waarheid verkopen dat je jezelf in onze geheel vervlochten wereld zou helpen door de ander de toegang te weigeren (of die erg lastig te maken), plegen boerenbedrog. Het uitschakelen van buitenlandse concurrenten kan erg duur worden voor de eigen bevolking en ook erg slecht zijn voor de “eigen” werkgelegenheid in de exporterende industrie. Dat kan een kind snappen als het maar compleet en eerlijk wordt uitgelegd.
Helaas zijn er steeds meer landen waar de huidige malaise politici brengt tot het propageren van dit soort van “fout patriottisme”. Met name de politici die geen idee hebben hoe (bijvoorbeeld) die werkeloosheid echt en blijvend te verminderen en die dus (uit onkunde), maar iets gaan roepen als “eigen product gaat vóór”. Net zoals sommigen roepen of riepen: “eigen volk gaat vóór” en daarmee anderen die in hun land te gast waren of die zelfs daarheen waren gehaald tot tweederangs landgenoten bombardeerden en ook de dynamiek uit hun economie haalden. Vaak wordt het dus gedaan om het eigen gebrek aan concurrentievermogen en inzicht te maskeren.
Zij die beweren dat met name de EU een soort van “vergiet” zou zijn, hebben dan ook ongelijk: Japan, de VS en de EU hebben elk een praktisch een gelijke aanpak voor hun douanerechten, beweert Pascal Lamy , chef van de Wereld Handels Organisatie. 
Dit alles zet extreemrechts en ook wat “linkser links” dus te kijk als volks misleiders. Wie zich structureel bedient van economisch protectionisme, sloopt de toekomst van het eigen land en maakt het tot een achterblijver en dus tot “een arme van morgen”.

Dus is die vaak verfoeide mondialisering ons lot, maar ook de garantie van echte en blijvende vooruitgang. Wie dat te moeilijk vind of “zich die concurrentie van de nek wil halen” is dus een ten dode opgeschreven ondernemer op termijn en iemand die zijn land geen dienst bewijst. Elk land dat zich ooit isoleerde (zie het China van ná de boxeropstand!) zakt af naar armoede en achterlijkheid.

Dus als u ook gelooft in de “levenswijsheid”: “Veel geld hebben maakt  niet gelukkig, maar armoede maakt wel ongelukkig”, blijf dan ver uit de buurt van die populisten die u simpele oplossingen verkopen om u te paaien. Zij schakelen ook de politieke concurrentie uit met zeer bedenkelijke, niet vaderlandslievende, ja, ondemocratische middelen!  Dus wantrouw hen, die elke keer weer op de proppen komen met dat ei van Columbus!   

Maar,

  'de mooiste foto van Nederland' 2007

 Dutchphotozone.nl

Gelukkig mogen we allemaal nog vrij van de zon en mooie landschappen in het buitenland genieten, zonder te moeten betalen voor de grensoverschrijding. En mogen we zelfs nog  wonen in landen die ons bekoren. Gelukkig kunnen we ook lekkere buitenlandse spijs en drank kopen “om de hoek” en mogen we ook van mooie dingen uit andere landen in eigen land genieten. En wie vind het nou schadelijk of slecht om mooie mensen, zowel van lijf als van binnen, te kunnen ontmoeten, die van verre naar ons toe komen? 


Zoek dus die zonzijde op; buiten, maar ook in uw gedachten. En stop dat benauwende en conservatieve gedoe, dat enkel berust op gemakzucht en/of gebrek aan inzicht hoe de wereld het beste voor iedereen kan functioneren. Dat werkt veel beter, u zult het zien!
Dus ook nu weer:  veel zon toegewenst en doe mee om een plekje in de zon voor elk mens op aarde mogelijk te maken.

, 30 januari  2012.

LEON OP L1 RADIO OVER DE KOMENDE FRANSE VERKIEZINGEN

Klik hier
http://www.le-provencal.nl/audio/Balkon%20vr%2013%20jan%202012.mp3

WAAR MOET DAT MET ONS HEEN?

Dit  zou mijn moeder  hebben verzucht, als ze er nu nog zou zijn geweest. Zeker is dat deze (bange?) vraag velen nu bezig houdt bij het zoeken naar antwoorden. Het valt ook niks mee als je ziet wat er nu om ons heen gebeurt en zeker niet als je ook steeds vaker die pittige analyses tegenkomt van “de toestand” in de “betere media”. Hier een stukje oogst dat, recent,  mij en ook anderen trof.

Bron: HBVL.be

De kloof arm-rijk wordt gestaag groter… Goldmann-Sachs schreef haar clientèle nét een felicitatiebrief waarin werd aangekondigd dat zij nog veel meer rijkdom mochten verwachten in de komende jaren! Hoezo crisis! Deze kloof blijkt steeds meer een hoofdoorzaak te zijn van de snel toenemende schuldenlast in de VS; en sommige geleerden beweren dat het zelfs een belangrijke dieper liggende oorzaak van de crisis zou zijn. In een grafiek zag ik de echt explosieve toename van de rijkdom van de “1% rijksten nu” in de VS vanaf 2000: de prognose was dus “nóg rijker morgen”..
De kloof heeft ook alles van doen met de afname van het aantal banen in de middelste inkomensklassen. In de EU stijgt het aantal banen in de hoogste inkomensklasse en daalt in de armste groep..En zakt ook echt in, in de “middelste inkomensgroepen”. De winkelier sluit zijn zaak nu, de administratieve kracht is niet meer nodig en in de laagste inkomensgroepen beconcurreren de (soms clandestiene) arme immigranten, de niet-gediplomeerden.
Het aantal jobs in de “high-tech beroepen” groeit heel aardig: hoog gediplomeerden hebben niks te klagen over banen én inkomen. De middenstander zakt echter af, moet zijn winkeltje sluiten, ook omdat internetkopen sterk toeneemt en het grootwinkelbedrijf hem omduwt. Hij verdwijnt naar de categorie: laagste inkomens.
De westelijke wereld is qua banenstructuur en inkomensopbouw dus drastisch aan het veranderen zoals dat ook ooit in de industriële revolutie gebeurde. Dit verklaart ook de onvrede en frustratie in de middengroepen, die dat politiek ook “vertalen” door achter populisten of ultra-rechts te gaan aanlopen. Zie in Nederland dus PVV en… ook SP die beide aardig daaraan mee doen, terwijl de oude “volkspartijen” wegkwijnen, zie CDA en PvdA.
Kijk je naar de EU en de euroklucht, dan moet je denken aan het orkest op de Titanic dat tijdens het wegzinken gewoon stoïcijns doorspeelde…alsof er niks aan de hand was.
De jeugdwerkeloosheid in Spanje is nu 50%, de kloof arm jong en “rijker oud” begint flink te wringen daar… En in Zuid-Europa en nu ook in Nederland (!) worden de eerste pensioenverlágingen openlijk aangekondigd. Niet omdat de staat geen geld meer heeft, nee, het aantal pensioenpremiebetalers daalt fors in sommige sectorfondsen (zie boven) en de rendementen zijn belazerd… én de levensverwachting groeit nog steeds…Dat is de tol van de medische vooruitgang, cynisch genoeg!
Die hypocrisie wil ook maar niet verminderen in deze tijd van “casino-kapitalisme”. Dat achter elke losgeslagen geldlener ook een even losgeslagen geldschieter staat of stond, wil bij vele maar niet doordringen. Al zien we nu de banken bij hypotheekverstrekkingen de remmen fors in trappen..
Het toenemende ongenoegen vertaalt zich ook in een  groeiende aanhang bij partijen als SP en PVV in Nederland, de Teaparty in de VS en het Front National in Frankrijk. Ook in Nederland wachten mensen als Wilders en ook Roemer op het moment dat de “gedoogstekker” er echt wordt uitgetrokken. Het moment van “het verzilveren van hun winst”..
De Teaparty groeit in aanhang in de VS maar vindt geen acceptabele politieke leiders. De huidige republikeinen proberen allen om  hen in te lijven maar deze partij vertrouwt geen politici. Ze wéten dat men hun daar niet voor vol aan ziet… Dus groeit de frustratie enorm snel in die hoek, waar het wemelt van hen die uiterst haatvol spreken over “die democraten, darwinisten en freudianen”. Mitt Romney lijkt nu dé kandidaat

Bron: HBVL.be

te worden maar bekoort eigenlijk niemand.  Hij hoort in hun ogen ook tot “die rotzooi in Washington” waarvan Obama voor hen dé vertegenwoordiger is. Een toenemende lokale verbrokkeling is nu hun lot  omdat er geen binding is via een kopman… en de radicalisering groeit hier ook net als bij de “Occupy beweging”,  die ook fors doorgroeit maar zonder echte kopstukken zit. Tekenen van het failliet van een grote democratie, die over zijn hoogstaande waarden struikelde… .
En dat gebeurt alles terwijl er wanhopige intellectuelen (zoals een Geert Mak in Nederland)  die zeer pessimistisch kijken naar de toekomst van Europa,  toch nog verzuchten dat “Den Haag zijn traditionele rol van bruggenbouwer in het Europese krachtenveld” weer zou moeten oppakken. Voor mij is dit enkel nog echt pijnlijke nostalgie…helaas.
Het is verbijsterend om te zien dat veel politici en zelfs sommige economen, tegen beter weten in, blijven bij die idee dat we nu  zo snel mogelijk die economische kloof tussen de zuidelijke en de noordelijke Europese landen ín de EU moeten verkleinen”. Wat, duidelijk zat, een generatie of twee vraagt áls het al zou kúnnen gebeuren. De wegzakkende landen met hun torenhoge schulden ín de eurozone houden, dwingt hen tot steeds

Bron: HBVL.be

meer afknijpen, wat een neergaande spiraal veroorzaakt: zie de Grieken en de Spanjaarden. Maar zie ook de Zweden en de IJslanders, die buiten de eurozone met eigen munt, het kunstje van de wederopbouw nu al laten zien. Zij zitten niet klem met een eigen, corrigeerbare munt die hun export weer kan opvijzelen… Steeds meer economen denken dus dat er landen uit de euro moeten: of die armen in het zuiden óf die “rijken” uit het noorden. Maar die dodelijke geforceerde “eurotische” familieband moet eigenlijk snel doorgeknipt worden zodat die landen kunnen devalueren en “opnieuw beginnen op eigen kracht en tempo”. Dus dát doen , wat de EU vergat onder ogen te zien, 10 jaar geleden. Blind geworden door politieke en economische euforie, die nu, (zie de torenhoge schuldenlasten) toen.. En nú  wordt Brussel en co. wreed wakker geschud. Ook al die sommetjes, die en masse worden gemaakt over de klap die we krijgen “als de euro(zone) ploft”,  veranderen echt niets aan die aanstormende realiteit.
Dit wordt langzaam helder op het moment dat steeds meer mensen beseffen dat Europa, (dat in 1900 nog 25% van de wereldbevolking was en dat in 2050 nog maar 5% daarvan zal zijn), net nú samen zou moeten optrekken om onze ideeën en waarden te kunnen verdedigen en te behouden. In die aanstormende nieuwe “multipolaire  geopolitieke  constellatie”, die er snel aan komt. Tragiek alom dus…en een opkomend besef van ernstige gemaakte fouten in het Europese verleden. Alles moet haaks gaan staan op dat vermaledijde “casino-kapitalisme”, dat nog steeds dóórwoedt!
     
Maar,
er zijn, eindelijk én gelukkig, nu ook heel andere geluiden en mouvementen te horen en te zien. Die roepen om een nieuwe Verlichting en een nieuwe mens “die weer door passies zal worden gedreven”. Zo’n formulering doet wat “pseudo-religieus” aan. Maar we zijn toch ook allemaal opnieuw ook op zoek naar “nieuwe zin en structuur”; naar een soort van “nieuw geloof”? Naar iets waarvoor we weer “warm kunnen lopen” en dat ons weer hoop en levenslust geeft?  Noem het maar zoals u wilt en mijn part dus géén Verlichting! Ook ik lees steeds meer artikelen over het belang van kunst;  voor (te) velen dure onzin, voor anderen echter een fenomeen dat ons kan helpen om een nieuwe balans te vinden, mede door innerlijke verrijking…
En wat mij ook verblijdt is dat er steeds meer te zien en te horen is van “stand up comedians” die ,-nog erg zoekend en rommelend-, proberen ons tot diepere confrontatie te brengen met de dagelijkse actualiteit en zijn anomalie, zijn gekten. We komen dus, voel ik, langzaam weer op een weg die naar bóven zou kunnen leiden. Nog niet materieel,nee,  eerst dus meer “geestelijk”, wat altijd vooraf ging aan “de goeie echte vernieuwingen”.
Dit alles kan en komt ook, omdat die zon ons elke dag een nieuw licht en warmte brengt: onvermoeibaar. Voor iedereen én tegen de laagste prijs die mogelijk is: gratis dus. Ze verzacht de winter en de streken van “onze”  mistral, en dat niet in geringe mate.
Ze zal er ook weer bij zijn als er nieuw licht komt in onze breinen over “hoe het verder kan en moét”. Want daarvan kunnen we écht zeker zijn: de mens is een wonder, hij wil doorleven en bleek daartoe steeds opnieuw goed in staat. Ook na nare tijden en veel kommer en kwel.
Zoek dus de zonzijde op, buiten en ook in uw gedachten. Dat wérkt, u zult het zien!

12 januari  2012.
PS: Pas op: dit alles is gezien met het westerse oog. Ben je uit de “emerging countries” dan is het niet te snappen, ja zelfs bijna irreëel. Of eigenlijk omgekeerd!

WE LEVEN, HELAAS, IN INTERESSANTE TIJDEN…

Dat schreef een Nederlandse journalist een paar dagen geleden en dat zette me echt even aan het denken. Wat zou hij nou precies bedoelen, los gezien van zijn professionele invalshoek: immers het is echt hoogzomer voor politieke journalisten nu!
Zou ook hij niet echt beseffen, dat de tijden altijd al erg interessant waren, maar dan niet op deze zo akelige manier voor óns, in het westen. Immers, de tijden waren al eeuwen een ramp voor de meeste mensen op onze aardbol terwijl het  bij ons in het westen, met zijn minder dan 1 miljard mensen, erg goed ging en steeds maar beter. Terwijl de andere 6 miljard het bepaald veel minder hadden… die leefden intussen al  erg lang “in zeer interessante tijden”. Deze verzuchting zou dus kunnen voortkomen uit die enge, monomane kijk, die wij al heel lang op “de wereld” koesterden. Maar nu zijn wij in eens, ook heel interessant geworden… wát zeg ik, zelfs tot een soort rariteit aan het verworden.
Veel opkomende landen, met China vooraan, keken met bewondering (lees ook afgunst) naar onze welvarende regio waar het zo goed leven was met een “model om trots op te zijn”. En zie nu, die modelmakers blijken fors te hebben geleefd op de pof en hoe! En nu kibbelen ze over “wie en op welke wijze die giga-schulden moeten worden terugbetaald”. Waarbij de sociale verworvenheden met de bosjes aan bezuinigen om zeep gaan nu vooralsnog vooral in de Zuid-Europese landen. Maar realiseert U zich dat het eigenlijk ook al begon in het noordelijke deel?  Die aangekondigde pensioenkortingen van 2012 óf 2013 zijn nu nog maar één voorbeeld.
Politiek is het ook een merkwaardige boel geworden:  de twee EU-koplopers maken de dienst uit en passeren daarbij bij herhaling diverse parlementen en de soevereiniteit van andere EU-landen: “nood breekt wet”, heet het alom.  Dus desnoods wordt ook de democratie, ons paradepaardje, (tijdelijk?) opgeofferd  aan de crisisaanpak. Dat moet die jonge revolutionairen in die Arabische landen wel heel erg verbazen. Net zoals de Amerikanen met verbazing, en vaak ook met afwijzing, kijken naar “hun” protesterende “Occupy-activisten” die maar niet stil willen worden.
Helaas lijkt er een soort van lijn te zitten in die democratieafbraak, zeker als je beseft dat Guantanamo (met > 100 gevangenen zonder nette aanklacht!) er nog steeds is, en er nog steeds aanhangers, ja zelfs regeerders, uit het Bushregiem, het martelen van gevangenen legitiem achten. Wie goed beseft wat dat eigenlijk wil zeggen: denk aan de conventie van Genève en  ja ook aan onze befaamde mensenrechten in onze Grondwetten, moet zich eigenlijk dagelijks óf een aap schrikken óf zich diep schamen. Is dit het vrije westen met zijn humanitaire overtuigingen? Dat kun je nauwelijks nog hardop zeggen als je nu die uiterst reactionaire republikeinen ziet vechten om de kandidaatsplek in de VS. De zwartste Tea-party ideologie is daar nu nog te links. Dus zo ziet het westen, “ons vrije westen” met zijn rotsvaste hoge overtuigingen er nu in veler ogen uit. Dat is dus pas echt schrikken.
Daarbij komt ook nog dat beeld van “een bejaardenhuis met erg weinig jonge mensen”. Een verzorgingsstaat die niet meer betaalbaar is omdat de zorgkosten de pan uit vliegen en de jeugd, met zijn krimpende omvang en zijn 20% of meer werklozen (!)  al die poen echt niet meer kan ophoesten. Wat de Japanse tijger kilde en kilt, verlamt nu ook de westerse vitaliteit en dynamiek. Duitsland gaat daarbij voorop: ze moeten in Berlijn nu nerveus om gediplomeerde Spanjaarden, Italianen etc. roepen, om hun volop draaiende exportmachine op toeren te houden. Dat maakt op grotere afstand toch een erg medelijden wekkende indruk?
En daar blijft het echt niet bij: China laat openlijk steeds vaker zien hoe het begint neer te zien op dat clubje ruziënde dwazen in Europa. In Zuid-Amerika hebben Lula en nu Dilma en ook Kirchner, al eerder laten merken dat ze “ nog wat appeltjes met ons te schillen hebben” én “dat we nu ook maar onze eigen, bedorven, boontjes moeten doppen”. Wat China erg veel positie geeft om zijn greep uit te breiden: de groei van de Chinese investeringen in Europa is stormachtig en Brussel schrikt zich een hoedje. Nog erger: “onze eigen investeerders”  vertrekken ook steeds vaker richting oosten en “zuiden” om hun rendement te vinden én hun risico te beperken. Een Franse minister op reis in Afrika zei erg geschrokken: “Ze behandelden ons nu zoals wij hen tien jaar geleden nog behandelden!”
Dus die titel hierboven, die ik inpikte, geeft de indruk dat wijzélf  nu in “die spannende, interessante tijden” zijn teruggevallen, daar waar ¾ van de wereld een eeuw of langer gewoon continu in verkeerde.
Het geheel lijkt dus gewoon “een potje stuivertje wisselen”  en dat is best even wennen. Immers  dat is wat we nu zien: we moeten wénnen, beséffen, ja (eindelijk) geloven, wat ons onmogelijk leek en waar tot kort geleden geen zinnig mens nog maar over kón (of wilde?) denken!  Langzaam groeit echter het besef dat we moeten opkrabbelen, goed moeten gaan oppassen op onze spullen en verrekte snel een ommekeer moeten maken in onze foute ontwikkeling van de laatste generaties. We moeten er dus “ordinair” opnieuw weer tegen aan: geen herrie maken dus, maar ons weren, wat we zo goed konden ooit en politiek de zaken goed op de rij krijgen en eindelijk eens stoppen met dat populistische bedrog wat geen enkel écht probleem neerzette, en, laat staan, zeker geen enkele oplossing aandroeg. Dit alles lijkt dus steeds meer onze échte crisis te zijn… Veel lastiger dan die financieel-economische dus. Het gaat om dus onze ideeën, onze waarden en waar we voor willen staan. Immers dát zijn we collectief kwijt geraakt in het “oude Europa” en daar moet een heel nieuwe invulling voor komen. Je reinste politieke discussie dus en van zeer fundamenteel soort…. Dus: wié  begint er nou is de hamvraag!  
     
Maar,
Wat is er nou ook eigenlijk mis met,- wéér eens -, “opnieuw” beginnen? Mogelijk ligt daarin nou net een nieuw soort geluk en saamhorigheidsgevoel? Dat deden we eerder en op flitsende wijze na de hel van WOII waarbij ”de verliezer: Duitsland dus”, na 10 jaar een waar  Wirtschaftswunder liet zien aan ons, de verbaasde overwinnaars. Obama zou nou roepen: Yes you can… al geeft hij nu echt geen Marshallhulp, zoals zijn voorganger wel deed ná WO II. 
Dus moeten we het nu echt zélf opknappen en daarbij kan die mooie zon ons best wat helpen. Een blik op die oneindige hemel waar die warmte uit blijft stralen moet ons dagelijks eigenlijk bemoedigen. Het verleden kan dat ook doen: we waren ooit hét voorbeeld en kunnen dat weer zijn. Samen met anderen, maar enkel na veel zweet en wat tranen. Het bloed vergeet ik nu maar liever.
Dus mensen, kijk omhoog, of liever kijk van naast die fraaie zon van hoog naar omlaag! Neem afstand en denk ook aan vroeger; en besef dat nu wéér kan wat eerder ook kon. Maar dan nu el een beetje anders: wat bescheidener, wat meer nadenkend en met een (langzamerhand groeiend) zelfvertrouwen.
Voilà, dit was mijn peptalk voor 2012, vanuit een zonnig Marseille, waar de winterzon de Mare Nostrum nog wat op temperatuur houdt. En waar wij elke dag even denken aan de zomer die er zeker komt.
Dat noem ik nou een prima vooruitzicht en waarom volgt u me hierin niet gewoon? Dus kom op , is het motto voor 2012, want we zijn er allemaal nog!

4 januari  2012